Ik vraag me nu al een poosje het volgende af. Ik lees diverse verhalen van moeders die bij elke kik van hun kind, het kindje oppakken om te troosten of hun kind veel bij zich houden. Is allemaal prima natuurlijk, ik bedoel maar, elke moeder doet wat haar gevoel zegt. Maar wat als je aan het eten bent (warm) of je bent aan het eten koken oid. Hoe doe je dat dan? Was gewoon ff nieuwsgierig omdat veel dames heel stellig vermelden dat ze hun kindje nooit laten huilen en ik zie niet hoe dat kan. Als ik ff naar mezelf kijk dan...
Toen ons zoontje echt klein was een paar weken zeg maar had hij altijd standaard vanaf 16.00 uur z'n huiluurtje dat duurde vaak tot na het eten. Tijdens het koken legde ik hem vaak in de wandelwagen en terwijl ik aan het koken was reed ik dan een beetje heen en weer met hem. Onder het eten wisselde m'n man en ik elkaar af, soms aten we gewoon om de beurt zeg maar, niet gezellig maar het zijn gelukkig periodes die voor je het weet voorbij zijn. Vaak kwam m'n schoonmoeder tegen etenstijd langs om te gaan wandelen met hem dan konden m'n man en ik even lekker eten, erg lief van d'r dat was altijd heerlijk. Verder heb ik hem nooit echt laten huilen als baby, jengelen of jammeren vind ik iets anders maar als hij echt huilde liet ik alles uit m'n handen vallen om hem te troosten en bij me te pakken. Gelukkig was het een rustige baby die niet heel veel huilde.
ligt hier ook maar helemaal aan de leeftijd, mijn oudste van ruim 4 kan ook veel aandacht vragen, maar die stuur ik naar buiten of naar boven. De jongste troost ik nog wel veel ja...zo klein beseffen ze helemaal nog niet wat ze doen en vind ik het niet nodig om ze lang te laten huilen. Ik sta er niet bij het eerst kikje naast, maar als hij blijft huilen of opnieuw gaat huilen ga ik wel kijken wat er is. Dit is als hij wakker is. Onder het koken slaapt hij voorlopig en als dat over een paar maanden niet meer is, dan zet ik hem in zn zitzak bij mij (wel op veilige afstand van het vuur) In de dreumes periode probeer ik hem af te leiden aan tafel met een puzzeltje oid. In bed huilen, dan sta ik er bij beide kinderen direct naast.
Ik doe dat ook niet... Ik kan er sowieso niet 2 tegelijk beethouden, dus heb al een probleem als ze tegelijk afgaan Wij laten ze sowieso even jengelen; vaak stoppen ze al snel weer en slapen/spelen ze verder. Als ze op bed liggen en we staan er gelijk naast werkt dat hier meestal averechts... Ze hebben een vrij strakke regelmaat en hebben hun rust nodig. Doorbreek je dat dan zijn de poppen pas echt aan het dansen haha. Dus hier is de regel: even wachten en gaan ze echt lang door of de hoogte in; dan pas kijken en troosten. Tijdens het spelen worden we wel vaak a la minute verwacht. Maar als ik met mijn handen volsta of ik ben met de ander bezig dan is het jammer maar helaas en moeten ze even wachten. Ze weten het en zodra ik er bijsta is het vaak ook goed en gezellig
als ze aan het huilen is pak ik haar op en neem haar op schoot en eet dan verder. als ze aan het jengelen is laat ik haar meestal zitten of geef haar een ander speeltje of speen. het is trouwens niet zo dat ik haar altijd oppak als ze huilt soms ben ik ergens mee bezig en laat haar dan even. ik eet alleen niet op mijn gemak als 1 van mijn kindjes aan het huilen is.
draagdoek doe ik idd ook veel, maar niet tijdens het koken....moet er niet aan denken dat tie op de een of andere manier in de fik gaat
Toen ze nog heel klein was, kookte mijn man vooral (of hij zat met haar terwijl ik kookte), en eten deden we om en om. Meestal maakten we grote porties zodat we ook wat in konden vriezen, dat scheelt weer een keertje koken. Nu ze ouder is, zit ze overigens nog vaak op m'n rug in de draagdoek tijdens het koken; ze vindt het leuk om mee te kijken en zo heb ik fijn m'n handen vrij Op m'n buik dragen en dan koken zou ik nooit doen.
