hoe gaan de MANNEN om met beeb-wens?

Hoe gaan mannen om met de Beeb-wens.... Die van mij wil echt ontzettend graag, net als ik. Wij zijn sinds oktober 2007 bezig, maar tot dusver zonder resultaat. Hij krijgt het er steeds moeilijker mee, omdat hij denkt dat het aan hem ligt dat het niet lukt. Hij heeft namelijk een schildklierprobleem waarvoor hij medicijnen slikt. De laatste keren klussen (uitgerekend ook net rond mijn eisprong) wilden ook al niet meer lukken, omdat hij zich zo'n zorgen maakt. Zo zielig, ik zie hem nog zo voor me, na de laatste mislukte poging tot klussen. Voor zich uit starend, met tranen in zijn ogen. Afgelopen week is hij naar de huisarts geweest. Hij mag nu zijn zaad laten testen. Ook wordt zijn bloed onderzocht om zijn schildklierwaarden te checken.

Het is dus niet alleen voor vrouwen erg moeilijk als het maar niet wil lukken, voor mannen is het net zo erg.

Voorts zijn wij ook al stiekem bezig met het bedenken van namen. Wij hebben ook al een kamer die wij te zijner tijd graag als kinderkamer zouden willen gebruiken. Daar staan al wat gekregen spulletjes in, die een oud-collega graag aan mij kwijt wou, omdat zij ging verhuizen.

Mijn lieffie is er net zo erg mee bezig als ik. Nu maar hopen dat onze grootste wens binnenkort vervuld gaat worden!

 

Het heeft hier eerst wel even een poosje geduurt voordat ie het uberhaupt wilde.

In januari dachten we dat ik zwanger was, dus even stress, niet gepland enzo. Na twee testen en een paar keer naar de dokter (ik was aan de pil, maar werd 3 maanden niet ongi) Bleek dat het toch niet zo was.
Ik was erg teleurgesteld, maar mijn vriend (volgens mij) niet zo.

Vanaf toen wil ik het zo graag, maar pas toen bleek dat z'n zus in verwachting is, is hij er ook serieus over gaan nadenken, met als resultaat dat we nu in ronde 1 zitten

Zelf vind ie dat ik er niet teveel me bezig moet zijn, en nog niet te veel aan moet denken omdat we net begonnen zijn. Hij kijkt ook nog niet naar babyspullen enzo, dat komt allemaal wel, zegt ie.

Hij is er erg nuchter onder, maar ik weet dat ie het heel graag wil, want het klussen is toch wel wat vaker geworden, fijne bijkomstigheid

 

Klingel; leuk topic!

Ik had zelf al eens aangegeven dat ik ergens aan het einde van dit jaar voor een tweede beeb zou willen gaan, toen mijn mannetje in mei zei dat hij dat nog wel erg lang vond. Ook wij waren de 1e keer in ronde 1 zwanger en op de een of andere manier hebben we nu allebei het idee dat het wel eens langer kan gaan duren, vandaar dat hij al wel weer eerder wilde gaan beginnen.

Ik heb daar veel over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat ik het een goed idee vond. Zo goed zelfs, dat ik er vanaf dat moment veel meer mee bezig was als hij... (vandaar zw pagina als uitlaatklep ).

We praten er regelmatig over, maar hij is toch gewoon wat nuchterder als ik; het komt wanneer het komt. En ik wil het NU, dat is soms best lastig. Ik merk ook dat zwanger worden deze keer veel meer mijn leven beheerst als bij de eerste en dat terwijl ik nu weet dat ik gewoon zwanger kan worden.

Zeker nu ik afgelopen maand (ronde 1) een vmk heb gehad, het gevoel dat ik mijn lichaam en cyclus ken weg is, maakt me erg onzeker. Mijn ventje is daar minder mee bezig, w.s. ook omdat het mijn lichaam is en ik van alles voel wat hij niet voelt. Gelukkig kan ik wel steeds met hem over praten, hij luistert naar alles wat ik (voor de tigste keer) aan hem vraag of vertel.

