jeetje zeg, wat een ongelooflijke belachelijke reactie van je schoonouders, en dat lijkt me ook heel erg moeilijk ja!!! het klinkt wel een beetje hetzelfde als bij mijn schoonouders, al gaan wij nog maar voor de eerste, maar zij zijn ook net op rondreis van een aantal weken en daar ging het alleen maar over.. en nu ze ontslag heeft genomen van het werk staan wij zeker voor ze klaar maar na we verteld hadden dat we de mmm in zijn gegaan reageerde ze heel cool en zo van je weet maar nooit de wonderen zijn de wereld nog niet uit etc.... en daarna hebben ze er niks meer over gezegd...terwijl ik het onderwerp al een paar keer aangesneden heb maar daar gaan ze niet op in...en natuurlijk hebben ze mijn nichtje al... ik vind het heel erg moeilijk en weet soms niet hoe ik er mee om moet gaan want had dit echt niet van ze verwacht
Dit topic is 1 en al herkenbaar. Wij zijn pas 16 maanden bezig. En idd in onze omgeving ook de 1 na de ander zwanger, of net bevallen. Me broertje ook, terwijl ze nog wilde wachten, dat doet zo zeer. Het was na 1 ronde al raak. Maar nu onze omgeving het allemaalk weet, we hebben het verteld na mijn operatie in Okt '11 aan grote cyste eierstok. 4 jan kregen we te horen dat als het cystes blijven worden dat het dan steeds moeilijker zal worden zelfs met IVF. En dan krijg je van mensen te horen, ben je nog niet zwanger. Ach jo, je bent er zo mee bezig, dan lukt het zeker niet, en is niet einde van de wereld, jullie kunnen lekker doen wat jullie willen, zou lekker gaan genieten. Maar ook, weet je wel zeker dat je al die ellende wilt met zkh bezoeken en hormonen etc. Ja dat willen wij, onze wens is groot om ons nu al neer te leggen. (de 2 maanden met cystes waren zeker geen pretje en erg pijnlijk) Maar sommige zijn veel langer bezig, en hebben ook veel moeten doormaken, en worden hopelijk ook beloond met een mooie wonder. Mensen denken idd wel veel te makkelijk over IVF. Oh dan doe je dat toch even en dan ben je zwanger.....hallo hoe dom ben je?? Hoe gaan jullie mannen ermee om en met de hormonen? Dikke knuffel voor iedereen.
Jeetje wat een herkenning wat ik hier lees! Ik voel me soms zo'n ongelofelijke muts als ik het moeilijk vind om naar een kinderverjaardag te gaan Maar ik ben dus niet de enige die het hier moeilijk mee heeft.
Lieve mukje. Ohhhhh sommige mensen zou je wat! Ik heb ook z'n schoonmoeder die de schuld in mijn schoenen wilde schuiven terwijl t op dat moment aan mn man leek te liggen (uiteindelijk lag het aan niemand) voor meer hierover zie mn weblog dagboek rond jan/febr 2011. Kwetsend is dat. Kans is alleen als je die spruitjes aan laat branden ze weer wat over je te zeuren heeft... Dus doe maar niet Onze beide ouders vragen helemaal nergens (meer) naar. Het zal wel hun manier zijn om ermee om te gaan. maargoed, alles beter dan stomme opmerkingen! Ik hoop dat er snel een brusje komt voor J. ! Liefs chanty
