Hoi Jutte, Herken me erg in je verhaal. Mensen vergeten gewoon heel snel voor het gemak dat onze kindjes even wat anders zijn dan "gewone baby's". Ik ga zo heerlijk genieten van mijn wandeling. Blijft raar dat er zoveel meningen zijn; Alle verpleegsters zeiden, nou meid gewoon even 10 dagen thuis blijven met Rio en dan pas naar buiten. Terwijl ik gisteren tijdens het ontslag gesprek met de arts te horen kreeg; als je morgen wil gaan wandelen lekker doen. Ga maar lekker van het advies van de arts uit. xxx
Nou meiden, Ik herken alles in jullie verhalen.... Zoals jullie al weten is Nova al 18 maanden en nog steeds ben ik mezelf niet en komen er gevoelens naar boven die er nog niet waren bij bepaalde gebeurtenissen. Ook ik kan er heel slecht tegen als iemand moppert over een zwangerschap, ook al weet ik dat elke zwangerschap anders is. Maar mensen die al roepen bij 34 weken van: Nou ben het toch echt wel beu nu hoor!" Die kan ik wel voor de oren slaan. Ik zelf was 28 weken zwanger toen hier alles klaar was en toen zei ik nog : Sjonge jonge moet ik nog zolang wachten voordat ze er is..... laat maar komen" Nou ik heb het geweten, 2 dagen later was ze er dus! Nee, alles is bekend wat jullie schrijven. Ik probeer het een plekje te geven allemaal maar blijft moeilijk.... Beetje bij beetje gaat het me wel lukken hoor en jullie allen ook! Het heeft alleen tijd nodig. En die tijd neem ik ook want het is echt niet niks wat er allemaal gebeurd is! Nou ik ga weer ff lekker bakken in de zon! Succes iedereen.... enuh... ben blij dat ik hier lotgenoten tref! De meeste begrijpen je toch niet! Liefs Shir
Hoi Meiden, Jeetje, wat herkenbaar allemaal. Als wij over de nicu weken van ons zoontje praten zitten de tranen nog heel erg hoog. Hij is nu bijna 4 maanden en af en toe thuis. Overdag mag hij nu naar huis (als het goed gaat) en 's nachts weer naar het ziekenhuis. Maar ik kan me soms echt een beetje jaloers voelen, als je andere mama's hoort mopperen over nachtvoedingen of bezoek in het kraambed. Wij hebben niets eens een leuke kraamperiode gehad. En ik zou heel wat over hebben voor een gezond kind met nachtvoedingen thuis.... Het blijft een hele emotionele periode. Liefs, Josie
ik dacht echt dat ik raar was dat ik er 'nu nog' zo veel moeite mee kan hebben af en toe, maar zie dat ik niet de enige ben.... Wij 'mochten' trouwens van de KA pas na 2 weken na thuiskomst echt naat buiten met Thomas, maar het was dan ook koud weer! @ jutte: ook erg herkenbaar. In mijn omgeving een baby mvan een maandje ouder, maar eigenlijk schelen ze dus 3 maanden. Dit is ook nog eens een echt doener (en Thomas is meer een denker en observator ), dus het contrast is enorm! Die baby kruipt al overal naartoe, zit al zelf, kan zich al optrekken tot staan. En Thomas kan nog niets van dat alles... En dan iedereen maar roepen, je moet niet vergelijken en zommige kinderen ontwikkelen zich nu eenmaal traag! Thomas is niet traag, hij is twee maanden te vroeg geboren! Grrrr, kan ik zo boos over worden! @ ienimieni: idd, die zeurders die hun zwangerschap te lang vinden duren, daar kan ik ook niet zo tegen. Ik had graag een hoop klachten er voor over gehad om Thomas langer in mn buik te laten zitten....
@ naar buiten Britt kwam begin december thuis en mocht pas een week na de uitgerekende datum naar huis. Maar ben wel eerder er op uit geweest
ja inderdaad het is zo vermoeiend en ik vind het vreselijk dat ik zo ben niks is goed terwijl ik tich alle steun krijg van mijn ouders familie en mijn vriend het is echt niet normaal ik ben nu onderhand weer 2 weken verder en nu krijg ik een dip dat ik zoo moe word ik kon eerst alles leek net ik was niet snel moe en was in de weer om elke keer naar het ziekenhuis te gaan ik verblijf in het ronald mc donald huis dus is lekker dichtbij en nu opeens krijg ik een dip ik ben zoo moe slaap door alles heen en mijn borstvoeding loopt achteruit Praten zucht ik weet dat ik veel moet praten vooral met mijn vriend maar ik word altijd aan het eind van het gesprek boos hij doet zo zijn best om na zijn werk zoveel tijd asan mij te besteden en de kinderen maar voor mij is dat niet genoeg hij doet in mijn ogen niks goed en lijkt net of hij me niet wil begrijpen terwijl hij dat wel doet Vind het vreselijk om hem zo te zien want hij begrijpt totaal niet wat mij nou dwars zit ik beschuldig hem zo vaak dat hij er niet voor me is en veel meer om andere dingen geeft dan zijn gezin ik schaam me hier zo erg voor maar dat kan ik nog geen eens uitleggen aan hem Ik ben blij dat er sites bestaan net als deze je kan hier gewoon je ei kwijt en praten met moeders die hetzelfde hebben ervaren als mij. Er is hier gewoon begrip
@ babymomma: als nu eens precies tegen je vriend zegt wat je net hebt opgeschreven, of je laat het hem lezen.. Lijkt me toch wel belangrijk dat hij weet dat het niet aan hem ligt, maar aan de situatie waar jij het moeilijk mee hebt.. Kop op! het wordt (langzaam) beter, echt!
