Beste Dames, Hoe gaan jullie om met de verwachtingen van anderen? Hoe verder ik ben in de zwangerschap, hoe meer mensen verwachtingen uitspreken m.b.t de kleine. Sommige mensen maken zich nu al druk over hoe vaak ze de kleine te zien krijgen, wanneer ze op bezoek komen na de bevalling, dagen in aan het plannen qua oppassen. Zelf ben ik daar veel minder mee bezig, en eerlijk gezegd echt fijn vind ik het zeker niet. Ik heb laatst ook al mijn schoonmoeder (het is een schat hoor) moeten zeggen dat de tijd het zal leren, en druk maken vooraf echt geen zin heeft
Gewoon zelf je eigen plan trekken en doen waar je zelf aan toe bent. Ieder ander buiten je gezin mag wachten. Ouders, schoonouders, grootouders, broers en zussen hebben voorrang; de rest komt later wel op jullie tijdstip naar jullie voorkeur.
Doen waar je je zelf goed bij voelt! Ik wilde de eerste dag rust (na 28 uur weeen) maar bij nummer 2 ben ik overdag bevallen en zat ik ;s middags al op de bank met huis vol visite!
aan de ene kant natuurlijk wel ontzettend lief dat mensen zich zo om jou en jullie kindje bekommeren! verder gewoon je grenzen aangeven idd. baby komt als hij/zij komt en de rest wijst zich vanzelf.
Sommige dingen zijn wel fijn om vooraf te regelen zoals opvang. Dan hoef je je daar in je verlof geen zorgen om te maken . Verder verwachtingen van bezoek e.d.. echt doen wat j zelf wil. Ik heb me soms groen en geel geërgerd aan de hoeveelheid bezoek in de eerste weken. Zou t de volgende keer anders doen. 1 familielid vroeg wanneer moet beginnen met schilderen van haar extra kamer vwb een vaste dag oppas. Nooooit gevraagd en zeker niet gewild door ons. Dus gauw de kop in gedrukt
O ik was daar vrij eenvoudig in. Ouders waren altijd welkom, broers en zussen en de rest van de wereld na 3 dagen niet meer. Na 3 dagen kwam de hormonenklap. Duurde even voordat ik die te boven was. Was niet iedereen even blij mee, maar voor ons gezin en mij was het beter zo. Ik kan er dan ècht niet mee zitten wat mensen daar van vinden. Ikzelf ben ook altijd voorzichtig bij het op kraambezoek gaan. Kan me in sommige situaties voorstellen dat niemand op bezoek zit te wachten.
oe dat vind ik ook wel een goede, die ga ik onthouden Jekil : ) Dat ouders en schoonouders altijd welkom zijn sta ik niet meer achter, dat deden ze bij de eerste, elke dag langs voor een paar uur en ze verwachtte alle aandacht. Ja zo werkte het niet en wat waren ze boos! nooit weer. Eigen grenzen aangeven is de truc, niemand anders doet het voor je.
Dank jullie wel Ja ik voel me nu vooral ten opzichte van mijn schoonmoeder een freeks. Ze is een schat van een mens, maar wilt inderdaad graag oppassen (willen wij niet en hebben al een oppasmoeder), en geeft ook heel vaak aan graag op bezoek te komen. Nu zijn wij vrij op ons zelf. We gaan nu gemiddeld 1 keer in de 1,5 week langs (soms 3 weken niet, dan weer 2 keer in de week) , maar hebben ook een druk leven en willen echt niet elke dag van de week inplannen, om of daar of bij een ander verplicht op bezoek te gaan. We hebben dan namelijk ook ons gezinnetje. Natuurlijk spreekt ook mijn moeder en vader sommige verwachtingen uit, maar daar kan ik gewoon zonder wroeging zeggen dat we daar anders over denken, of nog lang niet aan de orde is Iedereen is bij schoonma altijd zo enorm voorzichtig, en dat is in mijn ogen echt helemaal nergens voor nodig, gewoon een verstandige vrouw die heus wel tegen een stootje kan, maar ik ben dus wel altijd de enige die wel eens tegengas geeft. We kunnen het goed vinden, maar toch heb ik af en toe zo enorm het gevoel of ik op mijn tenen moet lopen
Gaan je (schoon)ouders straks oppassen als je weer gaat werken, of bedoelen ze oppassen voor de 'fun' (avondje uit eten zeg maar). Als ze echt structureel gaan oppassen, dan willen ze zich ook gewoon (al is het maar in hun hoofd) een beetje voorbereiden over hoe dat straks zal gaan. Het zijn misschien je hormonen, maar het is toch ook leuk dat iedereen enthousiast is en interesse toont. Het is vast niet zo opdringerig bedoeld als het overkomt. En het is ook een soort oergevoel dat jij nu zoiets hebt van: 'kom niet te 'dichtbij' want het is mijn baby straks'... Dat had ik ook enorm. Maar uiteindelijk loopt het allemaal wel los en moet je gewoon zorgen dat jij en je vriend/ man de regie houden en is 'nee' gewoon echt NEE!
