Ben benieuwd naar jullie manier van omgaan met pittige peuters onze dochter is bijna 2, en volop aan het ‘peuteren’. Het is een nogal pienter meisje, die qua communicatie en veel vaardigheden nogal voor loopt. Daarnaast is ze vurig qua karakter, maar ook heel gevoelig en lief. We voeden haar vrij streng op, zijn strakke regels waar we ook niet vanaf wijken. Maar tegelijk zijn we ook continue in gesprek en daardoor ‘verbinding’ met elkaar. We hebben wel wat met dingen van onvoorwaardelijk ouderschap ( niet alles maar de essentie er ‘te zijn’ in welke situatie ook vinden we erg belangrijk). Net hadden we de eerste echte crisis. Als ze naar bed gaat moet ze altijd eerst haar speelgoed opruimen. Dit gaat meestal zonder grote problemen, soms moet ze even een beetje meer ondersteund worden. Maar vanavond werd ze gelijk gigantisch driftig en begon zelfs haar speelgoed door de kamer te smijten. Echt een no go voor ons. We konden niks meer met haar, schreeuwen stampen, geen land mee te bezeilen. Uiteindelijk heb ik dr op de mat in de gang gezet, en daarbij gezegd dat ze er af mag als ze gaat helpen opruimen. Dit heb ik steeds herhaald. Na een minuut of 1.5 ( en giga driftbui) zei ze dat ze zou helpen. We hebben eerst heel erg geknuffeld en Daarna hebben we samen al zingend het speelgoed opgeruimd. Ze ruimde zelfs dingen van ons op, super lief Maar, toch is dat ‘op de mat’ ( of trap, stoel whatever) niet helemaal mijn ding Juist omdat ik haar op dat moment voor m’n gevoel ‘uitsluit’ van het gezin. Hoe doen anderen dit?
Ik heb niet voor alles een advies. Maar pic your battles... Voor het slapen gaan is het enige moment dat ze niet op hoeft te ruimen... Gaat toch niet werken. Uitstellen om te gaan slapen is veel te leuk ! Dus gaat ze juist niet opruimen. Op de mat op dat tijdstip ook geprobeerd. Maar dat was ook leuk natuurlijk ivm het tijd rekken! Ze is dol op haar verhaaltje in bed. Dus ja heel slecht maar als het echt drama is 'dreigen' we daar wel mee. Anders moet ik de meesleuren aan de armen. En daar ben ik helemaal niet van Leuke leeftijd hé....
Dat werkt dus niet bij onze dochter, die gaat namelijk graag naar dr bedje toe. Zij doet dit dus niet om maar niet naar bed te hoeven Nee ik wil idd ook fysiek niet ingrijpen. Alleen het op de mat zetten voelt een beetje alsof ze er even niet bij mag horen, en dat voelt voor mij weer naar. Haha ja okk wel heel grappig vaak, te zien hoe het echte persoontjes worden.
Ik heb hier harde regels en wat "zachtere" regels. Niet pijn doen, niets kapot maken, geen gevaarlijke dingen doen zijn harde regels. Daar is "nee" gewoon nee. Dan kan hij boos worden en een driftbui krijgen maar dan blijft het nee. Ik zeg dan ook duidelijk dat het nee is (en waarom) en zeg dat ik dat gegil en geschreeuw onnodig vind. Als hij echt een driftbui krijg en niet meer aanspreekbaar is, neem ik hem mee naar zijn kamer. Daar zijn amper prikkels, staan alleen meubels en daar kan hij zich eigenlijk geen pijn doen. Ik ga dan bij hem op de grond zitten en biedt aan dat hij bij mij kan komen als hij dat wil. Tegenwoordig volgt er bijna nooit meer een driftbui op een duidelijk "nee. Er zijn ook veel zachtere regels waar ik niet zo streng mee ben. Hij krijgt een eigen wil en heeft daardoor denk ik ook een beetje vrijheid nodig om deze te testen. Bijvoorbeeld het opruimen, hij helpt mij eigenlijk gewoon altijd netjes, ruimt ook vaak spullen van mij op. Als hij dan een avondje geen zin heeft doe ik er niet zo moeilijk over. Maar door mijn ervaring weet ik dat het dan de volgende dag geen probleem is en dat hij dan gewoon weer meehelpt. Ik zeg dan wel dat ik het jammer vindt bijvoorbeeld. uit. Verbinding maken doe ik ook veel. Ik herken zijn gevoel en ik leg ook vaak mijn eigen gevoel uit.
