Een paar dagen geleden was ik met een vrouw in gesprek die aangaf dat ze gestopt was met werken toen ze haar eerste kindje verwachtte. Dit was financieel haalbaar maar vond ze daarnaast veel beter. Ze vond dat ze echt alle tijd moest hebben voor haar kind. Financieel zou het hier best kunnen dat ik stop met werken, we zouden wat meer moeten opletten maar het zou haalbaar zijn. Maar ik zou dit gewoon niet willen. Natuurlijk was het na mijn verlof even pittig om onze dochter achter te laten maar uiteindelijk vind ik het prima. Ik heb het gezellig op mijn werk en ik heb totaal niet het gevoel dat ik mijn dochter te kort doe door haar die 2,5 dag naar familie te brengen. Maar ik merkte aan de vrouw met wie ik sprak dat ze het best wel egoïstisch vond. Nu ben ik wel benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken. Zou jij stoppen met werken voor je kinderen als dit financieel haalbaar zou zijn? En vind je het egoïstisch om het fijn te vinden om te werken tegenover je kinderen? (Misschien beter in het weer aan het werk topic? Maar omdat het niet echt om mijn werk gaat maar meer het algemene maar hier?)
Nou ja wat is voor je kinderen? Als het moet om wat voor reden dan ook wel. Voor mijn oudste zoon ben ik een tijd thuis gebleven, omdat hij ziek was en het niet verstandig was om hem naar een kdv te sturen ivm zijn medicatie. Dus ja als het moet wel (zelfs al kan het financieel eigenlijk niet) Verder vind ik het niet egoïstisch om te gaan werken, juist goed.
Ik ben gestopt met werken vanwege de beperkingen van mijn kinderen (of eigenlijk alle praktische zaken die erbij komen kijken) en we hebben het geluk dat dat financieel kan. Het heeft voordelen en nadelen. Het één is niet beter dan het ander, het beste is wat bij jou en je gezin past.
In zo'n soort situatie begrijp ik het, dan zou ik ook thuis blijven. Maar ik bedoelde in het algemeen, als er geen ziektes/beperkingen zijn en het dus niet anders kan
Ik klik helaas de verkeerde aan, ik had Ja gestemd maar moest zijn '' Heb ik al gedaan '' Wij hebben er bewust voor gekozen dat ik thuis blijf voor de kinderen en mijn man het geld binnen haalt. Aangezien hij continue diensten werkt en mijn werk daar zich niet op kon aanpassen en wij dus best veel geld kwijt waren aan de oppas hebben wij besloten dat ik net zo goed thuis kan zijn. Dat wat ik verdiende kwam bijna gelijk aan wat wij aan oppas kosten kwijt waren, het loonde dus niet echt om voor zo'n klein bedrag te blijven werken. We hebben het absoluut niet breed, we hebben veel dingen moeten laten liggen maar dat zijn luxe dingen. Het iedere dag bij de kids zijn vind ik vele malen belangrijker dan bij wijze van spreken 3x per jaar op vakantie. En ik moet zeggen ik vind het heerlijk zo
Ik vind het absoluut niet egoïstisch om te blijven werken. Zelf heb ik er voorlopig voor gekozen om thuis te blijven. Het lukt financieel en ik vind het zelf prettiger. Maar anderen dan egoïstisch vinden omdat ze een andere keuze maken?! Neuh, ik zou niet weten waarom Je hoeft jezelf toch niet compleet weg te cijferen voor je kind?!
http://www.zwangerschapspagina.nl/mama-gezin/578678-zouden-jullie-mits-financieel-mogelijk-bewust-thuis-blijven-kinderen.html Zit inmiddels dicht, staan wel veel antwoorden in.
Nee, nooit. Ik word gek van thuis te zitten. In 't verleden een tijd (3.5 jaar) voltijds thuis gezeten - door invaliditeit - en ik werd zwaar depressief van het heel de tijd tussen 4 muren zitten. Op 't moment dat ik 6 maand terug (halftijds) aan 't werk was, heb ik de anti-depressiva kunnen afbouwen en buiten gooien. Daarnaast wil ik nooit never financieel afhankelijk zijn van mijn man.