Liefs Mamaline

 

hallo,

wat een leuk onderwerp!
Mijn mannetje wil heel graag een kindje (net als ik).
En vind het ook helemaal niet erg om te klussen , wel heeft hij aangegeven dat het geen: het moet nu situatie, moet worden.
Ik geef m een subtiele hint als "het" zover is hihihi
En verder volgt hij mijn cyclus via de zijlijn. Ik kwebbel er toch wel over Als hij niet snapt hoe iets werkt dan vraagt hij erover.
als ik verdrietig ben of verward over m'n cyclus troost hij me of vrolijkt hij me op. Als ik het zo teruglees dan ben ik eigenlijk wel heel trots op mijn mannetje dat hij er zo mee omgaat

 

hey klingel (en andere meisjes),

goed onderwerp; ik was 'm nog niet eerder tegengekomen hier.

mijn lief vond dat ik er niet te druk over mocht doen, zwanger worden. hij werkt heel hard, en had vaak geen puf meer om te klussen. dat is toen een pittig gesprek geworden, waarin ik aankaartte dat het toch echt van twee kanten moest komen. verder begreep hij niks van vruchtbare dagen etc., dus is er een flinke biologieles aan besteed, haha!

afgelopen ronde was hij weer moe, geen zin etc. en heb ik 'm nogal gepushed. metg als gevolg dat ik nu dus zwanger ben!
hij gaf nu wel toe dat dat dus wel een slimme zet van me was geweest, en hij is suuuuperblij nu!

bedenkt namen, wenst 'ons' welterusten (-smelt!-), denkt mee over babykamer inrichten straks. en ik mag niet meer in achtbanen, of zwaar tillen, en moet rusten als ik moe ben nu! wow, gaaf toch?

dus ik denk dat hij er stiekem best mee bezig was, ook al liet hij dat niet zo merken. over de miskraam heb ik 'm amper gehoord, maar hij heeft wel een deur kapot getrapt hier in huis!

het is wat, die kerels van ons. ik ben op het moment in ieder geval érg blij met de mijne!

 

Heey Klingel en de andere meiden

Leuk topic!

Hier heeft t ff geduurd voordat mn mannetje aan een beebje wou beginnen. Op een gegeven moment hadden we besloten om in mei te stoppen met de pil, tot hij opeens in januari zei, dat als ik deze strip op had, dat de laatste was! *smelt* Ik was over gelukkig!

Ik merk wel dat mn mannetje er de laatste tijd meer mee bezig is, zeker nu we al een paar maandjes bezig zijn.
Al kan hij ook ontzettend nuchter zijn als ik weer s ongi ben, dan is t, van volgende keer beter!

Ondanks dat hij dus zo nuchter is, is hij toch ook echt geinteresseerd in babykamers, wandelwagens etc en we hebben zelfs al een meisjes naam!

 

Mijn zus vertelde vorig jaar oktober om in oktober 2008 te stoppen met de pil en zij vroeg wanneer ik ging stoppen met de pil. Wij hadden ook eerst oktober in gedachten maar mijn vriend zei zelf dat hij het wel leuk zou vinden om na de wintersport (dat was in maart) de pil weg te doen.

mijn vriend is heel erg betrokken bij onze kinderwens.

Als het einde van mijn cyclus nadert is hij nog zenuwachtiger dan ik. Hij smst me plat

Als ik dan toch ongesteld ben geworden kijk hij een beetje sip en zegt; vind het wel jammer hoor! aaaaahhhhh

ik kan hem dus gelukkig niet 'vervelen' met het zwanger worden.

 

Hoi,

Mijn mannetje is heel medelevend.
Hij wil graag erbij betrokken worden hoe de stand van zaken is.
Hij denkt mee over eventuele beslissingen.
Als ik ongi ben geworden is bij net zo droevig/boos als ik.
Samen testen niet te vergeten, daar wil hij echt bij zijn en ik vind dat wel net zo prettig.
Hij vraagd vaak hoe ik me voel en of ik al juist iets voel wat anders is.
Hoe ik denk dat m`n eitje zal komen.
Hij bekijkt ook mijn kalender die ik bij houd i.v.m. baarmoedermond, slijm, buikpijn, hoofdpijn en ongi, omdat ik onregelmatig ben heeft de huisarts dat als idee gegeven om wat inzicht te krijgen om mijn lichaam te leren kennen.
Ja ik vind het erg prettig.
In de winkel kijken we ook al samen naar al het leuke voor de baby, al ben ik nog niet zwanger.
We zien ook alle2 tegelijk als er een zwangere aan komt lopen, daar valt je oog gewoon op.
We zitten samen te dagdromen over hoe en wat we willen als het zo ver is.
Ja ik kan wel zeggen dat hij heel erg betrokken is, en hij leest soms mijn boekjes en kijkt vaak mee op deze site.
Ik mag dus echt niet klagen.
Ik denk als ik eenmaal zwanger zou zijn dat we ook echt bijna met 2e zwanger zullen zijn/voelen.
Iedereen veel succes met jullie mannetjes.

