ik heb 2 kinderen van over de 10 en 1 kindje van 2 en 1 kindje van 8 maand.... de laatste zwangerschap vond ik al superzwaar... weet zeker dat deze zwangerschap nog veel zwaarder gaat worden...
Ik ben de hele zwangerschap van de tweede doodmoe geweest. Stress van mijn werk, de zorg voor onze oudste (23 mnd verschil), en continue ademnood. Hoe ik dat gedaan heb? Doorbuffelen, langer dan goed voor me was. Ik had m'n werk veel eerder moeten loslaten dan ik gedaan heb. Overigens vond ik het eerste jaar met 2 kindjes erg pittig, maar er komt ooit een moment dat het makkelijker wordt. Voor de een wat eerder, voor de ander wat later, maar dat moment komt echt. Wees dus niet te hard voor jezelf, doe wat je echt doen moet (of wilt) en laat de rest maar even. Leg uit aan je omgeving hoe je je voelt en vraag om hulp, dan sta je er allemaal niet zo alleen voor. 'ze' willen best helpen, maar moeten dan wel weten wat je graag zou willen.
Haha, ik wilde het juist niet, maar vind het nu ook wel bijzonder. Hier scheelde de uitgerekende datum 4 dagen.
hier ook af en toe het zelfde gevoel hier nu 27 weken zwanger en een kindje van 1.5 jaar en eentje van 3.5jaar dus ook een pittige tijd oudste is zindelijk al 6 maanden maar heeft nu een terug val dus gaat af en toe fout dus daar druk mee bezig en de kleinste die spookt van alles uit klimt op alle tafels en zo n dingen dus daar ben ik veel mee bezig en ben zelf doodmoe omdat de oudste slecht slaapt de laaste tijd dus die komt me vaak waker maken en de jongste slaapt gelukkig de laaste 2 maanden redelijk door . dus ik voel me ook wel een schuldig wil leuke dingen met hun doen maar gaat allemaal niet hoe ik dat wil heb bi en een verzakingvan de blaas dus mag niet veel lopen en doen maar het huishouden moet toch gedaan worden kindjes moeten verzorgd worden man is internationaal chauffeur sus niet heel veel thuis mijn moeder kan niet veel helpen heeft reuma is blij als ze haar eigen huis klaar heeft en een vriendin van mij heeft zelf een kindje van 4 en zwanger van een tweeling nu 30 weken maarja we mogen niet klagen zijn zwanger en komt allemaal wel goed
Ik heb 1 tip: vraag hulp!!! Mijn zoontje is 1,5 jaar en heerlijk ondernemend! (hij is net terug met oma boodschappen doen in de wagen en nu lopen ze naar de kinderboerderij) Ik zelf heb reuma en ernstige BI... Vanaf 30 weken is het eigenlijk alleen maar bergafwaarts gegaan. Voor die tijd had ik hem 2 dagen alleen, de rest werkte ik, maar sinds mijn verlof (34 weken) krijg ik elke dag hulp. (ben wel vanaf 27 weken in de ziektewet gegaan. Stond voor de klas, maar dat heeft iemand overgenomen en ik zelf die ander werk) Op maandag en dinsdag ging hij al naar mijn schoonouders (ivm mijn werk) en dat is gewoon door blijven gaan + voor een paar weken de donderdag erbij...op woensdag en vrijdag komt mijn moeder en in het weekend is mijn man dus wel thuis... Voel me er best rot onder dat ik hem zoveel aan anderen over laat, (gelukkig voor hem wel heel vertrouwd) maar het kan gewoon niet anders. Ik wil na de bevalling zo snel mogelijk weer op de been zijn en als ik nu geen rust neem, dan zal dat niet zomaar gaan...dan moet ik veel langer 'revalideren' om weer normaal te kunnen functioneren.... Dus, trek op tijd aan de bel!!!!!
Ja, maar dan moet er wel hulp voor handen zijn natuurlijk. Hier helaas niet. Mijn ouders redden dat niet (al proberen ze het wel zo vaak mogelijk) en voor de rest krijg ik ook vaak de opmerking "ja, jij bent zwanger geworden".
hier ook het zelfe moeder kan ook niet veel helpen ik ben wel veel daar dan kan ze meehelpen dan is het niet zo zwaar en mijn schoonouders die vinden op de 2 kindjes passen te druk ze komen ze heel soms paar uurtjes halen om wat te gaan doen dan heb ik even rust maar helaas is dat maar 1 x per maand hooguit man helpt ook veel mee als hij thuis met kids in bad doen en verzoregn daar mag ik niet over klagen helpt ook in het huis houden en ook de weekenden is hij er altijd en dan helpt hij ook
Vooral niet schuldig voelen, Hier gaat de tv wat meer aan, komt er al wat meer pizza en omeletten op tafel en de grote schoonmaak is ook uitgesteld tot ik mij beter voel. Komt allemaal goed (herhaal als een mantra). Ook leg ik de oudste uit over de baby , hij is echt meelevend (mama je moet je baby t-shirt aandoen, anders krijgt hij koud. Ik ga helpen tutjes zoeken voor de baby. Ik zal stil zijn als hij slaapt). Echt lief
Hier zit ik nu ook al een week thuis, slaap als het even kan totaal 18 uur op een dag. Helaas heeft mijn zoontje minder slaap nodig. 2 dagen in de week ben ik alleen met hem thuis, maar als ik het dan echt niet trek breng ik hem naar mijn zusje of moeder. Voel me daar best wel schuldig over, maar hij heeft ook niets aan een mama die alleen maar op de bank kan hangen. Mn moeder en zusje doen echt leuke dingen met hem zoals naar de speeltuin en de eendjes voeren, hij vind het zelf altijd groot feest als hij erheen mag. Vraag mijzelf wel af, als ik nu al zo moe ben, hoe moet dat dan verderop in de zwangerschap? Volgens de gyn moet ik rusten maar hoelang en hoeveel dat weet hij niet... handig!