Ik zat hier over na te denken en dacht ook 'pick your battles' . Op zich vind ik een time out een prima oplossing bij een driftbui alleen bij opruimen komt het hier nooit zo ver. Als hij niet wil dan denk ik laat maar. We zijn niet zo strikt wat dat betreft. Maar als hij gaat bijten bijvoorbeeld, ja hoor, ff in de hoek maakt meestal wel indruk. Het meest zoek ik naar mogelijkheden om af te pakken. Dat werkt het best op dit moment. Als hij bijvoorbeeld met zijn brandweerauto overal tegen aan blijft rijden. Na drie keer pak ik dat ding af en dat werkt als een trein. Hij begint dan altijd hard te huilen en dan leg ik nog een keer uit waarom ik heb afgepakt, en dan spreken we af dat hij het niet meer zal doen en is hij de rest van de dag een engeltje als hij dat ding terug krijgt .
Te wauw graag naar bed toe ! Bijzonder! En fijn ! De mat vind ik ook best een goed iets. Onze dochter wil niet geknuffeld worden ofzo als ze boos is. Ernaast gaan zitten heeft meestal geen zin. Wordt ze nog bizar van en de driftbui wordt steeds erger ! Ze is trouwens zelf begonnen met op de mat zitten. Ze ging steeds bij de deur uit zichzelf zitten mokken. We hebben het maar aan gehouden. Ze zijn echt heel leuk... Maar soms is ze zo aan het uit testen dat ik op den duur blij ben dat ze een echte duidelijke nee te pakken heeft en dat ik haar kan resetten op de mat. Zo'n lief kind daarna de rest van de dag !
Eigen spullen opruimen is hier wel een harde regel. Pas ervoor dat wij straks alle zooi van de ukjes op staan te ruimen. Ze hoefde vandaag ook echt niet alles alleen op te ruimen. Maar het ging gelijk al mis. Dan vind ik dat niet het moment om te zeggen, oke laat maar. @a2cmieux idd, zo doen wij het ook. Ik benoem ook dat ik zie wat het met haar doet. Maar ik kwam er vanavond met geen mogelijkheid doorheen. Wat mij juist vaak nog wel lukt omdat wij heel dicht bijelkaar staan. Helaas lijkt ze daardoor op dit soort momenten het hardst tegen mij aan te schoppen. Ook fijn dat ze zich dus blijkbaar zo veilig voelt bij me. En dat wil ook zo houden...
Die buien zijn er nou eenmaal, ik heb daar persoonlijk geen 'strategie' voor. Soms word mijn dochter ook ineens echt woest zonder dat daar echt aanleiding voor is, en is dan niet meer voor rede vatbaar en kan niet meer tot haar doordringen, echt een driftbui. Ik laat haar uitrazen (vaak is dat al stampvoetend door het huis heen), en blijf in de buurt tot ze rustiger word en je weer contact met haar kunt maken. Afzonderen doe ik niet, ik vind niet dat ik boosheid hoef te straffen. Ze mag ook gewoon boos zijn, en die driftbui is voor haar ook vervelend.
