Ik ben geheel onverwacht en ongepland zwanger geraakt. De vader heeft er al die tijd alles aan gedaan om me over te halen tot een abortus maar ik was vastberaden om het te houden. Nu heeft die me afgelopen week bekend dat hij me belazerd heeft. Ik was niet de enige voor hem, hij zag sinds een aantal maanden ook een ander meisje.. De grond zakte echt onder me weg, ik heb dat totaal niet aan zien komen. Hij doet nu alsof het allemaal niet zo'n big deal is wat hij heeft gedaan. Het spijt hem wel maar het interesseert hem niks hoe ik me nu voel. Hij zal het kindje wel accepteren maar voor de rest zal het tussen ons gaan net zoals gescheiden ouders.. Nu vraag ik me dus af wat voor rechten hij heeft. Hij kan toch niks zonder mijn toestemming of kan hij ook iets afdwingen via de rechter? Daarbij zal hopelijk wel meewegen dat hij het kindje niet wilde en er alles aan heeft gedaan om me over te halen tot een abortus. Ook heeft hij het kindje een bastaardje genoemd. Een vuilnisbakkenras net als een straathondje dat beter af was als het afgemaakt is. Hij heeft het vergeleken met een tumor die weg moet of met een ziekte. En hoe ga je met zoiets om? Ik kan alleen maar huilen nu, ga er helemaal kapot aan. Hij is/was alles voor me maar we hebben anderhalf jaar in een grote leugen geleefd. Ik ben nog steeds stapelgek op hem en het doet me zo vreselijk veel pijn dat hij nu zo koel en kil tegen me doet. Hoe kom ik hier overheen?
Ten eerste wil ik zeggen dat ik het heel vervelend voor je vind! Een zwangerschap zou een mooie tijd moeten zijn. Wat betreft de rechten. Heeft hij het kindje erkent? Dat kan hij niet doen zonder jouw handtekening. Zolang jij hem niet erkent als vader... heeft hij niet veel rechten. Maar je moet er wel goed over nadenken of je dat wilt. Wanneer je kindje op papier nl. geen papa heeft, heeft je kindje ook minder rechten (bijvoorbeeld als er iets met jou zou gebeuren). Dus wel iets om even heel goed over na te denken. Veel succes met alles.
oh meid wat erg! verder sluit ik mij idd bij jannes aan! Ook als het kindje niet erkent wordt door de vader heb je geloof ik geen recht op eventuele alimentatie! en als er jou onverhoopt wat overkomt dan gaat je kind naar je ouders! (tenzij je hem het kind laat erkennen!)
Nita, ik heb je verhaal een beetje gevolgd omdat ik ook een aug. mama was. Stop toch helemaal met hem. Laat hem maar eens in zijn sop gaarkoken, niet meer reageren, geen contact zoeken, jij bent niet thuis voor hem. Al gaat hij op zijn kop staan, naar de rechter, hij kan helemaal niets bereiken. Ik zou hem ook zeker niet als vader laten erkennen. Meid kies voor jezelf en voor je kind, dan komt het zeker goed. Je bent veel meer waard dan wat je nu krijgt.
Hoi Nita, erg vervelend dit meis! Je kletst toch ook mee bij de augustus-mama's? Tja ik ga niet zeggen wat je moet doen, want dat kan alleen jij zelf beslissen. En dat is heel moeilijk. Over die vader: hij kan uiteindelijk wel via de rechter een dna test aanvragen, maar alleen wanneer de moeder tegenwerkt. Heb dit wel eens ergens gelezen dat ook vaders dit kunnen aanvragen, maar hoe of wat precies weet ik ook niet. Ik denk eerlijk gezegd ook niet dat hij dit zal doen. Maar nogmaals, probeer dit even naast je neer te leggen en er eerst goed over na te denken. Mischien draait hij ook wel bij, gaat dan anders tegen jou doen. Sterkte!
Echt niet dat ik hem het kind zou laten herkennen. Wat een darm van een kerel. Verban die zak uit je leven en maak van je eigen leven iets moois samen met je kindje. Bah wat word ik kwaad als ik dit zo lees. Helemaal als ik lees hoe hij jullie kind heeft genoemd. Je kunt echt beter zonder die vent. Sterkte! xxx
als mijn zo iets gebeurt zou ik gelijk weg gaan bij die jongen sorry hard gezegt maar dat is mijn mening zo zou ik dat doen en dan het kind voor me zelf houden als hij me dan eerst dwingd tot arbortus ik zou niet eens meer verder met hem willen ook al wil hij dat hij is toch op een ander dan blijft dat ook zo maar meid ik hoop dat je een betere jongen vind
Ik zou hem het wel laten erkennen maar dan heeft hij nog geen gezag. Gezag moet je apart regelen bij de rechtbank, dus als je dat niet doet, heeft hij niets over het kind te zeggen en mag hij o.a. geen handtekening zetten voor het kind. Succes!!
Intussen zijn we een maand verder en er is weer zoveel meer gebeurd. Rond de 20 weken echo begon hij ineens weer interesse te tonen en toen heb ik hem mee laten gaan. Toen was hij helemaal om, hij vond het geweldig om zijn zoontje te zien. Ik helemaal blij natuurlijk. Daarna goed gesprek gehad met zijn ouders en met mijn ouders, geen vuiltje aan de lucht. Nu heb ik gisteren ontdekt (via hyves notabene!) dat hij weer een of andere sloerie ziet. Vandaag heb ik hem voor de keuze gezet. 100% voor mij en mijn zoontje en anders helemaal niks meer. Niet eens reactie op gehad dus lijkt me duidelijk. Ik heb hem nu gezegd dat ik geen contact meer met hem wil. Ik hoef hem niet meer te zien, hij hoeft me niet meer te bellen, smsen, mailen, whatever... niks meer. Maar my god wat is dat moeilijk! Ik doe niks anders dan huilen, kwaad worden, huilen, hem verrot schelden, huilen, kwaad worden, huilen, huilen. Ik weet niet hoe ik hier ooit doorheen moet zien te komen..
jeetje Nita, ik had echt gehoopt dat na alle ellende in het begin het nu goed zo gaan tussen jullie. Kan me voorstellen dat je allerlei gevoelens hebt. Succes met alles