Gewoon wachten. Doe het ook echt bewust soms niet. Als hij bijvoorbeeld in de box ligt. Wil niet dat hij er aan went dat hij bij elke kik word gepakt/ getroost. Vind het alleen al zielig om dat straks weer af te leren. Kan me namelijk niet voorstellen dat de moeders die bij elke kik reageren, dit volhouden tot de 18jaar. En wat zeg je dan, ja liefje tot de 2 jaar vond mama het nodig om je aan te leren dat je maar hoeft te kikken en ik kom, maar nu heeft mama daar geen zin meer in.... Ook snachts ben ik niet meer bij elke kik/jengeltje gaan kijken. Deed dit de eerste maand wel, gevolg een baby die alleen in slaap gewiegt wilde worden en nauwelijks aan slapen toekwam en ikzelf + manlief helemaal kapot. Vanaf 1 maand gaan bakeren en even laten huilen na 3 dagen sliep hij door (moest hem wakker maken voor nachtvoeding). Hj bleek dat huilen/ jengelen nodig te hebbenom in slaap te komen. Hij kan nu zelfstandig en wakker in slaap vallen en daar ben ik blij mee. Overigens kan ik inmiddels aan het huiltje horen of ik acuut in actie moet komen of dat er waarschijnlijk niks aan de hand is. Op basis daarvan haal ik hem bijvoorbeeld uit bed als hij huilt.... M.b.t. Alle onderzoeken waar men naar verwijst. Het gaat er mijn inziens dan vooral over dat je je kindje niet dagelijks lange tijden alleen laat huilen. Een kind loopt van af en toe huilen in bd mijn inziens echt geen trauma op.
Waarschijnlijk zijn wij de slechtste ouders van dit forum want wij laten onze zoon gewoon liggen. Tenzij hij echt over zijn flos gaat natuurlijk. Maar als wij zeker weten dat het geen honger kan zijn, hij een schone broek heeft en lekker heeft gekroeld met ons dan staan wij niet voor iedere kik naast hem. Ook als we hem op bed leggen. En ja hij is nu 8 weken oud. Als er iets aan de hand doen we dit natuurlijk niet maar ze weten het zo snel als je bij iedere kik naast ze staat. Maar goed dit is onze mening en nie iedereen is en hoeft het hiermee eens te zijn. Iedereen doet het op hun manier die voor hun het beste werkt.
Ik heb mijn dochter tot nu toe nog niks hoeven afleren wat dat betreft hoor, in mijn ogen is onafhankelijkheid en zelfstandigheid iets dat zich natuurlijk ontwikkelt terwijl een kind opgroeit, niet iets dat je kunt afdwingen. Dat is verwachten van een baby'tje dat het zelf z'n fles gaat staan klaar maken ofzo; baby's zijn nu eenmaal ontzettend afhankelijk, óók wat betreft aandacht, en daar reageer ik dus op. Inmiddels is mijn dochter 16 maanden en kan ze uitstekend zelf spelen, jengelt ze nooit om aandacht, slaapt ze ook uitstekend... en dat terwijl ik haar dus nooit heb laten huilen.
eens met andrea....8 weken jeetje. Kindje is net op de wereld en moet het dan al zelf regelen??? 9 maanden is die lekker warm binnen geweest en hebben de eerste maanden nog veel papa/mama honger. En een kindje van 8 weken of zelfs van 8 maanden gaat niet gillen met de gedachte: dan komen papa en mama lekker snel. Ik weet dat veel ouders dat heel graag willen denken, maar ze zijn absoluut nog niet in staat om oorzaak en gevolg te snappen.
