Pffff even van me afschrijven, sorry hoor. Charlotte krijgt de ene kies na de andere, koortsig, jengelig, snotverkouden, alleen maar bij mama hangen en vooral: niet meer willen slapen en al zeker niet meer in haar eigen bed. De nachten zijn gebroken, na ontelbare keren naar haar kamertje lopen, terug in haar eigen bed, krijspartijen neem ik haar nu al meteen mee naar ons bed. Slapen we tenminste allebei nog een páár uurtjes ipv helemaal niet. Maar nu wil ze overdag óók niet meer in haar eigen bed! Heb net al een paracetamol gegeven (39,2 en 2 dikke bobbels op haar kaken links) maar ze blijft maar huilen. Ben nu al 6x naar boven gelopen, even uit bed, troosten, weer in bed, dentinox gesmeerd, niks is goed Dus, begin ik weer te twijfelen: verwen ik haar nu niet teveel met steeds maar troosten? Even voor de duidelijkheid, ik wil hier absoluut GEEN discussie over wel of niet laten huilen, die zijn er al vaak genoeg (geweest). Ik wil graag weten of ik er nu wel goed aan doe, of ik haar niet teveel verwen/gewen met steeds maar oppakken, ben gewoon bang dat ze straks helemaal niet meer in haar eigen bed wil....
Komt goed! Je kleine is gewoon even volledig uit haar mum. Als de ellende straks weer voorbij is, dan zul je zien dat ze ook weer rustiger gaat slapen etc.
Chantal, zolang zij pijn heeft huilt ze dus niet omdat ze opgepakt wil worden, maar ze huilt omdat ze pijn heeft, en troost maakt de pijn wat draagelijker. Maar ik weet momenteel hoe je erdoorheen kunt zitten. Aldin slaapt de laatste dagen ook dramatisch, ook door de tandjes. Hij krijst al bij het neerleggen, en als ie bij ons in bed slaapt wordt ie elk half uur gillend wakker en kan ik hem weer op schoot sussen. Het is even doorbijten. Ik kan me alleen voorstellen hoeveel pijn het moet doen als een bot door een ander bot heen moet breken.. dus probeer ik ze zoveel mogelijk bij te staan Beterschap!!
Als ze zich niet lekker voelen is het logisch dat ze mama willen. Die biedt troost en rust. ik denk niet haar laten liggen nu zin heeft. Ze heeft pijn door haar kiezen en koorts. Ik zou haar gewoon lekker troosten hoor
Zolang ze huilt van de pijn, kan je haar echt niet verwennen door dr op te pakken. Ik zou dr lekker bij me houden en troosten. Gelukkig weet je dat het over een paar dagen over is. Maar die nachten zijn slopend! Succes!
Nee hoor zolang ze huilt van de pijn vind ik dit niet verwennen. Ik kan me zelfs voorstellen dat door te liggen de druk op haar kaken erger wordt. Daarbij heeft ze misschien ook wat last van de oortjes door de doorkomende kiezen daar kan ze ook meer last van hebben door het liggen. Ik zou dan ook liever bij mama hangen. Wij zijn ook erg strikt met het in haar eigen bed slapen maar als ze ziek is om wat voor reden dan ook dan mag ze lekker bij papa of mama hangen. En zoals gisteravond zat ze om 20.30 klaarwakker in bed. Ze huilde of jengelde niet maar ik vond het na een 45 min zo zielig voor haar dat ik haar opgepakt heb. Lekker flesje gegeven en na een kleine drie kwartier weer in bed gelegd. Onze meid heeft zonder problemen heerlijk verder geslapen. Kortom volg je eigen gevoel en kijk naar je kindje.
Nee hoor, ik vind dit echt geen verwennen. Wij hebben een maand geleden met heel veel moeite bereikt dat onze jongste 's nachts 6-7 uur achter elkaar doorslaapt. Wat een weelde! Maar nu is hij snotverkouden en er komt een tandje door en dan ga ik echt niet krampachtig vasthouden aan ons nieuwe ritme en werkwijze. Gisteravond lag ik dus al om 9 uur in bed, met een wanhopig huilend dreumesje naast me, dat van ellende het liefst in me wilde kruipen. Ik kan dan wel heen en weer blijven lopen, af en toe troosten en verder laten huilen, maar als hij zo zielig is, is hij toch alleen maar min of meer te troosten als ik hem stevig vasthoud en lekker aai en knuffel. Echt lekker slapen deed hij niet, maar goed, hopelijk duurt het niet zo lang en ik weet zeker dat hij straks gewoon weer z'n normale ritme op kan pakken. STerkte in elk geval, het is heel vermoeiend, zo'n periode.
