Woensdag 10 december werd ik na mijn siesta om 16.00 wakker. Gezien mijn fantastische lenigheid duurde het even voordat ik het bed uit kon komen. Bij het opstaan voelde ik dat ik wat 'urine' verloor. Echter werdt het al gauw wel heel erg warm bij de billen. Ik naar de wc helemaal doorweekt vliezen gebroken! Het viel mij op dat het water echter niet helemaal mooi van kleur was gelijk ziekenhuis gebeld we konden rustig die kant opkomen. Ik mijn man gebeld om 16.45 kreeg ik mijn 1e wee, goed te doen dacht ik zo. Om 17.30 in het zkh daar nummero 2. Aan de ctg onze mini vermaakte zich prima bij mij was wel wat activiteit te zien maar zou nog wel even gaan duren, mini was alles behalve ingedaald. Zo rond 19:00 kwamen de weeen sneller op elkaar en werden ze wat vervelender, gezien ik me erg druk maakte om het feit ik niet gedouchd had (waar je je al niet druk om kan maken) besloot ik om 19.30 nog even onder de douche te duiken daar werden de weeen heftiger en heftiger. Om 20:00 nog even naar de wc gegaan daar werden de weeen meer als vervelend en kwamen ze wel erg snel. Om even voor 20.30 nog even aan de ctg mini had het nog prima naar haar zin. Gezien de pijn, besloot de verloskundige om 20.45 toch maar even kijken of er wellicht al ontsluiting was, ja dus 7 cm! Wij dus door naar de verloskamer. Om 21.30 volledige ontsluiting geconstateerd dus nu wachten op de persweeen. De weeen werden erg heftig maar van persdrang was geen sprake. Gezien de ontsluiting moest/mocht ik op een gegeven moment toch kracht gaan zetten wellicht dat het dan op gang zou komen, niet dus. De tussentijd tussen de weeen werdt langer (wat ik overigens niet zo heel erg vond heb nog aardig kunnen babbelen). De verloskundige gaf aan dat er toch echt vaart in moest gaan komen anders zou ze gaan inleiden (met infuus) gezien ik daar doodsbang voor was ging ik zonder persweeen aan de gang. Dit ging goed mini daalde langzaam in. Echter door de lange tussenposen wilde het hoofdje niet blijven staan. Toen volgde het volgende dreigement een knip..(had ik ook geen zin in). Dus toen.. tja wat gebeurde er toen is voor mij een beetje vaag het enigste wat ik dacht is ze moet er uit en wel nu. Uiteindelijk om 23.31 werdt ze dan geboren (4050gr en 52cm). Gelijk lichte paniek in de tent ik verloor toch wel erg veel bloed. Mijn man moest, als hij dat wilde ,snel de navelstreng doorknippen, want ging niet helemaal goed. Uiteindelijk na het verlies van ruim 2 liter bloed, opzij springende verpleegsters(voor het bloed dat mee kwam met de placenta) en een verzameling inwendige hechtingen mochten we naar de kraamafdeling waar we om ca 2.00 arriveerde. Uiteindelijk een snelle maar bloedige bevalling maar zeker de moeite waard zelfs na het infuus wat ik door bloedverlies alsnog kreeg .
Klinkt gedeeltelijk als mijn bevalling Zelfs je kindje is maar 10 gram lichter dan die van mij! Heel veel gelukkig met je gezin!