Hoi meiden,naar aanleding van een ander topic hier in de lounge wil ik graag iets vragen. Ik heb al heel lang last van stemmingswissselingen en ben nu al 2 keer bij de huisarts geweest voor anti depressieva. Ik heb het 1 keer geprobeerd maar werd er zo vreselijk moe van dat ik (na een week) gestopt ben (veel te kort geprobeerd ik weet het). Ik zou het heel fijn vinden als mijn stemmingen dus wat neutraler werden maar ben ook een beetje bang dat ik straks niet meer uitbundig kan lachen etc. Dus nu zou ik erg graag jullie ervaringen ermee willen weten. Waren jullie extra moe,konden jullie nog wel lol beleven aan dingen? Je mag me ook pb-en uiteraard. Overigens ben ik ook al 2 keer bij een psycholoog geweest en heb een ret therapie gevolgd maar eigenlijk hielp dat niet tegen die stemmingswisselingen. Alvast bedankt voor de reacties!
ik heb de stemmingswisselingen juist door de ad! in het begin van de ad was ik heel misselijk en moe maar dat is nu na 3 maanden niet meer zo, en ik kan juist wel weer gewoon lachen en genieten wat ik niet kon door de pnd, voor mij is het prima de ad alleen dus die stemmingswisselingen nu zijn niet zo leuk.
ad werkt voor mij ook prima! Het helpt mij vooral om alles niet zo zwaar te vinden, kon anders zo tegen op zien om de was nog te moeten doen ectect. Ik ben door de ad juist ontspannender en kan veel meer lachen! Dus zeker niet afgevlakt oid! en ja, na een week heb je echt nog geen idee wat het met je doet. Je lichaam heeft echt langer de tijd nodig om er aan te wennen, pas na ongeveer drie weken ging ik pas verschil merken!Veel succes met je beslissing!
Ik heb een paar jaar aan de lexapro gezeten ivm paniekaanvallen en ik kon nog best lachen maar het heeft me zeker wel afgevlakt! Hoop dat je de juiste therapie/medicatie vindt....
hier ook lexapro slik het nu weer 3 weken en kan zeker nog wel lachen maar de negatieve emoties zijn juist afgezwakt en heb weer veel meer rust in me hoofd
Bij mij werkte het totaal niet. Ik heb het vorig jaar voorgeschreven gekregen vanwege een burnout en beginnende angststoornis. Wat ophield was het huilen. Wat ervoor terugkwam was dat ik niet meer kon lachen en alleen maar heel vlak voor me uit zat te staren. Verder werd ik er moe en doodziek van. Voor mij was het niets, maar volgens mij is het heel verschillend per persoon. Ik ben ermee gestopt na een tijd, gelukkig zonder enige moeite. Voor mij geen ad meer, of het moet echt niet anders kunnen.
Als je erover denkt om ermee te beginnen, doe dat dan wel onder begeleiding van een psychiater en niet onder begeleiding van je huisarts. Die schrijven AD met regelmaat voor alsof het paracetamolletjes zijn en weten er echt te weinig van af!
Mijn moeder zit aan de AD en ik moet zeggen dat ze een fijnere persoon in de omgang is geworden. Niet meer dat extreme en ze kan hartstikke vrolijk zijn. In het begin was ze wat suffig en leek ze wel elke dag stoned. Toen was haar medicatie aangepast en nu gaat het veel beter.
