Je kan ook wachten tot na de bevalling hoor. Het zal vast en zeker gevoelens bij je man losmaken. De bevalling, zn vrouw zo zien en dan zn eigen kindje.
Dat is hetzelfde als dat iemand vraagt: 'uit welke beker kan ik mijn dreumes na 21:00 uur 's avonds, het beste cola geven?' Dan krijg je ook heel veel pagina's ander advies en weinig advies over welke beker.
Dan laat je jouw ouders meteen komen na de bevalling en zijn ouders een week later. Mooie compromis. Mocht hij toch andere gevoelens hebben na de bevalling en zijn kindje toch graag willen laten zien aan zijn ouders, kan hij ze altijd nog bellen of ze komen. Ik had zelf juist de eerste 24 uur na de bevalling een enorm high gevoel en kon de hele wereld aan, van mij mocht iedereen komen kijken naar dit wonder. Ik had een kind gekregen, ok dat gebeurd vaker, maar ik had wel de aller mooiste gekregen. Wow!!!!!!! Ik zei zelfs tegen de schoonmaakster in het ziekenhuis hoe ENORM gelukkig ik was. Juist na die eerste week had ik even geen behoefte meer aan visite.... Dan begint de vermoeidheid, heeft je verloskundige hechtingen bekeken, terwijl je helemaal niet meer met je benen wijd wilde liggen, heb je pijn op plekken die je eerder nog nooit gevoeld had en is een kind krijgen helemaal nog niet zo makkelijk. Dat je ooit in je leven gezegd hebt: 'Ik ben moe', neem je op dat moment meteen terug. Geloof me, maak gebruik van die eerste uren/dagen dat je je GEWELDIG voelt.
Haha nee zo denkt hij niet, jammer he? Mijn man is niet achterlijk hoor. Ik snap ook niet zo goed waar zo'n denkbeeld vandaan komt, eigen ervaring? Daarbij snap ik ook niet wat het er mee te maken heeft, als onze ouders komen kijken is dat niet om te fungeren als slaafjes. Wij hebben beide gewoon geen behoefte aan mensen om ons heen na een heftige gebeurtenis, wij krijgen geen energie van mensen om ons heen. Nu ben ik in gaan zin dat het voor onze ouders erg verdrietig is wanneer zij worden buitengesloten, iedereen maakt wel eens fouten. Mijn man denkt daar nog steeds hetzelfde over, heeft niks te maken met niksen in de kraamweek.
Dat is wel heel herkenbaar. Vorige zwangerschap bleef mijn moeder hier een week ter ondersteuning en zo kon ze veel zien van haar eerste (levende) kleinkind. Maar nu was het geval dat ze letterlijk niks deed. Daarmee was het nooit de bedoeling dat ze als slaafje zou fungeren hoor, ze bood het zelf aan en wij dachten dat we alle hulp wel konden gebruiken. Uiteindelijk konden we het prima samen met de kraamhulp redden dus willen we ook na deze zwangerschap in elk geval een paar dagen rust. Doe het zoals jullie het willen, het is jullie kraamweek. Praat er goed over met jullie ouders om teleurstellingen te voorkomen.
Ik zou het er gewoon met mijn (schoon)ouders over hebben. Niet meteen als “regel” maar meer als: zo’n geboorte lijkt ons best een hele gebeurtenis. We weten dat we dan altijd veel rust nodig hebben. (Ze weten neem ik aan wel hoe jullie zijn, tenslotte zijn jullie hun kinderen) Het kan best zijn dat we even helemaal geen bezoek willen, zodat we het allemaal even kunnen verwerken. Vinden jullie dat vervelend? We willen jullie niet uitsluiten/tegen het hoofd stoten, maar we weten nog niet hoe we ons dan voelen. Dan zijn ze voorbereid, heb je het bij jezelf gehouden. Mocht je je goed voelen na de bevalling kan je er voor kiezen je (schoon) ouders even langs te laten komen en dan met de kraamhulp bijv. afspreken dat jullie geen bezoek/ om de paar dagen bezoek etc willen. Net hoe jullie je dan voelen. Ik had ook altijd gedacht dat ik veel rust nodig had. De jongste werd een dag voor de vierde verjaardag van de middelste geboren, dus op haar verjaardag zat het huis vol. Familie op 1,5 uur reizen had zo mooi de kans de baby te zien en de verjaardag te vieren. Ik heb lekker afgewisseld tussen boven in alle rust in bed liggen en even naar beneden naar de familie. Gelukkig niemand die opdringerig was. Ging heel relaxed. Nooit gedacht dat ik dat zou trekken!
