Hier zijn ze eigenlijk altijd gewoon aan de borst in slaap gevallen. Overdag hielden we ze dan lekker tegen ons aan tot ze in een diepe slaap waren en dan konden we ze overal neerleggen, ze bleven toch wel slapen. 's Avonds voedde ik ze op bed. Meestal was ik na een lange dag zo moe dat ik er dan ook meteen naast bleef liggen.
Tja, ik zou het heerlijk vinden als ze aan de borst in slaap zou vallen. Maar meestal laat ze lachend los . Is ook wel heel erg leuk. 's Avonds valt ze wel aan de borst in slaap, om binnen een kwartier weer wakker te worden. Maar vanavond ging het helemaal goed! We twijfelden nog of we haar al om 18 uur de nacht in moesten laten gaan, maar dat was dus een goede keuze. 3x nog haar speentje gegeven in een uur, maar ze was wel rustig. De laatste keer begon ze te lachen toen ik binnen kwam, we hebben samen even lekker gelachen en na een paar minuten heb ik tegen haar gezegd dat het weer tijd was om te slapen, heb haar speentje gegeven, ze draaide haar hoofd weg en sliep...smelt... Marber, lekker hoor zo'n slaapkoppie. Alhoewel ik ook wel helemaal gewend ben aan hoe Eva is, hoe moeilijk ik het er soms wel mee kan hebben. Als ze opeens makkelijk en lang zou slapen, zou ik me zorgen gaan maken denk ik . Strak instoppen begin ik niet meer aan, Eva trapt toch alle dekens weg, ook met slaapzak. Voor de sier ligt er een dekentje in de wieg, maar die ligt er tegen de tijd dat ze slaapt weer vanaf. Appelsientje, na een nachtvoeding gaat ze altijd meteen slapen, nou ja, meteen, soms ligt ze nog wel een half uur ofzo te brabbelen of te woelen, maar in de tussentijd lig ik alweer te slapen . Ze valt dan dus wel gewoon in slaap, gek eigenlijk he? Maar dan heeft ze al een hele tijd goed geslapen en het is natuurlijk donker (wel een nachtlampje aan) en wij zijn in de buurt. Ik denk dat vooral dat laatste maakt dat ze wel weer zelf gaat slapen. Dat wordt nog wat als ze straks ook 's nachts in haar eigen kamer slaapt, maar voorlopig nog niet hoor . Over na 16-17 uur niet meer naar bed doen, ik ben dan bang dat ze oververmoeid is tegen de tijd dat ze de nacht in gaat. En zie haar dan maar weer rustig te krijgen. Hazeslaapjes beneden doet ze niet, als ze moe is gaat ze alleen maar liggen jengelen. Volgens mij bedenkt ze gewoon niet dat ze ook haar ogen gewoon even dicht kan doen . Mama van Merel, wat ontzettend herkenbaar! Eva heeft nooit veel gehuild, maar dat komt natuurlijk ook wel doordat ze de kans niet krijgt. Ik vind het gewoon niet nodig. Ik denk ook dat het bij Eva hetzelfde is, ze heeft ons dan gewoon even nodig. Ze is ook erg temperamentvol, altijd brullen bij het aankleden, want dat vindt ze niet leuk, maar daarentegen is ze ook een ontzettend lachebekkie. Alles met heel veel emotie. Ik weet niet hoe dat bij andere baby's is, maar Eva begint al te huilen als ik haar op het aankleedkussen leg en helemaal als ik haar slaapzak aandoe. Ze weet dat ze dan moet slapen, wat ze dus eigenlijk niet wil. Je denkwijze over het huilen, kan ik me heel erg in vinden. Ik heb het er soms heel moeilijk mee, vind het moeilijk om 'er boven' te staan. Het liefst huil ik net zo hard mee. Kan er ook wel moedeloos van worden. Want ik wil helemaal niet dat ze huilt, maar ik kan niet meer doen, dan er voor haar zijn. Rustig blijven is denk ik het belangrijkste wat ik dan kan doen, maar pffff lastig soms hoor. Verder heb ik ook niets te klagen, eigenlijk is dit onderwerp ook niet om te klagen, maar om ervaringen uit te wisselen. Ik vind het heel bijzonder om te lezen dat sommige kindjes zoveel en zo makkelijk slapen en ook leuk om herkenning van anderen te lezen. Liefs, Snoopy
