Mijn dochter is een klein maandje 2 jaar. 's avonds slaapt ze goed door dus ik vond het wel tijd om een oppas meisje in arm te nemen om bij ons thuis op te passen zodat wij een avondje uit eten kunnen gaan. Mijn ouders passen regelmatig op en ik wilde dit doen om hun een beetje te "ontlasten". Zoals vrijdagavond.. Ik had de oppas gevraagd om iets eerder te komen en zoals ik al had verwacht kroop mijn dochter al in een hoekje en was ze erg verlegen. Ze hebben elkaar een keer eerder ontmoet zodat ze elkaar iig al een keer gezien hebben. De oppas en ik hebben mijn dochter samen naar bed gebracht en precies toen wij wilden vertrekken (we zaten al in de auto) begon ze keihard te huilen. Ik ben toen terug gegaan maar kreeg haar niet meer stil. Een groot drama dus.. Uiteindelijk het lieve oppas meisje naar huis gestuurd en de afspraak met onze vrienden af moeten zeggen om te gaan eten. Ze had dus blijkbaar door dat wij weg gingen want toen we eenmaal op de bank zaten met pizza werd ze weer stil en ging ze gewoon slapen (zoals ze altijd doet). Help, wat doe ik verkeerd? Heel veel mensen hebben toch een oppas aan huis? Hoe doen jullie het?
toch iemand inschakelen die wat vertrouwder is met je dochter. En pas vertrekken als ze slaapt. Zoiets?
Ik denk dat het hier scheelt dat we al vanaf heel snel na de geboorte een vaste oppas hebben. Het is een bekend gezicht. Misschien dus wat vaker laten komen en dat ze eerst samen spelen?
Ja lastig is dat met een kindje, en als ze nog wat jonger zijn. Hoe oud is je dochter? Je zou eventueel pas kunnen vertrekken als ze slaapt? Mochten dan wakker worden, en de oppas krijgt haar niet meer stil dan kun je alsnog naar huis komen, maar misschien is die kans wel heel klein dat ze wakker wordt. Of je kan het oppas meisje vragen om op de avond dat je weg wil gaan ‘s middags al een uurtje te komen en met haar te spelen terwijl jij wat in het huis rommelt.
Gewoon gaan en de oppas je kind laten troosten/naar bed laten brengen. En eventueel haar na 10 minuten laten bellen/appen hoe het gaat. Als mijn kind keuze heeft wil hij ook mij, maar als ik weg ben is het meestal zo over, net als bij het kdv.
Hier legden we juist uit dat we weg gingen zodat er geen paniek ontstond zodra ze wakker werden en wij waren er ineens niet. Met 2jr bracht ik ze samen met de oppas naar bed, en dan inderdaad gaan. De jongste kwam er wel uit de eerste keer, huilen huilen, maar de oppas pakte dat super goed op door samen rustig even te gaan lezen. (En dat deden wij nooit, dus mooi bonusverhaaltjes met de oppas ) Mocht ze toch ontroostbaar zijn geweest, dan waren wij weer zo thuis.
Op die leeftijd lagen ze bij ons al op bed als we weggingen. Wanneer ze wel toevallig wakker werden vonden ze dat prima. Ook kunnen oppasmeisjes zichzelf wel redden en zijn ze meestal creatief in oplossen. En zo niet, kunnen ze je altijd nog bellen. Ik denk inderdaad dat t een beetje is zoals op t kdv. Bij ouders die gewoon zwaaien en weten dat als ze even huilen dat gauw weer over is gaat het vaak stukken beter met de kinderen dan ouders die al aanvoelen dat t moeizaam gaat worden en dan die zorg ook niet zo goed over durven laten aan de leidster. Het is ook super lastig zo voor t eerst. Ik zou t gewoon nog eens proberen. En dan pas gaan als ze op bed ligt. Eerst maar eens vertrouwen krijgen in zelf weg zijn en een oppasmeisje thuis hebben.
Mijn zoontje is 3 en ik heb het eerlijk uitgelegd en met hem besproken (meermaals). Mama gaat een avondje weg. De oppas legt jou in bed en als he weer wakker wordt dan is mama er weer. Hij heeft wel wat gehuild toen ik al een tijdje weg was. De oppas heeft toen een Bumba filmpje aangezet omdat hij zoveel Bumba spulletjes heeft. Toen was het weer goed. Later is hij rustig gaan slapen en heeft heerlijk doorgeslapen. Ik heb toen hij ongeveer anderhalf/ 2 was ook wel eens eerder een andere oppas gehad waarbij hij wel ging huilen toen ik wegging. Met tranen in mijn ogen zelf de garage uitgereden omdat ik hem hoorde, maar het was na een paar minuten al voorbij. Als je een ervaren oppas hebt weet zij wel hoe je kindje te troosten.
