Mijn huisarts heeft me overspannen verklaard..! Het woord burnout nam ze ook in de mond, maar ze zei er duidelijk bij dat dat gelukkig nog niet aan de orde is.. Maar; als we nu niks doen komt het wél zover en dat willen we niet.. Dus: ik ga vanaf nu de ziektewet in.. Vandaag nog wel gewerkt (ik moest naar een client waar ik ook altijd boodschappen voor doe en ik kon het echt niet maken om haar op 24 december dus te laten zitten..) maar ik ga zo mijn baas bellen dat ik een paar weken uit de running ben.. Ook vraag ik om een afspraak bij de bedrijfsarts om alles eens rustig door te spreken. Huisarts gaf mij zelfs nog complimenten dat ik het zo lang heb volgehouden, deed me wel goed........... Ik ga ff bankhangen, ben net thuis en ben nu echt gesloopt! Ik reageer later nog even concreter.. Liefs Esther
Je hebt een goede huisarts meid. Neem deze weken dan ook echt rust hoor, en ga goed nadenekn hoe je de stress wat kan verminderen. Heb je ook al met je man gepraat? Fijne kerstdagen en rust lekker uit. Groetjes Nynke
Heey! Fijn dat het zo is afgelopen! Geniet lekker van je rust.. plus een hele fijne kerst met je gezinnetje! Laat je maar fijn verwennen. Groetjes!
Ben ik weer! Over de vaatwasser: is een idee, tegenwoordig heb je voor pak 'm beet 400 euro al wel een goede, dus.. Betreft de oppas: ik heb meer dan anderhalf jaar gezocht naar oppas hier in de buurt, omdat ik geen fan ben van creches en daarbij bots je hier bij alle creches op een flinke wachtlijst, omdat er uberhaupt niet erg veel opvangmogelijkheden zijn in deze streek.. Ik heb mijn kids veel liever bij een gastouder, en de enige die ik hier in de buurt kon vinden; daar waren mijn kinderen letterlijk niet veilig (lang verhaal) dus heb ik ze toch maar weer naar mijn vertrouwde oppas gedaan, 25 km hiervandaan.. Een stuk wat ik op werkdagen dus 2x heen en weer rijd.. 4x25=100km.. Staat wel tegenover dat mijn lieve vriendin alleen maar een vergoeding vraagt voor de onkosten die zij zelf maakt aan mijn kinderen (de schat!) maar inderdaad, er gaat wel iedere week een liter of 30 aan benzine op aan dat ge-heen-en-weer.. Er wordt momenteel bij ons in het dorp gebouwd, en er komt ook een kinderdagverblijf (direct naast de basisschool!) dat in de zomervakantie klaar moet zijn. Ik heb mijn kids al ingeschreven en stond met mijn neus vooraan! Heb dus goede hoop dat ik het, qua oppas, alleen nog tot aan mijn verlof op deze manier moet uitzingen, daarna kunnen ze gewoon lekker in Soeren blijven.. (euhm wat nog meer) Mijn moeder helpt mij veel al schaam ik me er best een beetje voor.. Ik loop sinds ik werk steeds achter met mijn wasgoed en mijn moeder wast dus regelmatig voor mij als ik weer eens achter de feiten aan loop.. Ik geef haar een paar tientjes in de maand voor het water, de zeep en de moeite en zij doet het met heel veel liefde.. Ik krijg alles dan gestreken en gevouwen terug, dat is heerlijk.. Ook helpt ze, als ze eens hier is (ik ga meestal daarheen, zij heeft geen auto en ik wel) mee om de boel hier net even dat beetje extra te geven (lapjes door vergeten hoekjes enzo ) of ze neemt de kids mee het bos in zodat ik even ongestoord mijn huis onder handen kan nemen.. Mijn schoonouders (wonen aan de overkant bij ons) hebben altijd, dag en nacht, hun deur openstaan voor onze oudste.. Als Dariënne zin heeft om daar een broodje te eten/lekker te spelen/... is ze altijd welkom.. Dariënne kunnen ze het makkelijkst 'zomaar' laten komen omdat die natuurlijk al wat zelfredzamer is.. Maar ook Yashyra en Naeyyssa zijn natuurlijk welkom en een enkele keer doen zij daar even een middagdutje zodat ik niet bang hoef te zijn dat ik ze wakker maak met mijn gestommel in huis.. Ik voel me gewoon een vreselijke aansteller, ik heb mensen om me heen die het beste met me voorhebben en kijk me nou hier zitten! Met mijn denderende koppijn, gesloten gordijnen, achter de pc, met tranen in mijn ogen omdat ik gewoon niet weet hoe ik bij moet komen.. Ziektewet.. Zwaktewet.. Ik kan niet eens voor een paar blagen zorgen en er een baantje naast doen.. Moet je mijn huis nou zien! Gatverdamme, kan met goed fatsoen de kids niet eens op de grond laten spelen.. Overal ligt rommel (en dan heb ik het niet over speelgoed), overal liggen papieren die nog de mappen in moeten.. En ik blokkeer compleet.. Heb niet eens de moed om de mouwen op te stropen en er dan wat aan te DOEN.. Moet je nou zien.. Eerste Kerstdag en ik ben niet vooruit te fikken.. Geen blinkend huis met mensen, drankjes, gezelligheid.. Gewoon een hoopje ellende met koppijn.. Sorry hoor, moet het gewoon ff kwijt.............. Liefs..
