Wat ontzettend heftig voor je Vaasje! Gecondoleerd met het verlies van je vader. Ik zit nog steeds in de rollercoaster van het verlies van mijn eigen vader. Die heeft 2,5 maand geleden ook een einde aan zijn leven gemaakt. Op het moment van de daad een app met dagboek gestuurd naar iedereen uit ons gezin. Het geeft rust, maar ook pijn en verdriet. Die app is wat ik voor me zie als ik aan mijn vader denk...ook niet fijn. Soms wil je niet alles weten. Waar ik mee worstel, is de ingewikkelde band die ik met mijn vader had. Hij was best dominant en ik werd daar altijd heel onzeker van. We waren net op het punt beland om dit goed op te pakken, want we wisten van elkaar dat we veel van elkaar hielden. Wat mij heeft geholpen, is toch het inzicht van een ander over onze relatie en waarom het zo is gelopen. Zelf kan je heel "verkeerd" denken. Heel veel praten helpt mij heel erg goed, maar niet iedereen kan dat. Dat gevoel alsof je continu in je buik wordt gestompt, herken ik. Zo'n naar gevoel, zo ook die druk op je borst. Het is een praktische oplossing, maar Valdispert Extra Strong haalt bij mij de scherpe randjes er echt vanaf. Rouwen doen we allemaal op onze eigen manier en alles is goed. Ontzettend veel sterkte gewenst. Dikke knuffel.
Wat een verdrietig verhaal, heftig om zo je vader te verliezen. Gecondoleerd, heel veel sterkte met verwerken. Zie al veel lieve berichtjes met hulp voorbij komen. <3
Beetje laat maar bedankt voor jullie lieve reacties en aanbod om te kletsen! Het besef dat het nu echt klaar is komt harder binnen dan ik van te voren dacht. Op de een of andere manier voel ik me ergens denk ik ook schuldig (en het gekke is, ik weet ook heel goed dat het onzin is) Van de huisarts heb ik tamezepam gekregen zodat ik even een paar dagen kan slapen. De uitvaart achter de rug en nu de praktische zaken gaan regelen, denk je daar alles mee gehad te hebben komen daar ook nog allemaal dingen omhoog. Ik wil het gewoon afsluiten en verder gaan. @An79 wat heftig dat jij dit ook heb mee moeten maken. Ik herken heel veel in wat je schrijft. Zelf had ik ook geen goede band met hem, hij dronk veel (alcoholist) werd dan agressief en geen leuke man. Maar toch heb ik ook wel warme herinneringen aan hem en merk dat die weegschaal gigantisch uit balans is, ook qua wat ik nu allemaal voel.
Vanwege de uitvaart ben je nog in een regelmodus. Nu dat voorbij is, komt het gevoel om de hoek kijken. Natuurlijk nog genoeg papierwerk te regelen vermoed ik zo (abonnementen, huis, verzin maar) maar de eerste druk is van de ketel. Niet zo gek dus. Gek gevoel is dat he? Door de drank was hij geen leuke man, maar er waren ook leuke/mooie momenten (ookal kan ik me voorstellen, dat die in de minderheid waren....). Dat heeft denk ik iedereen wel in meer of mindere mate, dat dubbele. Voor mijzelf gesproken, mijn moeder had ook een gebruiksaanwijzing, maar goed ze was ook gewoon hartstikke lief, bv. En eerlijk gezegd zal ik ook heus wel mijn eigen gebruiksaanwijzing hebben, of mijn zoon zal dat zeker beamen Voor mij was het vooral het verdriet dat het echt, definitief over was en het gemis, dat de kop op stak. Bij mij gaat het dan vooral om de herinneringen niet meer kunnen ophalen, dat dan niet meer met haar gaat. Kan me indenken dat bij jou nog meer meespeelt (voor zover ik me dat kan indenken).