Er staat dat een kind hooguit aan een secundaire verzorger mag worden toegelaten (cq iemand van de directe familie). Daar wordt dan wel het kindermeisje bij genoemd, maar het is me niet duidelijk of ze daar ook een leidster van een KDV onder scharen. Ook wordt er genoemd dat een korte scheiding van ten hoogte enkele uren door een secundaire hechtingsfiguur niet erg is. Waarmee wordt gesuggereerd dat een langere scheiding (zoals bijv. 8 tot 10 uur op de opvang) niet wenselijk is. En daarmee blijft de vraag open of een leidster wel als een secundaire hechtingsfiguur wordt gezien door deze mensen. Ik vind persoonlijk de 2 vaste leidsters van mijn zoontjes daar wel onder vallen. Verder wordt ook het volgende gezegd: Ik zeg niet dat alle kinderopvang slecht is en iedere moeder het goed doet. Maar het is voor een dagopvang moeilijker de benodigde omgeving te creëren dan voor een moeder, een vader of grootouder of andere verzorger. En dat is denk ik de reden waarom ze zich zorgen maken. Volgens mij beamen ze dat wanneer de kwaliteit goed is en er gebruik wordt gemaakt van vaste leidsters, er niet zoveel aan de hand is (al zullen aanhangers van 'Natuurlijk Ouderschap' vast anders denken). Ik denk dat ze betwijfelen of de huidige opvang in UK hier in voldoende mate aan kan voldoen.
Maar volgens mij meent het natuurlijk ouderschap dat opvang voor een kind onwenselijk is. Ik vind het natuurlijk ouderschap met name erg claimend richting het kind (zoveel mogelijk dragen, zolang mogelijk borstvoeding geven, bij je in bed laten slapen, als moeder zijnde zoveel mogelijk bij je kind blijven, etc.).
ik weet dat het een samenvatting, is maar ik neem toch aan dat ze wel veel uit het oorspronkelijke onderzoek gehaald hebben??
En jij denkt oprecht dat ze de wetenschappers netjes en zonder eigen invulling citeren? Dat gebeurt praktisch nooit.
Ik vind het altijd zo jammer dat er in dit soort onderzoeken van bepaalde algemeenheden wordt uitgegaan. Ja, ik kan me iets voorstellen bij het verhaal van deze onderzoekers. Maar nee, in mijn geval gaat dat niet op. En in het geval van heel veel andere ouders en kinderen ook niet. Mijn zoon gaat naar een goed kdv, en hij heeft ook het karakter om zich daar lekker te voelen. Daarnaast heeft hij mij, zijn vader, en een opa en oma, en een oom en tante die stapel- maar dan ook stapelgek op hem zijn, en die hij ook meerdere keren per week ziet. Allemaal secundaire figuren waarbij hij zich heel veilig voelt. Verder gaat hij maar 2 dagen per week naar het kdv, en nooit 2 dagen achter elkaar. Allemaal bijkomende factoren die zeker invloed zullen hebben, maar waarmee dit onderzoek geen rekening houdt. Ik kan gewoon echt niet geloven dat ik mijn zoon schade berokken door hem naar het kdv te laten gaan, als ik zie wat voor gelukkig, blij kind het altijd is. Ik vroeg laatst 's ochtends aan hem: wil je vandaag naar oma, of naar de kindjes? Naar de kindjes, was het antwoord. Dat zegt voor mij heel veel. Wel moet ik eerlijk zeggen dat hij en ik het wel heel lang moeilijk hebben gehad met het kdv. Of misschien had ik het er wel moeilijker mee dan hij, en pikte hij dat op. En ik vind eigenlijk ook dat een baby van 8 maanden niets op een kdv te zoeken heeft. Maar die van mij ging er ook heen op die leeftijd, en de uitkomst is nu dat hij daar supergraag naartoe gaat. Dus ik probeer me niet druk te maken om dit soort onderzoeken (maar het schuldgevoel blijft op de achtergrond altijd een beetje knagen...)...
Onderzoeken gaan over gemiddelden ja, maar wetenschappers weten precies hoe ze dat moeten interpreteren en trekken hun resultaten ook nooit door naar het individu. Dit doet de media en de consument. Het probleem ligt dus bij "onszelf" en niet bij de wetenschappers. Heb je wel eens wetenschappelijke artikelen gelezen? In hun conclusies/discussies wordt er eigenlijk altijd wel genuanceerd. Dit negeren veel mensen echter volledig, want dat maakt de boodschap natuurlijk niet sappig genoeg.
Maak je geen zorgen, het komt echt echt echt goed! Mijn zoon gaat als sinds zijn 11e week naar het KDV, altijd in dezelfde groep, maar zelfs hij heeft soms dagen dat het afscheid een enorm drama is en ik echt met een k*t-gevoel in de auto stap. Als het kan: misschien ergens om een hoekje of door een raam gluren als je eenmaal buiten bent..? Mijn zoon blijkt namelijk zo'n 5-10 sec nadat ik uit zicht ben al totaal te zijn vergeten dat hij verdrietig was en gaat dan lekker knuffelen met 'de juf' of spelen met z'n vriendjes... Als ik dat heb gezien, voel ik me stukken beter, hoor
Dat weet ik. Ik keek ook al naar de site waar dit stuk tekst vandaan kom: "natuurlijk ouderschap". Nou dan weet ik alweer genoeg. Als ik op de website van Opzij ga kijken, vind ik daar waarschijnlijk weer een onderzoek dat kinderopvang juist aanmoedigt. Het is maar wat je wilt lezen en geloven. Ik kan alleen oordelen over mijn eigen situatie en kind, en ik zie een stabiel, gelukkig jongetje in een stabiel, gelukkig gezin. Punt
Dat doe ik ook hoor (volgen van mij gevoel), dat is niet voorbehouden aan natuurlijk ouderschap. Ik heb alleen andere gevoelens dan (bijvoorbeeld) jij waarbij natuurlijk ouderschap dan juist weer niet past... (of althans niet in de uitingen zoals ik die interpreteer)
Mee eensch Yukl! En overigens ook claimend richting de moeder. Krijg het al benauwd bij het idee en, echt ik weet het zeker, mijn kindje ook!
