Onze oppas was/ is transgender en is nu klaar met het hele traject. De kinderen hebben deze persoon dus van een zij naar een hij zien gaan. Toen wij het destijds voorzichtig aan de kinderen uitlegden vatten ze dit als heel normaal op. Wel vroeg de oudste waarvan ze dan een piemel maken en of hij daar dan ook door kan plassen. Gelukkig is onze oppas heel open en heeft dit ook in kindertaal uitgelegd. Verder hebben de kinderen het nooit vreemd gevonden. Wel kreeg ik reacties van volwassenen of ik niet bang was dat de oppas onze kinderen wat aan zou doen, want transgenders zouden wel eens gevaarlijk kunnen zijn voor kinderen?! Ik heb altijd geantwoord dat een transgender niet het zelfde is als een pedofiel en dat oppas kwaliteiten gelukkig niet geslachtsgebonden zijn. Overigens had mijn zoon vorig jaar een kindje op de bso dat transgender is, toen de leiding dit van te voren aan de andere kinderen wilde uitleggen, zei mijn zoon dat dat niet hoefde want dat transgenders ook heel goed zelf kunnen praten. Maar ik denk dat hoe jonger je in aanraking komt met transgenders, hoe normaler het wordt.
Hahah geweldige reactie van je zoon. O.t. ik kan me voorstellen dat de start van een transitie misschien wennen is, ook onwennig voor jezelf, en als je kinderen vragen stellen, is het goed om hier antwoord op te kunnen geven. Wij hebben een vriendin die al door transitie is gegaan, dus mijn zoon zal haar alleen als een vrouw/mama kennen. Maar goed, met zelf twee mama's en veel lhbti-vrienden en kennissen, verwacht ik dat hij eerder zal vragen waarom dat andere kindje één papa en één mama heeft. (Is wel een hype hoor, tegenwoordig, hahaha. Misschien olie op het vuur, maar dat moest even.)
een goede vriend van mijn man is inmiddels een gode vriendin van mijn man. Onze oudste was een jaar of 3 toen het hele proces begon en heeft het dus aardig bewust meegemaakt. Volgens mij hebben we er niet eens zoveel over uitgelegd, behalve redelijk praktisch. Dat leverde soms wel hilarische momenten op (zoonlief moest plassen in het park en plaste dus tegen een boompje waarbij hij op luidruchtige toon zei, dat kan jij nu niet meer he!). Maar dat is gewoon de clou van kinderen. Die spreken vaak gewoon uit wat ze denken. Wel hebben we altijd de afspraak gehad (ook over andere zaken) dat we antwoord geven op vragen. En ook de betreffende vriendin heeft gewoon altijd open en eerlijk op kinderniveau uitgelegd hoe of wat. De middelste weet dat deze persoon vroeger een man is geweest, maar vindt het helemaal geen issue en vraagt er eigenlijk nooit iets over. In jullie geval is de scheiding waarschijnlijk nog een belangrijker issue, dan de transformatie op zich. Ergens heeft dat veel meer effect op de kinderen.