Mijn zoontje zal straks met bijna 3 maanden, 2 dagen naar een kinderdagverblijf gaan. Hij heeft nog wat vaker darmkrampjes en ook nog niet echt een ritme van slaapjes. Ik heb al een rondleiding gehad, kennis gemaakt en wat vragen kunnen stellen. Ze waren erg aardig en het zag er allemaal wel goed uit. Al waren er een paar baby's aan het huilen. Toch loop ik, nu het er op aan gaat, al dagen met een knoop in mijn maag rond. Steeds weer gedachten in mijn hoofd... Zullen ze hem niet te lang laten huilen? Zal hij genoeg rust krijgen? Zullen de leidsters wel lief voor hem zijn? Zullen ze hem wel genoeg pakken en aandacht geven? Enz enz. Over het huilen zeiden ze dat ze hem niet lang laten huilen, maar dat het ook aan het soort huiltje lag. Moe huiltje; even laten liggen, verdrietig; sneller pakken. Nu vind ik het erg moeilijk daar op te vertrouwen. Ik ben er niet bij... Hebben meer meiden dit ook gehad en is het meegevallen? (wat ik natuurlijk hoop).
volgens mij heeft iedereen die gedachte wel gehad! Ik wel iig! En het is 100% meegevallen. Na een keer of 3 had ik wel door dat ze het prima naar haar zin had daar. En er wordt wel gehuild ja, maar er is ook vaak veel vrolijkheid! Mijn dochter met flinke verlatingsangst heeft altijd moeite met meekomen aan het eind van de dag hoor!
bij mij is het 500% meegevallen ze zijn super lief voor amy-lynn en als ze iets moeten doen(eczeem smeren) gebeurt het ook en als ik vraag om niet met natte doekjes in haar gezicht te vegen(vanwege eczeem)doen ze het ook niet. tjaaaaaaaaaaa en dat er kinderen huilen op een creche daar ontkom je niet aan thuis ook niet.
Dat heeft denk ik iedere mama die haar kindje aan een ander toe (moet) vertrouwen. Hier is het ook supergoed gegaan. Het kdv is erg fijn, de leidsters zijn super en als ik ergens niet tevreden over ben, kaart ik het aan en maken we afspraken. En dat een kindje soms huilt, ja daar ontkom je inderdaad niet aan. Als je mama bent van een tweeling kan het ook gebeuren dat je alleen met ze bent en eentje aan het voeden bent terwijl de ander gaat huilen....
Mijn korte ervaring met een KDV was erg positief. Ik had dezelfde gedachten als jij. Mijn zus werkte in een KDV en legde uit hoe het er aan toe ging et cetera. Dat stelde al gerust. Wat voor mij hielp de eerste paar weken was dat ik uitgebreid mijn wensen opschreef voor de leidsters. Daar hielden ze zich echt goed aan. De dames zijn er voor opgeleid en kunnen echt goed zorgen voor je kind, daar ben ik van overtuigd. En blijf communiceren,
Ik had/heb precies hetzelfde. Tobe is afgelopen maandag voor het eerst gegaan. 1,5 uur en ik mocht er bij blijven. Nou dat had ik beter niet kunnen doen want ik vond het vreselijk... Ik zag allerlei kleine dingetjes die zij anders deden dan ik en zat me daar echt over op te vreten. De volgende dag is ie 1,5 uur zonder mij geweest en dat was al prettiger... Maar waar ik dan bijv. van baal is dat ze vertelden dat hij op een gegeven moment huilde in zijn kinderwagen (daar slaapt ie de eerste dagen zodat de overgang naar de slaapzaal niet te heftig zal zijn terwijl ie nog in zijn wenperiode zit). Dan weet ik dus dat hij al een tijdje wakker was, ze hem niet gehoord hebben en hij dan maar op een gegeven moment gaat huilen. Ik snap wel dat ze hem er niet direct uit kunnen halen en dan ze niet alles horen, maar toch vind ik het zo moeilijk om te accepteren dat ze hem tot huilens toe hebben laten liggen... Maar goed, mij is het dus niet 100 procent meegevallen. Ik hoop dat het volgende week weer wat beter gaat. Dan gaat ie 4, 6 en 8 uur lang.
Ik vind het trouwens ook moeilijk om ze op dingen te wijzen die ze in mijn ogen niet goed doen. Zo kreeg Tobe net de fles toen ik hem kwam ophalen en hij was onwijs aan het smakken. Ze had de fles gewoon niet goed vast. Daar baal ik dan van maar ik heb stom genoeg er niets van gezegd. En dan baal ik dus ook van mezelf.
pfffff ik zit er ook mee en mijn zoontje moet straks 4 dagen naar de kdv ik heb maar 1 keer in de week vrij namelijk....... ik zie er nu al tegenop!
Gewoon de volgende keer even aankaarten! Zij proberen zoveel mogelijk aan jouw wensen te voldoen (natuurlijk kan niet alles), en dit hoort daar ook bij! Hier ben ik heel tevreden over het kdv. De leidsters komen altijd enthousiast op haar af en vinden het leuk als ze er weer is. Het enige min puntje is dat ze daar heel weinig slaapt. Maargoed daar kunnen de leidsters niks aan doen. Gelukkig is het maar 1 dag, en is het ook altijd heel rustig, dus krijgt ze een hoop aandacht.
