Hoi dames, ik kan hier wel een lang verhaal van gaan maken maar in het kort komt het hier op neer ; onze ukkepuk wil absoluut niet in bed gaan slapen. Ligt hij er eenmaal in prima. Gaan slapen op mij dat doet hij wel. Bed = jengelen / huilen of spelen. Hoe krijg ik voor elkaar dat hij wel in zijn bedje in slaap valt ipv alleen maar op mij? Ik weet het zo langzamerhand niet meer, zodra hij merkt dat hij zijn bed in moet om te slapen is het drama... Hij speelt liever dan dat hij slaapt. Bedankt alvast!
Wat bedoel je met: ligt hij er eenmaal in prima...? Want dan is het dus gewoon op bed leggen, dan ligt hij erin, en dan is het dus goed. Maar ik denk niet dat je dat bedoelt. Ik vrees gewoon een kwestie van doorzetten. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar wat ik hier soms lees is erbij blijven zitten op kamertje. Niks zeggen, en dan na verloop van tijd steeds iets verder weg gaan zitten.
Die van ons speelt ook in bed hoor, grootste lol daar boven. Ook midden in de nacht momenteel concerten met doldwaas gekraai en gebrabbel. Wij vinden t allemaal prima, ze valt vanzelf wel in slaap. En dat spelen houdt ze nu zo'n 2 uur vol, hardstikke verrot de volgende ochtend natuurlijk. Zolang ze ligt te brabbelen, semi-zingen en de hoogste verhalen heeft tegen dr knuffels en dr speen blijft ze lekker in dr bed. Pas bij huilen gaan we kijken, vaak speentje of knuf per ongeluk te ver gegooid en dus uit bed (t moedwillige er uit gooien is weer een beetje over). Is ze helemaal over de rooie haal ik haar uit bed om te troosten, troosten in bed hoef ik dan niet meer te proberen, maar we blijven wel op dr kamer. Is t echt een algeheel drama dan slaap ik op een stretcher in haar kamer en uiteindelijk slaap ik dan in hele extreme situaties met een baby in de houtgreep op een stretcher. Niet comfortabel kan ik je verzekeren maar als je kind t uitgilt van de pijn en verder niks helpt dan zal t je een worst wezen waar je op ligt al is t de betonvloer. Eigenlijk alleen bij calamiteiten halen we dr in de avond van haar kamer af. Zijn vrij flexibel op bepaalde punten maar niet met dat soort dingen. Edit: jengelen doen wij niks mee. Dat laten we gaan. HUILEN reageren we wel op. Maar dat horen we nog zelden eigenlijk alleen als ze schrikt omdat dr neus ineens vol zit terwijl ze lekker lag te slapen.
Hier precies zo. Jengelen laten we rustig gaan, alleen met echt hard huilen gaan we erheen, als we namelijk met jengelen erheen gaan, wordt het alleen maar meer drama. En dat echte huilen komt inderdaad amper voor. Ook sochtends als ze een keer wat eerder wakker is en ze jengelt, laten we dat gewoon gaan. Kan gerust een uur door gaan, af en toe brabbelt ze wat tussendoor en dan is het weer even stil. Ze krijgt iedere ochtend om 8.00 u de fles, dus ik haal er echt pas tegen die tijd uit bed.
Bedankt voor de reacties. Okay, ik had wat meer uit moeten leggen . Ik bedoelde dus met als hij eenmaal ligt is het goed, dat het pas goed is als ik hem er slapend / heel ver slapend in leg. Eerder absoluut niet. Dan wordt het drama. Keihard huilen (in de avond) of spelen (overdag). Ik krijg 'm gewoon z'n bed niet in. Als hij eenmaal lekker slaapt dan maakt het hem ook niet meer uit, dan slaapt hij prima in zijn bedje. Maar als hij merkt dat hij in z'n bed moet gaan slapen oei oei. @GDuif ik heb het inderdaad ook gelezen, steeds verder bij zijn bedje vandaan gaan zitten. Maar meneertje is er zo eentje die dan helemaal niet gaat slapen omdat hij het veel te leuk vindt dat papa of mama er is. Hier is het dus ook dat als we er heen gaan met jengelen het alleen maar meer drama wordt, maar het gaat dus meestal bijna gelijk over in keihard huilen. Normaal krijgt hij om half 8 zijn fles en eerder haal ik hem er dus ook niet uit. @Vero0504 oef, die van jullie is ook een volhoudertje dan haha. Hoe oud is ze? Ja natuurlijk snap ik dat je bij haar blijft als ze pijn heeft! Mij zou het dan ook absoluut niet uit maken hoe en waar ik lig als die kleine dan maar bij me is. Ik vind het wel een goed idee om hem alleen bij calamiteiten van zijn kamer te halen, alleen ik heb dus geen plek voor een extra stoel / stretcher oid op zijn kamer. Zijn kamer is beneden dus ga ik nu altijd zo donker mogelijk zitten in de woonkamer. Hij is gelukkig nog niet zo oud dat hij expres zijn speentje / knuffel het bed uit gooit. We hebben wel het geluk dat hij normaal gezien door slaapt alleen het gaan slapen is dus lastiger. Ik heb hem wel de afgelopen avonden wat langer laten huilen voor ik hem ging troosten. Als ik hem daarna terug in bed leg begint hij meestal ook wel te huilen, maar dan laat ik hem eigenlijk gaan. Vind ik super zielig maar hij zal toch moeten leren in bed in slaap te vallen . Vanavond huilde hij niet zo lang, een half minuutje en is toen in slaap gevallen. Maar wat kan ik nu dus het beste doen, gewoon laten gaan behalve als ik echt merk dat er iets aan de hand is behalve het niet willen slapen, of om de 5-10 minuten gaan troosten? Slaaptraining vind ik ook zowat, hij is nog zo ontzettend klein... ik heb onze dochter ook nooit laten huilen toen ze nog zo klein was en met hem wil ik dat ook niet .
