Hier totaal geen twijfels over de tweede. Ik wilde een tweede en wel nu! ......dat heb ik geweten. Ik heb qua karakter makkelijke kinderen (kan je nagaan!, jongste heeft wel verborgen reflux) en een superstabiele relatie maar o, wat hebben wij t als gezin zwaar gehad. Goede genade. De eerste 6 maanden waren overleven. Elke nacht regelmatig eruit voor de speen, geen maaltijd rustig zelf kunnen eten, ergens naartoe gaan leek een onmogelijke opgave, bergen was, nauwelijks tijd voor sociaal leven enz. De stabiliteit van mijn man (hij is echt niet gek te krijgen) en groot sociaal vangnet is mijn redding geweest. Ben heel vaak in de avond de auto ingestapt om een half uurtje naar mijn (schoon) ouders of vriendinnen toe te gaan. Gewoon even weg. En toch?? Zou het niet anders willen. Het is nog steeds retedruk. Momenteel zijn de eet momenten lastig. Zl gaat nu boterhammen eten. Duurt eeeeeuwen, een halve boterham. Dl had toen ineens een poepluier en ook honger. Gaat vervolgens met haar brood met smeerkaas allerlei fratsen uithalen, zodat àlles eronder zit. Grrrr! Maar tis ook echt genieten. Ben zo trots op ze en vind t n heerlijke onderbreking van mn werkweek 3/5. Ik zeg altijd: bij de eerste was ik mn leven kwijt, bij de tweede al mn tijd. En toch ben ik een blije moeder die vrolijk achter mn 2 persoons koets door de winkelstraat hobbel Niemand ziet aan me hoeveel energie dat heeft gekost om t zover te krijgen. Ze zien alleen dat ik van dàt moment geniet!
Ik heb (nog?) geen tweede maar toch herkenning bij allerlei gedachtes. Ik had me voorbereid op maandenlange vermoeidheid door gebroken nachten, geen sociaal leven en geen fut voor wat dan ook. Dat waren de verhalen om me heen, men vindt het vooral zwaar. Het ligt natuurlijk ook erg aan je kind maar ook deels aan jezelf misschien. Ik heb veel tijd genomen voor mijn eerste en hoewel de eerste 3 mnd best pittig waren vind ik het nu goed te doen. Onverklaarbaar huilen vind ik erg lastig maar dat is oefenen. We hebben nu een gemiddeld kind denk ik, slaapt meestal 19-7 met 1 voeding ergens ertussen. Overdag wisselt het slapen, maar ze kan aardig zelf spelen en is meestal vrolijk. We gaan straks het oppassen op onze dagen delen met neefje wat op komst is. Dat betekent als dochter een jaar is een kleintje van 5 mnd erbij. Eigenlijk verheug ik me er alleen maar op. Tuurlijk is het wennen en passen en meten maar het zal vast los lopen. Dat zal ook zo zijn met een 2e kindje. Het enige wat me tegen houdt is mijn bekken (sinds wk 20 klachten, nu nog steeds). Want je lichaam/energie zijn erg belangrijk bij een baby. Ik denk dat als je goed voor je kindje en jezelf zorgt je een heel eind komt- dus wel overdag bijslapen, goed eten, en niet teveel andere dingen zoals huishouden en sociaal leven willen. Maar ik kan niet in andermans leven kijken en als je kindje problemen heeft o.i.d. dan is alles anders.
