oke ik weet niet of dit juist geplaatst is maar ik wil graag wat meningen horen, want wellicht overtrek ik de situatie een beetje. Voorgeschiedenis, ik ken mijn vriendinnetje al dik 7 tot 8 jaar, we bellen wekelijks en kunnen dan rustig een uur aan de lijn hangen. Omdat zij al kinderen heeft (8 en 12) en ik na mijn ex weer bij mijn ouders ben gaan wonen kwam ik altijd daar op visite, zo hebben we kerst en oud/nieuw geregeld met elkaar gevierd en verjaardagen van de kinderen miste ik nooit. Ik ben zelfs gaan werken bij het bedrijf waar haar man werkt Toen ik 4 jaar geleden mijn huidige partner tegen kwam kon ze niet wachten tot ik zwanger werd en zo hebben we altijd gezegd dat ze tegen die tijd dan meer bij mij zou komen (ondanks dat ik 40 min. rijden weg verhuist ben). Toen ik zwanger werd leken de problemen al te beginnen, ze vond het raar dat ik mijn zwangerschap niet even magisch vond als dat zei dat toen der tijd vond. en kwam continue met goedbedoelde adviezen als: ´ik heb nooit toegegeven aan mijn moeheid in mijn zwangerschap, dat moet je niet doen hoor´ allemaal prima, maar omdat ik mijn zwangerschap zo anders ervaarde en erg moe was ben ik weinig langs gegaan bij haar, wellicht mijn fout, maar ik vond ook wel dat ze mij tegemoet kon komen. Toen ik 7 maanden zwanger was kreeg ik deze ´ik zou het geweldig vinden om bij je bevalling te zijn´ ik wist niet wat ik meemaakte, ik voelde het alsof ze zichzelf uitnodigde op mijn bevalling en vond dit wel wat ver gaan, ik heb er niet tot nauwelijks of gereageeerd omdat ik simpel weg niet wist hoe ik op deze opmerking moest reageren. de nachT van mijn bevalling was daar en deze ging zo snel dat ik haar hierna in het ziekenhuis nog direct gebeld heb, dol enthousiast was ze. ze wilde de volgende dag langskomen maar kon dit niet ivm haar werk, de dag erna zou het worden. tot mijn partner iedereen heeft laten weten de eerste week wat rust te willen hebben en geen visite wilde doen. ik was hier zelf niet persee gelukkig mee, maar voelde dat ook hij zijn wensen mocht uiten. ze was uiterst teleurgesteld maar zei dat ze dit wel begreep. na 3 dagen had ik er aan de lijn en vertelde ik haar dat ik haar graag wilde zien, en nodigde ik haar alsnog uit. ze reageerde matig en vervolgens kreeg ik na het belletje een smsje waarin ze op vrij harde wijze liet weten ´niet nogmaals haar planning aan te gaan passen omdat mijn partner ineens anders besloten had, hij kreeg wat hij in eerst instante wenste´ de week erop kwam ze langs, de baby werd uit mijn mans armen gerukt en direct werden er foto´s met haar en de baby gemaakt, welke ze vervolgens op twitter posten met de woorden ´ik doe het toch hoor, sorry hij is te schatttig´, nadat ik haar gevraagd had dit van social media af te houden. toen ik haar belde dat ik kraamtranen had heb ik het gevoel gehad dat er niet naar me geluisterd was, nee want ze wist zeker dat ik huilde omdat mijn partner de visite de eerste week had geweigerd en zelf aan het werk was gegaan (ondanks dat ik haar vertelde dat dit in goed overleg met mij was gebeurt) vervolgens viel het contact dood, als ik smste ´hoe het ging´ werd er nog even gebeld. 1 dag voor zijn verjaardag werd ik uitgenodigt om op haar partners (mijn collega die zijn verjaardag nooit viert) te komen, vanaf 19.30, aan de telefoon liet ik al weten dat deze tijd verdomd lastig is met het schema van die kleine, het zou rotweer worden, en heel gemakkelijk voelde ik me nog niet met die kleine in de auto in het donker. of ik eerder kon komen ´nee we hebben eters´ (normaal kan ik altijd eerder komen) de volgende dag hadden wij onverwachts visite dus heb ik afgemeld met de melding dat zijn schema overhoop lag en we visite hadden dus dat het helaas niets werd. Ik heb haar 5 nov. een sms gestuurd met de vraag of er iets was, omdat ik er zo weinig hoorde ´was niets aan de hand, ze was niet te druk om te contacten en ik haalde spoken in mijn hoofd´ vervolgens viel het weer dood. ik heb niet meer gesmst of gebeld omdat ik wilde zien wat er dan zou gebeuren, niets dus.... tot er zojuist een enveloppe op de mat valt met 2 sinterklaas en kerst kadootjes voor die kleine, en hier zit ik dus mee want ergens ben ik best boos dat ze niets van zich laat horen, moet ik langs gaan, terwijl ik net een uk op de wereld gezet heb!? (natuurlijk reis ik ondertussen veel makkelijker wat af met de auto maar je kan toch bij mij komen, scheelt een heleboel) ergens ben ik boos omdat schijnbaar vind je ons nog wel vrienden (anders stuur je geen kado´s denk ik dan) maar waarom sms je dan niet eens hoe het met mij of die kleine gaat?! maar wellicht stel ik me aan.... wat denken jullie... ik sta op het punt haar te smsen in de geest van ´wat wil je nu, niets laten horen en dan kado´s , wat is er?´ maar mijn partner geef al aan (slim) dat het beter is even af te koelen en er nog eens 3 keer over na te denken, vandaar dat ik me meningen van jullie wil weten
Jullie zijn vriendinnen, hier kun je toch gewoon over praten? Bel haar op, of ga er langs, bedankt gewoon vriendelijk voor de kado's en vertel dan ook meteen wat je dwarszit. SMSen/appen kan zo makkelijk verkeerd overkomen... Ik zou dus sowieso niet SMS-en maar ik zou wél contact met haar zoeken om hierover te praten.