Ik had een huisarts die me zomaar abrupt liet stoppen met die pillen, geen probleem zei hij. Oh wat had ik het slecht toen, ik belde de assistente en die gaf me een heel afbouwschema...die huisarts zei trouwens ook dat ik maar aan leuke dingen moest denken, dan zou ik me een stuk beterder voelen
Ik gebruik het al lang en ik had in het begin best flink last van de bijwerkingen(dit is voor iedereen weer anders) Maar ik moet zeggen dat ik me echt zoveel beter voel,ik doe alles weer,kan dingen die moeilijk zijn veel beter aan,heb weer plezier overal in. Ik maar geen serotonine aan dus ik moet ze ook mn hele leven blijven slikken,maar ze werken zo goed dat ik het helemaal geen probleem vind. Zeker gezien dat ik sneller last heb van paniekaanvallen/hyperventilatie. Ook dit is veel minder geworden sinds mijn anti depressiva gebruik. Had het uiteraard liever niet geslikt,want ben niet zo van de medicatie zomaar slikken maar na jaren zelf proberen en veel ellende (nog voor ik kinderen had) ben ik er toch maar aan begonnen en ik ben er nu achteraf wel blij mee. Enige wat ik wel jammer vind is dat huisartsen het erg snel voorschrijven. Veel mensen in mn omgeving gaan met bv lang durige vermoeidheidsklachten naar de huisarts en worden snel bestempeld als ''depressief'' maar die zijn het niet en krijgen toch deze medicatie voorgeschreven en slikken het dan dus ook. Terwijl het niet nodig had hoeven zijn. Want het er vanaf komen is moeilijk want je moet afbouwen en je kan ontwenningsverschijnselen krijgen. Heb zelf ook een poos weer zonder gedaan en ik vond het afbouwen niet echt prettig. Maar dat geldt ook weer voor iedereen anders,iedereen ervaart het heel anders.
Bedankt voor jullie reacties,mag ik weten wat jullie voor a.d gebruikten? Ik zie wel erg op tegen die bijwerkingen de eerste weken hoor...,maar als het uiteindelijk beter wordt...
Ik ben eind maart begonnen met de psycholoog en heb het erg zwaar. Zit nu ook 5 weken thuis omdat ik het niet aankan en aandurf om te werken. Vind het vreselijk. Ik sta ook onder begleiding van de huisarts. We hebben het wel over medicatie gehad maar mijn huisarts is van mening dat ik het wel ga reden zonder medicatie. Ze vind het te vroeg om nu ad voor te schrijven. Ook vind ze samen met de psycholoog het belangrijker dat je het eerst op "eigen" kracht probeert. Medicatie kan altijd nog. Je geeft aan 2x gepraat te hebben? Waarom niet vaker? Medicatie zal niet zomaar alles weg nemen. Je problemen blijven er lijkt mij nog en kan je niet verwerken. Hopelijk kan je een psycholoog vinden waarbij het klikt en je je fijn voelt.
ik heb me al een tijdje niet in het andere topic gemeld (sorry meiden.... !! ) Maar hier dus een 'lexapro' gebruiker. Klinkt wat negatief zo misschien maar ik ben erg blij mee. Ik ben gestart op 10 mg - voelde me eerst supermoe (de 1e week) na 3 weken voelde ik me echt beter en kreeg ik ineens ook een energie kick - echt heerlijk voor iemand die al jaren chronisch vermoeid is maar dat hield na een week jammer genoeg weer op. Daarna moest ik gewoon goed opletten en stabiel leven als het ware, met regelmatig wat rust pakken (moest ik altijd al) Ik heb een terugval gehad (onder invloed van hormonen waarschijnlijk, tijdens en vlak voor m'n menstruatie) Toen ben ik opgehoogd naar 15 mg - dezelfde bijwerkingen weer : eerst hondsmoe en daarna een week vól energie. Ik heb het idee dat ik nu al een week of 3 redelijk stabiel ben. Ik voel me niet echt afgevlakt, heb het net ook aan m'n man gevraagd en die zegt ook niets te merken wat dat betreft. Ik was daar wél erg bang voor. Dat ik niet meer zou kunnen lachen, geen vreugde meer zou voelen. Maar ik voel juist nu vaak een diep gevoel van liefde als het ware voor m'n meiden. En zeker ten opzichte van m'n jongste is dat zó heerlijk... Omdat ik dat de eerste maanden amper gevoeld heb (postnatale depressie hier) . En ik kan intens genieten van het (alleen) fietsen buiten en van de rust etc. Komende weken voelen voor mij nog erg spannend: Blijf ik redelijk stabiel tijdens m'n menstruatie? Of volgt er weer een terugval? Ik heb inmiddels een spiraaltje laten plaatsen om m'n hormoonspiegel wat stabieler te houden... Maar oke - dat is dus even mijn verhaal weer voor nu.... maar Lexapro dus hier, via een ggz instelling : Yulius . Onder begeleiding van een psychiater + pitverpleegkundige en een verpleegkundige die het team aanstuurt als het ware.
