Nee geen idee wat de reden van de uitbarsting is. Dit is nu eigenlijk al 2 dagen bij alles wat we aan haar vragen of wat ze niet mag zo. Aankleden, drama. Schoenen aan ( of jas) als we weggaan, drama. Insmeren ( ze heeft eczeem) drama. Alle dingen die ze hiervoor met plezier deed aan ‘taakjes’ ( oa restjes eten opruimen, zelf aan tafel gaan zitten, maar dus ook opruimen) drama. En echt drama, compleet met ontroostbaar huilen, schreeuwen en slaan. Het slaat ook in een seconde om. Daarna is ze vooral heel verdrietig en wil ze knuffelen. Ze zegt niet waarom ze zo doet maar alleen dat ze het niet wil. En ze doet dit trouwens met name bij mij. Denk dat ze zich gewoon geen raad weet met heftige emoties die ze dan voelt. Idd, de gebouwen blijven hier ook staan. We hebben het vanmorgen een keer anders aangepakt. Afgewacht en haar alleen niet toegestaan met wat nieuws te gaan spelen tot ze opgeruimd had. Dat ging best goed. Zonder drama, duurde wel even maar prima. Vanmiddag echter weer compleet drama omdat ze dr schoenen niet aan wilde toen we weg gingen. Na een nacht met een baby met krampjes was ik er compleet klaar mee. Ben maar even naar boven gelopen om daar af te koelen. Daarna zijn we even met z’n tweeen naar ons paard geweest. Dat heeft ons samen goed gedaan .
Ik lees hier veel over afzonderen/time out /op de mat als zijnde straf. Mijn zoon gaat bij bepaalde driftbuien weleens de gang in. Ik zie dit echter niet als straf of er even niet meer bij mogen horen, maar eerder als hem even ruimte geven om tot zichzelf te komen. Dit werkt soms wel en soms niet. Hij heeft het zelf nodig om even niemand om zich heen te hebben want dat is vaak olie op het vuur gooien. Ik probeer er wel op te letten dat ik hem niet uit frustratie in de gang breng maar echt om hem even ruimte te geven. En soms ga ik zelf even de gang in, tot 10 tellen, om mijzelf ruimte te geven
Heel herkenbaar en durf het bijna niet te zeggen, maar zal waarschijnlijk de laatste keer niet zijn. Ik zou ook als advies geven, pick your battles. Mijn jongste kon overal een drama om maken, als ik wilde zou het de gehele dag een strijd zijn geweest. De dingen die perse moeten (tanden poetsen, autostoeltje vast, handje bij oversteken) vond ik een strijd waard, maar opruimen of bepaalde kleding aan niet (schoenen is dan wel handig haha, maar heb de jongste ook wel eens zonder schoenen meegenomen. Halverwege de straat had ie wel door dat schoenen toch wel fijn zijn, zeker bij nat weer). En verder, het is niet zo dat wanneer je nu niet heel consequent bent met bijvoorbeeld opruimen dat ze het dan nooit leren hoor. De jongste is nu 5 en weet het dondersgoed. En geef (beperkte) keuzes. In plaats van, "je moet schoenen aan, want we gaan naar buiten", kun je het ook zo proberen: " we gaan naar buiten, wil je je schoenen of regenlaarsjes aan?
Lijkt me met een peuter nog niet zo haalbaar. Met mijn 8-jarige doe ik dit wel. Even op zijn kamer om tot zichzelf te komen, minder prikkels. Werkt goed. Maar hij weet dat dit geen straf is en dat hij naar beneden kan komen als hij voelt dat hij gekalmeerd is.
We proberen idd zo min mogelijk ‘bovenop dr te zitten’. Maar sommige dingen moeten nou eenmaal. Ik zou haar ook zo mee kunnen nemen zonder schoenen idd, maar we gingen nu naar het paard en dan is het echt niet handig . Keuzes geven is idd een goeie, dat kunnen we misschien wel meer doen ja.
driften zijn blokkades in de emotie. Emoties waarvan ze zelf niets begrijpen op die leeftijd. Eigenlijk harstikke sneu . Vanuit die benadering troosten en je kleine 'serieus ' nemen kan goed helpen. 'Ik zie dat je verdrietig bent... ' samenmet haar benoemen. Natuurlijk werkt dit niet in alle situaties maar meestal zit er wel wat achter zoals overprikkeld of moe of het niet zo goed weten allemaal. Mijn ervaring is dat kind zich begrepen voelt en getroost om daarna alsnog de taak af te maken.