mijn zoon wilde van de een op de andere dag ook niet meer in zijn bed slapen tussen de middag. helemaal hysterisch en dan bedoel ik echt hysterisch werd hij. ik ben ook niet van het laten huilen en al die 10 minuten bla bla. hij viel dan om van het huilen stootte zijn hoofd stootte zijn tanden lip bloeden ging in het bed bijten zodat er allemaal kale stukjes inzitten ik kreeg er een rolberoerte van van de zenuwen dat hij ziek zou worden van de verf of zich zo hard zou stoten dat er iets zou gebeuren. om een lang verhaal kort te maken ik heb hem niet meer in dat bed gelegd. eerst een week op verhaal laten komen. ik ging rond de middag wandelen en dan sliep hij in de wandelwagen. toen hij wat rustiger werd heb ik een het campingbedje tevoorschijn gehaald en hemd aar regelmatig in laten spelen als soort van box. nu valt hij in slaap na het eten in de kinderstoel. dan pak ik hem eruit en leg hem in het campingbedje. de eerste dag sliep hij een half uur de tweede anderhalf uur. en nu slaapt hij vrijwel elke dag anderhalf tot 2 uur lekker bij mij in de woonkamer in het campingbedje. ik kan er niet moeilijk over doen.hij slaapt tenminste. misschien iets voor bij jullie uit te proberen? en misschien kan je s'nachts het bedje van haar op jullie kamer zetten zodat je niet steeds uit bed hoeft om haar te troosten en zij zich misschien iets veiliger dicht bij mama weet? in het begin zal je nog wel uit bed moeten om te troosten maar je hoeft dan niet de gang op en al die toestanden. na een paar dagen is het misschien al voldoende als je je hand door de spijlen doet en haar op zo;n manier probeerd te troosten zodat je zelf niet steeds op hoeft te staan. zo slaapt ze toch nog in haar eigen bedje. laat je niet gekmaken door wat zou moeten ofzo. jij bent de mama en jij voelt heus wel aan wat ze nodig heeft. ps. je kan nog het bed omhoog zetten aan het hoofdeinde om de druk op het hoofd te verminderen. maar tandjes krijgen doet gewoon pijn. je hebt er tegenwoordig wel spul voor om erop te smeren als ze veel last hebben maar dat kan alleen als je zeker weet dat het ook echt de tandjes zijn hé. misschien zit er iets anders dwars. het bed omhoog kan in ieder geval nooit kwaad. vertrouw op jezelf. en veel sterkte.
Trouwens, wij hebben ook een week ellende gehad omdat ie moeiteloos van een zware verkoudheid overging op een doorkomende kies en ik heb hem bijna een week halve nachten bij ons in bed gehad (vaak begon ie om 3 uur te spoken en dan legden we hem dus tussen ons in). Op een gegeven moment sliep ie zelf opeens weer door en werden we 's ochtends om 7 uur wakker En sindsdien slaapt ie gewoon weer lekker in zijn eigen bedje.
Nou meiden, ik zit hier eerlijk gezegd met tranen in mijn ogen. Bedankt voor de lieve reacties, ik zag het echt even niet meer zitten... Ze is net om half 2 uiteindelijk gaan slapen, in haar eigen bedje en bijna zonder tegenstribbelen... Ben doodop, ga even in de tuin zitten want zag het echt even niet meer zitten. Ze is altijd zo lief en rustig, ik snap het soms gewoon niet en denk dan: zou ze nou expres zo doen, straks wil ze helemaal niet meer in haar bed enz enz. Maar ik vertrouw inderdaad op mezelf, bedankt voor de adviezen en tips, daar kan ik echt wel iets mee!!
Als geen huil cq jengelkind hebt dan ga er echt maar vanuit dat er wat is. Onze meid huilt bijna nooit en dan heb ik het over echt huilen niet jengelen. Dus als die huilt weet ik dat er wat is en dat ze ons nodig heeft. En geloof me dan zijn we er voor haar. Ze kunnen je alleen maar wat duidelijk maken door te huilen en dan zou je daar als ouder niet op reageren, kan me voorstellen dat dat niet bevorderlijk is voor het welbevinden van het kind. En je ziet nu zelf dat ze dus gewoon in haar eigen bedje gaat slapen.
Hier precies hetzelfde! Een week veel last gehad van de tandjes (paar dagen koorts, hangerig, niet goed kunnen slapen) en toen heeft ze doorgekregen dat ik meteen kom als ze huilt, dat ze op schoot mag slapen, etc. Overdag viel het mee, maar 's nachts zaten we steeds vaker een poosje op met haar slapend op schoot. We hielden dit niet lang vol en 3 weken nadat het tandjes drama begon (ze had inmiddels haar 2 tandjes door) zijn we begonnen om haar te "laten huilen". We deden dit eerder nooit, maar nu zijn we steeds om de 5, 10, 15 minuten gaan kijken, haar recht gelegd, speen gegeven en weer weg gegaan. Dit duurde 3 dagen 's nachts (2-3 keer per nacht een half uur om haar weer in slaap te krijgen) en nu sinds een paar dagen (we zijn nu 1,5 week hiermee bezig) wordt ze 's nachts niet meer huilend wakker! We zijn zoooo blij! Voor ons was het echt nodig om haar weer te leren dat ze zelf moet gaan slapen, ook al wordt ze soms even wakker. Ze wordt nog steeds wel eens wakker, maar dan huilt ze niet en gaat ze zelf weer slapen! Ik ben het er in mijn gevoel niet mee eens om een kind te laten huilen, maar wij waren kapot. Elke nacht een paar uur wakker, om en om op zitten met haar, en overdag moet je wel gewoon alles blijven doen... Helaas was dit voor ons de enige manier die we zagen om dit patroon te doorbreken. Ik zou als ik jou was even wachten tot de tandjes door zijn (lichamelijke klachten voorbij) en dan kijken hoe het gaat. Zieke kindjes hebben hun mama nodig, en daarna kun je wel weer gaan opvoeden!
