Ik ken niet zoveel peuters, dus ben benieuwd hoe jullie omgaan met een peuter (2) die zich zeer opdringerig opstelt naar andere kinderen. Dus speelgoed tegen ze aan duwen, ze eigenlijk opdrijven, jongere kinderen pletten en omver lopen en "knuffelen", maar dan pletten, armen om de nek slaan en die bijna niet los laten. Andere kindjes kijken dat kindje ook angstig aan en gaan veelal door hem huilen. De moeder doet er eigenlijk niets aan, ziet alles als goedbedoeld gedrag van de kleine man. Zal ook wel geen bewust kwaad in zitten, maar ik kom zeker op voor mijn eigen zoontje (lees: kind van hem afgetrokken en uitgelegd dat mijn zoontje dat niet zo fijn vond), die het absoluut niet fijn vond wat dit jongetje deed. Normaal heeft mijn zoontje met geen enkel kindje problemen. Ook andere kinderen vonden dit jongetje dus niet zo leuk. Ontwijken was geen optie in dit geval, anders was ik ergens anders gaan zitten, maar we waren met één grote groep. Hoe zien jullie dit gedrag en wat zou ik het beste kunnen doen?
Misschien een gesprek aangaan met de moeder? Of, als hij weer een kind smoort, hardop zeggen: oei, gaat dat wel goed? Meestal reageren ouders dan toch wel. Mijn dochter zou daar ook zeker niet van gediend zijn. Ze loopt altijd weg, maar heb ook eens gezien op een speelmiddag (toen was ze wel jonger) dat ze zo'n opdringerig kind een haaltje gaf met haar nagels.
Dat aanspreken zal ik op termijn wel doen, of samen met andere moeders. Een meisje klapte hem ook met een speelgoed zo op zijn hoofd, omdat hij zo vervelend was. Moest ik wel om grinniken. Helaas en gelukkig is mijn zoontje niet van het slaan, maar een duw geven ofzo mag van mij zeker wel. De moeder kwam telkens wel overigens, maar praatte het in mijn ogen allemaal goed. Alsof dat jongetje alleen maar lief probeert te zijn. Kan, maar wel een beetje als een olifant in een porseleinkast.
Ik weet niet waar jullie dit kindje treffen? Zou het sowieso met de moeder bespreken, maar dan wel vanuit jezelf en niet vanuit al die andere moeders. Hier op de psz ook een jongetje dat veel te dichtbij mijn dochter komt. Hij geeft continue kusjes in haar gezicht en gaat helemaal tegen haar aan zitten en zij voelt zich daar helemaal niet prettig bij. Ze is vrij verlegen en ze klapt dan dicht. Ik heb onze dochter uitgelegd hoe ze voor zichzelf kan opkomen maar dat moet ze echt nog leren. Morgen zit ze weer bij hem in de groep en als ik hetzelfde gedrag zou zien bij hem (en onze dochter) dan zou ik de leidsters daarop aanspreken (want zij zijn er dan bij de moeder niet) omdat onze dochter dat gedrag niet als prettig ervaart. Ik vind dat leidster haar dan mogen begeleiden in het voor zichzelf opkomen en hem mogen leren dat sommige gedragingen ongewenst zijn.
Eigenlijk zoals je nu gedaan hebt, de 2 jarige bij je zoontje vandaan halen als het je zoon zelf nog niet lukt en uitleggen dat jouw kindje dat niet zo fijn vind. Meer kun je denk ik niet doen. Het ventje is twee, die heeft in z'n enthousiasme nog niet in de gaten wat zijn gedrag teweeg brengt. Als hij ouder wordt zal dat vast goed komen. De moeder aanspreken zou ik alleen doen en niet met andere erbij. Als je hier de moeder al op aan moet spreken, eigenlijk zie ik daar geen reden voor.
Hier ben ik het wel mee eens. Hier op het kdv ook zo'n ventje, de juffies proberen de andere kinderen te leren dat ze stop moeten zeggen, dat snapt hij wel. Of uitleggen dat hij eventjes en zachtjes mag knuffelen. Dochterlief hier gaat gewoon keihard nee gillen als ze niet wil, en gek genoeg wil hij nu het liefst met haar knuffelen en spelen. Ze kunnen ook enorm veel plezier hebben samen. Denk dat het ventje in kwestie zelf nog niet snapt dat kinderen gaan huilen of niet met hem willen spelen door zijn fysieke enthousiasme, maar dat kan je wel uitleggen. En hem ook vertellen wat je kind wel leuk vind, daar kan ie ook wat mee.
Mijn dochter deed dat ook wel eens. Niet zo heftig als jij beschrijft, maar ze kan behoorlijk klef zijn, houdt van knuffelen en toen ze jonger was is ze ook wel eens op een kleiner kind gaan liggen . Als ik zie/zag dat een ander kind het niet leuk vindt, dan spreek ik haar daar direct op aan. Met dat bovenop een kleiner kind zitten heb ik dr direct opgepakt, boos toegesproken en sorry laten zeggen. Als ik zoiets een ander kind zou zien doen, zou ik idd ook iets zeggen van oei, gaat dat wel goed? Als de ouder(s) zelf niet kijken/gezien hebben, zou ik ingrijpen, denk ik (afhankelijk van de ernst).
Hier ook gebeurd. Dochter ging met liefde naar het kinderdagverblijf. Als ik een middag naar een betreffende vriendin reed, rende ze continu door het huis om weg te rennen van haar zoontje. Ze zei er wel wat van, maar hij ging gewoon door. Mijn dochter kwam vaak ook stil bij ons zitten, terwijl ze dit nooit deed. Het is vanzelf gestopt, en ook mede omdat ik vaak 'opkwam' voor mijn dochter. Ik vind het lastig om wat van een ander kind te zeggen, maar als ze continu tegen de grond geduwd wordt, vind ik dat ik voor haar op mag komen
Bedankt voor jullie reacties. Ik kijk het volgende keer even aan, kom zelf gewoon op voor mijn kindje en als het aanhoudt, dan vraag ik de mama er iets strikter op te letten. Iemand zei dat dit bij 2-jarigen hoort, maar er zijn er een stuk of 10 en geen die het doet, alleen hij. (het is een bijeenkomst van een groep moeders)
Nouja ze doen het allemaal wel... Maar sommige gewoon veel erger. Of ze zijn gewoon precies sterker dan de rest waardoor het meer opvalt. Meestal combineren de bovenste 2 aardig. Wellicht denkt de moeder ook dat het gewoon normaal is? Heb zelf ook weleens boos een kind van het mijne getrokken. Ze had d'r handen om mijn dochters keel. (En later deed ze hetzelfde maar dan met haar arm om de keel.) De moeder in kwestie zei voornamelijk dat ze het temperament van d'r vader had want die was Spaans. Daarmee was het verhaal afgedaan. Dis toen ze het nog eens deed heb ik zelf het meisje op d'r kop gegeven. Moeder was heel aardig hoor... Anne mocht ook met dat meisje d'r spullen spelen enzo... Maar dat d'r dochter met 2 handen op de keel van de mijne zat... Alsof ze er een blinde vlek voor had Hoop overigens coor dat meisje dat ze precies die bewegingen niet van d'r vader heeft geleerd. Lijkt me niet goed.