Dit wil ik ook doen. Maar doen moet hij wel WAT doen andrs kan ik hem geen compliment geven haha. Ik ben ook super trots op hem met dit werk en dat hij er voor gezorgd heeft dat hij nu op de dag mag komen. Heb ik hem ook echt laten weten. En een dikke veer voor in zn reet gestopt. En dat ik het echt waardeer dat hij zo hard werkt!
Soms moet je echt heel klein beginnen... Ik heb mezelf echt aangeleerd om elke ochtend zo'n beetje als ik mijn ogen opendoe en mijn man is ook wakker, om dan direct naar hem te lachen (ook als ik me brak voel) en te zeggen hoe blij ik ben om naast hem wakker te worden/om hem te zien/insert iets anders liefs OMG, dat klinkt wel heel corny trouwens, maar het helpt dus wel
Haha nou ik vertel hem elke dag hoeveel ik can hem hou en dat ik hem een geweldigevader voor onze kindjes vind en dat hem dat siert. En wij worden nooit samen wakker haha
Nee, dat hij af en toe de was aanzet of een de prullenbak leegt is niet teveel gevraagd. Ja, ik ben dan meteen van de harde oplossingen. Ik doe gewoon zijn was niet meer of zet de vuilniszak op zijn kussen neer. Dat soort acties, zal wel niet de meest elegante manier zijn, maar hier heeft het wel geholpen. Ml moest het hier echt leren, heeft thuis nog nooit wat hoeven doen. Nu weet hij niet meer beter dan dat het normaal is om wat te moeten doen. Wat betreft het slapen, kan hij niet eens zijn bloed laten onderzoek of er misschien wat meer aan de hand is dan alleen vermoeidheid van de nachtdiensten? Mijn man had ook een hele tijd dat hij zijn bed niet uit te branden was. Hij bleek Pfeiffer te hebben en dat heeft ook een heel lange nasleep gehad.
Mijn man is 60 uur p/w van huis, en toch doet 'ie de was en het vuilnis. Dus het is niet teveel gevraagd om iets te vragen aan je partner. Maar het lang slapen en geen puf hebben om iets te doen klinkt niet goed! Misschien moet 'ie eens een doktersbezoekje plegen.
Ohh maar het is geen puf hebben hoor. Want andere dingen wilt hij wel doen. Als het maar leuke dingen zijn.
Ok, dan is hij misschien wel gewoon lui haha. Want mijn man had toen ook echt nergens puf voor. Ging ook niet meer voetballen etc.
Ja, dan zou mijn eerste reactie zijn dat hij dus te lui is om een poot uit te steken en hij er tot nu toe aldoor mee weg is gekomen.
ik vind het ook niet meer dan redelijk dat je af en toe ook eens wat van hem vraagt. wij werken dan wel allebei, alleen hij fulltime en ik 3 dagen, die 2 "vrije" dagen ben ik met ons meisje in de weer, huishouden, studie, en ja ook nog wel eens een stukje ontspanning. ik word er inmiddels helemaal leip van want ik heb t gevoel dat ik godganse dagen alleen maar aan het opruimen ben (wat helemaal niet zo is haha), en dat ik sowieso werkelijk waar achter zijn kont om moet opruimen..... maar als ik dan in het weekend tijd heb om eens schoon te maken, en in t weekend doe ik altijd de was, dan helpt hij wel ook mee als ik het vraag ondanks dat hij dus meer werkt. en die van mij is ook uit de categorie lui, hoefde thuis ook nooit wat te doen, en zal uit zichzelf ook vrij weinig doen, maar zo eens in de zoveel tijd komt er toch wat uit anyway...als je al 2,5 jaar praat, zou je eens kunnen proberen om op een andere manier te praten met hem, want blijkbaar de manier waarop je dit tot nu toe gedaan hebt werkt niet bij hem. maar om nou te zeggen hij werkt en jij niet dus hij hoeft niks te doen, nou sorry, daar ben ik het ook niet mee eens. kinderen opvoeden is ook erg vermoeiend en tijdrovend, en hij mag ook best een steentje (hoe klein ook) bijdragen in het huishouden.....
