Hoe verloopt jullie ochtend en op welk moment begint het met protest of niet luisteren? Kan het zijn dat hij het spelen zo leuk vindt dat de overgang naar de opvang nog te groot is? Het lukt hem nog niet zijn speelgoed weg te leggen en afscheid te nemen om weg te gaan. Misschien zou je 5 minuten eerder kunnen opstaan en voordat hij weg met nog even echt samen spelen en er dan afscheid van nemen? Dat je toewerkt naar een rustige, geen gehaaste overgang van thuis naar school. Sommige kinderen hebben net wat meer tijd nodig om te schakelen, vaak is meer tijd nemen genoeg om die overgang makkelijker te maken. Leg hem ook steeds goed uit wat je van hem verwacht. Geef duidelijk aan hoeveel tijd hij nog heeft voordat jullie weggaan. Je kunt hem uitleggen (met een klok) dat hij na het aankleden en eten nog 5/10 minuten heeft zonder taken en met rust om even te spelen. Je eigen grens bewaken is ook belangrijk. Jij kunt niet te laat op je werk komen dus leg hem dat op rustige momenten (niet tijdens de ochtendspits) uit. Vertel dat jij graag op tijd komt. Kinderen snappen best veel en zeker als je het normaal bespreekt. Maak samen een afspraak, bijvoorbeeld eerst alle taken doen en dan wat extra speeltijd met mama, en herinner hem daaraan als het mis gaat. Ik word zelf dan nooit boos maar zorg wel dat ik op tijd ergens kom.
Straf wordt naar wat ik begrepen heb gedefinieerd als: maatregel tegen iemand als vergelding voor een onrechtmatige daad, een verzuim of overtreding. Straf wordt ook vaak gebruikt om een bepaalde macht te laten zien aan het kind. Ik denk persoonlijk dat kinderen daar minder van leren. Daarom probeer ik uit te gaan van natuurlijke consequenties, dingen als het ware laten gebeuren: als je treuzelt kom je te laat, als je met je eten gooit heb je geen eten meer, als je geen jas aantrekt dan kun je het koud krijgen etc Bij straf mis ik overigens ook vaak de relatie met wat er gebeurt is.
Ja tuurlijk. Ik weet van mezelf dat ik ver kijk en dat veel oorzaken reden genoeg zijn voor mij om de consequentie minder hard aan te laten komen. Mijn dochter is best prikkelgevoelig. Een drukke schooldag kan mogelijk reden zijn voor slechter eten of gek.doen tijdens het eten. Ik probeer dan te achterhalen wat er speelt zodat zij raad weet met zichelf en niet met een hongergevoel van tafel hoeft te gaan. Ik vind de logische consequentie dan te hard. Mijn uitgangspunt is vaak: een kind wil van nature het goede doen, wanneer dat niet lukt kunnen ze het nog niet en verdienen ze begeleiding. Dat betekent opvoeden voor mij: begeleiding en compassie. Ze doen het niet expres fout. Ze schreeuwen niet expres.
Same here.. Maar straf geven werkt OOK niet. Vaste routine werkt hier echter wel heel goed. Elke dag hetzelfde riedeltje en ineens glij je zomaar in een soort van systeem... En ben je netjes op tijd. En dat dan elke dag... Met een enkel uitzondering natuurlijk.
TS, misschien heb je hier wat aan. De Gordonmethode uitgelegd - behoeften van de kinderen (3 van 3) - Kiind Magazine Als je echt luistert en kijkt, zie je genoeg en heb je geen straf nodig.
maar moe zijn oid is geen reden voor sommige acties. Bij mijn dochter heb ik eigenlijk nog weinig consequenties zelf moeten stellen. Maar mijn zoon is een ander verhaaltje, die vindt het soms gewoon leuk om met spullen te smijten. En ja ik kijk ook verder, maar daar zit soms geen enkele reden achter. Ik heb pittenzakken als alternatief, daar mag mee gegooid worden. Maar als hij het echt in zn koppie heeft dan is dat niet afdoende. Nou als hij dan met zn blokken of auto's door blijft gaan moet ik daar echt zelf een consequentie aan geven door het speelgoed weg te leggen.