Ja dat is het hem nou juist. Charlotte heeft echt maar zo weinig gehuild, echt zelden! Sliep met 7 weken door, langer dan een kwartier per week huilde ze gewoon niet, nooit... En als ze huilde nam ik haar bij me, maar iedereen 'zeikt' altijd zo dat je ze daar na 6 maanden mee gaat verwennen, enz enz enz. en daar kan ik zo onzeker van worden! En dan denk ik, nee, in je eigen bed, mama komt straks weer, maar niks helpt dan. En dan neem je je op een dag als vandaag voor om 1001 dingen te doen als ze slaapt, vervolgens gaat ze niet slapen en áls ze dan slaapt ben je doodmoe en heb je geeneens iets in huis gedaan. Kan ik gewoon moeilijk tegen... Maar je hebt gelijk, ze heeft me dan gewoon nodig en dan ben ik er ook voor haar, dan blijf het huishouden maar even voor wat het is...
Je kunt ze inderdaad verwennen daarom zijn wij ook zo strikt met in haar eigen bed slapen. Maar dit is een andere situatie vind ik. En ja wij hebben onze meid ook al eens laten huilen omdat ze gewoon door had dat mama kwam als ze een kik gaf. We hebben haar toen even laten huilen en toen had ze het door en was het voorbij. Maar toen ze ziek was heb ik haar 's nachts ook bij me gepakt en daar heb ik nooit problemen mee gehad daarna ging ze lekker in haar eigen bed. Het is gewoon afhankelijk van de situatie. Daarbij moet jij doen waar je je goed bij voelt, want de omgeving weet het altijd beter en heeft altijd goed bedoelt advies waar je niet altijd op zit te wachten. En dat zijn dan vooral van die mensen die het zelf ook niet altijd allemaal voor elkaar hebben. Ik wil mijn huis ook altijd op orde maar als het een keer niet is om wat voor reden dan ook dan zij het zo. Je bent dan niet meteen een ontaarde huisvrouw hoor haha.
Haha, nee daar heb je gelijk in maar ik ben nogal van de perfectie . De was moet meteen gevouwen en gestreken, het eten moet om half 6 op tafel staan, stoffen/dweilen/auto poetsen wilde ik nog doen.... Maar zal je vertellen, heb net even gelezen in het topic van taboe doorbrekend en kwam erachter dat het heus niet erg is als ik eens een dagje wat minder doe in huis
Dat herken ik maar ik ben er inmiddels achter dat dat met kindjes nu eenmaal anders werkt. En het is heus niet erg om een keer niet te dweilen en friet te halen ipv te koken. En ik had ook taboedoorbrekend gelezen en ik zei nog tegen mijn man dat wij het goed voor mekaar hebben als ik dat allemaal lees daar. En het ontbreekt onze dochter aan niks en ze krijgt vooral veel liefde dat is me meer waard dan strijken
hahahah AMEN.. Die topic is echt goud waard! Ik heb heel veel zelfvertrouwen door gekregen, doe het zo slecht nog niet En Chantal, hoe gaat het inmiddels met de kleine, heeft ze lekker geslapen?
Amen, dus Adi, je haalt me de woorden uit mijn mond. Als ik daar lees dat er nooit wordt gestreken, kindjes 2x per week in bad gaan (en dan heb ik het niet over droge huidjes of eczeem maar teveel werk of teveel gedoe), dan denk ik ook: ik doe het toch maar even allemaal wél.... naast een eigen bedrijf, een vent die zelden thuis is, 3 dagen erbij werken, enz. Maar ontopic! : Ja, ze heeft lekker geslapen, begint nu nét te brabbelen dus ga haar uit bedje halen en dan nog even lekker de tuin in. Bedankt dames, ben weer uit mijn dipje
Je kent mijn verhaal, hoef je niks daarover te vertellen. Luister goed naar je gevoel. Denk je dat ze zich echt niet lekker voelt, dan heeft ze mama nodig. Neem haar lekker in bed als jullie dan tenministe allbei slapen. Mama's hebben nu eenmaal ook slaap nodig! Dat slaapgebrek gaat je opbreken en daar word je geen leukere mama van. Heb je het idee dat charlotte zich beter voelt en je in de zeik neemt, tja dan zou ik wat strenger optreden. Maar doe waar je je goed bij voelt, je moedergevoel laat je niet in de steek!