Tja.... ik ben het wel met je partner eens. Denk er nog eens goed overna en doe even een pas op de plaats. Laat het nog even rusten en spreek na de feestdagen een keer met haar af om een borrel te doen en het eens te bespreken. Dit soort dingen kun je niet makkelijk met elkaar bespreken via de whatsapp of sms. En waar gaat het eigenlijk over hé.... het is (van beide kanten!) waarschijnlijk gewoon een combinatie van kleine irritaties en ergenisjes die eens een keer uitgesproken moeten worden.
ik zal sowieso even tot tien tellen. in een verhaal hebben altijd twee schuld. vraag haar wat ze dwars zit. praat er over. misschien moeten jullie een keer wat leuks gaan doen samen? ik heb 2 maanden de vriendschap beeindigt met mijn "beste vriendin". ik heb haar honderd kansen gegeven.. opslot houdt het op..
Met bovenstaande eens. Misschien weet je vriendin ook even niet meer zo goed hoe ze moet reageren en dat ze daarom het moeilijk vind contact op te nemen. Ze klinkt in mijn ogen nl wél als een echte vriendin, misschien wat overenthousiast misschien, maar dat kan gewoon een karakter zijn. Praten dus, bel haar op, maak een afspraak, neem een bloemetje met wat lekkers bij de koffie mee en ga praten. Heel veel succes!
+1! En het zou toch zonde zijn na zoveel jaar! Bel haar op of je een keer kunt komen praten en laat je de kleine thuis
Vriendschappen veranderen, zeker als jij nu ook een kind hebt gekregen. De verhoudingen komen dan anders liggen en ik denk dat jullie samen een nieuw evenwicht moeten zoeken in jullie vriendschap. En dat bereik je alleen door te praten, dus geen sms maar pak de telefoon en maak een afspraak om bijvoorbeeld samen uit eten te gaan en dan goed praten!
Dankjullie wel... ik houdt niet zo van confrontatie (zeker niet meer haar) maar jullie hebben een punt...
Toch maar doen denk ik... Al is natuurlijk zo'n (beetje lullige) sms sturen al een confrontatie toch? Alleen wel de verkeerde als je het mij vraagt Gewoon je hart luchten en daarna de vriendschap weer oppakken, dat moet vast wel goedkomen. Succes
Ik had het ook niet leuk gevonden als ik niet mocht komen als mijn vriendin was bevallen de eerste week, terwijl er al een afspraak stond en zou denk ik ook zo hebben gereageerd. Als jij haar niet als naaste ziet, waarom zou zij dat dan wel moeten doen?! Ik zou haar nu wel opbellen, want door de kado's geeft ze wel aan je nog te willen behouden.
Ik vind het erg flauw hoe ze reageerde op de wensen van je man maar kan best voorstellen dat ze teleurgesteld was als ze eerst wel mag komen en daarna niet. Verder vind ik het erg onrespectvol dat ze foto's plaatst terwijl dit niet de afspraak was. Over het weinige contact heb ik wel ervaring. Ook ik heb 2 hele goede vriendinnen die op 30 a 45 min rijden wonen. Soms heb ik geen contact met ze of heel weinig en dan spreek ik ze ineens elke dag. Dit terwijl we vroeger echt geen dag zonder elkaar konden. Met kinderen ben ik gewoon druk en soms app ik tussendoor een nogal kortaf antwoord omdat ik wel wil antwoorden maar eigenlijk geen tijd heb dus dat komt miss bot over maar eigenlijk is dat goed bedoeld. Misschien heeft jou vriendin hetzelfde? Ik zou je daarover niet zoveel zorgen maken eigenlijk en lief reageren op de kado's want soms is het erg lastig om een gebaar te maken, wetende dat je door de drukte een vriendin "verwaarloosd hebt". En ik zou je gevoelens over het social media incident wel even uitspreken, zulke moet je niet voor je houden.
