Lieve meiden, bedankt voor jullie hartverwarmende reacties, ondanks mijn dip en verdriet (op dit moment) voel ik mij iets beter. Het is fijn te weten dat je niet alleen bent. (wel jammer dat je niet alleen bent, want zoiets gun je niemand natuurlijk) Ik ga het boekje maar bestellen, dan kan ik dat inderdaad ook eens aan andere mensen laten lezen, die gewoon helemaal niets van mij snappen. Maar ik moet zeggen dat mijn zus het heel lief bracht, en ze zei als je me even niet wil zien snap ik dat hoor, of als je erom moet huilen is dat ook goed. (dat is toch wel erg fijn, dan kan je het wat sneller een plaatsje geven) Veel liefs C.G.
Hoi Goblinggow, Allereerst even heel veel sterkte. Ik kan me redelijk indenken hoe je je voelt. Hoe verder je de MMM ingaat en hoe dichter het einde nadert hoe ellendiger je je gaat voelen. Mijn zus is ook zwanger, hoogzwanger ondertussen. Ze heeft het mij ook op een lieve begripvolle manier verteld maar sindsdien hebben we erg weinig contact omdat we het allebei moeilijk vinden. Ik zie nu al op tegen op kraamvisite gaan, erg he. Daarnaast zijn ook twee van mijn vriendinnen zwanger, een is net bevallen en mijn nichtje is zwanger. En ze zijn allemaal 'na mij begonnen' terwijl ik 'nog maar' 19 maanden bezig ben. Haha...sorry voor de klaagzang maar ik heb momenteel ook een redelijk down moment. Soms is het moeilijk hoop te houden, terwijl wij nog best 'veel' kansen hebben. Bij mij op mijn werk weten ze het niet en tot nu toe vind ik dat heerlijk. Mijn werk is mijn afleiding, thuis ben ik soms een wrak. Jij heel veel sterkte met het verdere traject, ik hoop dat jullie snel kunnen starten. Liefs Zora
Klaag maar lekker hoor, want dat lucht op ! Ja al die zwangeren wij hebben op dit moment 6 zwangeren (2 gestopt met de pil, dus die bellen vast ook over een maandje op dat ze zwanger zijn) en er zijn er net 3 bevallen. Mijn schoonzus is ook zwanger, en die loopt ook nog over van alles en nog wat te klagen . Ik kan me voorstellen dat je erg tegen de kraamvisite opziet, mijn tip ga niet als alle vrienden of familie er bij zijn, maar gewoon met z'n tweetjes, dat scheelt een hoop. (voor mij althans) Ik zie zelf heel erg tegen de kerst op, eerste kerstdag met een zwangere zus, en tweede kerstdag met een hoogzwangere schoonzus, joepie heb er erge zin in (NOT). Jij ook heel veel succes met alles, en je dipje, enneh als je ff wilt klagen, ga gerust je gang hier ! ( we moeten maar eens een klaag hoekje openen als topic . Veel liefde en warmte voor jullie ! C.G.
ik heb vaak toegegeven aan mijn verdriet, en ondanks dat mijn baas wist van het icsi traject waar wij inzaten, meldde ik me maar ziek met een griepje. Ze snaptte (en snapt) het toch niet, en ik had al helemaal geen behoefte om haar duidelijk te maken wat ik voelde (ze heeft zelf geen kinderen, maar ze wilde dit ook zo).
Ik heb me helaas gisteren ook ziek gemeld met een griepje... Maar ik knap nu al behoorlijk op gelukkig. Is het traject je meegevallen rach ?
Hoi Goblingglow, Ik zit midden in de medische malen molen voor IVF, en ik kan je vertellen door al die hormonen die ik krijg heb ik het soms ook even gehad. Wat ik geleerd heb in al die tijd (zie onder wat ik allemaal heb gehad) is om toch heel positief te blijven en als je lekker rustig in bed ligt probeer dat beeld van je kindje te realitiveren. Stel je voor hoe het straks allemaal gaat worden als je die kleine frummel in je handen hebt, dat is ons doel! Denk daar aan hoe fijn dat zal zijn, dan vrolijk je weer wat op en dat is heel belangrijk.....dat jij je goed voelt. sucses! Grtz
dat weet ik eigenlijk nog niet goblingglow. Het was in elke geval geestelijk zwaarder dan lichamelijk. Ik schrok, net als jij, toen het woord 'ICSI' viel. en van die cijfertjes (2% kans op een natuurlijk zwangerschap) word je natuurlijk helemaal niet blij. Het is mij in die zin meegevallen, dat de eerste volledige poging meteen raak was. Ik ken dus niet de teleurstelling van een mislukte ICSI poging. Ik heb ervoor wel 5 keer IUI gehad, maar zonder resultaat. Ook de punctie viel mij mee omdat ik na 'het roesje' wat ik zou krijgen meteen knock out was en niks van de punctie heb meegekregen. De pijn/gevoeligheid was goed te doen erna. Het is mij tegengevallen dat ik de eerste keer overstimulatie had, daar was ik toch wel van geschrokken. Gelukkig ben ik snel hersteld. Als je uiteindelijk zwanger bent, overheerst dat blije gevoel natuurlijk enorm, maar ik merk wel dat de hele MMM ontzettend veel met me heeft gedaan. Ik heb ook niet het gevoel van: dit kindje hebben mijn man ik samen gemaakt, maar: dit heeft het ziekenhuis gedaan. Dat gevoel is natuurlijk ook niet leuk. Je word in het hele traject heen en weer geslingerd tussen gevoel en verstand, hoop en teleurstelling, moed en opgeven. Het is vermoeiend. Dus als jij het een dag niet trekt, doe dan wat goed voelt, en blijf lekker thuis. En als je zegt dat je een griepje heb, mats je je baas nog, want ik heb namelijk liever en griepje dan een icsi poging.
hoi hoi, ik heb net 1 minuut geleden ook het boekje besteld Ik lees nu voor het eerst je topic en het is ook erg zwaar wat je allemaal door moet maken om zwanger te worden. Voor jou ook omdat je maar 1 optie hebt qua behandeling! Wat je zus betreft...wees lief voor haar en laat zien dat je het haar gunt. Was voor haar ook niet makkelijk om het aan jou te vertellen. Ik ben eerlijk gezegd ook bang voor dat mijn zus eerder zwanger wordt. Momenteel zit ik er even helemaal doorheen...ik ben zeer gespannen, erg emotioneel en heel erg moe van alles! Wij zijn al zo lang bezig en iedere keer spelen ze maar een spelletje met me wat betreft hormoon dosering. Mijn eigen lichaam weet ik als de beste :x . Hopelijk word ik morgen ongie zodat ik me weer kan aanmelden voor een nieuwe poging. Heel veel succes meis! Liefs, waterlelie
Maar ik gun het mijn zus ook echt hoor, ze is zelf ook 2 jaar bezig geweest (lang genbnoeg lijkt me) het doet alleen pijn omdat ik het ook zo graag wil... Jij ook heel veel succes, en alle liefde toegewenst.