Mijn vriend is ook heel meelevend, en een stuk positiever dan mij. Gelukkig maar, anders was ik allang depressief geweest denk ik. Iedere maand weer denk ik, maar nu voel ik dingen die ik nog nooit heb gevoeld dus nou zal het wel raak zijn, hij is dan weer degene die zegt: schat, denk het nou niet weer, dan is de teleurstelling als het niet zo is nog erger. Hij is dan ook geweldig met troosten als het weer niet zo mag zijn, maar hij is ervan overtuigd dat het allemaal goed komt. Als hij kan gaat hij mee naar de gyn. maar de laatste tijd moest ik om de dag, dat is voor hem natuurlijk ook geen doen, maar hij belt wel meteen als hij denkt dat ik daar klaar ben. Dus....het is gewoon een ontzettende schat, waar ik heel veel aan heb!
mijn vriend was er eerst nie mee eens maar nu krijgen we volgend jaar een mooi wondertje en hij kan niet wachten
mijn vriend wou ook niet we zijn al 6 jaar samen en toen heb ik gezegt met 30 wil ik beginnen en anders is het over. Nu heeft hij ook toegegeven en zijn we bezig en hoop ik dat het nsel lukt merk wel dat hij er vaker over kan praten en het geen taboe meer is
je moet toch samen kinderen willen en je kiest er toch niet alleen voor...? je verplicht je vriend dus om een kind te nemen anders is het over? beetje raar vind ik dit maar... ik respecteer iedereen zijn keuze maar ik zou er toch samen voor willen kiezen.. groetjes
Toch snap ik het ergens wel... Als je niets liever wilt dan een kindje krijgen, maar je vent wil niet, dan moet je je afvragen wat voor jou belangrijker is. Je leven samen delen met je partner, zonder kinderen? Of de relatie verbreken in de hoop dat je iemand anders vind die wel graag kinderen wil? Ik neem aan dat Melanina wel hoopte dat haar vriend van mening zou veranderen toen ze die eis stelde (je houdt toch van elkaar), maar als je op dat gebied echt niet dichter bij elkaar kan komen dan is het misschien beter dat je elk een andere kant uit gaat.
Ik heb het zelfde probleem gehad mijn aanstaande.Hij heeft altijd tegen mij gezecht dat hij geen kinderen wilde maar ik was toen 17 dus nog vrij jong.Toen ik 20 werd had ik eigenlijk zo iets van ik wil nu geen kinderen maar er zal een moment komen dat het wel komt en wat wil ik dan,bij hem blijven of mama worden en ik heb er toen lang over na moeten denken.Het antw was dat ik mama wou gaan worden.Toen ik mijn vriend er mee confronteerden had hij nog steeds van dat hij geen kinderen wilden in iedergeval dat zij zijn gevoel.Ik heb toen ook tegen hem gezecht dat hij dan echt moest gaan kiezen of een leven met mij maar dan ooit een kindje of de relatie verbreken.Hij koos zo als jullie kunnen zien voor mij.In die tussen tijd heb ik een nichtje gekregen en hij zag hoe lief ze was en hoe ik met haar omging en toen ik zij dat het bij mij begon te kriebelden heeft hij eerlijk gezecht dat het bij hem ook kriebelden alleen wou hij wel wachten omdat we maar 1 slaapkamer hebben en dus geen baby kamer.Dus toen had ik gezecht nou dan moeten we kijken of we kunnen aan bouwen en anders moeten we gelijk inschrijven bij de cwl voor een ander huis.Toen we hoorden dat we konden aan bouwen ben moest ik nog wel een paar weken wachten of het wel echt door kon gaan vanwege geld natuurlijk.En nu we van de bank geld kunnen lenen kan de aannemer ook gaan bouwen en dus ben ik gestopt met de pil en nu gaan we trouwen en hoop ik snel zwanger te worden.
