Mamzie: Fijn dat jullie op deze manier wat meer tijd voor elkaar hebben. En het is goed om dingen niet te forceren, en je toch bewust te zijn van bepaalde patronen. Blijkbaar voel je dat zelf ook feilloos aan, ik denk echt dat het wel goed komt. Je beschreef trouwens ook dat als je kiekeboe speelt met je jongste dat dat meestal niet gaat doordat je oudste zich erin mengt. Hier ligt al een klein aanknopingspunt voor de hechting met je jongste: laat op zo'n moment zien dat je even geen tijd hebt voor je oudste. Daarmee laat je aan je jongste zien: Ik ben jouw mama en heb nu even tijd voor jou. Je broer moet zich nu even zelf vermaken. Dat zou mogelijk een stukje veiligheid voor je jongste geven, omdat Owen dan weet dat Erik er niet altíjd tussen kan komen.
HIer wilde ik ook een vraag over stellen. Wat doe je dan als de oudste zich ermee gaat mengen? Mag die dan meespelen, of zeg je dat je met Owen even bezig bent? Of laat je het spelletje zitten? (ik vind het persoonlijk ook heel moeilijk om NEE tegen 1 kind te zeggen als ik met ander bezig ben hoor, dus dat begrijp ik heel goed)
Ik laat eigenlijk Erik dan meespelen. Dan is het eigenlijk zo dat we dan wel met zijn drieen spelen hoor. Eigenlijk is het meer dan Erik die met Owen speelt en ik diegene die het begeleid. Erik vind het namelijk fantastisch om Owen aan het lachen te maken of om hem te zien lachen. Hij leeft er bijna voor. Hij is zo verzot op zijn broertje. Vind het idd dan ook vreselijk moeilijk om te zeggen dat ie dan maar iets alleen moet doen. Dan begint ie te huilen. En als Erik huilt dan huilt Owen ook. Dat gaat altijd samen op. Pas als Erik weer stil is dan is Owen dat ook.
Mamzie, hier is er een periode geweest rond 13-14 maanden dat mijn dochter alleen maar papa wilde..... voelde me soms ook wel wat afgewezen ondanks dat ik wist dat het wellicht een fase was. We hebben er aan toegegeven en ze ging meer met papa doen. (ik ben ook degene die het meest thuis is en dus ook van wie ze regeltjes leert e.d.). Ik was een beetje "gewoon" voor haar, mama is er immers altijd. Nadat ze meer met papa ging doen kreeg ze ook weer meer hang naar mij... Nu heeft ze een fase waarin ze de hele tijd wil kroelen en dingen wil doen met me.... mama mama mamaaa. Komt goed.
Je oudste is nu 4 jaar. Gaat hij dan echt huilen als mama even bezig is met de kleine broer? Misschien dat je hem kunt uitleggen dat Owen af en toe even de aandacht van mama moet hebben, en dat je daarna lekker samen met Erik (en Owen?) gaat lezen/spelen oid? Dat je Owen de boodschap meegeeft dat hij OOK op de eerste plek komt? Ik moet dat hier voortdurend doen. Als ik met 1 kindje zit te lezen, en de ander erbij komt laat ik dat niet altijd toe. Soms wel, maar vind 1 op 1 aandacht ook heel belangrijk. Ik zeg dan tegen de 2de: mama is even met A. aan het lezen, ga jij maar eventjes met de pop spelen, en daarna gaan we samen dansen (oid). Na 5-10 min ga ik dan de tweede aandacht geven, of samen spelen. Maar de individuele aandacht is zo belangrijk voor een kindje...
Lijkt me ook lastig idd om ze soms individuel aandacht te kunnen geven. In jou situatie. Las toevallig gisteren een verhaal uit de Intiem over een drieling een drieling meisjes misschien leuk om eens te lezen. Ze zijn nu 28 of zo iets en ze hebben een mooie specialeband met elkaar. Vind het al moelijk met 2. En dan ook nog met een groot leeftijds verschil. Mijn oudste eist soms echt zijn aandach wel op. En gelukkig probeer ik daar goed op in te spelen. Bijvoorbeeld zijn voetbal is zijn voetbal zusje lief gaat zelder mee. Het is zijn tijd met mij of zijn vader. Hij geniet daar zo van of als de jongste op bed ligt samen even een spelkaarten spelen. Dit soort dingen.
Tja nuja, nu is het makkelijker ja. Heb nu genoeg 1 op 1 tijd met Owen Als Erik na de hele dag op school dan wil meespelen doe ik dat wel. Maar heb zo stiekem toch best wel wat alleen tijd met Owen hoor. Zo doe ik de avondritueel voor het slapen gaan ook 1 op 1. In bad gaan is ook 1 op 1. Maar om antwoord te geven op je vraag of Erik dan ook echt zal gaan huilen? Ja en nee. Ligt eraan hoe ie op dat moment in zijn vel zit. Of ie moe is of ziekjes of wat dan ook. Ja dan zal ie wel gaan huilen als ik zeg dat ie niet mag meespelen. Zo zie je maar dat elk kindje anders is he De ene is daar gevoeliger in dan de ander
Adi: Ik denk dat ik het niet persé aan iedereen zou adviseren. Echter in dit geval vertoont de jongste wel degelijk afwijzend gedrag en dat patroon moet doorbroken worden. Je mag ervan uitgaan, gezien de band die ts met de oudste heeft, dat de hechting met de oudste wel goed zit. Ik zou dan zeker interventies toepassen waarin de oudste het even zonder mama leert doen. De jongste zou nu echt even het vertrouwen moeten krijgen dat mama er soms onverwaardelijk is voor hem, en dus ook af en toe de oudste durft te vertellen dat hij even niet aan de beurt is. Het is heel moeilijk een advies op afstand te geven, normaal gesproken gaan er heel wat gesprekken en observaties aan vooraf. Vandaar dat mijn advies hier ook wat kort door de bocht is. Ik zou in dit geval (als ik in ts haar schoenen stond) iemand eens mee laten kijken. Zeker omdat zij er zelf ook zo mee zit.
Ja liggen meestal bij de mijn geheim. Dat soort verhalen maar er was dit keer echt een artikel over een meisjes drieling.