er niet mee bezig zijn? onmogelijk! Toen ik 2 pogingen geleden door mijn lichaam zo voor de gek gehouden werd dat ik er echt van overtuigd was zwanger te zijn en toch de kwamen, was ik zoooo verdrietig! Toen besloot ik weinig tot niet meer op het forum te kijken en er iets minder mee bezig te zijn en dat hielp een beetje; de vorige poging kon ik me er iets makkelijker overheen zetten. Ik hoefde niet te huilen, was wel verdrietig maar het was te handelen. Inmiddels middenin de volgende poging (poging 6) en maak ik mezelf weer helemaal gek! Ik denk vanalles te voelen en nu dus nog 2 weken tot de nod.... om gek van te worden! Mijn moeder vertelde me gisteren dat zij na 6 maanden zwanger was en daarvoor ook weleens moest huilen als ze weer niet zwanger bleek te zijn. En ze heeft 4 kinderen gekregen uiteindelijk En ook toen waren vrouwen er zo veel mee bezig hoor. Ik probeer me dan altijd voor te houden dat het kindje dat bij ons hoort vanzelf komt als het zo mag zijn maar dat is niet echt een tip... Succes voor iedereen, dat januari maar een vruchtbare maand mag zijn! X Josjo
Hier inmiddels al in ronde 30 beland. Sommige rondes ben ik echt even flink verdrietig en de andere rondes zeg ik weer ach ja dan kunnen we nog even samen ongestoord van een film genieten. Of zonder van alles te regelen zo de deur uit gaan. Maar goed ik wil alles wel aan de kant zetten voor een kindje hoor.
Hallo meiden, Tsjaa goede tips kan ik eigenlijk niet geven. Het is iedere maand weer eent eleurstelling die hard aankomt. Alhoewel ik steeds emjer aan die pijn begin te wennen. Nu heb ik eindelijk na 2 jaar proberen mijn eerste icsi behandeling gehad en moet nog 9 dagen voordat ik kan en mag testen. Tsjaa ik ben er dus sinds de terugplaatsing heel erg mee bezig. Wanneer mensen de opmerking maken dat je er niet te veel mee bezig moet zijn wordt ik heel erg kwaad. Ik stel nu standaard de vraag aan die mensen: O? JOH? Gaan de zaadjes van mijn man dan ineens wel goed zwemmen? en Worden het er dan ineens miljoenen ipv honderden? Mja iedere maand dus weer vervelend.. Ik trek me dan terug met een grote kop thee op de bank of ik drink soms een fles rosé leeg!
hoi hoi kan me heel goed voorstellen hoe je je moet voelen ik heb hetzelfde gehad toen ik voor het eerst een kindje wilde ben toen ook meer dan 1 jaar bezig geweest en uiteindelijk in de mmm gekomen en kreeg toen t ehoren dat ik hormonen moest slikken heb dat toen gedaan en binnen 3 maanden ja hoor ik was zwanger dus er is hoop er blijft altijd hoop die moet je niet verliezen bij me tweede kindej heb ik geen pillen geslikt maar duurde toch nog zo 11 maanden voor het raak was en jaren later bij me derde zwangerschap 5 maanden en nu binnen 2 maanden geen hormonen hoeven slikken niks de gyn blijft zeggen het is een wonder met mijn verleden en mijn luie eitjes maar zo zie je mar dew onderen zijn de wereld niet uit ook voor jou komt er een kleintje let maar op komt goed wens je veel geluk met zwanger raken liefs brooke
Ik denk dat er eigenlijk geen manier is om er mee om te gaan, het is meer dat je het gevoel een plekje moet geven en moet leren accepteren dat het zo is. Het is ook moeilijk. Ook hier elke maand weer, de ene maand is het makkelijker dan de andere maand. Ik zit dan nog niet in de MMM en hoop ook niet er in te moeten, maar zodra ik getrouwd ben ga ik ook een afspraak maken met de huisarts en vanaf dan kijken we weer,.
Ook hier kippenvel bij de uitspraak: 'je moet er niet teveel mee bezig zijn' en vooral als die opmerking komt van mensen die binnen no time zwanger zijn. Ja, dan heb je lekker makkelijk praten. Ze zullen het ongetwijfeld niet zo bedoelen maar ik hoop wel dat ze beseffen dat dat soort uitspraken heel kwetsend zijn, net of het mijn eigen schuld is dat ik nog niet zwanger ben omdat ik er teveel mee bezig ben. Ik slik 5 dagen clomid, heb 2 of 3 Follikelmetingen per maand, moet 2 x bloed prikken, pregnyl spuit bij mezelf zetten, en weer naar het zieknhuis voor de IUI. Vertel mij maar eens hoe ik er dan niet mee bezig moet zijn. Wij zijn al 2 jaar bezig en verlangen iedere dag van die 2 jaar naar een kindje, dat zet je niet zomaar uit je gedachten. En geloof me als een vakantie DE oplossing zou zijn, zat ik het hele jaar in Zuid Frankrijk.
Oh sorry, ik vergeet de tips. Bij mij helpt het soms me te focussen op andere dingen dus bv: * vakantie alvast plannen * cursus Tekenen en Schilderen * sporten en mijn bijrijdpaardje * weekendjes weg plannen gewoon om je gedachten te verzetten. En praten, praten praten helpt ook, maar uiteindelijk zal niets je verdrietige, machteloze en soms angstige gevoel wegnemen.