Ik ben het met je eens dat daar niet te licht over gedacht moet worden. Ik denk ook dat de keuze uit het perspectief van het kindje gemaakt moet worden: houden/ abortus/ adoptie. Het kindje heeft er niet om gevraagd. Wat er ook gebeurt: jij bent de 'verantwoordelijke' (in de keuze die je maakt). Al kun je van te voren niet altijd weten of je de beste keuze hebt gemaakt.
Ik ben zelf nog jong (19) en kwam er met 13 weken achter dat ik zwanger was. Wij hebben besloten om het kindje te houden. We wonen nu bijna een half jaar samen, en hebben dit huis al gekocht voordat ik zwanger werd. Mijn vriend heeft zijn studie al een aantal jaren afgerond en heeft een goede,vaste, fulltime baan. Ik ben helaas door de zwangerschap mijn baan wel kwijt geraakt maar ondanks dat wij het straks met maar 1 inkomen moeten doen kunnen wij ons prima redden en het kindje alles geven wat het nodig heeft.
@NotSoSure: Wat een verhaal. Ik vind het ten eerste erg goed dat je er goed overna denkt. Dat je je verantwoordelijkheden wilt nemen. Je zegt dat je gevoel en verstand elkaar tegenspreken. Ik zou zeggen: volg je gevoel. Je bent 19, misschien wel jong, maar je woont wel samen. Het is niet zo dat je helemaal niets hebt en nog thuis woont. Tuurlijk is beginnen met een valse start/ weinig geld niet leuk. Maar voor je kindje is liefde en gelukkige ouders belangrijker dan een mooi kamertje. Natuurlijk kost een kindje wel meer dan alleen dat kamertje: het maandelijks onderhouden is nóg belangrijker dat je dat kunt. Je zegt dat je ouders ooit ook voor de keuze hebben gestaan en het niet hebben gedaan. Waarom niet, vind ik nu een goed vraag om ze te stellen. En ben jij er slechter van geworden? Heb jij er last van gehad? Nu even lastig beginnen is niet leuk, maar je hele leven spijt is erger. Dus denk er goed overna. Bij twijfel zou ik zeggen niet doen. Je kunt het niet terug draaien. Veel sterkte meid!
Nou lees maar op de eerste paar pagina's meerder mensen hebben hier moeite mee en prima als je over wil praten maar er zijn hier zoveeeeel mensen die in de mmm zitten en heeeel hard is om dit soorten onderwerpen te zien. En op pagina 1 werd er al gezegd dat ze het zelf ook niet gepast vond en het topic zou sluiten!
Het is hard, dat de natuur en de wereld is zoals ie is. Dat het voor de ene niet of met moeite kan en dat de ander zomaar zwanger raakt en het zelfs weg wil laten halen.. Jammer genoeg is het zo. Maar wat de ene 'overkomt', kan natuurlijk geen maatstaaf zijn voor een ander zijn keuzes.
Dat is waar maar wat ik al zei volgens mij zou dit topic gesloten worden dus snap ik niet waarom dit nog doorgaat.. Maar veel plezier allemaal met het praten of wel of geen abortus zonder aanleiding/verhaal van iemand (sorry zal misschien met de hormonen te maken hebben)
Het is een onderwerp wat erbij hoort, en waar zo te zien ook behoefte aan is! Dat jij het er niet over wilt hebben, betekend niet dat wij dat ook niet mogen?? Je kan de titel lezen, klik hem dan niet aan en lees het dan ook niet. Je kan je kop wel in het zand steken en doen alsof het er niet is, maar het gebeurd dagelijks.
Ik vind het beetje irritant worden. Mogen we ook geen topic openen met HOE FIJN WAS MIJN BEVALLING? Want dan kan ik zeggen, nou dit vind ik een moeilijk onderwerp omdat ik geen rose wolk maar een pik zwarte had??????!!!! Of een topic, ik geniet zo van mijn baby!! want sommige mensen hebben een dood geboren kindje! Mensen/vrouwen kom op! Lees was je lezen wil, en lees niet als het te pijnlijk is, (begrijpelijk hoor, als je jaren bezig bent, dan is dit niet voor te stellen) iedereen maakt vreselijke moeilijke dingen mee in het leven, en andere hebben juist in dat gene weer geluk. Sorry voor mijn reactie, want ik doe nu eigenlijk gewoon mee met deze eindeloze discussie.