Ja echt ideaal. Is nooit strijd . Ze zegt de meeste tijd zelf dat ze naar bed wil. Heerlijk! Haha resetten op de mat klinkt wel komisch
Je benoemt idd orecies waarom ik moeite heb met die mat. Maar ik kan haar niet door de woonkamer laten razen, met speelgoed smijtend. Dat gaat mij dus te ver. Ik wil niet fysiek ingrijpen ook. Ze mag zeker boos zijn. Hoort er allemaal bij. Scheelt trouwens wel dat we geen deur hebben tussen de woonkamer en hal, en de hal is klein. Dus echt uit de kamer was ze ook niet.
Hier hebben we de regel dat we ‘onnodig’ huilen op de gang doen, dus ook de driftbuien. Uiteraard als ze klaar zijn wordt er veel geknuffeld en het even uitgepraat. Ik loop vaak wel regelmatig even naar de gang om te vragen of we het al op kunnen lossen door een knuffel. Soms accepteren ze dit wel, soms niet. Opruimen is hier ook een ‘harde’ regel. Maar wij doen dit vaak al voordat we aan tafel gaan. Dan moeten ze terwijl ik kook eerst opruimen en dan mogen ze op de iPad. Na het eten lezen we vaak een boekje of mogen ze nog even op de iPad voordat we echt naar boven gaan.
Ik ga er verschillend mee om. Opruimen doen ze goed, dat scheelt. De oudste kan driftig worden ed als hij even een time out nodig heeft. Dit is behoefte en geen straf. Dus soms als het echt nodig is geef ik hem even de rust, praten we erover en knuffelen we en gaan we verder. Eerst proberen we de trap, lukt dat niet dan gaat hij even door naar zijn kamer. De jongste daar in tegen is een driftkikker met een hele sterke wil maar o zo gevoelig. Die kan extreem gillen als hij zijn zin niet krijgt. Daar blijf ik bij, laat ik uitrazen maar wat hij ook doet zijn gedrag zal niet ervoor zorgen dat hij van mij zijn zin krijgt. Wat ik wel lastig vind en af en toe radeloos van word is dat hij soms om zich heen gaat slaan en gaat bonken. Hij is heel erg sterk en al helemaal als hij kwaad is. Soms moet ik hem met zijn rug naar mij toe draaien en vast houden in zijn middel zodat hij zichzelf en mij geen pijn doet. P.s. bij gooien met speelgoed pak ik de speelgoed mand waar op dat moment mee gespeeld is en gooi ik alles daar weer in terug.
Nee als bij jullie opruimen de regel is zou ik dat ook zeker aanhouden. Eens over een bui uit laten razen. Je kan er dan idd toch niks mee. Maar dat is meestal niet echt een reden om op de mat te zetten. Ten minste bij ons. In een driftbui gooit ze niet met dingen oid. Ze huilt en is boos en dat moet ze vooral dan maar doen. Oh en de mat is hier ook in de woonkamer. Bovendien een plek die ze eerder zelf koos
We hebben er vanavond nog eens uitgebreid over gesproken samen. Ml opperde het idee om de volgende keer eens gewoon naast haar te blijven zitten en net zo lang te wachten tot ze gaat opruimen. Ik vind het lastig, want ml had nu ook al een aantal keer gezegd dat ze moest gaan opruimen, maar ze ging gewoon weer opnieuw spelen. Daar greep hij ‘fysiek’ in door haar bij dr arm te pakken en tegen te houden, en toen begon het drama. Wachten heeft dan mi geen zin, maar misschien ook juist wel doordat je haar de ruimte geeft zelf een keus tr maken. Dat is een beetje wat jij bedoeld denk ik @itakepictures ?
Dat valt wel mee hoor. Ik ruim echt niet de hele tijd alle zooi op. Maar goed, als het voor jullie een harde regel is, dan is dat ook goed. Wat ik eigenlijk bedoelde te zeggen is dat je meermaals zegt dat jullie heel streng zijn, maar dat jullie kind ook wel wat keuzevrijheid nodig geeft. Streng en consequent daar is zeker niets mis mee, maar dan ben je op een gegeven moment de hele dag aan het corrigeren. Dus is het goed om ook wat minder harde regels te hebben, zodat jullie kind weet dat ze ook tot op een bepaald niveau mee mag beslissen. Ik hoop dat ik het duidelijk heb uitgelegd. Goed dat je met je man hebt gepraat. Soms moet je echt even zoeken naar de juiste aanpak. Dat is hier ook zo.
