Misschien dat iemand dit herkend en/of tips heeft... Mijn dochter van 20 maanden is nooit een slaapkoppie geweest en ook nu alweer een tijdje aan het spoken s'nachts, maar met een lieve toch strenge aanpak van mijn man en mij gaat het nu de goede kant op. Voor haar middagdutje gaat ze nu raar genoeg heel makkelijk slapen en dan slaapt ze zo'n 1,5 uur. Helemaal prima, ik blij, maar dan begint de ellende dus... als ze uit bed komt is ze niet te genieten!! Huilen, schreeuwen, niks is goed. Ik mag haar niet oppakken, niet aankleden, niet tegen haar praten, niks. Maar ik mag haar absoluut niet nog even in bed laten, ze wil er wel uit! Ik heb mezelf aangeleerd haar drammerige gedrag grotendeels te negeren met als resultaat dat ze van de week een half uur op de woonkamervloer heeft liggen krijsen na haar dutje. Ik voelde me een super slechte moeder, op de bank zittend met een boekje en een krijsend kind ernaast, maar als ik me ermee ging bemoeien werd het alleen maar erger. Op gegeven moment was ik het zat en is ze 'onder dwang' mee naar buiten gegaan. Toen werd ze na een tijdje weer lekker vrolijk en was het over. Dit gaat nu al een hele tijd zo. Op het kinderdagverblijf doet ze dit trouwens niet en ook niet als ze s'ochtends uit bed komt! Ze wordt altijd wel huilend en mopperend wakker, maar s'ochtends is dat over zodra we haar uit bed halen. Iemand enig idee of dit een fase is waar we gewoon doorheen moeten of kunnen we er iets aan doen? En is dit überhaupt herkenbaar en normaal peutergedrag? Want ik ken niemand waarbij het ook zo gaat. Alle tips zijn welkom, want dit is echt niet meer leuk. Voor mijn dochter niet maar voor haar ouders ook niet.
O ik herken dit!! Niet alle dagen maar wel vaak. Hij slaapt wel 2 keer per dag..maar hij is altijd zo boos als hij s middags wakker wordt..precies wat jij beschrijft. ik bied hem overigens meteen drinken aan..maar die ramt tie zo de kamer door
Mijn mannetje heeft dit helaas ook. Wat bij ons (meestal) helpt is dat ik zijn rietjesbeker mee naar boven neem(gewoon met water) en dat hij dan gelijk wat drinkt, waarna we samen op zijn kamer op de vloer nog even kroelen en stoeien. Ik stoei dan z'n boze bui er een beetje uit. Ik heb het zelf ook hoor als ik 's middags heb geslapen. Dan moet ik ook altijd even tot mezelf komen. Daar vergelijk ik het dan maar even mee
Nou, het lijkt wel of je het over mijn dochter hebt! Man man man, die is ook strontje chagrijnig als ze 's middags uit bed komt. Ik heb helaas geen tips voor je, maar hé, gedeelde smart is halve smart .
Heel,herkenbaar, maar helaas geen oplossing. Wij laten onze zoon inmiddels geen middagdut meer doen. Maar hij is wel al ouder (3,5) en ik weet niet of jullie dit al willen. Wij doen het deels vanwege die driftbuien elke keer maar ook omdat hij 's middags naar de psz gaat. Maar helemaal ideaal is het nog niet, Hij gaat nu 's avonds een uur eerder naar bed, maar de dag is eigenlijk nog steeds iets te lang voor hem. Dus dan hebben we achterin de middag of aan het begin van de avond alsnog een driftbui te pakken. En soms (1-2 keer per week) valt hij 's middags toch nog in slaap. Soms omdat ik hem toch in bed kwak na een paar driftbuien, soms omdat hij er zelf om vraagt om naar bed te mogen. Of hij valt in slaap in de auto of zelfs op de grond. Wij zijn er dus ook nog noet uit. 't Kind heeft karakter, zullen we maar zeggen.
Hé, ben ik dus toch niet de enige met een middag-driftkikkertje! Meteen drinken en eten heb ik geprobeerd, maar krijg ik meteen weer om mijn oren gesmeten met oorverdovend gebrul erbij (tandje erbij zeg maar). Dus liever niet, haha. Ik probeer haar inderdaad ook eerst rustig goed wakker te laten worden, want ik heb er ook een bloedhekel aan als ik gelijk van alles moet gaan doen als ik uit bed kom, maar ook al hou ik haar gewoon rustig vast of ga ik nog even op het grote bed met haar liggen kroelen is het bal. Overdag niet meer slapen trekt ze echt nog niet. Meestal vind ik haar driftbuien wel aandoenlijk, maar deze zijn gewoon echt niet leuk. Ik ben altijd blij als het er weer op zit en ik mijn kleine meisje weer terug heb!
Ik.had dit topic kunnen beginnen.hier ook.zn niet te bunkeren peuter na zn dut precies zoals.je beschrijft. Drinken en eten idd word hier ook.door de kamer gemikt met veel gegil. Het is niet elke dag maar wel een paar keer per week. Hier lijkt het iets te schelen dat ik hem eerst boven wakker laat worden alleen. Dus als ik hem hoor dan wacht ik nog een minuut of 5 zo kan hij even op zn manier mopperen in zn bedje.
Heel herkenbaar!! Geen tips Ik moet mijn dochter 9 van de 10 keer wakker maken, want anders ligt ze 's avonds tijden lang te feesten in bed. Dat doet de zaak weinig goeds zullen we maar zeggen Als ze uit zichzelf wakker wordt gaat het een stuk beter, maar dat is bijna nooit het geval... Ik heb zelf ook even de tijd nodig om wakker te worden en tot mijzelf te komen, dus ze zal wel erfelijk belast zijn!
Mijn stiefzoon had dat en dat is vanzelf over gegaan. Wij lieten 'm altijd maar even en dan kwam er vanzelf een moment dat hij de draad weer oppakte. Als hij er niet uitkwam, deed iets lekkers ook nog wel eens wonderen (Boden we hem niet rechtstreeks aan, maar legden we dan voor het grijpen).
Dat kan ik vandaag eens uitproberen, over het algemeen wil ze inderdaad alles zelf doen en pakken! Misschien helpt een koekje in het (vooruit-)zicht om sneller door de bui heen te komen.
Heel herkenbaar. Mijn dochter heeft dit ook een tijd gehad. Zeker een maand of 3 denk ik. Maar ineens was het over. Ze slaapt nu iets langer dan eerst en ik laat haar, als ze wakker is, een kwartiertje 'kletsen' in bed. Ze heeft die tijd echt nodig om rustig wakker te worden. Als ik haar daarna uit bed haal is er niets meer aan de hand. Hier is het dus vanzelf over gegaan, maar het duurde wel lang!
Volgens mij heeft mijn dochter mee gelezen, want vandaag was het opeens een stuk minder erg dan normaal! Ik heb haar wel meteen een koekje beloofd en daar had ze wel oren naar, hihi. Ze was nog steeds geen zonnetje, maar het was te doen. Dankzij jullie reacties heb ik in ieder geval niet meer het gevoel dat er iets aan de hand is. Ik vroeg me al af of ze ergens last van zou kunnen hebben (haar oren of zo, maar die zijn laatst nog nagekeken). En ik heb hoop dat het op gegeven moment weer over gaat, net als het nachtelijke spoken!