Willen jullie wat rake antwoorden hebben op al die rotopmerkingen? Hier even wat citaten uit het artikel van freya "zou je dit ook zo graag willen zeggen?" Je moet er niet zo mee bezig zijn, dan lukt het wel. Is het zo simpel? Ik dacht dat je je moest focussen, volledig geconcentreerd moest vrijen, zorgen dat je in de juiste positie lag, visualiseren en daarna 2 weken gespannen moest wachten... Ik moet er niet mee bezig zijn? Wat moet ik dan doen met al die vrije tijd? Een nieuwe hobby nemen heeft geen zin. Daar heb je toch geen tijd meer voor als de baby er eenmaal is. Anders doe je toch IVF? Nou, dát is een goed idee! Dat ik daar nog niet zelf aan gedacht heb! En wat houdt dat in? Dat er een embryo in een schaaltje ontstaat. En groeit dat dan ook 9maanden in een schaaltje? Oh, het gaat weer terug in je buik. Hoe komt dat eitje eigenlijk in dat schaaltje?? Moet even uit je lichaam worden gehaald. En hoe doen ze dat? Met een NAALD! Nog eentje dan... Jullie kunnen nog lekker op vakantie gaan! Ja, gelijk boeken. Lekker even de brochure doorlezen.... Oh kijk, dit is een kindvriendelijk hotel en ook deze is uitermááte geschikt voor gezinnen met kleine kinderen. Die doen we dus NIET. Lekker op vakantie gaan, dan denken we gewoon een paar weken niet na. Laten we ons gevoel thuis, ons geheugen wordt in de koelkast gezet en wij nemen even een vakantie van het leven... Goed plan! Voor meer van die gevatte antwoorden op de irritanste opmerkingen verwijs ik jullie graag naar het fantastische freya magazine. Te bestellen op de website!
Lieve poppekopje en alle anderen hier, Wat een herkenning in alle jullie verhalen en posts.. Ook bij ons lopen we soms tegen onbegrijpelijke reacties aan van mensen. Maar soms vraag ik me ook wel eens af wat goede 'steun' precies is. Wat verwacht ik eigenlijk van mensen om me heen. Eigenlijk hangt dat helemaal af van hoe ik me voel (of een vrolijke dag wil ik er niet teveel over praten, als ik verdrietig ben misschien juist wel, geen peil op te trekken dus) en concludeer ik steeds meer.. het is eigenlijk altijd een eenzaam pad, zeker als er geen lotgenoten in je omgeving zijn. mensen kunnen nog zo goed luisteren en proberen rekening met je te houden, maar ze kunnen hun leven niet stop zetten en weten vaak gewoon niet hoe te reageren. Voor mij betekent dat het iets is van onszelf, en het eigenlijk lastig te delen is. En sinds ik dit zo heb aangenomen heb ik ook een stuk minder moeite met al het babynieuws en onhandige reacties uit mijn omgeving. de enige plek waar ik al het begrip en steun van de wereld lees/ontvang, is hier op het forum !
Deze is goed! Tuurlijk, je doet even ivf! Maar niemand weet wat het precies inhoudt. Ik heb goede steun aan mijn eigen familie, ze vragen vooral naar wat de volgende stap in het ziekenhuis zal zijn, ze willen graag weten wat ivf inhoudt en ik vind het fijn om over de medische kant te praten. Mijn schoonouders zijn vooral bezig met hun enige kleinkind. Ze vragen wel eens wat, maar altijd dezelfde vraag (wanneer moet je weer een spuit?), maar nooit naar het vervolg. Las een mooi stukje in het boekje open zenuw over dat mensen die kinderen kunnen krijgen zoveel aandacht krijgen en cadeautjes en kaartjes. Maar wat krijgen wij? Ik wil ook wel eens een kaartje!
Gelukkig krijg ik regelmatig een kaartje van een aantal personen. Had ook al iets gelezen over dat boek. Is hij aan te raden? Fijn dat jouw ouders interesse tonen meis! Hou je maaral aan die mensen vast!