Volgens mij ging het er in het begin van het topic over dat het verplaatst zou worden. Heb ik trouwens ook gevraagd in een melding naar de modjes. Vind het meer bij anticonceptie passen. Ik vind persoonlijk dat op een zwangerschapspagina alle aspecten van zwangerschap besproken zouden moeten kunnen worden. En dat iemand er moeite mee heeft om zwanger te worden hoeft niet te betekenen dat dit soort dingen dan niet besproken mogen worden. Ik weet zelf heel goed hoe dat is (heb 6 jaar! op Thijmen moeten wachten, daarnaast een helse zwangerschap en bevalling gehad) maar ik betrek dit soort onderwerpen niet op mezelf. Tuurlijk lees ik bepaalde onderwerpen over probleemloze zwangerschappen ook wel eens met een bepaalde jalouzie, vooral omdat ik zelf bijvoorbeeld geen tweede zwangerschap aandurf. Maar dit is mijn leven, met mijn uitdagingen, kansen en problemen en ik maak mijn keuzes op basis van mijn leven. Iemand anders heeft zijn eigen uitdagingen kansen en problemen en ik kan niet bepalen dat die erger of minder erg zijn dan de mijne of dat zij andere keuzes hadden moeten maken. Ik sta niet in hun schoenen...
Mijn kijk erop is vrij simpel eigenlijk. Ik vind dat mensen moeten doen wat ze zelf willen wat abortus betrefd, het is niet mijn lichaam en niet mijn leven. Ik zou ook nooit afschuw uiten naar iemand die abortus heeft ondergaan om wat voor reden dan ook. Ik vind dit wel een van de meest intieme/kwetsbare persoonlijke dingen uit iemands leven als iemand dit ondergaan heeft en het is niet aan mij om daarover te oordelen. Wat ik niet zou kunnen of niet zou doen hoefd niet voor een ander te gelden en dat respecteer ik 100%. Mijn mening over abortus deel ik dan ook zelden, ik vind het sowieso niet belangrijk ook. Dat is persoonlijk en dat geld voor iedereen.
sorry maaar heb zelf ook jaren MMM achter de rug en t zal hier ook nooit normaal zwanger raken zijn laat staan dat een zwangerschap goed mag gaan maar vind niet dat er een taboe op moet liggen! het is al moeilijk om met mensen uit te leggen betreft MMM en al heb me er dood aan geirriteerd dat er zon taboe om heen is, ja denk er niet aan of ach je bent nog jong en weet ik wat. T moet allemaal bespreekbaar zijn en zoals in mn eerste post... ik kan heel goed begrijpen in bepaalde situaties dat vrouwen hiervoor kiezen hoe wil jij bv een kindje late gaan vertellen dat papa een verkrachter is ? dan krab ik mezelf ook nog eens achter de oren daarnaast wat als het kindje totaal geen levenskwaliteit zou hebben?? denk je echt dat de zorg zo geweldig is als papa en mama weg vallen? de zorg zal alleen maar slechter worden met al die bezuinigingen
Hmm moeilijk onderwerp dit. Ik heb altijd gezegd dat ik tegen abortus ben maar als ik hoor over een drugsverslaafde die zwanger word,iemand die verkracht word of wat dan ook,dan denk ik dat het toch goed is dat er abortus is. Ik erger me wel echt dood aan van die jonge meiden die soms op forums komen vragen: "ben ik zwanger?" En nogal wanhopig zijn. Als je zo nodig seks wilt hebben,denk dan ook aan de gevolgen. En gebruik een voorbehoedsmiddel of zelfs de pil én condoom. Ik snap ook wel dat zoiets mis kan gaan maar haal dan nog meteen de MOP als je een pil vergeten bent. De meeste zwangerschappen ontstaan door slecht gebruik van voorbehoedsmiddelen. Maar als het mezelf betrof had ik nooit een abortus kunnen overwegen! Zou het niet aankunnen. Zelfs niet toen ik jonger was.