Lieve daya, Val jezelf niet zo hard aan. Meid j bent zo te horen al een tijdje goed overspannen en daar hoef je je NIET voor te schamen. Het is zo en het belangrijkste is dat JIJ er weer bovenop komt. Schroom niet meer hulp te vragen aan je (schoon) ouders, Ik vind het heel logisch dat je het niet aan kan, werken en de kids en je huishouden en nog een beetje sociaal proberen te zijn dat zijn minimaal 2 fulltime banen!Je bent geen superwoman, geen mary poppins die met een vinger knip alles schoon heeft. Jij bent ook maar een mens! en je hebt het gehad, geef daar ook aan toe en laat je helpen, vraag aan je man/moeder of ze die papieren willen opruimen op datum in mappen doen, dat geeft jou rust in je hoofd. Je man kan vast wel min. 1 x per 2 dagen de stofzuiger er door halen , doe jij het die andere dagen 1 x per dag! Dat je je schouders er niet onder kan zetten is loigisch, dat heet OVERSPANNEN zijn, ga het ook niet van jezelf eisen, dat werkt niet. Af en toe gewoon ergens aan beginnen zonder erover na te denken wat er nog moet gebeuren, werkt het beste. Maar als het je echt op je nek zit je huis, laat dan je moeder en je vriend het hele huis goed doen, terwijl jij even weg bent. Nu heb je hulp van buitenaf nodig lieverd anders ga je alleen verder erin zakken. Heb je het met je huisarts erover gehad om evt. na de weken rust! dat betekend ook rust nemen en niet elke dag een wedstrijdje met jezelf om het huishouden! om daarna met een psycholoog te gaan praten, die kunnen je helpen alles weer even in perspectief te zetten. Ik ben 3 jaar geleden zelf overspannen geweest, ik had gelukkig toen nog geen kinderen lopen daardoor was ik er met een paar maanden weer boven op en met veel hulp van mijn omgeving. Ik deed niets, woonde gelukkig tijdelijk weer bij mijn ouders en dat was de mazzel, dat ik niets hoefde te regelen, toen ik 1,5 jaar geleden een terug val kreg heeft mijn man alles opgevangen, die heeft het complete huishouden gedaan, mijn moeder alle was enz. Ik kon het gewoon niet en als jij zoiets heb van ik kan het ook niet. Laat het dan voor je regelen, laat je man kijken (evt. met huisarts)of jullie evt. in aanmerking komen voor huishoudelkijke hulp nu. Zet je over je evtuele schaamte heen, want je hebt nu hulp nodig anders wordt het alleen maar erger. Ik wi je heeeeel veeeel succes wensen, denk aan jezelf en neem je RUST! P.s. ziekte wet= GEEN zwakte wet,, zeker niet in jou situatie. Je bent ziek en daar heb je hulp bij nodig. PUNT. Maar ga alsjeblioeft niet van jezelf verwachten dat je over 4 maanden jezelf weer bent, dat lukt niet is niet realistisch. Alles doen op je eigen tempo en de rest moet je omgeving maar even voor je doen. Voor de kids zorgen is het belangrijkst, de rest moet je gewoon zoveel mogenlijk uit handen geven.