We hebben idd het opruimen als harde regel. Waar we weer soepeler in zijn is bijvoorbeeld het eten, als ze niet wil eet ze niet. Ook met haar eigen wil houden we zoveel mogelijk rekening. Ja het is lastig. Even zoeken wat het best werkt voor haar en voor ons.
Voor mij begint opvoeden al een stapje eerder: speelgoed is om mee te spelen hier; als ze klaar is met spelen vraag ik of ze het opruimt voor ze aan iets anders begint. Dan ligt er nooit zoveel tegelijk rond te slingeren, en maakt het mij niet uit wie s' avonds het laatste speelgoed opruimt. Gooien met speelgoed = mama zet speelgoed hoog weg (of de hond gaat ermee aan de haal, dat is wel een voordeel).
Hier ook een peuter die lekker kan gillen en driftig kan zijn. Ik hoop dat het overwaait als hij beter gaan praten en we elkaar goed begrijpen. Ik heb hem nog niet op de mat of trap gezet vooral omdat het me vrij zinloos lijkt. Ik denk nl. niet dat hij daar zal blijven en om een volgend strijdpunt te creëren is niet wat ik zoek. Gillen proberen we te negeren of er een gekheidje van te maken door bijv. mee te dirigeren of op een lagere toon mee te doen. Vaak zorgt dit voor een verbaasde blik en is een echte driftbui afgewend. Als hij echt een driftbui krijgt bijt hij in alles wat in de buurt is en meestal is dat dus in iemand. Dat mag echt niet, dus dan houd ik hem vast tegen me aan tot hij kalmeert. Ondertussen maak ik sussende geluidjes en pas als hij gekalmeerd is zeg ik, vrij streng, dat bijten pijn doet en heel stout is. Er zijn vrij standaard momenten waarop ik het gegil kan verwachten, bijv. als hij onder de douche vandaan moet. Dan geef ik er geen aandacht aan, sla een handdoek om hem heen en til hem op. Eenmaal op de commode zeg ik dat ik begrijp dat hij het vervelend vindt en dat het heel lekker is onder een warme douche maar dat klaar-klaar is. Aan tafel zijn het vaak de momenten waarop hij gaat klieren met eten/drinken en we dan zijn bord of beker weghalen. Wil hij dan niet stoppen dan draai ik zijn stoel even om tot hij gekalmeerd is. Opruimen doen we eigenlijk altijd samen en lijkt hij vooralsnog wel leuk te vinden...
Dat hebben wij idd ook een poos gedaan, maar nu met 2 kids is dat niet meer haalbaar. Moet wel zeggen dat wij niet veel speelgoed in huis hebben hoor. Maar gister was ze met Duplo aan de gang geweest en dat lag overal. Normaal vraag ik of ze het voor het eten een beetje bij elkaar wil leggen, maar ml was alleen beneden met haar.
Weet je ook waarom ze niet wilde opruimen of kan ze dat nog niet goed duidelijk maken? Persoonlijk vind ik een time out geen optie, maar zoals je het hebt aangepakt ook geen ramp. Meestal willen ze hier niet opruimen als ze te moe zijn bijvoorbeeld. Ik vraag dan wat het probleem is en stel voor het samen te doen, leg ook uit dat ik het ook niet leuk vind en ik het dus niet alleen ga doen. Gooien met speelgoed betekent voor mij ook wegleggen. Maar het liefst ben ik die driftbui voor, want dan is er toch geen land meer mee te bezeilen. Had ze ook iets gemaakt met duplo? Want dat helpt hier ook altijd goed, de gebouwen mogen blijven staan, alle losse blokjes gaan in de bak.