Ik ben van mening dat dit per situatie verschilt. Ieder kind kan hier anders opreageren en ook de omgeving waarin het opgevangen word heeft hier denk ik effect op. Onze dochter is met 2 maanden naar het kdv gebracht en tot nu toe ondervind ik er geen problemen mee. Het is een vrolijk, gezellig kind die tot nu toe sociaal met kinderen speelt. Nu gaat onze dochter maar 1 dag per week er naar toe en dat vind ik meer dan genoeg. Ik ben wel een beetje van de ouderwetse tempel dat ik vind dat je als ouders er voor je kind moet zijn en zoveel mogelijk thuis ervoor moet zijn. Maar ja, tegenwoordig moet je beide toch wel werken om het financieel een beetje leuk te houden en als je dan zoals ons geen andere oppas hebt dan zul je ze naar een kdv moeten brengen.
Oh spannend! Waar naartoe? @ Mikki: ja precies. Kijkend naar mijn kinderen vind ik ze er stabiel en gelukkig uitzien. Hopelijk blijft dat zo, maar mijn gevoel zegt dat het prima is zoals we het geregeld hebben. @ miepie: ik zou het er ook benauwd van krijgen inderdaad. Ik sluit me niets voor niets af en toe op in de slaapkamer zodat mijn man het even in zijn eentje moet regelen. En dan gaan mn kinderen 3 dagen naar de opvang.
Eens, ook al wordt dat niet als realistisch gezien! Ik werk wat financieel nodig is en niet meer..! Ik ben gewoon veel liever bij mijn zoontje (en liefst ook man) thuis..! Natuurlijk niet 24 uur per dag, maar ook niet alleen maar in de avonden en weekenden...! En tja, het artikel zal vast maar half overgenomen zijn.. Geen reeël beeld dus!
Ik heb nog even die site verder bekeken, maar ik snap dat 'natuurlijk' niet helemaal. Waarom is de manier van opvoeden zoals zij beschreven 'natuurlijk'. Omdat primitieve volkeren het ook zo doen? Is dat niet geboren meer uit noodzaak? Kleine huisjes zonder slaapkamer, geen box, enz. Mensapen sturen hun kinderen nl al heel vroeg weg.
daar zit een hele theorie achter, die echter alleen op bepaalde aspecten gebaseerd is op de 'oer-ouderschap'. Op zich vind ik het een aantal zeer goede punten bevatten, maar sommige dingen enorm overtroken en vooral erg evangelistisch. Daarom word ik kriebelig als ik die websites lees. moeders hier op zp die natuurlijk ouderschap toepassen zijn een stuk genuanceerder. Maar op veel vlakken spreekt het zichzelf enorm tegen. Vooral in dit artikel. Natuurlijk ouderschap is gebaseerd op de 'biologische insteek' van ouderschap en de oorspronkelijke mens-gezinnen. Als ik daaraan denk, besef ik dat (nast het voeden en dragen van kinderen) deze gezinnen uit enorm veel kinderen bestaan (een baby zou veel stress ervaren als er veel rondrennende kinderen aanwezig zijn?), en dat mensen in gemeenschappen leefden, waarbij jonge moeders sterk waren en dus vaak weggestuurd werden om op het land te werken, en voor eten en schone kleren te zorgen voor de hele stam. Een paar vrouwen per stam werden aangewezen om voor kinderen te zorgen (een vorm van huidige kdv dus). Vrouwen hadden elkaars kind aan de borst (euh hechting?), zwakke en zieke kinderen werden achter te laten om te sterven (is ook biologisch, dieren doen het ook) enz enz Hierboven beschreven aspecten worden vaak aangehaald binnen natuurlijk ouderschap, maar naar mijn inzicht, is het maar hoe het uitkomt...
Ja dat menen ze ook...maar weet je, ik kan niet aan alles voldoen zoals ik het het meest ideaal zou vinden. Ik wilde het liefste onze dochter ook een kweet niet hoe veel dragen. Maar mijn gestel is er niet sterk genoeg voor en ik wil af en toe rust aan mijn hoofd. Ik zal het toepassen daar waar ik de middelen ervoor heb en verder hoop ik gewoon dat het goed komt allemaal. Ik zie het trouwens niet als claimen, maar als de overgang wat minder abrubt maken. In je buik is het veilig, dicht bij enz enz (je kent het verhaal wel) en je wordt dan ineens in een hele grote wereld gezet. Daarbij is het onnatuurlijk om je kind weg te leggen, dieren leggen hun jongen ook niet weg. Zo kan ik nog wel even door gaan. Het is maar waar je gevoel het beste bij aansluit, maar mijn gevoel zegt dat het in principe goed is om zoveel mogelijk die veiligheid en nabijheid te bieden.