nee dat is niet waar. Het kan tot 23 weken omdat met 24 weken een kindje levensvatbaar wordt geacht. Daarvoor is een vrouw "baas in eigen buik". De 20 weken echo is juist zo gepland zodat alles goed zichtbaar is en je toch nog voor beeindiging van de zwangerschap zou kunnen kiezen. Het is dus andersom... Per jaar worden ongeveer 20-25 zwangerschappen rond deze termijn beeindigd. Hoeveel er om medische redenen zijn weten ze niet (en wat is een medische reden, voor de een is een hazenlip al een medische reden)...
Ik voel voor mensen die in de MM zitten, maar ik voel mij niet schuldig tegen over die mensen omdat ik een abotus heb gehad toen ik jonger was. Waarom niet? Omdat het niet door mijn abortus komt dat sommige mensen moeilijker kinderen kunnen krijgen. Adoptie? Ik vind dat daar te makkelijk over gedacht word, je geeft niet even zomaar je kind weg vooral om de band die ja al maakt met je kleintje voor dat het geboren word. Plus sommige mensen kunnen inderdaad moeilijk of geen kinderen krijgen, betekend niet dat ik mijn kindje daarom zou willen weg geven en door die hele emotie heen zou willen gaan. En het klinkt mischien hard maar als jij de eerst keer zwanger bent op een jonge leeftijd weet jij niet een wat het is om zwanger te zijn. Ik had geen idee wat het was een kindje in je buik te hebben al had ik dat toen wel, ik was 7 weken zwanger. Ten mindste ik had geen idee wat ik deed, door abortus te doen. Nu weet ik dat wel, en zou het dus ook nooit weer doen. Medische redenen en dan ook een goeie reden, zoals mijn kind word geboren als een kas plantje(en nee geen hazelip) of verkrachting ja dan ben ik blij dat die optie er is. Nee ik ben niet trots op mijn abortus maar sta nog steeds achter mijn keus.
In het kader van deze discussie vraag ik me eigenlijk af hoe jullie over hetgeen hieronder staat denken. Dit gaat over vrouwen die door extreme misselijkheid (en dan heb ik het dus echt over de hele dag overgeven, sondevoeding, infuus/centrale lijn, ziekenhuisopnames etc) genoodzaakt zijn geweest hun zeer gewenste zwangerschap af te breken. Soms op advies van zorgverleners, soms omdat ze zelf het niet meer op konden brengen (psychisch of fysiek) om de zwangerschap uit te dragen. Ik vind het zelf heel confronterend omdat ik op het hoogtepunt van mijn extreme misselijkheid (toen ik zelfs met infuus en onthouding van voeding en drinken nog overgaf) ook heb gedacht: ik kan dit niet! NEW "IN MEMORIAM" section honoring those lost to HG HER Foundation honors National Infant Loss and Prevention Month by dedicating part of our website to those families who have lost their loved ones due to Hyperemesis Gravidarum. To honor your loved one please click here to enter their name/s. All of us at the HER Foundation are working to ensure that research and awareness will continue until a cure is found for HG. Our thoughts and prayers go out to all of the families effected by HG. Help HER - » For Mothers | | Overview Deze link is naar de poll die nu op mijn site staat ook over zwangerschapsafbreking en HG: Steunpunt Hyperemesis Gravidarum (HG) - Extreme Zwangerschapsmisselijkheid Nou ja, ben dus benieuwd wat jullie mening hierover is.
Ik heb respect voor de mensen die hiervoor een zwangerschap laten afbreken, Verschrikkelijk dit Toen ik die memorials las rolden de tranen over mijn wangen,, vind dit echt heel erg zowel voor moeder,vader en kindje.
ik snap je maar,de meeste meisjes wonen dan nog thuis,, kunnen gaan werken.bijbaantjes nemen,, er is voor alles wel een oplossing,,en deze moeders zullen net zoveel van hun kindje houden als wij van onze kindjes