Mijn zoon van vijf maanden is vandaag voor het eerst naar de kdv geweest voor een paar uurtjes. In die uurtjes heb ik doelloos rond gedwaald met een heel naar gevoel. Ik kon mij nergens toe zetten. Ik kijk erg op tegen de hele dagen volgende week. Mede omdat hij nou net in een periode van tandjes zit en dus helemaal niet in zijn hum is. Hopelijk gaat dit rotgevoel zich snel omzetten in vertrouwen. Toen ik hem ophaalde zeiden ze dat hij een hoog volume heeft als ie huilt en langzaam eet..i know!! maar wil ik niet horen, omdat ik dan vrees dat ze zich eraan irriteren. En bij thuiskomst zat zijn broekje achterstevoren..ik voelde een lichte irritatie bij mijzelf. Loslaten loslaten loslaten..lastig!
oh, wat kan het moeilijk zijn om je kleintje bij anderen achter te laten. Ik heb die wendagen gebruikt om mezelf vreselijk te verwennen. Lekker even naar de sauna en een massage geboekt... ik voelde me een beetje schuldig, maar heb er enorm van genoten. Heb vertrouwen en bespreek alles met de leidsters wat je opvalt. Stel veel vragen over hoe ze met hem omgaan en leg uit hoe jij de dingen doet. (en zeg iets in de trant van: goh, hebben ze je broek achterstevoren aan gedaan?). En uiteindelijk: accepteer dat daar sommige dingen anders gebeuren dan thuis (behalve die dingen die voor jou echt heel belangrijk zijn). Sterkte met wennen, voor jullie allebei.
Lastig he, dat loslaten? Ik ben gewoon gaan werken op de wenochtenden, daarom vlogen ze voorbij. Maar iets leuks voor jezelf doen is ook een goed idee als je de tijd hebt. Maar waarom zie je eigenlijk op tegen de keer dat hij een hele dag gaat? Ik neem aan dat je hem dan wegbrengt omdat je zelf iets anders moet doen, of niet? Dan zul je vast ook merken dat de tijd voorbij vliegt. Sterkte in elk geval!
Aanstaande maandag is zijn tweede wendag ( 09.00-13.30 ) en dan ga ik thuiswerken. Woensdag is de real deal en ga ik gewoon op de zaak werken. Ik zal ongetwijfeld de nodige afleiding hebben, maar toch heb ik er moeite mee om hem bij vreemde achter te laten en na de voormiddag wordt ie meestal wat hangeriger. Bij familie heb ik dat gevoel niet omdat ik dan weet "watvoor vlees ik in de kuip heb". Het vertrouwen moet gewoon met de tijd groeien. Ik zie ook wel voordelen zoals met andere kinderen spelen ed., maar dat wordt nu een beetje overschaduwd door andere emoties.
Ik vond het ook vreselijk moeilijk. De eerste keer dat ik Thijs wegbracht bij gastouder, moest ik enorm huilen. Heb even een extra rondje gereden en ben toen gaan werken. De tweede keer dat ik ging werken paste mijn moeder op en ging het prima. Toen ik de week erna Thijs weer bij go bracht had ik nergens last van. Heb hem met een gerust hart achtergelaten. Ik merk wel nu hij af en toe flink last heeft van zijn darmen, dat ik het moeilijker vind om hem ergens achter te laten. Maar als ik eenmaal op mijn werk ben, ben ik daar niet meer mee bezig. Succes, het wordt echt makkelijker!