Hoi Snoopy, Je schrijft: het liefst huil ik net zo hard mee..... Gewoon doen. Ik kon het nooit tegenhouden en huilde dus ook mee. Vooral de eerst 3/4 maanden was het veel huilen, samen met mijn meisje. Ik denk ook dat dat veel te maken had met hormonen. Na 6 maanden begonnen die ook een beetje te zakken en huilde ik niet meer met Merel mee (ze huilde toen ook veel minden ). Ik vind dat een baby/ouder kind best mag zien dat een ouder het "moeilijk" heeft. Dat mama verdrietig is. Daar leren ze van, leren in elk geval dat het niet erg is om je emoties de vrije loop te laten. En het lucht ontzettend op. Merel werd er altijd rustiger van als ik huilde. Het voelde een beetje alsof zij aanvoelde dat ik rustiger werd door het huilen en zij dus ook rustiger kon worden. Ze ging dan tevreden slapen.
hoe gaat het nu? Het zou best kunnen hoor dat ze graag wil dat jullie er zijn.. dat geeft wel een veilig gevoel natuurlijk. Mocht je Eva straks op haar eigen kamertje willen laten slapen, is het misschien verstandig om haar dan wel in het wiegje te laten slapen en eerst aan het kamertje wennen. Thijs heeft alleen de kraamtijd bij ons op de kamer geslapen in de wandelwagen naast mij. Ik werd helaas iedere keer wakker van elk zuchtje en toen is hij dus al heel snel naar zijn eigen kamertje gegaan. Eerste nacht was een drama (terwijl hij overdag wel in zijn ledikantje wilde slapen...) en uiteindelijk hebben we dus de wandelwagenbak in het ledikantje gezet. Toen was het goed. Na een paar nachten in zijn eigen kamer hebben we hem in het ledikantje gelegd. Teveel verandering in een keer denk ik, en een ander bedje en een andere kamer Ik hoop voor je dat ze snel zelf in slaap wil vallen.
We zijn gister een dagje weggeweest, eerst naar Arnhem, toen naar Utrecht, ze heeft onderweg telkens geslapen, in Arnhem 1 uur en een kwartier geslapen en in Utrecht nog 3 kwartier. In totaal overdag dus zo'n 5 uur! (ipv 3 a 4 keer 3 kwartier). Verder was ze heel vrolijk (is ze eigenlijk altijd wel, maar het was nu wel druk voor haar) en ze heeft naar iedereen gelachen. Maar vanochtend was helemaal apart. Om half 10 heeft mijn vriend haar in bed gelegd, ze jengelde even, draaide haar hoofd opzij, had haar handje bij haar mond en is zo in slaap gevallen! Ze is nog 2x wakker geweest, wij hebben haar speentje toen uiteindelijk gegeven en ze heeft in totaal 2 uur in bed gelegen, waarvan zeker 1,5 uur geslapen! Ben benieuwd of dit zo doorzet, vooral het in slaap vallen zonder huilen en zonder speen, dat voelt gewoon ontzettend goed! Ze werd trouwens nog vrolijker wakker dan ze altijd al is en is nu ook alleen maar aan het lachen, zo geweldig! Ze heeft nu ook ontdekt dat als ze op schoot zit, met haar gezicht van me af, dat ze schuin omhoog kan kijken naar me. En dan natuurlijk weer lachen!