idd koop een mooie kaart en schijf precies op wat je nu zegt, bestel lekker eten, een filmpje en het doet wonderen en idd het word beter, hou vol
Ik neem aan dat jij momenteel dus om de 3 uur aan het kolven bent? Het klinkt misschien beetje simpel gezegd, maar als ik je eerlijk advies mag geven.. als je zo moe bent? Doe het anders, ga minder kolven (meer tijd ertussen) tijdelijk, of stop. Ik heb uiteindelijk 5,5 maand gekolfd, en tuurlijk daar ben ik trots op. Maar als ik terug kijk op die tijd... het was niet goed het kolven, ik ging er aan onderdoor, onze relatie is er bijna aan kapot gegaan (ja ook hier dus!). Als ik dingen over zou mogen doen, ik zou dan niet meer gaan kolven. En dat van die kaart vind ik ook een goed idee, en wat anderen ook al aangaven, schakel nu al hulp in. Dit kan je via het ziekenhuis doen (via de kinderafdeling) dan kom je bij medisch maatschappelijk werk. Mochten zij niets meer voor je kunnen betekenen dan kan je altijd naar een andere psycholoog toe (is bij mij dus gebeurd). Nu ruim 1,5 jaar later.. ik heb het prematuur zijn van Sam wel verwerkt. Ik heb er veel over geschreven vooral. Hier, maar ook hield ik een dagboek online bij voor Sam (vanuit Sam geschreven). Ook schrijf ik nog af en toe bij een mailing lijst voor mama's van prematuren en een mailinglijst via het VOC. En die tijd in het ziekenhuis (hier 12 weken), je wordt geleefd, denken: wat is dat? Denk dat de meeste ouders van prematuren heel goed weten wat je meemaakt en denk dat het niet veel uitmaakt of je jong of oud bent.
Ben het met de andere eens. En dat je je irriteerd komt echt omdat je moe bent. Mijn man kon ook niet veel goed doen
heey Ja het is toch wel intensief een prematuur kindje of kindjes. Spannende tijd en ook die nog komen gaat. Ik ben vooral heel blij dat alles heel goed gaat en dat het vanaf het begin al zo goed ging. Ben ook heel benieuwd hoe het de komende tijd zal gaan en hoe hij zich zal ontwikkelen. xx
hey ik ben er een paar daagjes niet geweest en heb advies opgevolgd ik had alles opgeschreven maar toen dacht ik eraan om het hem persoonlijk te vertellen want ik sloot me al af tegenover hem. Het heeft me goed gedaan en hem ook zo heeft hij mij ook dingen verteld die hem dwars zaten en hebben we samen gehuild en dat voelde echt goed. Het kolven ben ik nu aan het afbouwen heb advies gevraagd en ze hebben mij toch gezegd om beter dan te stoppen het beste hebben ze al gehad Mijn dochtertje en zoontje zijn woensdag 1 maand oud de tijd gaat snel maar blij toch nog bang en leef van dag tot dag. Mijn dochtertje gaat wel al vooruit vooral met de beademing zij ligt sinds gister aan een neusbrilletje,ze krijgt 6,5 ml per uur ( mm + bmf ) en ze weegt nu 985 gram doordat ze wat minder snel groeit kreeg zij extra eiwitten toegevoegd bij dr voeding maar dat kon ze heel moeilijk verteren dus is dat weer stop gezet. Doordat ik steeds minder melk ging produceren kreeg zij meer moedermelk dan dat mijn zoontje krijgt Hij weegt nu 980 gram en ligt nu nog steeds aan de CPAP doordat hij nog soms incidentjes heeft gehad wilde ze hem nog even daaraan laten Doordat hij zo een slechte start doet hij het toch hartsikke goed Qua voeding krijgt hij nu ( kunstvoeding + bmf + eiwitten ) Hij heeft last van veel sputum maar word elke keer uitgezogen dus heeft hij het telkens benauwd. Voor de rest gaat het de goede kant op alleen moeten ze echt leren om zelf te kunnen ademen en veel groeien. nu heb ik een fase dat ik extreem moe ben en kan wel uren slapen maar hoop dat dat over gaat als ik uitgerust ben.
Goed zo! Nu kunnen jullie weer als een 'team' er tegen aan! Met de dag leven is idd het beste, en probeer je te focussen op de dingen die wel goed gaan en verbeteren! En veel slapen kan nooit kwaad!
JOEPPPIIEEE...! Vandaag Jendaya weegt 1065 gram en Janilio 1040 gram ze hebben hun eerste mijlpaal gehaald hoor. Nu mogen ze van mij part snel groeien ze krijgen nu wel kunstvoeding en krijgen 24 x 7 ml op zich nog niet zo super veel maar k ben superrrtrotsss..
geweldig meid...wat hebben je kindjes toch mooie aparte namen? hoe komen jullie eraan..erg apart.. goed groeien kleine kanjers!