Nou dan gaan jullie lekker met zijn drieën een hele week opgesloten zitten in huis, doe de gordijnen dicht, zet de bel uit en jullie kunnen lekker gaan coconnen met zijn drieën. Ik denk dat het nu inmiddels wel duidelijk is dat het een rare denkwijze is van jullie als aanstaande ouders maar als jullie dat gaag willen moeten jullie het gewoon lekker doen. Ik zou wel het fatsoen proberen op te brengen om dit bericht face to face te brengen en niet via de telefoon aan de aanstaande grootouders. Je gebruikt wel erg erg veel smiley’s in je bericht, maakt het ook steeds ongeloofwaardiger.
Ik zou het face to face vertellen. Dat jullie nu het idee hebben dat je liever rust hebt de 1e week, maar dit kan zeker nog veranderen. Je weet niet hoe je je dan voelt. Open en eerlijk zijn in het beste voor iedereen. En als je ouders of schoonouders dit niet respecteren, zegt dat ook wat over hen. Ik zou het denk ik niet zo leuk vinden on 1 week te wachten, maar als mijn kind hier volledig achter staat en zich er goed bij voelt. Wie ben ik dan om daar problemen van te maken. En dat mag je als ouder ook uitspreken, dat heb jij als kind dan weer te respecteren.
Waarom is het raar dat wij niet allerlei mensen over de vloer willen? Als je goed hebt gelezen, heb je ook gelezen dat ik inmiddels door de reacties tot andere inzichten ben gekomen. Met andere woorden, ik denk dat het beter is om onze ouders wél te laten komen. Mijn man is alleen nog niet overtuigd..dus moeten we opzoek naar een compromis. Die smileys gebruik ik omdat ik het niet heel prettig vind dat mijn man wordt weggezet als een of andere debiel die per ongeluk een kind heeft gemaakt. Daarbij ben ik tot nu toe vrij netjes gebleven en heb ik de reacties juist gebruikt om tot een ander inzicht te komen en er achter te komen dat het idee inderdaad vrij raar was.
Respect voor je rustige reacties op de soms vrij aanvallende, veroordelende en zelf ingevulde reacties van een aantal dames. Fijn ook dat de reacties je kijk op de komende situatie verbreedt hebben, dat is mijn inziens altijd goed. Hoe meer invalshoeken je hebt hoe meer overwogen en 'rekening houdend met' je een keuze kan maken. Heb soms met open mond en verbazing de reacties gelezen..... Echt wat een aannames worden er gedaan. Bij mijn eerste kind was ik ook echt niet zo onbezonnen als ts en haar man "worden afgeschilderd". Het besef dat de kraamweek en de periode daarna zwaar zou zijn, was mij helemaal duidelijk. Dat de zwaarte af zou hangen van de datum, duur en eventuele complicaties van/rond de bevalling was mij ook helemaal duidelijk. De eerste tijd alleen met je nieuwe gezin doorbrengen is ook echt zo gek nog niet(met uitzondering van kraamzorg/verloskundige/cb verpleegkundige/lactatiekundige). Juist omdat je enorm geleefd wordt. Voor mij zouden mijn (schoon)ouders onder de uitzondering vallen in deze, maar dat is heel persoonlijk.
Ja maar je wil je ouders toch niet scharen onder allerlei mensen? Onder allerlei mensen versta ik buren, vrienden, collega’s en andere bekenden, niet mijn naaste familie. Ik heb je man sowieso niet neergezet als een of andere debiel maar je kan natuurlijk wel reacties verwachten dat het een vrij opmerkelijke denkwijze is. Ik hoop maar dat jullie een gulden middenweg kunnen vinden en dat je man zich maar een beetje flexibel zal opstellen.
Ik vond het bezoek juist leuk. Ik had na alle bevallingen veel last van hormonen en voelde me snel eenzaam.
Ik vind dit dus echt respectloos en lekker je eigen mening door andermans strot willen duwen. Dat je het er niet mee eens bent, helemaal prima. Maar dit vind ik echt een zwakke uiting. Rare denkwijze omdat hij anders is dan die van jou en met jou menig andere vrouw hier op dit forum? Sorry, maar die gaat er bij mij niet in.
Nee klopt, daarom wil ik ook afwijken van dat plan. En nee jij deed dat niet, was ook niet persoonlijk naar jou bedoeld. Sorry als dat zo overkwam. Ik hoop het ook.
Ondanks dat mijn eerste reactie vrij hard was, moet ik nu toch zeggen dat ik het knap vind hoe je blijft reageren TS. Helemaal wanneer je durft toe te geven dat je tot andere inzichten bent gekomen naar aanleiding van de reacties. Ik hoop dat jij en je man een compromis kunnen vinden!