Ik bewonder mensen met drie kinderen of meer. Twee is voor ons net haalbaar (ook financieel, maar dat terzijde). Eerst deden we Finley er gewoon "bij". Weet niet hoe ik dat anders moet formuleren, maar wij vonden het reuze meevallen. Maar ja, wat wil je? Een klein babietje slaapt nog veel. Ik vind het nu Finley ouder wordt en langer wakker is, wel zwaarder worden met twee kids die om mijn aandacht vragen op de dagen dat ik niet werk en mijn vriend wel. Naast de kinderen, heb je natuurlijk ook nog het huishouden/de was wat gedaan moet worden (alhoewel ik daar niet zo secuur mee ben als voordat de kinderen er waren ). En huppelt er hier nog een kitten rond (hadden we eigenlijk beter even mee kunnen wachten achteraf gezien). Druk, druk, druk en ik wil toch ook wel even tussen de kinderen en het huishouden door nog iets voor mezelf kunnen doen (tijdschrift of op de tablet ofzo). 's Avonds doe ik dus echt niks. Dan lig ik op de bank. Tijd voor mezelf/ons dus zeg maar . Nee, ik vind het zwaar.....maar......ik ben toch erg blij en gezegend met onze keuze voor twee! Het zijn nu tropenjaren, maar men zegt dat het alleen maar makkelijker gaat worden.
Ja ik heb er natuurlijk wel heel wat uit geleerd! Ik zou bv geen borstvoeding meer geven omdat dit zo een geklungel was! Onze meid wou niet aanhappen en daarom werd het afkolven, met als resultaat dat ik meerdere borstontstekingen kreeg. Ook ben ik aan 6 weken weer stilletjes beginnen werken en dat was echt véél te vroeg, als het er nog eens van komt moet ik echt wat meer aan mezelf gaan denken
Van de eerste had ik ook echt een trauma opgelopen; KMA, ik 2-3 uur slaap per dag, veel gehuil, ik sloeg door in mijn "verzorgingsmodus" waardoor ik veel te veel en te vaak alles op me nam en manlief gewoon liet liggen, erg pittig kind enz. Het was zoooooo'n desillusie.... Hoewel de 2e ook wel dingen had (operatie liesbreuk met 11 weken, ook KMA en reflux maar dat herkende ik gelukkig op dag 1 al, en manlief op dag 2), was zijn karakter en behoefte toch wel heel anders. Stiekem was hij een behoorlijke slaapkop, dus als er geen ongemakken waren, sliep hij zo 18 uur op een dag. Dit heeft hij ook wel volgehouden tot een half jaar, toen werd het langzaam iets minder. En ik pakte het anders aan: meteen de nachten opknippen ( ik van 20.00-1.30, man daarna slapen tot 07.00). Niet meteen op dag 1 kamer vol familie enz maar eerst aantal dagen zelf wennen, geweldige kraamhulp) waardoor ik de tweede als helend heb ervaren voor het trauma van de eerste. Mijn man vond het dus wel iets zwaarder Maar vooral de instelling is anders: je wéét nu dat het ooit beter wordt. Bij de eerste wist ik rationeel wel, maar gevoelsmatig geloofde ik het allang niet meer. Wat dat betreft is het, vind ik, makkerlijker om je erbij neer te leggen dat het "effe" doorbijten is.
Gefeliciteerd ! Ik zou er ook wel vier willen, maar onze derde is zo makkelijk ! Veel te bang om dat te jinxen haha hier gaat het gewoon allemaal vanzelf En ben bang dat het met vier kinderen niet meer zo " vanzelf" gaat En dan zouden we eigenlijk wel moeten verhuizen en zobiezo nieuwe auto, Maar i love grote gezinnen !
Wat mijn betreft is een praktische planning de halve oplossing. Ik deed echt geen huishouden en de was met 3 kleine wakkere kinderen. Dat leverde alleen stress op en duurde 3x zo lang. Vanaf het begin is mijn ritueel om meteen na de bedtijd van de kinderen door te lopen naar de zolder en de was aan te zetten. Dat duurt maar 10min en overdag denk ik er niet aan. Was opvouwen doe ik 2 avonden per week, op de bank voor de tv. Strijken 1x per maand, alleen echt nodige dingen. Een duidelijke taakverdeling helpt ook enorm. Bij ons doe ik de was en opruimen, man doet de keuken. Beide als kinderen al in bed liggen, binnen een half uur zijn we klaar. Slapeloze nachten wisselen we om (we werken allebei) en nacht voedingen deden we samen. Avondeten maakte ik tijdens de middagslaapje, kinderen gaan samen in bad, s avonds als mijn man thuis is. Als het een keer niet uitkomt met onze agenda's krijgen ze een snelle was met een washandje. Ze gaan niet dood van 1x bad overslaan. En zo kan ik wel doorgaan, mijn boodschap is vooral om het gezin zo praktisch en zo makkelijk mogelijk te organiseren. Niet te veel eisen van jezelf en niet te moeilijk denken.