Lieve DaYa, Ik kan je verder eigenlijk niet veel tips geven dan wat ik al heb gedaan (zelfde als de rest, minder stofzuigen, vaatwasser etc). Ben nu nog zwanger (verlof) en verwacht ons 1e kindje dus dat is een hele andere situatie dan werken, 3 kindjes en de 4e op komst. Wel wil ik je graag weten dat ik het niet een teken van zwakte van je vind maar juist heel sterk dat je de stap hebt genomen om naar de huisarts te gaan en nu even voor jezelf en je gezin te kiezen! Hoeveel mensen gaan er wel niet naar de arts omdat er een scheet dwars zit? Dus waarom zou jij je dan schamen? Meis, kijk even niet naar de bende in huis (t valt toch vast nog wel een beetje mee?) en let alleen eventjes op wat veel belangrijker is dan een net huis.... je partner, je drie meiden, kindje op komst en met stip op 1......jezelf (want als je zelf niet lekker in je vel zit....)! Geniet van de kerstdagen, voor je het weet is ook dit jaar weer voorbij.... Knuffel, Kweenie
Wat rot dat je je zo voelt! Schaam je daar niet voor meid, want hoezeer ze ook gewenst zijn: drie kinderen in korte tijd en een vierde op komst is niet niks! Je hebt weinig tijd genomen na iedere bevalling om op krachten te komen, een verre oppas (gelukkig misschien na je verlof een kdv dichtbij!), geen vaatwasser (wat zou ik zonder dat ding moeten?), zwanger, en bij je vorige zwangerschap ook nog een hevige bekkeninstabiliteit (toch?) Dat gaat allemaal niet in je koude kleren zitten. Goed van je dat je naar de huisarts gegaan bent, en fijn dat je huisarts je ook serieus neemt. Een tijdje in de ziektewet geeft je misschien ook even de kans om te bedenken wat je in zeer korte tijd bereikt hebt, en hoe je met dat bezit en straks een lief jongetje daarbij om kunt gaan. In je gezin zal het niet rustiger worden, straks alleen maar drukker. Ik denk dat ik in jouw positie in combinatie met overspannen klachten de hulp zou inroepen van een maatschappelijk werker. Zij zijn er onder andere om mensen die het allemaal even niet meer kunnen overzien (groot gezin, de administratie waar je over schrijft etc. etc.) te helpen om alles weer even op een rijtje te krijgen. Veel sterkte!
ik wilde je even dit gedicht meegeven. het hielp mij om los te laten dat het altijd supernetjes en schoon moest zijn. ik zit idd liever te knutselen met ze. een huishouden naast kinderen is gewoon best stevig, en als je zo veel weg bent is dat gewoon ook lastig. ik vind het altijd verwonderlijk dat een half uurtje nadat ik de kamer spik en span had je er al niets meer van zag, maar ik wil wel dat ze zich gewoon vrij voelen en lekker kunnen spelen. en och, als ik bedenk dat andere kindjes hier graag komen, tja dat zegt dan genoeg. wat kan mij het dan schelen dat sommige volwassenen vinden dat ik nog meer meot poetsen dan ik al doe probeer het los te laten en de tijd te nemen voor je zelf en je kindjes. knuf Excuse This House Some houses try to hide the fact That children shelter there. Ours boasts of it quite openly, The signs are every where. For smears are on the windows, Little smudges on the doors; I should apologize I guess For toys strewn on the floor. But I sat down with the children And we played and laughed and read, And if the doorbell doesn't shine, Their eyes will shine instead. For when at times I'm forced to Choose the one job or the other, I want to be a housewife... But first I'll be a mother.
Ik weet even niet zo goed wat ik allemaal zeggen moet, maar jullie lieve woorden doen me echt goed! Dat maakt al een heel verschil.. Klinkt misschien echt idioot, maar ik was mezelf echt de schuld aan het geven en dat jullie me zo'n opsteker geven geeft me toch het gevoel dat het (grotendeels) buiten mijn eigen macht ligt.. Ik ben nu heel rustig aan aan het doen.. Kerst is rustig verlopen, gewoon lekker bij mijn schoonouders geweest gisteren. Mijn oudste is daar ook blijven slapen, wat (oooooooohh wat was dat lekker) resulteerde in een STIL huis tot vanochtend 9:00! Een beetje semi-uitslapen dus, en dat doet me even goed.. Verder heb ik mezelf ook een beetje een trap onder de kont gegeven, dat ik me weer wat meer moet mengen in de gezelligheid die mijn kids brengen, in plaats van me te irriteren in het gemekker wat er nou eenmaal bijhoort. En omdat ik er zelf nu weer een stuk luchtiger en 'vrolijker' (vooralsnog een klein beetje geveinsd, maar ach ik moet ergens beginnen) mee omga, zijn de kinderen ook weer een stuk beter te genieten! Ik heb zelfs met vlagen even geen hoofdpijn......... En dat is echt een verademing na twee maanden non stop denderende koppijn waar nog geen paracetamol tegen hielp...... Nogmaals bedankt meiden! Liefs Esther
Ik kan je wel een tweetal tips geven die ik van mijn psychologe heb meegekregen, en het heeft mij in ieder geval heel goed geholpen. 1: schrijf elke dag minimaal 5 dingen op die positief zijn geweest (al is het alleen maar: eten gekookt, lief voor de kinderen geweest dat soort dingen) en dan als het kan meer positieve dingen (dat kon ik pas na een tijdje) 2: schrijf voor je zelf 1 activiteit op die je wilt doen op een dag. Prop niet alles in 1 dag dat is nergens voor nodig. En wat ze hier ook al schreven, een vaatvasser het is zooo'n verademing! En denk dat het ook belangrijk is om even je rust te nemen, even te genieten (zie tip 1) van het leven en daar bewust van te worden. Zwartkijken is vaak echt heel erg makkelijk, je wordt er alleen zo ongelukkig van (persoonlijke ervaring). En ik weet niet of je nu veel paracetamol slikt? Maar daar kan je dus juist weer extra hoofdpijn van krijgen, waardoor je je meer gaat ergeren aan alles, alles nog deprimerender inziet etc etc.