Wat een herkenning en dan staan wij na 3 jaar pas aan het begin van de eerste iui. Het lijkt een soort ivf-inflatie: vroeger was het "speciaal" en eng en "wat erg" als je een vruchtbaarheidsbehandeling kreeg. Tegenwoordig kan iedereen zo 5 mensen opnoemen die ook "aan het ivf-en" zijn (zelf durf ik er niet eens aan te denken hoe *understatement* naar ivf moet zijn). Meestal zijn dat dan die ene collega, een kennis van vroeger en het meisje bij de bakker en voor de buitenwereld zijn die toch ook heel dapper en huilen nooit en het zal dus allemaal wel meevallen. Dat geeft ook als gevolg dat het "normaal" is geworden als je niet zelf kindjes kunt krijgen, of als je ze steeds tijdens de zwangerschap alweer verliest, en dat je maar "gewoon even" naar het zkh moet gaan en dan komt alles in een wip weer goed. Ik heb ook al regelmatig gehoord dat we "altijd nog even ivf kunnen doen". Mensen realiseren zich niet dat je droom in duigen valt en dat het zkh vol zit met vreselijke onderzoeken en behandelingen en dat we maar mogen hopen dat het ooit het gewenste resultaat op gaat leveren. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zwangeren ontwijkt. Maandenlang kwam ik huilend thuis na feestjes en nu heb ik m'n hele agenda leeggehaald. Wat een rust geeft dat De mensen die ik nog wel spreek, heb ik verteld dat: 1. ik heb geen behoefte aan "hey wist je al dat vage kennis X zwanger is"; 2. als je zelf zwanger bent, stuur je me eerst een email; 3. ik hoef geen goedbedoelde adviezen of cheerup stukjes: geen "kop op", geen "het komt allemaal wel goed" en vooral geen "misschien moet je eens op vakantie gaan en er niet zoveel aan denken"; 4. als je me echt wilt helpen, dan houd je je mond en vraag je mij om te praten. Je weet toch niet wat het allemaal inhoudt, dus verbreed je kennis: "wat is de volgende stap", "waarom gaan ze dat onderzoek doen", "welke behandeling is er mogelijk en hoe werkt dat dan" of gewoon "hoe voel je je". Nou dat werkt wel Of ze het leuk vinden, geen idee, als ik het maar leuk vind zo Dat stukje over die schoonmoeder: ongelofelijk.. wat jammer dat het zo gaat!
na onze twee miskramen kwamen er ook steeds meer berichten binnen dat mensen om ons heen zwanger waren , zelfs zo erg dat een vriendin van ons op dezelfde dag is uitgerekent als ik zou zijn ... uiteindelijk hebben wij besloten om afstand te nemen en hebben hun ook eerlijk verteld waarom wij even afstand wilde gewoon omdat wij nog in de knoop lagen met ons eigen gevoel, helaas snapte ze dit niet. maar ik heb wel zo iets mensen om ons heen weten nu wel hoe het voor ons voelt en hierdoor word er met ons rekening gehouden en snapen mensen ook als wij anders reageren . meid ik hoop dat het gauw voor jullie raak is .....
Ik ben heel blij met de interesse van mijn familie . Fijn dat jij af en toe een kaartje krijgt. Het boek is goed om een keer te lezen, want het staat vol herkenning. Maar er staat weinig nieuws in voor mm meiden, tis dus vooral die herkenning.
Wat is dat toch dat voornamelijk de schoonouders iemand "de schuld" willen geven?! "Oh het lukt niet, wat naar! Aan wie ligt dat?" Who cares?!?! Mijn schoonouders reageerde ook zo, oh maar je hebt toch al een kind, dus het kan wel, zou me er niet te druk om maken. Om vervolgens aan iedereen die het maar horen wil, dat het dus niet bij ons lukt zonder hulp en dat het aan mij ligt, omdat ik te graag wil! En t dan heel gek vinden dat we er al 2 maanden niet geweest zijn! Gelukkig heb ik ook vriendinnetje dat probeert zwanger te worden van haar eerste en die me echt onwijs steunt! Vraagt altijd hoe het gaat, wat het behandel plan is, hoe ik me daarbij voel en wat de volgende stap is. En als ik er even niet over wil praten kan ik dat ook zeggen. Als zij me zou vertellen dat ze zwanger is, zou ik oprecht blij zijn! Alleen maar omdat zij ook oprecht met mij meeleeft en m'n verdriet deelt. Zo werkt het voor mij in een vriendschap.