Moeilijk punt dit. Heb zelf in de keuze gestaan. 2 maanden samen met vriendje,al wel bij hem ingetrokken.. ikzelf geen baan,vriend toen wel.. toen voor de keuze gestaan toen ik door de pil zwanger bleek te zijn.. 1 minuutje heb ik gedacht..weghalen?? Vriend nooit,die wilde ondanks alle problemen ervoor gaan.Ik heb altijd al een kinderwens gehad,en samen hebben we besloten om ervoor te gaan..dit is zo'n groot wonder..ook al kwam het zo vroeg.. we mogen van geluk spreken dat ze zwanger mogen zijn.We vonden het behoorlijk egoistisch om dit wondertje weg te laten halen,en misschien over 2/3 jaar wel te kiezen voor een kindje.. Het is bij ons ook niet zonder slag of stoot gegaan,mijn vriend verloor zijn baan.toen zaten we opeens op elkaars lip en hebben we ook een crisis gehad,zeker omdat alles zo snel is gegaan allemaal.. Maar we zijn beide volwassen mensen,25 en 29 jaar oud,gaan ondanks alles voor ons wondertje..en met zijn drietjes redden we het wel.. Langzaam aan komt alles goed,mijn vriend is weer aan het werk,wij kennen elkaar nu een stuk beter,en we gaan voor de toekomst.. ons wondertje is het allerbelangrijkste!! Dus wat wil ik eigenlijk zeggen,iedereen moet doen wat goed lijkt,iedereen maakt andere keuzes en heeft andere prioriteiten.. Wij waren (en zijn) dankbaar voor het leven wat in mij mag groeien,en ja daar hebben we dingen voor moeten laten..ik heb onder andere mijn paard te koop moeten zetten,we hebben in een grote crisis gezeten in onze relatie..maar voor de kleine doen we alles.. dat is ons wonder en daar gaan we voor..dus het kan best!
Tuurlijk kan hier heel makkelijk een discussie over ontstaan. Maar we zijn allemaal hopelijk volwassen genoeg om dat netjes en respectvol te laten verlopen. TS heeft in het begin geloof ik gezegd het te laten sluiten, maar later gezegd het te laten verplaatsen. Het is misschien heel moeilijk, maar (de keuze tussen) leven en dood staan soms akelig dicht bij elkaar. En dat hoeft niet verzwegen te worden. Vind ik.