Nee mijn schoonouders gaan niet oppassen, we hebben een oppas die we gewoon betalen. Dit vinden ze wel raar, want zij willen het heel graag gratis doen. Krijg dit ook wel vaker direct of met een omweg te horen. Ze hebben al kleinkinderen waar ze op passen en wij zijn het sowieso niet eens met de manier waarop.( natuurlijk ziet iedereen dat anders, maar mijn man en ik vinden het niet prettig) Daarbij heeft mijn schoonmoeder letterlijk gezegd dat ze bang is dat ze nu (qua hoeveelheid bezoek) bang is dat ze geen band kan opbouwen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeker geen schoonma hater, maar ik loop continue op mijn tenen omdat ik der niet pijn wil doen, terwijl ik ook zoiets heb van; kom op,we zijn toch volwassen mensen
De keren dat ze oppassen mogen ze van mij dus lekker doen wat ze willen.( natuurlijk zijn er uitzonderingen) ze mogen der dan tot op jet bot verwennen. Als vaste oppas ben ik daar echter geen fan van
Wij hadden de eerste 2 dagen 'gereserveerd' (in ons hoofd dan) voor alleen familie, dus ouders, schoonouders/ broer & schoonzus... Op de 2e avond is er ook nog een vriendin van mij even langs geweest, maar verder dus geen andere mensen die eerste 2 dagen. Misschien kun je daar je schoonouders mee gerust stellen, dat jullie die eerste 2 dagen helemaal gereserveerd hebben voor hun, dat ze natuurlijk geen uren kunnen blijven hangen, maar desnoods 2 keer op die dag even korter langs komen.... zoiets?! Maak ze speciaal, zeg dat ze uiteraard wel een band op bouwt, dat doe je niet alleen door te knuffelen met je kleinkind en er boven op geplakt te zitten. Beloof dat je foto's door appt of whatever. Doe ik ook bij mijn schoonouders, ik app mijn schoonvader wel eens een fotootje, dan zijn ze er toch weer even 'live' bij betrokken, zonder dat je ze meteen op bezoek hebt.
Ik zou het ook zo doen. Bedoel je trouwens specifiek verwachtingen m.b.t. de kleine, of over het algemeen verwachtingen, die anderen van je hebben? Als ik merk, dat iemand iets anders verwacht van mij, dan ik van plan was te doen, dan bespreek ik dat... Ik kan even geen concreet voorbeeld bedenken... Maar in sommige situaties vind ik het moeilijk om het bespreekbaar te maken. Meestal hint ik dan wel... Of zeg ik tussen neus en lippen door wat ik van plan ben...
Kan je nu helemaal niet zegge. Je hebt geen flauw idee hoe je je gaat voelen na bevalling en als moeder
Dat laatste herken is enorm, dat doe ik dus ook, maar blijkbaar is dat dan te onduidelijk Nu wordt hier in het zuiden meer om de dingen heen gedraaid, en ben ik daar eigenlijk helemaal niet van (zit niet meteen ergens op). Vrienden kan ik bijvoorbeeld heel makkelijk aanspreken. Zo wilde een vriendin de kleine al een carnavalspakje kopen, terwijl ze dan hooguit een paar weken oud is. Dan kan ik ook heel stellig zeggen dat het heel lief is, en ze volgend jaar kan doen wat ze wilt, maar dit jaar de prioriteit is dat ze lekker warm blijft. Is dan ook helemaal geen probleem. Wil dit geen schoonma topic laten worden, maar daar is dat van huis uit gewoon niet gebruikelijk en wordt er mee omheen gedraaid (bijv. Pakje laten kopen, maar niet aandoen) Ze zijn gewoon "te lief" terwijl ik juist duidelijkheid waardeer, en dat maakt het soms erg moeilijk
Daar heb je helemaal gelijk in, maar het is buiten de kleine denk ik sowieso iets waar we al jaren beide aan het balanseren zijn
Bah ik maak me soms ook al druk. Onze ouders zijn welkom maar niet meer allemaal tegelijk. Ik heb nu twee keizersnedes gehad en heb gewoon geen zin meer in bezoek omdat een ander zo graag wil komen kijken. Ik heb naweeën gruwelijke pijn en dan heb je gewoon geen zin in iemand anders, je wilt rust!!! Nu zei mijn schoonzus gewoon van ja hoop dat het op een donderdag wordt gepland want dan heb ik vrij... met andere woorden dan kom ik gelijk... mooi niet dus ik wil niet dat iedereen gelijk komt En daar baal ik van. Ook nog erna zeggen of de baby niet even ergens anders kan staan zodat ze toch even kunnen komen kijken. Echt ik viel stijl achterover dan zie je dat het hen alleen maar om de baby gaat en niet om hoe ik me voel. De vriendin van mijn broer is heel anders.. Die komt dus wel echt voor mij! En steunt mij. Dus Ik weet al dat ik haar wel wil zien in het ziekenhuis. En dat maakt de boel allemaal net wat ingewikkelder want thja de een voortrekken op de ander??????? Ik vind het zelf zeer lastig maar ik wil me ook niet hoeven verplichten aan iemand anders terwijl je omgaat van de pijn. Daaaaag