Nou sorry hoor maar ik vind de wensen van mijn man net zo belangrijk als mijn wensen en als hij nog niet klaar is voor bezoek vind ik het niet cool als er dan toch bezoek komt. Hoe zou jij het vinden als jij had aangegeven dat je liever nog even geen bezoek wilt en je man laat toch zijn beste vriend komen? Beetje onrespectvol naar elkaar toe lijkt me. Beide zijn voor het eerst ouders geworden en beide moeten nog even ontdekken hoe het is. Ik gaf aan dat ik direct iedereen zou bellen als de bevalling achter de rug was maar ik was toch echt te moe en heb ik niet gedaan. niemand die het me kwalijk nam. Soms lopen dingen anders en zeker je beste vriendin die al een kindje heeft moet dit snappen en accepteren vind ik. En ook al snap je iets niet, dan nog heb je het respect om de gevoelens van je vriendin te accepteren, ookal snap je ze niet.
Als hij het al had afgesproken, had ik het vervelend gevonden dat hij niet eerst overlegd had, maar had ik niet gezegd dat hij het maar af moest zeggen.
Hier helemaal mee eens! En eerlijk ik vind het eigenlijk niet zo ernstig wat er is voorgevallen en zou daarvoor echt niet een goede vriendschap op het spel zetten. Soms komt het voor dat je elkaar even een tijd niet spreekt, maar iedereen kan wel eens in een enorm drukke periode zitten. Ik hou overigens al helemaal niet van " nu kan je ook wel een keer bij mij komen want ik kom altijd bij jou" in echte vriendschap hoeft niks op de weegschaal gezet te worden.
Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom je nu boos op haar bent....zoals jij beschrijft heeft ze altijd voor je klaargestaan, was je altijd welkom. En nu je een kindje hebt, moet het allemaal volgens bepaalde regels en wensen...ik had dan voor een goede vriendin als zij, toch echt een uitzondering gemaakt hoor. (bijv.: zij had echt wel aan mijn kraambed mogen staan, liefst zo snel mogelijk, en ik was hoe dan ook naar haar mans verjaardag gegaan..ik vind ook niet dat je erg je best daarvoor gedaan hebt).
Eerste wat ik dacht... Zij heeft ook kinderen en een man!? Jou man kon ook eerder aangeven dat hij de eerste week geen kraambezoek wilt. Maar natuurlijk moet het bezoek dit ook respecteren en dat heeft je vriendin ook gedaan. Ze is teleurgesteld ondar ze zich verheugd heeft om jullie kleintje te zien. Maar ze hoeft ook weer niet naar "jou pijpen te dansen" als jij je wel bedenkt. Zij heeft ook afspraken staan en een gezin dus kan ook niet 123 komen. Dat ze fotos van je kleine openbaar zet vind ik ook niet kunnen...zeker bespreekbaar maken. De rest ook maar ik denk dat je ook naar jezelf moet kijken.
Lastig,wij waren er niet bij en weten niet hoe dingen gezegd zijn en zijn afgesproken. Wel weet ik dat als je dingen niet uitspreekt, het steeds hoger kan oplopen en alles verkeerd binnen zal komen. Zelf vind ik het bijvoorbeeld heel vervelend als ik als beste vriendin eerst een afspraak maak om te komen kijken en vervolgens wordt afgebeld. Ik zou dan denken, zulke duidelijke afspraken maak je toch vooraf met je man? Ik heb na mijn eerste bevalling door HELPP beperkt bezoek mogen ontvangen ivm mijn hoge bloeddruk maar echt wel dat ik mijn beste vriendin even wilde zien. Ik zou haar bellen en bedanken voor de Kadootjes, uitleggen dat de situatie je niet lekker zit en vragen of ze dit weekend tijd heeft zodat je langs kan komen om erover te praten. Gesprekken over zulke problemen lopen via whatsapp of sms uit op ruzie. Uit ervaring weet ik helaas dat wanne er kinderen komen er vrienden gaaien ook we nieuwe vrienden komen.
Moeilijke situatie... Ik zou in ieder geval even contact opnemen (bellen + ergens afspreken, geen sms!) en je gevoelens met haar bespreken. Wellicht heeft ze gelijk en " haal je spoken in je hoofd", maar misschien klopt je gevoel en is deze vriendschap langzaam aan t verwateren. Bedenk in ieder geval goed wat je zelf wilt. Wat is deze vriendschap jou waard? Succes!