Volgens mij geef ik heel duidelijk aan dat wij onze zoon niet laten gillen! Maar zodra je hier neer zet dat je je kindje wel eens laat jengelen ben je gelijk de pineut hier. Dus er zal nog wel meer sh*t over ons heen komen.
hier op dit moment, dus niet over een jaar dan zal het heel anders zijn maar echt op dit moment,... s'avonds heeft hij zijn jengeluurtje dus als ik kook dan zet ik hem in de sitter in de keuken en dan probeer ik hem af te leiden door hem alles te laten zien, te zingen, spelen,....vaak als het echt niet gaat (zit nu in zijn sprongetje) dan zit hij op mn arm en als ik het vlees moet draaien dan gaat hij 20sec de box in wat voor hem dan al te lang is, gisteren toch haha tijdens het eten zit hij ook in de sitter maar zoals ik al zei, s'avonds is jengelmomentje dus beland hij vaak op onze schoot, dan snijden we ons vlees in stukjes zodat dat al niet hoeft als hij op onze schoot zit overdag gaat het redelijk goed in het algemeen, vooral in de voormiddag kan hij lekker alleen spelen maar als hij jengelt dan lijdt ik hem af of is hij moe, dat merk ik wel aan hem tja hij slaapt goed dus daar heb ik niet echt problemen mee, eigenlijk geen problemen maar als hij 1 kick geeft sta ik er zo snel mogelijk naast, dit werkt hier het beste! speen geven, aaitje over het bolletje en de oogjes gaan dicht maar dit gebeurd niet vaak s'ochtends bij het wakker worden jengelt hij wel wat maar dat hangt er van af hoe diep ik slaap maar ik denk en hoop dat ik hem nooit meer dan 15min heb laten jengelen, vaak duw ik half slaapdronken op de knop van de babyfoon zodat hij een muziekje heeft dan is hij weer rustiger en kan ik even wakker worden in het algemeen huilt hij niet veel en als hij huilt is er iets of is hij moe en als hij moe is dan hoef ik zijn dekentje maar over hem heen te leggen, knuffeltje en speentje te geven en hij is stil ik heb wel maar 1 kindje dus ik kan ook snel bij hem zijn, het huishouden kan wachten als hij huilt nu zit hij in zijn sprongetje volgens mij en als hij echt onrustig is dan doe ik hem in badje, dat vind hij heerlijk, na het badje slaapt hij dan lekker dus dat zijn in totaal al 2 uurtjes gewonnen
Heb de andere topics ook gelezen en je overdrijft het nu wel lekker hoor! Ik denk dat die moeders die jij bedoelt hun kind niet BEWUST laten huilen. Een klein baby'tje is afhankelijk van mama. De eerste maanden kom je nou eenmaal wat minder aan dingen toe. Het is niet meer alleen maar ik ik ik. Ik vind dat je overkomt alsof je wel heel erg negatief denkt over baby's. Ze zijn er niet om jou express te pesten ofzo! Ze heeft je alleen maar nodig...
En baby went daar niet aan op zo'n negatieve manier als jij bedoelt. Een baby leert dat zijn moeder er altijd voor hem is. Er is echt een groot verschil tussen reageren op een huilende baby die niet anders kan communiceren en een dreumes, peuter, kleuter die dingen kan duidelijk maken. Ook kunnen ze het eerste jaar niet expres gaan huilen om jou dwars te zitten ofzo. Er is zelf bewezen dat als je reageert op je huilende baby, deze minder huilt naarmate hij/zij ouder word. Ze hebben die bevestiging niet meer nodig, want ze weten ondertussen dat je er altijd voor ze bent.
maar vindt je dat vreemd bij een babytje (van notabene 8 weken), die moet toch ook gewoon lekker constant bij je zijn???
Daar ben ik het voor een gedeelte mee eens. Zeker hebben ze veel behoefte om bij je te zijn. Maar wij zijn van mening dat ze ook weleens een uurtje zonder je kunnen door ze even in de box te leggen.
Met koken zet ik zijn wipje in de keuken en praat ik constant tegen hem, ik laat zien wat ik aan het snijden ben dat soort dingen, meestal gaat hij niet huilen als ik hem zo bezig houd en anders pak ik hem op en als hij dan gestopt is zet ik hem weer terug Als hij nog niet slaapt wanneer we eten en hij huilt, eet ik met een hand, ben ik erg handig in geworden!