Bedankt voor de lieve reacties allemaal! Echt weg gaan vond ik zo zielig, dus ben gelijk weer terug gelopen. Ze gaat ook niet naar het kdv dus die ervaring heeft zij (en ik ook vooral) niet. Over een half jaartje gaan we wel naar de peuteropvang dus ik hoop dat het dan allemaal wat makkelijker gaat. Vooralsnog heb ik gevraagd of de oppas een keertje smiddags wil langskomen om te spelen en dat ik dan eventjes boodschappen ga doen. Vanuit daar kijken we dan wel weer verder
Goed idee, dat ze 's middags een keer komt! Ik zou ook zeggen: de oppas één of twee uurtjes eerder laten komen zodat je dochter al helemaal aan haar gewend is tegen de tijd dat het bedtijd is. En zorgen dat je zelf ruim voor die tijd al weg bent. Ik bedoel: hier is het ook nog steeds gillen als papa hem op bed wil leggen, als ik ook in beeld ben...dus gewoon alvast eerder ergens een kop thee gaan drinken.
Ik vraag het me ook af, hoe ik dat moet regelen. Dochter van zes, zoon van twee, en wij hebben nooit oppas 's avonds. De oudste is verschrikkelijk angstig met slapen, en weigert zelfs te gaan slapen als oma en opa (waar ze dolgraag is) komen oppassen. Ze wordt nog vaak wakker, dus gewoon laten slapen en vertrekken durf ik niet uit angst dat slapen daarna nóg moeilijker wordt. Eerder vertrekken werkt ook niet, want de laatste keer dat we dat met oma geprobeerd hebben, zat ze drie uur later toen we weer thuis kwamen van de bioscoop nog steeds klaarwakker op ons te wachten. Ik zou het fijn vinden, af en toe weg gaan
Hier hetzelfde schuitje, als kleuter hebben we de oudste eens hyperventilerend op moeten halen bij mn moeder die ze 3x per week ziet. Ze gaan zo een hele dag mee met verschillende familieleden als we maar s avonds allemaal thuis zijn en zij in hun eigen bed liggen. We hebben dat lang niet gedaan dus. Laatst een keer heel laat weg toen sliepen ze al toen wij gingen. Aanstaande zaterdag hebben man en ik een feest waar we heel graag heen willen. Het is alleen in Brasschaat en met eten dus moeten om 18.00 uur weg. Goed gepraat met ze en ze vinden het nu vooralsnog prima. Ben heel benieuwd.
Wij gingen (en gaan ) eigenlijk altijd apart van elkaar weg, en voor de weinige keren dat we wél samen weg gingen/gaan schakelden we mijn broer of mijn ouders in.
Hier precies hetzelfde. Wij gaan de 22e voor het eerst een nacht weg en tot nu toe vindt hij het prima, maar hij is wel vaker erop teruggekomen. Alleen nu kunnen we niet gelijk terug.. Vind het erg spannend, maar zou wel heel fijn zijn als het een keer wel goed gaat. Maar ik vind het dus helemaal niet raar dat het niet gaat bij een meisje wat ze nauwelijks kent. Mijn 6 jarige vindt het al spannend bij opa en oma en die ziet hij elke week een paar keer.
Ja wij kunnen en zijn dus ook niet zomaar terug. Ze zullen de avond sowieso moeten uitzitten. Gelukkig komt hier oma dus dat is heel vertrouwd. En ik hoop dat vooral de oudste ziet dat ze dit dus prima aan kan, want die zit nu al met buikpijn voor kamp over 2 jaar. Kleine stapjes vooruit.
Lastig zeg. Hier nooit echt aan de hand gehad.. logeren bij opa en oma vinden ze allebei sowieso fantastisch (ze huilen als we ze ophalen ) De oudste vraagt sowieso aan iedereen of hij mag logeren haha Oppasmeisje kwam hier voor het eerst toen de oudste 1 was. Toen kwam ze altijd als hij al sliep. Later kwam ze eerder en soms was dat even huilen als we weggingen (net als op de opvang) maar dan gingen we met een extra kus gewoon en dan was het na 5 minuten goed en na wat spelen ging hij daarna dan ook altijd slapen. Jongste gaat het eigenlijk ook zo mee. Ik weet niet of het komt omdat ze al van jongs af aan zijn gaan logeren of dat ik makkelijke kinderen heb ofzo. Ik vraag me daarom ook af of je er wat aan kan doen. Sommige kinderen gaat het wellicht wat lastiger mee. Ieder kind is tenslotte anders. Als je kindje goed slaapt savonds zou ik de oppas pas laten komen als ze al slaapt. Anders eerst een paar keer de oppas laten komen als je er ook bent en misschien met middag slaapje laten wegleggen oid...
Ik zou vragen het oppasmeisje een aantal keer langs te komen om gewoon te spelen met je kindje zonder dat je weg gaat. En gaat het dan nog niet, dan niet. 2 jaar is heel jong, en ik kan me goed voorstellen dat het heel eng kan zijn bij een "vreemde" zonder mama/papa.