Ze was na een uur alweer moe, begon op het aankleedkussen alweer te jengelen en in bed ook nog even (echt heel kort) en draaide haar hoofd weer opzij met handje in haar mond. Ze leek zo in slaap te gaan vallen, maar ging toch huilen, speentje wilde ze meteen en nu slaapt ze... ben benieuwd of het nog en keer gaat lukken, in slaap vallen zonder speen (ik was net al voorbarig blij dat het weer leek te lukken ). Misschien een beetje raar van mij hoor, maar nu ben ik weer bang dat er misschien iets met haar is. Want normaal slaapt ze dus nooit zo lang en ze is zeker nooit na een uur wakker weer moe...
Haha, heel herkenbaar, dat had ik eerst ook dat ik dacht dat er wat met haar was, toen ze zo makkelijk en zoveel ging slapen. Maar na een paar dagen was ik er toch wel achter dat ze zichzelf er gewoon heel lekker bij voelt, ze is inderdaad ook heel erg vrolijk op de momenten dat ze wakker is. Nou is ze nooit echt een chagrijnig kind geweest, maar ik merk gewoon nu ze zoveel slaapt en we een vrij duidelijk ritme hebben dat ze erg lekker in haar velletje zit. En dan zit mama het ook! Ik zit nu trouwens met 2 slaapkoppies op de bank. Links van me ligt Julia te slapen en rechts van me ligt mijn man te slapen. Gezellie hoor!
Van kleins af aan valt Jelte 's avonds aan de borst in slaap, af en toe wordt hij wakker als ik hem in bed leg. Tegenwoordig slaapt hij dan meteen, of geeft een klein jengeltje. Overdag nooit geen problemen gehad met slapen. In het begin is het een kwestie van goed naar je kind kijken, wanneer hij zij/moe is, en wat echt een slaap huiltje is. Soms hoor en lees je wel eens over een *huiluurtje*, krijg daar koude rillingen van. En dan vooral bij hele kleine babies van een paar weken oud, echt sneu vind ik dat.
Tjah het is wel makkelijk praten als je een makkelijke slaper hebt hoor. Ik hou me echt aan rust en regelmaat maar toch wil Dax 's middags gewoon niet langer dan 40 minuten slapen. Nooit problemen met in bed leggen, zowel 's morgens, 's middags en 's avonds, hij gaat altijd braaf slapen zonder veel morren maar ja hij wordt gewoon standaard wakker na 40 minuten 's middags. En dan kan hij de slaap niet meer vatten helaas. Gelukkig slaapt hij 's nachts goed, hij pakt toch meestal 11 tot 12 uur slaap dus dat scheelt.
Marber, dat heb ik ook altijd, de laatste voeding krijgt Eva op bed en mijn vriend ligt er dan ook vaak bij. Mijn vriend slaapt meestal eerder dan Eva . Eva is ook zo'n lachebekkie, zodra ik boven haar bed hang is het lachen en dat gaat gelukkig meestal de hele dag zo door. Zodra ze me ziet, lacht ze. Ze lacht trouwens naar iedereen. Jingels, een huiluurtje bij kleine baby's kan op zich wel, maar dan wel lekker bij papa of mama, vind ik. Aan hun lot over laten vind ik echt heel zielig, als ze zo klein zijn huilen ze niet voor niets. Vanmiddag ben ik weggeweest en ik dacht, kan Eva lekker in de Maxi Cosi slapen. Niet dus, alleen maar huilen, even aangelegd, daarna weer huilen, toen maar naar huis gegaan. Gister was ook al een drukke dag en dit was ook erg druk. In de auto viel ze bijna meteen in slaap en heeft thuis nog een uurtje in de Maxi Cosi geslapen. Toen ze wakker werd was ze nog wel van slag, maar nog even lekker gespeeld en gelachen en daarna de laatste voeding op bed. Toen viel ze in slaap, werd even wakker bij mij, heb toen haar speentje gegeven en in bed gelegd. Dat is nu 2 uur geleden en ik heb haar niet gehoord! Ben er zo blij mee, zeker na zo'n druk weekend. Maar ben wel benieuwd wat de komende dagen gaan brengen!