hier ook een mama die af en toe heel erg moe is!! en ook last me van rug pff. heb een ventje van 2,5 bijna rondlopen di eheel ondernemend is en druk en ook af en toe graag getilt wilt worden 16 kilo pff. maar gelukkig heb ik mijn werk hoe schuldig ik me dan ook voel ben ik blij al sik aan het werk ben een beetje tot rust.. en mocht ik echt heel moe zijn dan kan hij vaak toch even naar me schoonmoeder of moeder en dat is dan echt wel prettig dan ga ik gewoon thuis op de bank zitten en niks doen!! haha maarjah je word af en toe wat makkelijk zoal ik al eerder las dan vnv maar broodje knakworstjes of dweilen jah morgen nog een dag hoor. maar ik w8 nog steeds op de gouden tip hhaha.
Ik herken het, mijn dochter is 3 en slaapt niet meer overdag. Nu heb ik wel het geluk dat ze zich goed zelf kan vermaken en ik heeeel soms een uurtje op de bank kan liggen in de middag en zij dan speelt. Meestal lukt dat niet omdat ze me tussendoor wel veel vragen stelt maar soms lukt het ook wel...... uitgerust de bevalling ingaan zal hier niet lukken in ieder geval.
mijn zoontje is 4 en ik ben 22 weken zwanger en mijn zoontje is lekker druk maar ook zo ontzettend mee levend echt super hij heeft vanmorgen voor mij zelfs gestofzuigd echt super lief hihi en ik ben ook heel vaak moe maar gelukkig duurt nog tijdje tot bevalling en hopen dat binnen kort mijn energie weer krijg hihi
Hoi hummeltje ik kan alleen maar zeggen hoe ik het ervaar. Hopelijk heb je er wat aan. Bas is nu bijna 3 en Nathalie is bijna 1. En ik ben nu 14,5 week zwanger van de derde. Het is gewoon ook vermoeiend. En je moet gewoon echt goed voor jezelf zorgen dat is super belangrijk dus kijk of je misschien hulp van je familie kan krijgen om je extra te ondersteunen dmv een keertje komen oppassen of een keer je kleine uk te laten logeren of af en toe wat hulp vragen om wat huishoudelijke táken over te nemen of om even wat bedrust te nemen. Ik doe dat ook af en toe. Elke keer namelijk tot nu toe na de zwangerschap was er lichamelijk iets met me. Bij Bas was ik overdreven gezond gaan eten dat mijn galblaas geen vet meer kun verdragen en verstopt raakte en ik nog net op tijd geopereerd een aantal maanden na de bevalling en bij Nathalie was ik lichamelijk gezien zo zwak na de bevalling dat ik een aantal maanden later het cmvvirus kreeg, broertje van pfeiffer wat dus extreme vermoeidheid geeft en leverfalen. Dat ik nu zoiets heb bied iemand me hulp aan pak ik het aan en als mijn lichaam of mijn geest echt even niet wil maak ik gebruik van mijn familie. Dat willen ze overigens ook, want ze zijn als de dood dat me iets overkomt, na alle gedoe telkens na een goede zwangerschap. Want zoals elke moeder je gaat maar door en door, maar soms gaat het gewoon even niet en ik denk dan, dan kun je het beter even iemand een paar uur over laten nemen of samen doen zodat jijzelf ook op de been kan blijven. Heel veel sterkte en heel herkenbaar dus en iets waar je je echt net schuldig over oeft te voelen, maar ik weet gevoel kun je ook niet uitschakelen en het is een mooi gevoel, laat alleen maar blijken hoeveel je van je kleine uk houdt en dat je je verantwoordelijkheid als moeder wil nemen. Maar 1 ding wat ik geleerd heb is luister naar jezelf en trek op tijd aan de bel bij de mensen die je vertrouwt. Xxx joyce
Ja herkenbaar. Dat is ook de reden dat ik toch met 6 weken van tevoren met verlof ben gegaan, en 1 week ziek moest melden van mijn VK. Zoonlief wel naar oppas, en ik alleen maar dom tv kijken en slapen. Heerlijk. Ik denk dat jij ook miss naar halve dagen werken moet gaan, en dreumes wel naar oppas moet doen? Heb je die mogelijkheid?