ik vind dat je er genoeg goede tips zijn gegeven.. kan nergens bijvullen, maar wil toch nog zeggen daya.. ik vind dat je het (van wat ik lees) goed probeer te doen altijd, en ik neem mijn petje af met 3 kinderen en eentje in je buik dat je het toch tot nu toe heb kunnen doen. dat je het NU even niet trek, zegt niks voor de toekomst. strakjes als je een beetje kracht weer hebt en alles weer óp orde' dan gaat het vast en zeker weer uitstekend in je gezinnetje en schaam je niet. sterke mensen hebben soms ook hulp nodig. niks ergs aan! het moeilijk is dan het accepteren daarvan!
Hoe voel je je nu meid? Dat gedicht daar kreeg ik een brok van in mijn keel. Het is echt wel zo, door al die drukte vergeten we vaak waar het echt om gaat.. kindjes. Vaak ben je zo druk met andere dingen bezig, dat je het overzicht verliest.. ook tien keer niets!
Prachtig..Ik ga het inlijsten ofzo, vind t echt gaaf! Wat een goed gedicht. Daya meid wat hartverscheurend om je stukje te lezen wat je eerste kerstdag schreef. Wat zul je je ongelukkig gevoeld hebben en wwaardeloos, zo blijkt uit je stuk. Zo zonde, want je hebt toch drie hele bijzondere dingen gemaakt..drie prachtige kindjes! En een vierde op komst..dat is zó'n prestatie daar moet je trots op zijn hoor..Ik doe het je echt nie na, en dat je nu 'even'overspannen bent is helemaal niet gek. Verwijt jezelf dat niet, probeer die energie juist om te zetten in iets positiefs. Al die verwijten naar jezelf en die boosheid op jezelf kostten je zoveel meer energie dan het waard is.. Ik vind het heel dapper en stoer dat je hulp hebt gezocht en ook dat je je er langzaamaan aan toe lijkt te durven geven.. Al twee maanden chronisch hoofdpijn? Dan is het toch niet gek dat je het op een gegeven moment allemaal niet meer trekt? Je bent hardstikke sterk als ik dit allemala zo lees en probeer dat ook heeeel eventjes aan te nemen..want bekkeninstabiliteit, drie kindjes op de wereld zetten en ze daar ook helpen, een huishouden doen, sociale contacten onderhouden, een baan hebben, zo vaak heen en weer rijden (tóp dat je dat er voor over hebt om iig een goeie oppas te krijgen trouwens) én dan ook nog es voor jezelf zorgen is mega mega zwaar.. Rust nu eventjes uit voor zover dat kan... take care meid!
Nou ik kan wel een tipje van de sluier oplichten: Ik stofzuig toch zeker een keer per MAAND! Lekker belangrijk zeg, kijk als ik eten ofzo mors wordt het meteen schoongemaakt hoor, maar voor de rest Je ziet (bijna) niets op onze donkere laminaatvloer. En dan die man van je, oefenen baart kunst, dus laat hem lekker aanklooien met de kleintjes (VERPLICHT DUS) en dan wordt hij toch echt steeds beter en sneller. En dat elke dag lachend thuiskomen, daar moet je gewoon niets van geloven, iedereen is moe na zijn werk ookal werk je geen 8/9 uur per dag. Succes ermee! Groetjes Lisette