Fae gaat morgen voor het eerst. M'n man brengt haar weg en ik kan 'uitslapen' en haal haar om 12.00 uur op . Enerzijds voel ik me er heel rustig onder. Het gaat wel goedkomen. Alles is geregeld. Het is maar een half dagje. En ze vind andere kindjes echt leuk! De leidsters waren erg aardig en hoewel Fae de laatste tijd wel wat meer aandacht vraagt, heeft ze verder geen bijzondere 'gebruiksaanwijzing' of allergieen ofzo. Anderzijds *zucht* : Diep van binnen voel ik wel wat tranen en emoties wringen.. die komen er vast zo dadelijk nog wel uit. ik laat nog wel weten hoe het was...
Op zich goed. Ze lag te slapen toen ik daar aankwam dus dat was op zich heel wat, omdat ze niet zoveel slaapt . Alleen toen ik haar ging aankleden was het brullen . Thuis ook wel als ik haar neerleg, maar dat stopt, op het moment dat ik haar rechtop zet.. nu dus niet. Pas toen ik haar weer vasthad in m'n armen werd ze stil. Echt alsof ze me gemist had. Wat overigens wel een beetje maakte dat ik me schuldig voelde, want hoewel ik wel veel aan haar dacht vanochtend, vond ik de rust en de ruimte voor mezelf toch wel even prettig. Maar oke, nu is ze erg jengelig, maar waar ze last van heeft? Nog steeds haar tanden, het kdv, een fase? Overigens: Toen ze de kindjes zag zitten aan tafel toen ze uit de slaapkamer kwam, begon ze gelijk tegen ze te kletsen en te piepen. Dus dat was wel erg leuk . Dat maakt het iets makkelijker om haar morgen weer te brengen. Hoewel ze dan misschien doorheeft van; ojee, nu ga je weg?! Daar zie ik wel wat tegenop. Maar we zullen zien
Leuk om te horen! Als ouder blijf je altijd zorgen houden als je kind eens iets langer huilt of anders lijkt. Heb ik ook... Succes morgen
Meiden zelf ik als kdv juffie vondt het moelijk om mijn meisje weg te bregen. want ook ik vindt dat alleen ik zelf het het best kan. en ik heb ook wel eens kleine dingen waar ik van baal. of wat ik anders zou willen doen of zou willen. maar zolang je alls bespreekt en vraagt komt het goed. ik beandwoord liever 100 vragen dan dat jullie als ouders met een knoop in jullie maag op het werk zit. net als bellen als je even wilt bellen doe dat. !
Ik ben gisteren met mijn dochtertje de eerste keer gaan proefdraaien. Helaas wilde ze er niet slapen (wrs te veel nieuwe indrukken), daardoor was ze erg moe en wilde ze de fles ook nauwelijks meer. Wel met de fles in de mond in slaap gevallen, en daardoor toch een uurtje geslapen. Bij wakker worden meteen huilen. Ze heeft daarna nog een uurtje gespeeld. Ik vond het vreselijk. Ben huilend thuis gekomen en heb de hele avond gejankt. En normaal ben ik echt geen huilie. Ik zie er nu nog meer tegenop om vlgd week woensdag weer te moeten werken. Maandag gaat mijn dochter nog een middagje wennen (zonder mij). Woensdag een hele dag. Ik had het eerder nooit gedacht, maar ik vind het vreselijk... (heel dramatisch, omdat ik zo nodig moet werken, moet mijn klein meisje zich aan een kdv aanpassen) zucht.
@dt50: ik vond het de eerste keer ook vreselijk. Ik heb toen ook huilend aan de telefoon gehangen met mijn man... Maar afgelopen maandag ging het zoveel beter en gister weer. En inmiddels heb ik er wel een goed gevoel bij! Vandaag gaat ie voor het eerst een hele dag en ik vind het helemaal niet erg meer Al ga ik mijn mannetje wel missen natuurlijk.
Ik heb gisteren inderdaad ook huilend mijn man opgebeld. Ik had ook nooit van mezelf gedacht dat ik er zo dramatisch over zou doen. (en mijn man was ook erg verbaasd, want zelfs van kraamtranen heb ik geen last gehad.) Ik heb alleen geen idee hoe ik het voor mezelf wat makkelijker kan maken... (en dan is mijn dochter ook nog een maand ouder dan jouw zoon, dat zou het eigenlijk makkelijker moeten maken)
@ dt50: bij mij viel het gewoon verkeerd dat ik er de eerste keer bij was. Het was toen ook echt spitstuur en volgens mij ook gewoon een "slechte" dag, want alle keren daarna dat ik hem kwam brengen of halen, was het een heel stuk rustiger. De keren daarna was ik er niet bij en iedere keer als ik hem kwam ophalen, vertelden ze dat het goed was gegaan. Hij heeft nauwelijks gehuild (behalve op de momenten dat ie wakker was geworden en als het bijna etenstijd was, maar hij liet zich direct troosten), goed geslapen (minder dan thuis, maar dat kan ik begrijpen, zolang ie maar wat slaapt, ben ik blij) en hij had zijn flessen goed leeg gedronken. Dus dat stelt dan enorm gerust. Gister begon ie zelfs te lachen toen ie me zag En ze vertelden ook dat ie sowieso veel lachtte, dus dat is ook fijn! Oh en ze hebben me aardig wat vragen gesteld bijv. over hoe zijn fles klaar moet worden gemaakt en ze vragen ook iedere dag aan me of het goed met hem gaat. Dat is ook prettig Naja, als het steeds goed gaat, dan stelt dat toch iedere keer weer meer gerust. En nu heb ik er gelukkig vertrouwen in dat het allemaal goed komt Dus mijn advies: wacht het allemaal maar af. Het is begrijpelijk dat het even shocking is als je je kleintje aan anderen moet toevertrouwen, maar over een paar dagen kijk je er vast anders tegenaan