Zo doe ik het idd nu ook wat was betreft enzo..als ze op bed ligt gelijk door naar de waskamer haha wat gaaf zeg trouwens een drieling !! ik ben heel benieuwd hoe het met twee kindjes zal zijn..als ik nog een keer zwanger mag raken. Heb er heel veel zin in , soms angst maar vooral heel veel zin in
Hier zit er 11 maandjes tussen de 4e en 5e, moet zeggen dat het mij tot nu toe meevalt. Maar goed, ik zit denk ik ook al eenmaal in een druk ritme met 5 kids. Zeg eerlijk, ik had meer moeite met de overschakeling van 1 naar 2 kids.
hier 22maand ertussen en vind het wel pittig hoor! oudste veel oorproblemen gehad tijdens de de zwschap van de 2e,en de 2e had reflux en heeft kma,en slaapt nog steeds niet door en is om 6uur al op!!! hier dus behoorlijke kringen onder mijn ogen! als ik het over kon doen had ik nog even willen wachten,maar dan wel het zelfde kindje willen hebben haha.
Onze kindjes, zoon en dochter, schelen precies, 12 maanden en 2 weken. Valt me reuze mee! Natuurlijk is het druk als ze beide willen eten, of als je wil wandelen of boodschappen wil doen, zolang je de tijd neemt gaat het prima! Je moet niet snel,snel, even om boodschappen willen, want dat gaat niet! Onze zoon is nu 9 weken en komt nog een keer snachts rond vier uur. Daarentegen slaapt ie daarna wel weer tot 8.30/9.00 uur, net zoals onze dochter.. Ik hoop dat ze veel aan elkaar zullen hebben! Dochter ziet het nu nog als speelgoedpop
hoe ik dat doe? pff niet eigenlijk ben echt helemaal op. dochter is bijna 3 en zoon een half jaar. en hij heeft nog geen nacht doorgeslapen, we kunnen er 4 a 5 keer per nacht uit voor hem. gaaaaap heb totaal geen energie meer en dat ik combinatie met een chronische ziekte zit ik nu hierdoor in de ziektewet. we zijn op zoek naar een huishoudelijke hulp want zo is het niet te doen. positief berichtje he? maar goed, ze zijn beiden schatten van kinderen en ik geniet echt wel van ze. en over een tijdje gaat het echt wel beter. de eerste tijd is gewoon pittig, vooral als je een nachtbraker hebt of er is er 1 ziek of tijdens een sprongetje etc.
Dankjewel dames om jullie ervaringen te delen! Om deze topic mooi af te sluiten wil ik nog even wat meedelen Na maandenlang piekeren, afwegen, 500 keer van gedacht veranderen, was er plots een klik en wist ik het zeker! Ik wil een 2de kindje! Wanneer zal van mijn partner en van moedertje natuur afhangen uiteraard! We hebben er al goede gesprekken over gehad, maar ik wil er enkel aan beginnen als mijn partner er ook voor 100 % voor wil gaan Ik besef wel nog altijd dat het zwaar gaat worden en ik ben er klaar voor! (Ookal ga ik me wss die eerste maanden afvragen waar ik in godsnaam weer mee begonnen ben) Maar voor nu leef ik momenteel op een mini roze wolk, mijn hoofd is weer leeg en wat voel ik me gelukkig Bedankt dames