Gezien zijn leeftijd kan het ook een ontwikkelingssprongetje zijn. Bij Siem duurde dat een week. Ik kon in het begin ook niet aan ieder huiltje hóren waarom het ging, maar door tijdens het huilen en bij het troosten goed naar hem te kijken, begon ik wel de dingen te zien. Bij honger zuigt hij echt heel hard op zijn knuistje, bij vermoeidheid kijkt hij weg en wrijft in/langs zijn oogje en oortje, bij krampjes trekt hij zijn beentje op en strekt weer heel hard enz. Hangerigheid heeft geen echte signalen en dan loop ik ook met hem rond. Dan heeft ie gewoon echt behoefte aan mama. Misschien helpt het je nog eens goed te kijken naar deze signalen. Maar bovenal hoop ik dat de osteopaat je goed kan helpen. Hier geen ervaring, maar veel succes morgen!