Onze dochter is nu ruim 2,5 jaar. Sinds ongeveer een week of 3 wil ze 's avonds slecht tot niet naar bed. We leggen haar altijd in haar eigen bed, sinds een paar weken begint ze dan opeens te roepen en te huilen. De deur mag niet meer dicht, we moeten boven blijven enz. Ik heb al van alles geprobeerd, boos worden, rustig blijven. In ons bed, in eigen bed. Niks helpt. Ook niet als we haar steeds laten weten dat we er zijn. Ze gaat gewoon niet slapen. Wat moeten we hier nou mee? Is dit verlatingsangst? Of uitproberen? Of is er iets anders?
Hebben wij een tijdje geleden gehad, rond de 2 jaar. Tot schreeuwen, huilen enzo aan toe. Wij gingen er dan kijken, rechtleggen en weer gaan (zonder iets te zeggen) Heeft een paar maanden geduurd.. Ineens was t weer over. Nu heeft hij een grote jongens bed en ligt vaak al in bed voor ik klaar ben met de gordijnen dichtmaken. Succes is heel frustrerend
Perioden gehad. Wij zijn er in meegegaan. Licht aan gelaten totdat het spelen bleef. Twee dagen gezeur dat het licht weer uitging. Tijdje de deur open gelaten en op een gegeven moment weer dicht gedaan. Nu een periode gehad dat hij er tig keer uit kwam. Nog een keer plassen, nog een keer poepen, nog een slokje water, een spook in mijn kamer, een heks in mijn kamer, auw aan mijn buik, auw aan mijn hoofd. Je kunt het zo gek niet bedenken of hij had een smoes. Dat is ook weer voorbij. Nu weer naar bed, deur dicht, licht uit en meteen slapen.