Voor wie bedoel je dit en hoe? Want als je geen makkelijke slaper hebt, betekent dat toch niet dat hij/zij moet huilen? (tenzij hij/zij ontroostbaar is, maar dan nog zou ik er bij blijven) Of bedoelde je dit niet?
Ik bedoelde dit m.b.t. het berichtje van Jingels (huiluurtje) (niet vervelend bedoeld hoor). Als ik het goed begrijp dan heeft zij een hele makkelijke slaper en dat van het huiluurtje komt zo over alsof de mama's van baby's met een huiluurtje iets niet goed doen. Dax heeft in het begin ook regelmatig last gehad van huiluurtjes rond het avondeten maar wel bij mama op schoot. Als je een kindje hebt wat altijd makkelijk de uurtjes slaapt overdag dan heb je wellicht ook minder gauw last van een huiluurtje en dan is het "makkelijk" oordelen daarover.
Hij slaapt overdag meestal niet zo heel veel. Maar hij slaapt 's ochtends meestal nog wel een tijdje bij mij in bed, na zijn eerste voeding blijven we als ik thuis ben nog even gezellig samen in bed liggen, beetje kruffelen en dan valt hij (en ik ook) altijd nog wel weer in slaap. Op dagen dat hij naar het kinderdagverblijf gaat moet ik hem dan ook echt wakker maken. (is ie boos) en dan slaapt hij daar 's ochtends meestal nog wel een tijdje. 's middags slaapt hij meestal nog wel een uur of 2/3 En dan gaat hij 's avonds tussen half 8 en half 9 meestal naar bed en soms slaapt hij dan door tot een uur of 7. En anders wordt hij tussen 3 en 6 een keer wakker en dan is het 's ochtends pas om een uur of 8. Als hij 's nachts wakker wordt dan valt hij wel bij mij aan de borst in slaap. Maar anders probeer ik hem altijd wakker in bed te leggen. Ik vind het heel belangrijk dat hij op eigen kracht in slaap kan vallen. Meestal is het even huilen (5a10minuten) wat dan steeds harder wordt. Dan gaat een van ons even naar boven, krijgt hij zijn speentje en aai ik een beetje over zijn gezichtje en geef ik hem een kusje en vaak is het dan stil. Overdag is hij het er meestal minder mee eens dat hij moet slapen. Soms valt hij gewoon in de box of het wipstoeltje in slaap en dan laat ik hem maar liggen. Eerst wilde mijn vriend hem nog weleens slapend in bed leggen maar dan werd hij na een kwartier ofzo wakker en dan begon hij te gillen, alsof hij zich dan belazerd voelde ofzo. Van hier ben ik niet in slaap te vallen, dit was niet de afspraak..
@Suzanne: eh nee dat was hij niet. Mijn zoontje was namelijk een echte clusterbaby, dat hield in van 17-20 willen drinken bij mama vanaf week 6 tot 6 maanden. In het begin wist ik mij geen raad met een huilende baby, hij had toch net gedronken? Waarom wilde hij niet naar bed? Tot ik mij erin ging verdiepen, binnen een dag snapte ik mijn kind, het hoe en waarom van clusteren. Sindsdien snapte ik zijn slaapritme 's avonds. Wat ik ermee wil zeggen is, laat je kind niet huilen 's avonds, er zit een reden achter.
Gelukkig huilt Dax niet meer 's avonds. Hij huilt dus wel 's middags in bed na 40 minuten slapen en als hij dan de slaap niet meer kan vatten gaat hij regelmatig in de vroege avond jengelen/huilen maar dan valt hij meestal vrij vlot in slaap voor een half uurtje of zo. Ben in elk geval heeeeeeeel blij dat hij 's avonds en 's nachts nooooooooit huilt als hij naar bed gaat. Eigenlijk huilt hij zelden met naar bed gaan, alleen wordt hij dus alweer snel wakker 's middags wat in huilen resulteert...