Mijn schoonouders, die ons flink uit elkaar hebben proberen te trekken. Hadden tijdens de zwangerschap al veel verwachtingen zonder vragen. Spaans benauwd werd ik ervan. Ze gingen al van allerlei zaken uit zonder te vragen of ik het ook wel okey vond. Werd allemaal met mijn vriend besproken waar ik bij zat. Vond dat best vervelend. En ook van die discussies met schoonma (tijdens zwangerschap) dat ik vind dat kinderen pas een toetje krijgen als ze netjes hun groente enzo op hebben. Kwam terecht in een discussie van 3 uur waarin ik beschuldigd werd dat ik mijn kind tot kotsend toe vol zou gaan proppen :O En ik kwam er ook maar niet uit die discussie. Niet een belangrijk voorbeeld, maar het is wel om aan te geven hoe dwingend dat ging. Ik had al aangegeven dat het een paar weken kon duren voordat ik klaar zou zijn voor bezoek. Om die dwingerigheid had ik extra tijd in gecalculeerd zodat het iig binnen die tijd zou vallen. Ik ben vaak misbruikt en ik wist niet hoe ik eraan toe zijn zijn als verschillende mensen in en aan me hadden gezeten. En ik moet mezelf soms extra beschermen om rechtop te blijven staan. Omdat vl het heel belangrijk vond dat zijn ouders zsm langs zouden komen heb ik ze op dag 3 uitgenodigd. Ik was er niet aan toe, maar goed ik vond het fijn voor hem. Maar aan de telefoon begonnen ze al weer dwingend te doen. Dat ze hem vast wilde houden en dat mijn vriend hem anders maar uit mijn handen moest trekken. En dat ze boos waren dat ze zo laat uitgenodigd waren (terwijl ik met pijn en moeite voor de bevalling al uitgelegd heb waarom het even kon duren). Ondertussen hoorde ik zijn moeder op de achtergrond gillen. Op een kraamtranen dag slaat dat echt even in als een bom. De afgelopen maanden heb ik vaak geprobeerd om het contact te laten bestaan en daarbij de grenzen aan te geven. Maar mijn schoonvader is oostindisch doof. Hij wil alleen opa zijn als ik niks te zeggen heb en hij alles mag bepalen. Ik weet dat het slecht is van me maar ik houd hem nu op afstand. Het contact levert te veel stres op binnen dit gezin.
Pfff ik herken het enorm! Mijn schoonmoeder (Ik heb helaas wel een schoenmoeder die voor mij niet al te lief is) wil heel veel dingen als de kleine geboren is. Zo wil ze nu al een kinderstoel kopen terwijl ze niet vast gaat oppassen en dat dus eigenlijk onzin is. En ze wil voor ons een draagdoek kopen, wat heel lief is, maar ze gaf ook gelijk aan om een draagdoek voor zichzelf te kopen. Ik weet niet hoe jullie hierover denken maar ik vind een draagdoek heel intiem en eigenlijk alleen voor de ouders. Ik zou ook niet willen dat mijn moeder een draagdoek gaat gebruiken (daar heb ik wel een hele goede band mee). Het is heel moeilijk om dit soort grenzen duidelijk te maken. Ik denk dat je gewoon (wat ik ga doen in ieder geval) na de bevalling moet zien hoe het gaat en dan aangeven wat je wel of niet wilt. Je weet inderdaad niet hoe je je dan voelt en wat je dan wel of niet wilt. Daarnaast zien we mijn schoonmoeder nu bijna nooit (eens in de 2 maanden ofzo) en zie ik haar ervoor aan om na de geboorte dagelijks voor de deur te staan. Maar ik weet helemaal niet of ze dat ook daadwerkelijk gaat doen. Ik zou nu dus gewoon alles van je af laten glijden, hoe moeilijk ook met die hormonen, en het even aankijken zodra de baby geboren is. Succes ermee!
Ik zou inderdaad vooral zelf aangeven waar je je goed bij voelt! Kom op, jij bent degene die zwanger is.. ze horen rekening met jou te houden en niet met de belangen voor hun zelf, en dat mag best subtiel gezegd worden! Wat je schoonmams betreft, zo een heb ik er ook, inmiddels is dat een stuk minder geworden. Daar heb ik eerlijk tegen gezegd dat ze zich niet moet opdringen, omdat ze het anders alleen maar erger maakt. Toen ze dat eenmaal accepteerde is het bezoek toegenomen omdat er geen "moeten" meer bij kwam kijken en je dus een stuk spontaner langs kan gaan. En qua oppassen en manier van opvoeden, ook dat moet je uitspreken, maar dat zou ik bewaren voor als de kleine er is, zodat je voorbeelden kunt noemen wat je wel of niet wilt bij de kleine