LOL! Weg over steken tijdens het lopen... standaard oppakken onder de armen en weer neerzetten wanneer we de weg over zijn en dan wil ze soms graag terug lopen, maar dat staan we weer niet toe ach ja, ze worden op een gegeven moment ouder en hopelijk snappen ze het dan :s
Hoi, Ja, het wordt vanzelf beter, maar het duurt lang....zucht, nu ruim 2 (middelste en net zoals je beschrijft) en lukt wat beter tegenwoordig. Maar als ik alleen met de drie kids op stap ben mag de oudste lopen (of fietsen), en neem ik de duowagen met nr. 2 in de riempjes, want dat lukt anders echt niet. De tip? ik ging in dit topic lezen omdat ik hoopte er nog één te vinden, hihi!
Heel herkenbaar. Ons zoontje wordt eind van de maand 2 en sinds kort gaat het stukken beter. Echte tips heb ik niet, maar ik zou je aanraden de moeilijkheden niet op te zoeken. Dus naar de winkel zolang maar in de wandelwagen of op de arm als hij niet luistert. Wil je hem de vrijheid geven om hem los te laten lopen kan je misschien naar het bos gaan of iets wat afgesloten is (veilige plek). Het komt goed hoor!
elke vrijdag en zaterdag avond gaan wij met het hele gezin de hond uitlaten. zo oefent hij om op straat te wandelen, en te leren luisteren naar ons en dan is het niet zo druk meer. want soms is hij een ongeleid projectiel en schiet hij alle kanten op behalve de goede Nu heeft hij het fenomeen 'steentjes' ontdekt. het liefste in elke hand één. en o wee als ie er eentje kwijt is, dan gaat hij net zolang zoeken tot hij hem terugheeft *zucht* In de winkel gaat hij in het zitje van de winkelwagen. daar entertain ik hem, en gaat hij sjansen met andere moeders, oma's, opa's en kassajuffen. Momenteel is het allemaal nog redelijk goed te doen.
Ik heb een ander "probleem" mijn dochtertje loopt al sinds dat ze 1 jaar is en ze is nu 17 maanden. maar ze loopt juist niet graag een stukje en wil het liefst alleen maar gedragen worden. dan hangt ze aan je en jengelt en als je wegloopt valt ze daarom en is het huilen geblazen.
Ik heb een tuigje gekocht. Ik kreeg meteen de opmerking; 'kijk nou een hondenriem' waarop ik dacht 'kijk nou een kind onder een auto'. Het ontdekken en rennen vind mijn dochter heerlijk. Daarom ga ik regelmatig naar plekken waar dat kan (bos, speeltuin, kinderboerderij, park). Als ik even naar de stad moet dan gaat het tuigje mee. Ze kan dan wel lopen maar niet weg lopen. Ik heb het tuigje ook gekocht voor op het strand straks.
Ik heb dus een tuigje in de kast liggen, maar ook een beetje bang voor de opmerkingen. Pffff... vandaag weer de hele ochtend achter mijn dochter aangelopen in Artis. Daar kan ze tenminste lopen zonder problemen... wel vermoeiend voor mama
Ik heb ook wel eens zo'n soort tuigje gebruikt toen mijn dochter ong 1,5 was. Een echt tuigje vind ik er persoonlijk echt niet uitzien, maar ws wel zo effectief. Ik had zo'n bandje die je allebei om je pols doet. Het werkte in die zin wel dat ze niet meer weg kon lopen, maar echt mee lopen was er ook niet bij Bovendien had ze al heel snel door hoe je m af kunt doen, dus dat werkte niet meer.
driekwart is inderdaad karakter. en omdat het mijn derde is ken ik inmiddels de valkuilen. ik heb vanaf het eerste moment dat hij buiten kwam geleerd aan het handje. ookal is dat overdreven soms. gewoon altijd aan het handje. eerst tot het einde van de straat en terug en overdreven complimenteren. toen een blokje om. inmiddels lopen we tot de glijbaan en terug of gewoon een rondje van 3 kwartier.( dit doen we dagelijks). naar de winkels enzo gaat hij altijd in de buggie en hij mag er nooit uit. dus dat kent hij niet. die kuil daar trap ik niet meer in. net zoals de kuil van de bewegende apparaten en andere dingen onderweg. als hij straks groter is dan mag hij lopen naar andere dingen. voorlopig houden we lopen voor de fun ( zomaar een ronde of naar de glijbaan of de eendjes of de kinderboerderij) en lopen ergens heen als functie (winkels, dokter, aptheek, stad enz) strikt gescheiden.