Deze maand word onze dochter 2 jaar en ik ben net zwanger. Vind het toch wel spannend hoe ze er op zal reageren. Nu ben ik benieuwd hoe en wanneer jullie hebben vertelt dat er een broertje/zusje komt?
Misschien is het leuk om een boekje te kopen over dit onderwerp. Kun je samen lezen en plaatjes kijken. Altijd leuk! En gefeliciteerd natuurlijk!
Nou ons zoontje is 2 en verteld toen ik 12 weken was. En hij gaf niet echt een reactie eigenlijk. Nu zegt hij eigenlijk pas dat er een baby in m'n buik zit een jongetje en begint hem wat te dagen. Maar dat er straks echt een mensje hier komt wonen beseft hij nog niet echt haha
Mijn zoontje is bijna 3 en ik heb het verteld met het boekje Bobbi word grote broer. Het maakte totaal geen indruk en hij was het na 10 seconden vergeten! Af en toe benoem ik het maar we moeten nog lang genoeg wachten dus we laten het maar een beetje. 'Dan word jij grote broer, net al Bobbi!' 'Mijn schoenen ook toch?'
Nog niet benoemen is ergens ook apart want er zal vast wel door een buitenstaander benoemd worden dat er een broertje of zusje komt, en dan is het toch fijner om zelf de eerste te zijn die het verteld. Gewoon vertellen dat er een babietje bij jullie komt wonen, dat die nog moet groeien in jouw buik. Dan merk je vanzelf wanneer het gaat dagen en er vragen komen. Komt vanzelf. En door er af en toe over te praten is er niets onbekend of vreemd.
Mijn jongste is anderhalf en zal een paar weken 2 zijn als hij grote broer wordt, als alles goed mag blijven gaan. Die heb ik nog niets verteld en ik zie wel of ik dat nog ga doen, ik vraag me af wat daarvan zal beklijven. Mijn oudste was 2,5 toen ik zwanger raakte van zijn zusje en die was er juist heel erg mee bezig. Speelde vaak "babydokter" en luisterde dan met zijn oor op mijn buik naar de baby, deed net of hij een echo maakte, door met een autootje over de vetrolletjes te rijden en dan was elke vetrol een baby We lazen met hem ook het boekje Bobbi wordt grote broer. Erg leuk vond ik dat, ook omdat het benadrukt dat wachten heel lang duurt en de baby niet een jongetje of meisje is maar gewoon een baby.
Bedankt voor alle reacties! We wachten sowieso tot na de eerste echo. Dan willen we het toch ook de opa's en oma's gaan vertellen Zal eens kijken naar boekjes!
Gewoon vertellen, ik denk niet dat een meisje van net 2 al veel kan of zal doen met deze info dus ik zou er niet te moeilijk over nadenken. Ik heb het mijn dochter ook gewoon verteld (ze is 3 maar heeft een ontwikkelingsachterstand van ongeveer een jaar dus vergelijkbaar). Ze wijst wel af en toe naar mijn buik en vraagt dan waar de baby is, maar dan ook alleen als ik het ter sprake breng. Verder niet.
Onze oudste was ruim 1,5 toen ik zwanger werd, we hebben het hem nooit echt verteld volgens mij, gewoon een keer tussendoor dat er een baby in mijn buik zat, het interesseerde hem weinig Toen ik zwanger was van de derde waren de oudsten 5 en net 3 denk ik. Mijn schoonouders pasten op toen wij de echo hadden. We gingen ze ophalen, namen de echo mee en riepen hen bij ons (ze waren daar buiten aan het spelen), en toen vertelden wij heel trots dat ze een broertje of zusje kregen. Ze keken er naar, haalden hun schouders op en vroegen:' Oke, mogen we dan nu weer gaan skelteren?' Daar ging mijn mooie momentje, haha
Hier onlangs verteld. Naja. Ze deed super druk en duwde op mn buik dus ik zeg dat ze rustig moet doen met mn buik. Haar reactie: wattan? Toen zij mn vriend "er zit een baby in". Haar reactie: "huh? Echt waar?*big smile*"
Je hebt het boek kleine pluis van Nijntje. Het zoontje van een kennis is met dat boekje op de foto gegaan ter zwangerschapsaankondiging
@Bailief, denk inderdaad niet dat het al heel bewust is maar zou haar er wel graag bij willen betrekken. @riean, hahahaha was leuk bedacht Wel duidelijk dat kinderen een eigen plan trekken @Lies1611, wat een geweldige reactie! Haha. @aicirtap, bedankt voor de tip! Ga gelijk kijken. V. is een Nijntje fan
Onze oudste was 3 jaar en nog wat toen we voor de eerste echo van de jongste gingen. We vertelden haar dat mama naar de dokter ging omdat ik "wat last" van mijn buik had. We seinden de verloskundige in dat ze het gesprek wat cryptisch moest houden tot we het hartje zagen kloppen. Terwijl ze het hartje aan het zoeken was, was de oudste lekker aan het spelen. Vanaf het moment dat we zagen dat alles in orde was, hebben we haar er echt bijgeroepen en naar het scherm laten kijken. Toen hebben we verteld dat mama geen "last" van haar buik had maar dat er een baby in mijn buik aan het groeien was die haar broertje of zusje zou worden. Vanaf dat moment doopte ze de "dokter" om tot "babydokter". Mocht het zo geweest zijn dat er geen kloppend hartje te zien geweest was, hadden we voor haar het oorspronkelijke verhaal van "last van de buik" aangehouden.
@Meiske2015 ja vond ik ook! Ze heeft al hele verhalen hoe ze de baby gaat vasthouden , fles geven, opvrolijken etc. En een hele lijst dingen die we moeten kopen (vooral speelgoed dat ze zelf ook leuk vind ) Omdat ze wat ouder is hebben we er voor gekozen het simpel te houden.
Mijn meiden schelen 2 jaar en bijna 3 maanden en mijn oudste was dus ruim 1,5 jaar toen ik zwanger raakte. Volgens mij hebben we het na de eerste echo al verteld. Ze is er altijd heel veel mee bezig geweest, vond de bezoekjes aan de babydokter ook altijd heel leuk. Eigenlijk is ze vanaf dat ik zwanger was al dol geweest op haar zusje en dat is ze nu nog steeds (tenzij zusje zich als een draak gedraagt... gelukkig is dat niet te vaak )