Hier ook iemand die ad gebruikt. Al een jaar of 6 inmiddels. Heb mijn hele leven al last gehad van periodes van depressie, stemmingswisseilngen en paniekaanvallen/angstklachten. Ik ben begonnen met citalopram 20 mg. icm gesprekken met een psycholoog. Na een jaar was de therapie niet meer nodig, maar ik ben wel 10 mg citalopram blijven gebruiken. Bij afbouwen kwamen de klachten direct weer terug. En als ik een fijn leven kan hebben door 1 x per dag een pilletje te slikken, dan is het mij dubbel en dwars waard. Ik ben wel iets afgeflakt, maar niet erg. Met name de negatieve gevoelens, de positieve zijn gebleven. Maar alles wat minder heftig. Wat voor mij alleen maar prettig is. Stuiteren van geluk en dan van gekkigheid niet meer weten wat je met jezelf aan moet is ook niet alles, vind ik dan. Nu na de bevalling zijn de klachten weer terug (pnd). Dus weer therapie en overgestapt naar lexapro. Voel me nu alweer een stuk beter. Jammer dat je zo vroeg gestopt bent met de ad. De klachten kunnen de eerste weken aanhouden of zelfs verergeren, daarna wordt het pas beter. En blijkt dat dit medicijnen het niet is dan mss een ander soort proberen. Volgens mijn psychiater is het soms wel nodig om tot 4 x toe te wijzigen voordat je een middel vindt wat voor jou goed werkt. En mocht je toch het idee hebben dat je gevoel te veel afgevlakt wordt dan kun je altijd nog afbouwen. Succes!
ik slik 1 x dgs citalopram 20 mg. dit is de laagste dosering en dit werkt uitstekend voor mij. ik heb het in eerste instantie onder begeleiding van psycholoog geslikt. en ja, je moet het zeker wel afbouwen!!
Ik heb jaren geleden een tijd Seroxat gebruikt (ben de officiele benaming even vergeten) en het heeft bij mij erg geholpen, in combinatie met therapie dan. Ik was niet meer zo angstig, rustiger en kon nog steeds prima lachen hoor. Wat ik het opvallendst vond was dat ik zonder problemen naar de engste films kon kijken terwijl ik nu weer in m'n broek schijt bij zo'n film De eerste weken waren hier ook zwaar. Ik heb tijdens die wenweken ook oxazepam gebruikt. Afbouwen moest heel langzaam, toen ik dat te snel deed werd ik vreselijk duizelig en ziek.
Wat betreft die angst die je hebt dat het je emoties vlak maakt: dit doet een AD die bij jou goed werkt niet. Of je dosering is dan te hoog. Ik heb diverse soorten geprobeerd, allen werkten niet, maakten me eerst zo manisch en daarna werd ik dus vlak en emotieloos.. niets interesseerde me nog. Op een gegeven moment de laatste geprobeerd (zoloft) die werkte wel, hoewel in het begin licht manisch was ik na een half jaar heel wat stabieler. Ook een tijdje behoorlijk vlak in emoties geweest in dit half jaar maar toen had ik de maximale dosering, ik moest wel emotieloos zijn anders had ik denk ik niet meer geleefd Hier wel onder behandeling geweest van vele psychiaters voor de medicatie en ook veel therapie gehad - inmiddels ook nog andere medicijnen omdat ik toch manisch depressief blijk te zijn (alleen slik ik deze medicijnen nu niet in de zwangerschap, maar heb nu nergens last van) Succes het is absoluut het proberen waard onder goede begeleiding uiteraard en je moet een middel minstens een maand proberen voor je iets over de werking kunt zeggen. Mocht je er vlak van worden probeer dan een lagere dosering of een ander middel (SSRI's zijn toch het meest gebruikt omdat ze het best werkzaam blijken zonder veel bijwerkingen)