ik heb al een paar dagen het gevoel dat ik zwanger ben en nu is mijn mannetje helemaal in de wolken hij zegt nu ook bv zullen we met zijn 3en de honden uit laten en zo en hij had gedroomd dat hij een jonge kreeg want in zijn dromen zij een baby dat hij zijn papa was en dat de baby een jonge zou worden. Ben nu dol gelukkig alleen nog afwachten of ik echt zwanger ben
hi angilla, waarom denk/voel je dat? heb je bepaalde symptomen? en op welke dag van je cyclus zit je? spannend!
ik moet over 3 dagen testen. Maar op de 1 of andere manier ben ik anders misselijk en mijn tepels springen telkens uit het niets omhoog. Ook heb ik behoorlijk last van stemmingswisselingen. IK weet het natuurlijk niet zeker maar we moeten wel zien he
Ook dit vind ik weer een geweldig topic! Mijn man leeft van af de dag dat ik gestopt ben met de pil erg mee. Hij is gestopt met roken en dronk geen alcohol meer haha dat deed hij l niet veel maar alle beetje helpen zei hij.... Ieder maand leefde hij mee naar mijn NOD! En wist precies de dagen waarop ik vruchtbar zou kunnen zijn. Als ik de ochtend van mijn NOD wakker werd dan lag hij al zenuwachtig wakker en liep mee naar de badkamer om te testen. Als ik dan niet zwanger test dan ging hij weer verdrietig naar bed.......zoooo lief Sinds ik eenmaal zwanger ben is hij al een trotse vader. Hij leest alle tijdschriften en boeken en stelt hele goede vragen aan de VK. Hij praat tegen mijn buik en smeert mijn buik iedere avond in met olie! Heb je dan een top vent of niet ?
Ik heb daarom me vriend voor de keus gesteld of voor me 30ste beginnen of ik ben weg. Bedoel we zijn al 6 jaar samen en ik blijf niet eeuwig wachten. We zijn beide 29 dus mooie leeftijd en hij heeft uiteindelijk er wel mee ingestemd.
ik ben het helemaal met je eens.Als je echt dolgraag kinderen wilt en de andere wil niet en je blijft toch bij hem dan denk ik zelf dat je het op een geven moment gewoon knapt
de ene keer de vrouw en de andere keer de man bij mij in de fam heeft een keer een man gewonnen en wou de vrouw echt zwanger worden alleen hij wou niet en zij heeft voor hem gekozen.Mijn standpunt is dan wel dan zal je wel niet zo graag een kindje willen
en toch zou ik geen kindje op de wereld willen zetten als mijn partner er niet 100% achter zou staan, en ik zou er ook geen relatie voor verbreken.. maar ja, dat ben ik
Mijn mannetje was er iets later aan toe als ik. Ik heb op een gegeven moment tegen hem gezegd dat ik heel graag kindjes wil. Hij was er toen nog niet aan toe. Op een gegeven moment zei hij tegen mij waarom hebben wij nog geen kinderen? Ik zei omdat jij dat nog niet wil. Maar dat wil ik wel zei hij toen. De tranen sprongen in mijn ogen! Hij heeft zelf de pilstrip in de prullenbak gegooid. Inmiddels zijn we 11 rondes verder en beginnen lichtelijk gefrustreerd te raken. Mijn man net zoveel als ik. Hij vraagt zich af of het aan hem ligt. Mijn nuchtere zelf denkt dat onze tijd heus nog wel komt maar mijn onzekere zelf maakt zich toch wel zorgen. Nog 1 ronde en dat gaan we samen naar de HA. Hij gaat met me mee wil dan ook graag horen wat die te zeggen heeft. Hij leeft heel lieg met me mee. Wat betreft het klussen. Hij vind het moeten niet zo heel fijn. We proberen het ook te doen als we gewoon zin hebben. De laatste paar maanden werd het wel meer een moet dat vind ik wel jammer. Hij net zoveel als ik. Vorige maand haden we 3 dagen niet geklust en toen steeg mijn temp. Dat was niet zo heel fijn. Het was dus wederom niet gelukt.