Ja, het is gewoon vervelend. Bij de oudste heb ik ook regelmatig met de tranen in mijn ogen in de auto naar mijn werk gezeten. Nu de tweede naar het kdv gaat is dat wel minder, omdat ik weet hoe leuk het daar is en hoe goed de oudste het daar ook naar zijn zin heeft. En ik ken de leidsters nu natuurlijk ook veel beter. Misschien stelt het je gerust om uitgebreid op te schrijven hoe zijn dag eruit ziet, dat hij 's middags wat moeier is en wat jij dan met hem doet. Dat vinden de leidsters ook fijn, een soort gebruiksaanwijzing van je kind krijgen. En je kunt rustig tussendoor een of twee keer bellen hoe het gaat, dat is heel normaal hoor. Heb ik in het begin ook vaak gedaan en het stelt je lekker gerust als je hoort dat ie goed z'n fles op heeft en nu fijn ligt te slapen. Oh, enne, die big smile als je eind van de middag binnen komt om hem op te halen? Daar kan niks tegenop en het maakt heeeeeeel veel goed!
Nou vandaag is ie 4,5 uurtjes geweest. Ik heb thuisgewerkt en een bad genomen ( raar dat je ik me dan schuldig ). Toen ik hem ophaalde sliep iedereen behalve je raadt het al. Ik trof hem lachend naar de leidster in de meest smerige wipper ooit ( en nee dat is niet overdreven ). Hij dronk weer te langzaam en ze hadden hem geholpen door handmatig met de speen wat melk in zijn mond te duwen omdat ie dan wel moest drinken.Ook had ik eigen luiers meegenomen omdat ie vreselijke uitslag heeft van waarschijnlijk tandjes. Dat waren ze vergeten. Bij binnenkomst had de leidster hem overgenomen en zat bij haar op schoot. Wat schetste mijn verbijzing toen ik hem een kus op zijn hoofdje gaf. Een mobieltje tussen der bh bij der oksel naast zijn hoofdje. Het is alom bewezen dat de straling negatieve effecten hebben op bijvoorbeeld hersenen. Nou ben ik nou zo een zeiker?? Dat zou mij niets verbazen hoor. Ik zoek nog steeds de balans tussen onbenullig en dus loslaten of mening uiten.
Het lijkt mij ook enorm moeilijk om je kind, je alles, bij vreemden te moeten achterlaten. Het is anders dan je gewend bent, de omgeving, hun manier van werken, jij kent je kind op en top en weet precies wat ie bedoeld en waar hij last van heeft, zij moeten hem nog leren kennen. Die tijd hebben ze even nodig. Ik neem aan dat ze wel het beste met alle kinderen voor hebben, maar mijn haren zouden ook overeind gaan staan als ik de dingen zie die jij hebt waargenomen vandaag: broek achterstevoren, vergeten de eigen luiers te geven, smerige wipper en dan het drinken afdwingen met het speentje schetst helemaal mijn verbazing . Maar dit zijn dingen die ik zeker wel aan zou geven de volgende keer, absoluut geen schande hoor om zoiets te zeggen! Het maken van een lijstje vind ik ook een goede! Zo help je de leidster een beetje om je kind wat eerder te begrijpen! Wat betreft de telefoon, daar zou ik op die manier niet aan gedacht hebben (straling), maar ik ben daar niet zo mee bezig (ben ik misschien een slechte moeder...) Je kindje voor het eerst wegbrengen naar een kdv lijkt mij verschrikkelijk moeilijk, maar zoals je zelf ook al zei, het heeft ook zijn voordelen, hij leert te socialiseren en te spelen en te delen. Zelf heb je waarschijnlijk langer de tijd nodig om te wennen dan hij, dat geeft niks, daar ben je moeder voor hoor vind ik! Volgende keer ga je jezelf lekker verwennen (je gaat maar naar je sis toe bijvoorbeeld), dan kom je de ochtend ook beter door. Mijn conclusie: geef alles eerlijk aan, schrijf alles op, ook de meest onbenullige en voor jou zo gewone dingen, de volgende keer zelf ook afleiding zoeken en geef het de tijd. Je kan helaas niet anders.....
Thx superduperlieve mama81 haha. Ben blij dat jouw haren ook overeind zouden staan bij bepaalde dingen. Voor mij weer even een graadmeter, omdat ik je ken ! Ik zal het volgende keer in de groep gooien. Nu nog even een manier vinden hoe ik het een beetje luchtig overbreng, zoals Bri .