 

Hoihoi

Tja hoe is mijn man ermee bezig? Hij weet niet echt hoe het zit met die eisprong denk ik. Ik vertel het hem af en toe, maar ik heb het idee dat ie de druk dan te hoog vind. Als het niet is gelukt, vindt hij het jammer, maar zegt dan ook volgende keer beter.. Na de miskraam was hij ook wel verdrietig maar had ervoor al het gevoel dat het mis zou gaan. Hij heeft nu sterk het gevoel dat het wel gaat lukken. Waar hij het optimisme vandaan haalt weet ik niet. Ik word steeds onzekerder en ongeduldiger. Ik begrijp mijn lichaam niet. Dan weer hele lange cycli dan weer hele korte. Dan weer tussentijds bloedverlies, etc. Heel vaag. Hij weet daar ook niet zo mee om te gaan. Hij weet niet wat ie moet zeggen. Hij zei wel vandaag dat als ik liever naar de gyn terugwilde om me te laten onderzoeken, ik maar een afspraak moest maken... Zelf geeft hij dan weer niet aan dat híj wil dat ik/we teruggaan naar het ziekenhuis. Hij is erg gesloten. Hij zegt niet gemakkelijk als hij iets heel leuk vindt, maar ook niet als hij iets helemaal níet leuk vindt.. Best moeilijk dus.
Dat hij het wíl weet ik zeker. Hij is ervan overtuigd dat we een meisje krijgen en de namen voor het kind j/m weten we ook al. Nu het kind nog..

 

Hoi meiden

Mijn vent is er gek genoeg totaal niet mee bezig!
Althans....dat dacht ik tot vandaag

Ik zat tv te kijken en vanuit het niets hoor ik hem zeggen:..schaat...ik heb het gevoel dat het dit keer raak is, dat je nu zwanger bent.....

Ik stond echt versteld...vooral omdat ik dacht dat hij er niet mee bezig was, terwijl toen we eraan begonnen hij degene was die zei dat hij er klaar voor was!

Nice suprise dus!
Hij is er in z'n koppie dus wel heel erg mee bezig (en nu maar hopen dat de mannelijke intuitie ook een keer klopt )

 

Hallo!

Mijn vriend is er zeker niet zo mee bezig als ik, we zitten ook nog maar in de 1e ronde (hoewel deze voor mijn gevoel wel raak is! ). Hij praat er niet echt over en ik kan hem ook niet echt peilen. Dus gisteren vroeg ik hoe hij het zou vinden als ik deze week niet ongi wordt... Toen werd hij ineens enthousiast, zei dat ie het geweldig zou vinden, maar... hij gaat er niet van uit. Tja, mannen zijn er toch anders mee bezig, zij lozen wat zaadjes en wij voelen de rest. Ik kan me voorstellen dat het voor mannen pas echt wordt zodra ze onze buik zien groeien

Ik denk dat hij het wat klussen betreft jammer zal vinden als het nu raak is, hij vind het geweldig dat ik zo vaak wil, haha!

 

Mijn man is heel betrokken. Hij is niet de hele tijd bezig met wanneer we vruchtbaar zijn etc., maar als we in de vruchtbare periode komen, is hij net zo fanatiek als ik (ook als we een keer niet zoveelzin hebben in het echte 'klussen').

 

heey echt een leuk topic!
mijn vriend is er niet echt mee bezig. hij heeft zoiets van als het komt dan komt het. hij is ook niet zo'n dagdromer en hij fantaseert niet zoveel. heb wel geaccepteerd dat dat gewoon een verschil is tussen ons. ik ben een denker/dromer en hij een doener.
hij keek laatst wel mee naar babyboom. en hij is gestopt met roken.
de vorige keer toen we samen testen vond hij het heel spannend maar was niet teleurgesteld ofzo (ik wel ) hij zegt wat maakt het nou uit of het nu is of over een jaar? ooit krijgen wij een kindje.
ik vind dat heel knap, ik wil het nu! haha zo ongeduldig ben ik.
we hebben ook al namen verzonnen.

 

Wij hebben ook al (4?) jaren geleden een aantal namen verzonnen, nu zegt hij steeds een andere naam waar ik het echt niet mee eens ben . Dat moeten we nog even goed uitzoeken als het zover is . Ik weet nu al dat ik toch ga winnen...

 

hahaha tja de vrouw wint vaak he gelukkig
mijn vriend zei, ach aan elke naam wen je wel. ik doe er niet zo moeilijk over. nou, het lijkt mij een van de moeilijkste keuzes! we hebben dus een paar namen, maar het is nog steeds twijfelachtig..

 

*ZWIJMELT MEE MET KLINGEL* {|=