Ik snap de onweerstaanbare drang van mensen tegenwoordig niet om hun mening meer bij een ander door de strot te duwen. Dat schoonzus en TS niet dezelfde mening hebben betreft een tattoo, dat is al duidelijk. Dus in zo een geval kan je best bij jezelf nagaan of het nut heeft om te gaan ventileren. Vooral omdat zij hem toch al de rest van haar leven op haar lichaam heeft zitten. Ik zou dus lekker mijn mondje houden. Er bestaat ook zoiets als TE eerlijk en negatief gaan zitten doen over iets waar ze nooit meer (of met extreem dure/pijnlijke behandelingen) vanaf zal komen, vind ik daar zeker onder vallen. Daarentegen had mijn zusje een tattoo met een verschrikkelijke spelfout er in. Dat heb ik wel tegen der gezegd. Te laat, dat wel, want hij stond al op Dumpert en alles O_O. Gelukkig heeft een artiest er mooi overheen kunnen werken, maar man... wat voelde ze zich klote er over.
Gewoon eerlijk zijn. Dat is toch ook wat jij graag wil als je om iemand zijn of haar mening vraagt. Heb zelf meerdere tattoos, de ene vind het mooi en de ander minder of verschrikkelijk maar het is iets persoonlijks iets wat de ander niet mooi hoeft te vinden als diegene het zelf maar mooi vind. Neem tenminste niet aan dat ze het zal verwijderen als niemand het liked Succes
Zou gewoon wat andere dingen vragen als 'deed dat niet veel pijn? Dapper hoor, ik zou dat niet durven (of willen, maar dat zeg ik dan niet ). 'Hoelang zijn ze daar nou mee bezig geweest? Of je zegt iets van 'origineel hoor, die tattoo heb ik nog nooit gezien. Als iemand ergens heel blij mee is, klets ik er gewoon omheen, ik kan moeilijk liegen, maar het belangrijkste is toch dat zij er blij mee zijn.
Waarom zou ik het moeten zeggen als ik het lelijk zou vinden? Wat win ik ermee en wat heeft de ander er aan? Het gaat er toch om dat de ander er blij mee is? Hij is al gezet, dus je kunt er niks meer aan veranderen. Mensen hebben tegenwoordig overal een mening over en denken die ook altijd te moeten geven. Zou je het zelf leuk vinden als een ander zou zeggen: "Jeetje, wat lelijk!"? Je kunt het toch ook op een positieve manier brengen, zonder zo bot te zijn? Heel vaak vind ik een tattoo lelijk gezet (vage en trillerige lijnen, niet duidelijk genoeg, niet passend qua grootte of kleuren), maar dan vind ik het verhaal erachter wel mooi. Dan kun je daar toch iets positiefs over zeggen?
Ik zou gewoon blij voor haar zijn, ook al vind je het zelf niks.. Naar mijn idee hoef je het niet te benoemen dat je het niks vind
Dit. Als je niks aardigs kunt zeggen, zeg dan maar niks. Zoiets? Ik houd zelf ook totaal niet van tattoo's maar als iemand vol trots en blijdschap haar (nieuwe) inktvlek komt showen, ben ik de beroerdste niet om haar zichzelf nog trotser en blijer te laten voelen. Kleine moeite, groot plezier!
Dit dus! Beetje vriendelijkheid! Ik heb ook tattoo's. Mensen mogen hem niet mooi vinden maar de reden waarom mijn belangrijkste er staat is voor mij heel erg belangrijk. Vind het dan ook best fijn als iemand hem niet af gaat staan zeiken (ookal is het misschien hun smaak niet), terwijl hij weet waarom ik hem heb. Gewoon een gevoelsdimgetje, ik zou het nooit doen in ieder geval, daar ben ik echt te fatsoenlijk voor opgevoed. Ik betrek het niet op mezelf maar als die persoon er zichtbaar blij mee is, dan ben ik daar weer blij mee
Ik zou het zelf heel erg vinden als mijn meest naaste familieleden niet eerlijk zouden zijn over zoiets. Wij zeggen zulke dingen wel gewoon tegen elkaar. Als iemand er omheen praat zou je het anders ook wel aanvoelen haha. Maar wij kennen elkaar daar misschien te goed voor en van andere mensen zou hun mening mij echt totaal niet interesseren. Eerlijkheid zou ikzelf dus wel willen en ook geven aan mijn naaste familie, omdat zij dat ook zouden willen. En dan niet 'jemig wat lelijk!' nee. Dat kan ook wel anders.
Als ik iemand niet wil beledigen of voor het hoofd stoten maar ik vind er eigenlijk niks aan zeg ik vaak "ohh joh wat apart". Helaas weten mensen die dicht bij me staan inmiddels wel wat ik ermee bedoel.
Lastig, ik vind het over het algemeen ook niks. Op een enkele uitzondering na. Ik denk dat ik er redelijk in mee zou gaan. Mijn familie weet toch wel hoe ik er over denk.
Ik ben niet tegen tattoo's, heb zelf een kleintje met een tekst die voor mij belangrijk is en daar blijft het bij. Soms hebben mensen wel beetje vreemde dingen, een troetelbeertje of heel groot de naam van partner en dat vind ik niet mooi. Maar ik zal nooit iemand erom veroordelen, we weten allemaal dat ze permanent zijn en in ga niet zeggen dat iets idioot is. Mogen ze zelf weten
Maar er is ook een verschil tussen om een mening vragen of gewoon iets laten zien waar je blij mee bent.
Ik denk dat ik met zoiets persoonlijks en blijvends niet eens om een mening zou vragen. Kun je zelf ook niet teleurgesteld zijn als iemand wel heel eerlijk zegt dat hij/zij het niet mooi vind en je geeft die ander ook niet de lastige keuze om of eerlijk en ongezouten zijn/haar mening te geven of juist voor de lieve vrede te kiezen en een leugentje om bestwil verzint.