Het enige wat ik plan zijn festivals. Ivm tickets en oppas. Voor de rest doe ik waar ik zin in heb o dat moment 😊☺
Nu ik dit lees, dacht ik ook van nee eigenlijks denk ik er niet echt over na Als ik ergens heen wil dan ga ik er ook heen. Als er een leuke aanbieding is voor een weekendje weg of dit nu met manlief en zoonlief is of met vriendinnen en de planning laat het toe dan reserveer ik direct.
Ik ben precies wat hier staat☺ zou dat wel gaan? Is dat niet stom? Onzeker denk ik. En van het uitstellen
Het lijkt me best zwaar om zo onzeker te zijn, het klinkt alsof je heel weinig zelfvertrouwen lijkt te hebben. Misschien kun je daar iets gericht aan doen? Want 'schijt aan' hebben wat een vreemde van jou in een zwembad vindt betekent toch niet dat je die persoon niet gelijkwaardig vindt? Ik vind het een bijzondere vergelijking. Je trekt je gewoon niet aan van alle mogelijke gedachtes van iedereen om je heen, maar je vindt die mensen op zich gewoon prima.
Ik (wij) zijn ook niet zo van het plannen, dan loopt t altijd anders als bedacht.. En mijn ervaring is dat als we spontaan erop uitgaan het de beste momenten worden.. Al moet ik mijn vriend wel over een bepaalde drempel sleuren. Hij zal nooit toegeven waar dat vandaan komt bij hem (trotsheid i guess), maar komt eerst altijd met: heb andere dingen aan me hoofd of welk smoesje dan ook, hakken in t zand. Uiteindelijk is ie dol enthousiast, soms wel moeilijk voor mij om mee om te gaan... Hij kan oko best fel reageren als ik zo enthousiast ben van zullen we dit of dat, alsof ie ook ergens een schrik heeft ervoor..