Onhandelbare peuter

Wat doe je als ze dat doet? Zeg je wat er mis gaat? Zet je haar van je af of moet ze op de trap?hoe lang moet ze daar blijven zitten en ben je consequent?

Onze knul heeft een sterke wil en weet goed wat hij wil en niet wil. Als hij ons sloeg ging hij naar de trap, we vertelde hem je hebt mij geslagen en daarom moet je op de trap. Na 2 min weer ophalen, ik zei dan je moest op de trap omdat en vervolgens vulde hij in wat er mis ging. Kus, knuffel klaar

Jullie hebben het lastiger want ze slaat haar jongere zusje, is ze jaloers? Is er nog 1 op 1 tijd voor beide? Ik zou haar nu ook overladen met complimenten wanneer het goed gaat en lief is voor haar zusje bijvoorbeeld als ze helpt.

Of wat leuks doen, het ging vanmorgen zo goed help je mee broodjes smeren dan gaan we picknicken/ naar de speeltuin/ eendjes etc

 

14 maanden en 2,5 jaar is ook nog wel HEEL jong om samen te spelen... En heel veel kinderen van 2,5 luisteren niet en zeggen overal ‘nee’ op, ze ontdekken dat ze een eigen persoon met een eigen wil zijn, dat is heel gezond. En begrijpen dat een kind van 14 maanden nog veel minder kan is voor een 2,5 jarige enorm lastig. Bij een echte kleine baby is het veel duidelijker dat je er voorzichtig mee moet zijn, zeg maar.

Apart blijven zetten en uit blijven leggen als ze iets doet wat niet mag. En vooral veel samen (met zn drieeen dus) spelen. En voor doen hoe je samen speelt/omgaat met een kindje van 14 maanden.

 

Heb je al eens gekeken naar de momenten waarop je dochter je andere dochter duwt etc? Is het op momenten dat ze eigenlijk graag aandacht van jou/je man zou krijgen? Is het op momenten dat kleine zus iets doet wat grote zus eigenlijk wil doen? Kijk eens of er een gemene deler is in de momenten, dan kan je de vraag achter dit gedrag namelijk beantwoorden.

 

Ik lees hier geen onhandelbare peuter hoor. Maar gewoon heel normaal gedrag voor een meisje van 2.5. Mijn dochter is ook 2.5 en ik herken jouw verhaal. Zij heeft een broertje en zusje van 8 maanden en delen kan ze ook niet goed. Ik probeer haar altijd rustig uit te leggen dat iets van haar is, maar haar broer of zus er ook even mee mag spelen. Soms werkt dit, soms niet.
Ook gaat ze wel eens op ze zitten oid, dan gaat ze naar de gang. Allemaal vervelend, maar ik ervaar het niet als onhandelbaar.
Wat bij onze dochter heel erg helpt is 1 op 1 aandacht. Als ze dat niet heeft gehad (en dat hoeft maar een kwartiertne

 

Pff. Ik was dus nog niet klaar. Bovenstaand is het volledige bericht

 

Ik heb heel pedagogisch onverantwoord een keer terug gebeten. Nu doet ze het niet meer.

 

Oh. En uiteraard niet hard. Maar ze heeft er wel van geleerd.

 

Kan je dochter zichzelf goed verstaanbaar maken? Soms zie je dit gedrag ook wanneer ze zichzelf nog niet goed verstaanbaar kunnen maken. Dat ze de woorden ervoor niet hebben. Ipv iets zeggen is duwen veel makkelijker en sneller.
Ik werk in de kinderopvang en als er veel wordt geduwt probeer ik duidelijk te maken dat ze het moeten zeggen ipv duwen. En delen van speelgoed hoeft ook niet altijd vind ik. Ik zeg tegen mijn zoontje van 2.5 'als je niet wilt dat je broertje ermee speelt moet je het ook niet op de grond leggen.'

 

Ah herkenbaar.. mijn kinderen zijn 2,5 en 17 maanden en ze kan ook echt zo gemeen zijn tegen haar broertje. Hem corrigeren door te schreeuwen, hem een tik geven, duwen, een schop geven.. Gelukkig hebben ze ook veel lol samen, maar ik vind het wel lastig als ze zo gemeen doet. Al mag ik de dreumes ook niet uitvlakken, want die knijpt of bijt ook van zich af als hij het er niet mee eens is. Blijven corrigeren is wat ik doe, als ik het zat ben haal ik ze gewoon uit elkaar.

 

Wat een herkenning in je verhaal met hier een peuter van bijna 2,5 en een baby van 6 maaanden.. zit soms ook met m’n handen in het haar me af te vragen of ik een kleine psychopaat gebaard heb (de oudste dan)

 

Dochter van 2.5 doet dat ook maar dan tegen ons. Vooral als ze gefrusteerd is gaat ze duwen of slaan of gooien. Ik ga op ooghoogste staan, zeggen dat het niet mag, ze tot 10 kan tellen als ze boos is. Als het te bond is gaat ze op de trap.

 

Ik heb toen ook met mijn handen in het haar gezeten. Mijn oudste die zo n zoete baby en dreumes was, was verandert in een draak. Buiten de standaard dingen die genoemd worden is het vooral imo een fase. Ik dacht toen dat niks dat ik deed werkte. Maar gelukkig werd het allemaal weer wat rustiger.

Inmiddels is mijn jongste zoon met sterke wil 2,5 en is het weer bingo. Maar nu weet ik dat het een deel aanpakken is en een deel afwachten. Pak de gezellige momentjes dan ook extra aan. Zeg dan hoe zoet ze zich gedraagd en dat je het op die manier heel leuk vind om samen iets te doen.

Vermoeidheid is op deze leeftijd bij mijn zonen ook iets dat erg meespeelt. Gebeurd er iets of een beetje dan werkt de gang en praten nog wel. Gaat het aan de lopende band door dan is het vaak vermoeidheid. Dan werkt corrigeren hier niet meer en gaat hij even op bed.