Saja ben jij ook met mijn man getrouwd? Ik herken het als geen ander. Mijn man is bakker en werkt ook altijd 's nachts. ALTIJD problemen met uit bed komen. Nou ja, inmiddels is dit al 20 jaar zo. Ik heb het altijd maar geaccepteerd, omdat ik niet constant ruzie erover wilde ivm de kinderen. En ik werkte met de oudste 3 altijd thuis. Ik vind het vooral vervelend dat ie in de weekenden dus ook altijd slaapt, overal behalve in bed. Ik word daar niet goed van. Nu werk ik in de horeca al 6 jaar, en dat ben ik expres gaan doen ivm de kinderen. NOOIT gaat het eens van een leie dakje als ik weg ben! Altijd moet mijn moeder stand-by staan, of gaan ze daar eten, omdat meneer altijd moe is, langer op zn werk moet blijven enz. Altijd moet ie aangespoort worden! In alles. Ik heb mn handen aan mn 4 kinderen nog niet zo vol als alleen aan hem. Overal moet ie aan herinnerd worden, alles moet ik klaarzetten en op briefjes schrijven voordat ik weg ga. Bij mij is het wat betreft slapen iig nooit veranderd. Mijn kinderen kennen hun vader slapend. Maar als ie dan wakker is, staat ie wel altijd klaar voor zn kinderen om ze ergens naar toe te brengen of huiswerk mee te maken enz. Dat moet ik dan gelukkig wel zeggen. Het is gewoon een goeie kloot, maar zonder spirit en chronisch moe of zo. Ergens snap ik wel, want we hebben ook wel veel financiele stress en dat vreet bij hem energie. Maar HEY bij mij ook hè! Daarom heb ik op dat gebied geen medelijden, en als hij de weekenden weer eens verslaapt, bekijkt ie het maar met zn was.
Jeetje ik zou toch echt gewoon duidelijke afspraken maken in de zin van als je nachtdienst heb gehad slaap je tot die en die tijd uit.. heb je geen nachtdienst tot die tijd,.. en punt.. en kwa ik doe lekker niks want jij werkt niet. tja heel simpel zijn was niet meer doen behalve werkkleding.. eten koken ja voor 2 personen jou en je kindje.. en voor hem desnoods een maaltijd in de koelkast of vriezer verstoppen.. Kwa dingen doen gewoon blijven herhalen net zolang tot hij het doet, of andere optie er een keer rustig over praten in de hoo[p dat het dit keer wel doordringt.
Pff wat lijkt mij zo'n instelling frustrerend. Bah. En dit heeft niks met chronisch moe te maken denk ik eerlijk gezegd lioness, ik ben eerder geneigd te spreken over luiheid. Toch wil ik niet zo over ze oordelen want ik ken ze verder niet. Maar zo'n passieve houding lijkt me irritant.
Zorgen dat hij heel binnenkort eens een dag alleen is met de kids en jij er op uit bent! Dan praat hij wel anders...
Wat vervelend, ik heb het idee dat je al best veel geprobeerd hebt. Ik zou dan gaan voor een wat hardere aanpak en hem eens alleen laten met de kids vanaf het moment dat de kids wakker zijn. Of helemaal niks meer doen en eejn nacht met de kids ergens slapen.
Misschien een beetje flauw maar wat wil je nu concreet van hem? Want zoals je het nu beschrijft is hij gewoon zo dus dan lijkt het me weinig zinvol om steeds een andere uitkomst te verwachten. Je kan iemand niet veranderen, daar geloof ik niet zo in. Dus moet je zoeken naar een modus die voor beiden werkt. Ik weet wel dat als mijn lief een week lang achter elkaar werkt en weinig slaapt, ik ook niet veel van hem hoef te verwachten. En dat doe ik dan ook niet. Door de druk op te voeren bereik ik niets. Ik zou proberen goede afspraken te maken over welke dagen helemaal voor hem zijn en op welke dagen jij iets van hem verwacht en die verwachtingen/vragen op te delen in hapklare brokken. Steeds lopen herhalen werkt vaak als zeuren en maakt de bereidheid niet groter..