Ik heb een prikje in mn bovenbeen gehad! Brandde als een gek en je wordt er ontzettend high en ontspannen van haha ik was ineens zo ontspannen dat ik in een weeënstorm belandde en van 4 cm naar 8cm in 10 min ging!!! 5 min later rende ze met me naar de OK waar ik onder volledige narcose een spoedks kreeg ivm wegzakken hartslag van Noah
Ik ben niet anti-pijnstilling. Pijn is een hele persoonlijke beleving en ik vind dat je zelf mag beslissen of die pijn bestreden moet worden of niet. Gelukkig werken steeds meer ziekenhuizen mee op het gebied van pijnbestrijding bij bevallingen. Zelf wilde ik liever geen pijnbestrijding. Ik wilde thuis bevallen, dus pijnstilling was daar sowieso niet mogelijk. Ook wilde ik de bevalling heel bewust van het begin tot het einde meemaken en de natuur zijn werk laten doen voor zover mogelijk. Ik heb me goed voorbereid met o.a. zwangerschapsyoga. Gelukkig waren er bij beide bevallingen geen complicaties en heb ik het inderdaad thuis kunnen doen zonder pijnbestrijding. Ik heb twee mooie bevallingen gehad waarbij de pijn zeker niet overheerste, dus ik zou het zo weer doen.
Ik heb een prik in m'n bovenbeen gehad......en daar werd ik heel ontspannen van, viel tussen de ween door in slaap. Alleen dat was iedere keer kort omdat m'n ween snel op elkaar kwamen. Ik vond het prettig en voelde me na m'n bevalling ook goed.
Ik was heel erg antipijnstilling. Tot op het laatst heb ik het tegengehouden. Maar het laatst was bij mij 4 cm na heel veel uren. De ontsluiting vorderde niet. Ik heb ook niet om de pijnstilling gevraagd, ze boden het me aan. Uiteindelijk heb ik een keizersnede gekregen en toen de pijnstilling daarvoor in mn ruggeprik werd gespoten, heb ik die anesthesist heel erg hard bedankt. Wow..wat een opluchting was dat
Ik heb bij mijn oudste een ruggeprik gekregen toen ik 1 cm ontsluiting had...Dit was op vrijdagmiddag om 13 uur, terwijl ik al vanaf 9 uur aan de wee-opwekkers lag. Woensdagavond begonnen met voorweeen, donderdag vliezen gebroken (meconiumhoudend vruchtwater, dus naar ZH) maar nog geen ontlsluiting. Hele nacht (rug)weeen, volgende ochtend 0.5 cm ontsluiting. Vanaf 9 uur dus wee-opwekkers en behoorlijke weeen: resultaat na 4 uur....0.5 cm opgeschoten! Wee-opwekkers moesten VOL open, want vliezen waren al meer dan 24 uur gebroken. Ik kreeg keuze tussen pethidine-prik en ruggeprik, maar ruggeprik werd aangeraden vanwege vermoeidheid en pijn in mijn rug. Ik kon overigens wel mijn benen bewegen en voelde de weeen wel, maar de pijn was weg. Helaas kreeg ik uiteindelijk persdrang en bleek ze niet te passen, dus alsnog keizersnede. Toen voldeed deze ruggerpik trouwens niet, maar dat is een ander verhaal...
Ik ben helemaal vóór de ruggenprik! Ben nu twee keer bevallen met een ruggenprik en voor mij heeft het gewoon goede dingen gedaan. Ik kan niet "ontspannen" pijn opvangen of ondergaan, ik verzet me er tegen. En daardoor schoot de ontsluiting gewoon echt niet op bij beide bevallingen. Op het moment dat ik de ruggenprik kreeg, was ik bij zo ontspannen dat ik binnen 1,5 a 2 uur op volledige ontsluiting zat: zónder weeënopwekkers. Ook het persen is beide keren heel goed gegaan, de eerste keer stond de prik nog aan en heb ik er 26 miniten over gedaan, de tweede keer hadden ze m uit gezet en heb ik er 6 minuten over gedaan. Dus voor mij is het wel echt een uitvinding en ik kan m iedereen aanraden die moeite heeft met het opvangen van de weeën. Ik moet wel zeggen dat ze beide keren ook zonder problemen zijn gezet en direct werkten en ik er geen bijwerkingen van heb gehad: alles volgens het boekje! Overigens wilde ik géén pethidine of andere pijnstillers via de bloedbaan.
Voor mezelf ben ik tegen de ruggenprik. Ik hoef hem niet! snap best dat mensen die al 20 uur liggen te bevallen op een gegeven moment vragen om de prik. Mijn bevalling duurde maar 4,5 uur en had dus niet eens tijd voor een prik haha. Maar ik ben zelf ook van mening dat ik het best zonder kon. En dat is achteraf ook gebleken. Wordt ook altijd zo moe van die amerikaanse bevallingen die je wel eens ziet op tv. Dan lopen ze na de eerste wee al te gillen dat het niet meer gaat en wordt er gelijk een prik gezet, zodat ze de rest van de bevalling lachend voort kunnen zetten! Nee hoor, doe mij maar pijn en moeite om mijn kind te kunnen krijgen!
Ik vind ook dat iedereen zelf moet bepalen of zij gebruik wil maken van pijnbestrijding. Ik zat er zelf van te voren niet echt om te springen maar na 15 uur (rug)ween wegpuffen en nog steeds maar ene kleine 5cm ontsluiting heb ik toch om een ruggenprik gevraagd... Dit kwam achteraf gezien goed uit want mijn bevalling eindigde uiteindelijk in een keizersnee en dus hoefde ze geen nieuwe prik te zetten maar konden ze alles via de ruggenprik toedienen! Ik zou als advies geven: laat de bevalling gewoon over je heenkomen en dan zie je wel wat er gebeurd! Met dit gevoel ben ik mijn bevalling ingegaan en ik heb nergens spijt van achteraf!
Hm, ik zou tekenen voor een Amerkaanse bevalling, haha! Vind het prima dat er een keuze is en die zou ik niemand willen ontnemen hoor maar ik vind ook dat er in NL anno 2011 nog wel erg spastisch gedaan wordt over pijnbestrijding. Maar goed, ieder z'n ding...
Ik laat het maar op mezelf afkomen en dan maar kijken hoe ik reageer, valt nu nog niks over te zeggen. Het wordt de 1e keer dus heb geen idee hoe het voelt en gaat. Zal het er de volgende keer eens met de VK over hebben. Het idee van pijnstilling staat me wel aan haha... lijkt me fijn!
De eerste keer had ik een prik in mijn been. Dat vond ik niet zo. Ik raakte echt van de wereld, Van het uur persen weet ik nog 2 a 3 keer een wee te herinneren. De laatste 3 ( dus wel erbij toen Isabella werd geboren) Bij Julian kreeg ik gelijk een morfine pomp. Ik hield de weeen teveel tegen. Ik ontspande niet goed. Nou dat vond ik dus heerlijk. De weeen waren ineens heel goed op te vangen en ik voelde me heerlijk high. Ik heb nog nooit drugs gehad maar snap nu waarom dat verslavend is. Nadeel van een pomp ( gelijk ook voordeel) is dat als je persween krijgt hij gelijk wordt stilgezet. Helaas, ha ha. Maar ik was dus veel helderder na de bevalling en kon gelijk lekker douchen. Bij de prik in mijn been kon ik niks meer. Ik liet me zelfs wassen op het bed. Ik weet nog goed te herinneren dat ik de pomp vasthield alsof het mijn nieuwe beste vriend was. Ik wilde de pomp zelfs een naam geven zo gek was ik erop.