Wij doen niet aan slaaptraining of laten huilen. We doen ieder slaapje het volgende ritueel: Luier, slaapzak aan, donker maken, liedje zingen, in bed en knuffeltje geven. Welterusten zeggen en de kamer uit. Als ze gaat spelen / zitten / jengelen dan laten we het gaan. Gaat ze huilen dan optillen en troosten (in haar kamer) zodra ze stil is, weer in bed. Al moeten we het 100x herhalen we wijken niet af. Ja soms door ze gaan zitten tijdens het troosten. Of even een lampje aan om haar of haar luier te checken. Ze valt hierdoor behoorlijk goed zelf in slaap. Succes ermee!
Bij ons hielp het gewoon laten gaan. Huilen duurde echt niet langer dan 1 of 2 minuten. En als ze echt hard huilt en in paniek is wel eruit halen en op de kamer troosten. Dat is hier pas 1 x voorgevallen de afgelopen twee maanden. De rest van de avonden en nachten zijn we tussen 20.00 u en 7.30 u haar kamer niet in geweest.
Dan laat je hem toch nog gewoon even bij jou in slaap vallen? Het is normaler dat hij niet alleen wilt slapen dan andersom. Hij komt vanzelf op een leeftijd dat het wel lukt.
Ik ben hier heel simpel in. Dan is ze er blijkbaar nog niet aan toe. Laat haar lekker bij jou liggen en leg haar dan desnoods over als ze slaapt. Baby's moeten al zoveel, laat ze lekker hun natuurlijk gedrag vertonen en volg ze in hun behoeften.
Hij is nog zo klein, hij heeft die veiligheid blijkbaar nog even nodig. Er komt vanzelf een moment dat het wel lukt.
Dankjewel dames voor de reacties. Ik ga hem voorlopig bij me houden tot hij slaapt en dan over leggen in bed, ik vind dat laten huilen zo zielig, hij heeft inderdaad ons nodig. Vanavond heb ik het ook zo gedaan, na de fles lekker met hem geknuffeld (wat ik natuurlijk altijd al deed), toen hij loom werd was hij redelijk snel vertrokken en kon ik hem over leggen in bed. Bedankt voor de tips, dan duurt het maar even wat langer voor ik me-time heb. Dat lieve mannetje tegen me aan is ook heel wat waard . @Blijdorp wij doen ook ongeveer hetzelfde en wijken daar ook niet van af. Alleen zit er bij ons nog de fles tussen, dus luier, slaapzak, fles, knuffelen met mama of papa (meneer heeft het liefst mama dus ik doe het meestal) en dan naar bed. Ik ga ook nu idd geen slaaptraining doen, dat vind ik echt verschrikkelijk. Op zijn kamer troosten is lastig, hij wordt behoorlijk zwaar en ik heb geen plek voor een stoel. @GDuif als het huilen zo kort zou duren okay maar meestal houdt hij het dus aardig wat langer vol dan dat. Fijn toch dat het voor jullie zo werkt, ik wou dat het hier zo werkte haha.
Hier is ze nu 11,5 maand, klein dametje met pit die 2 volwassenen aardig aan t werk kan zetten en de katten kwamen klagen. In t begin had ik echt de grootste moeite om te horen of er wat was of niet. Mn man hoorde t wel, ik hoorde t echt niet alles klonk voor mij als rampspoed. Uiteindelijk bleek dat een van de katten feilloos t verschil hoorde, die kwam me ophalen en ging pontificaal voor haar deur zitten of staan zo van 'hier moet je wezen'. Door de kat en mn man leerde ik zodoende t verschil. Laat de kleine in de middag lekker spelen in bed, dat kan geen kwaad. Zie t dan als een oefening dat bed ook 'leuk' kan zijn en niet alleen 'nu ben ik alleen hellup!'. T hoeft niet lang te zijn en merk je dat hij echt moe gaat worden en zo niet gaat slapen dan kan je altijd nog je ritueel inzetten om toch tot slapen te brengen. Heb je toch ook die fijne associatie met bed even laten beleven.
Op die leeftijd deed ik mijn zoontje altijd in de draagzak wanneer ik merkte dat hij moe werd, want gewoon in bed leggen resulteerde hier ook in een overstuur ventje. Dus dan liep ik, met hem in de draagzak, door het huis heen (en deed ik ondertussen iets in het huishouden) en viel hij zo in slaap. Daarna legde ik hem dan over in bed. Komt vanzelf goed hoor. Mijn zoontje is nu 15 maanden en valt nu prima zelf in slaap. Zonder slaaptraining.
Dat is toch ook prima! Zo hebben wij het ook gedaan met zl1. En die behoefte is vanzelf veranderd. Nu zitten we nog wel eens 5 minuten op de overloop. Vooral in drukke tijden zoals nu, heeft hij even de bevestiging nodig dat wij er wel zijn. Mooi toch? Ik denk dat het heel gezond is dat kindjes de ouders nodig hebben en daar dan ook om 'vragen' als ze klein zijn.