Nee, ik zou helemaal gek worden en daar ben ik heel eerlijk in. Hou zielsveel van mijn kind, maar ik ben blij dat ik 4 dagen pw werk. Nu zou thuis blijven voor ons ook niet eens kunnen aangezien mijn man thuis blijf papa is. Het geld moet toch ergens vandaan komen
Nee! Ik hou heel veel van mijn zoon, maar ik moet er niet aan denken om thuis te moeten zitten en alleen maar te moeten opvoeden, mijn werk is mijn ontspanning, gezellig met collega's, niet alleen maar Jip en Janneke taal spreken... Ff gewoon mezelf zijn!
Nee. Oke dat het einde van mijn verlof in zicht kwam dacht ik wel oh nee ik moet weer werken. Maar nu ben ik sinds vorige week aan het werk en ik vind dat prima. Ik vind het op de 1 of andere manier veel relaxter, alleen thuiskomen is wat chaotisch. Ik werk ook maar 3 halve dagen dus is goed te doen.
Ik ben tbm omdat het financieel makkelijk haalbaar is op dit moment... Het is heeeerlijk om alle ontwikkelingen van onze kinderen helemaal mee te maken, maar toch hunker ik naar meer. Begin het werken/studeren te missen. Om die reden ga ik straks kijken of ik een baan kan vinden voor 8-16 uur per week, mocht mijn man een vast contract krijgen dan ga ik denk ik weer studeren. Ik zit bijna 3 jaar thuis.
Hier bewust gekozen voor een ouder thuis, en dat ben ik in dit geval. Mocht ik in de toekomst mijn studie af hebben en een baan vinden dan kan het zo zijn dat ik fulltime ga werken en mijn man alleen nog als ZZP'er aan de slag gaat.
Zou denk ik wel minder gaan werken, maar helemaal niet meer werken lijkt me niet leuk. Ben ook helemaal niet van mening dat het egoistisch is om te werken, mannen werken toch ook en zijn toch ook papa, zijn die dan net zo goed egoistisch? voor mij is het fijn om mee te geven aan mijn kindjes dat ook mama gelukkig is dankzij hen en dankzij een leuke baan, en dat ik als ze straks volwassen zijn nog steeds een baan kan hebben in een vakgebied waarvoor ik heb geleerd. Maar 3 dagen werken lijkt mij ook prima, ipv 4 dagen werken. Overigens mag iedereen dit voor zichzelf weten natuurlijk en als je er voor kiest tbm bent is dat ook heel fijn, daar heb ik echt wel respect voor want ook dat is hard werken!
Nee ik zou niet stoppen maar wel minderen. Ik zou 'leuk werken' d.w.z. 8 uurtjes per week ofzo. Kan hij ook fijn naar opa en oma of peuterspeelzaal. Lekker spelen met andere kindjes
Ik hou van mijn kind/kinderen, maar ik denk niet dat ik hen een plezier doe door voor hen thuis te blijven. Ik weet van mezelf dat ik het niet fijn vind om 24-7 met mijn kinderen bezig te zijn. Ik wil meer uitdaging op een ander gebied/niveau. Ik ben niet geschikt om alleen maar met kinderen om te gaan. Ik zou binnen no time zo slecht in mijn vel zitten dat ik overspannen raak omdat ik mij niet kan ontladen. Ik merk overigens ook dat wanneer ik teveel tijd met mijn kind doorbreng dat ik echt het sociale contact met anderen kan missen in de omgang. Diepgaande gesprekken of gewoon zomaar een praatje maken over niks. Bijkomen, niet om de twintig seconden onderbroken worden. Nuttig werk doen; anders dan drinken pakken omdat hij anders op de grond gaat liggen gillen om drinken. Daarnaast hoop ik dat ik een nuttig beroep kan uitoefenen en wil ik op kleine schaal een verschil maken voor anderen. Zodra ik mijn studie heb afgerond hoop ik dat ook op de werkvloer voor elkaar te krijgen. Fulltime werken ben ik ook niet van plan; maar het beste van allebei zou wel fijn zijn!