Als onze dochter eenmaal in een driftbui zit dan werkt uit laten razen op de plek waar ze op dat moment is het beste. Dus niet naar de gang want dan wordt het alleen maar erger. Uiteraard moet de situatie dan wel veilig en verantwoord zijn want het gebeurd natuurlijk niet alleen maar thuis. En alternatieven bieden: je wilt slaan? Sla maar op de bank/een kussen. Je wilt gooien? Gooi maar met een bal. Zulke dingen. Maar ook dat werkt lang niet altijd hoor. Begrip opbrengen wil hier ook wel eens helpen, hoe onredelijk een driftbui ook lijkt. En verder inderdaad kiezen waarover je de strijd aan gaat. Als ik alle regels die ik eigenlijk wilde hebben altijd toegepast zou hebben, dan zouden we hier fases hebben gehad die gegarandeerd 24/7 driftbuien geven. Dat is voor niemand leuk en des te meer moeite kost het om weer in een positieve cirkel te komen. Uiteindelijk hebben we onze regels nog steeds, maar in bepaalde fases dus gewoon minder toegepast. Ze is ze echt niet verleerd, na zo'n fase heeft ze het tot nu toe altijd gewoon weer opgepakt.
Wel fijn te lezen dat het heel herkenbaar is! De overgang van een super lief en meegaand meisje naar dit is enorm. @Vogelmeisje dat proberen we idd. Maar op zo’n moment hoort ze je niet. Als we vragen waarom ze zo verdrietig of boos is wordt zr vaak alleen nog bozer. @Bailief : ze mag ook zeker driftig of verdrietig zijn hoor. Het is alleen lastig op het moment dat dat gebeurd op het moment dat ze een regel ‘overtreedt’. We hebben nu idd ook samen besloten haar wat meer ‘ruimte’ te geven. Hopelijk helpt dat.
Onthoud het zijn fases... ze is ook net grote zus geworden, dat heeft ook impact op haar en het hoort echt bij de leeftijd. Ik heb soms een periode dat ik denk: wat een heerlijk lief gezellig zoontje hebben wij! En een dag later begint de ellende van een nieuwe fase waarin alles een strijd is. Pick your battles is idd een belangrijke. En de keuzes geven wat ook al is aangegeven. De schoenen gaan aan, maar welke, dat is aan hem.
Snap ik . Ik hoop dat dat voor jullie gaat helpen. Soms is het gewoon heel moeilijk om te bepalen wat de beste aanpak is. Dat heb ik soms ook nog wel en daardoor blijk ik af en toe compleet de verkeerde aanpak te hebben gekozen waardoor het erger wordt kan gebeuren. Daarna knuffelen we weer en is het weer goed.
Waarom voor het slapen opruimen, dat vraagt bijna om problemen. Je hebt zelf ook geen zin om boor het slapennog de afwas te doen of de was. Je kiest dan zelf ook een eerder tijdstip. Voor het eten, smiddags opruimen, iets laten kiezen om na het eten mee te spelen. Onze uk is ook taalvaardig, ondertussen wat ouder maar we zijn optijd begonnen met het bewoorden van gevoel ik zie dat je boos bent etc Ook je eigen gevoel, ondertussen is hij 3.5 en kan ook verwoorden waarom wij boos zijn en "leest" onze gezichten en houding. Eerst was hij gefrustreerd maar wist niet waarom nu kan hij het zelf aangeven.
Hier ook pittige slimme peuter met sterke eigen wil. Wij zijn niet zo van t straffen maar bij de harde regels overtreden (pijn doen, gooien, gevaarlijk gedrag door niet luisteren) grijpen we wel in middels time-out. Hij mag dan kiezen uit z'n krukje in de kamer of op de trap. Kiest eigenlijk altijd voor de trap, gilt daar dan paar minuten heel hard en roept dan dat mama of papa moet komen. Dan kun je met m praten en oplossing bedenken. Hebben toen we net gingen werken met time out altijd nabijheid gegeven (dus voor m bij de kruk gaan zitten of op de trap erbij) maar vaak vond hij dit ook moeilijk, soort van extra prikkel leek t wel. Afgesproken toen dat hij mag roepen als er iemand moet komen of hij wil dat iemand bij m is. Sindsdien zijn de buien sneller over maar kan hij t zelf ook beter reguleren. kiest ook regelmatig zelf voor de trap "ga even boos/verdrietig zijn op de trap mama". Even prikkel arm tot rust komen helpt hem veel beter dan in t contact blijven blijkbaar. Dus kijk vooral naar je kind, wat heeft hij,/zij nodig om tot rust te komen...los van wat je van een opvoedtechniek vind
Vandaag ging een stuk beter. Ik had ook een goede nacht gehad, dat scheelt ook enorm moet ik zeggen. Dan kan ik de humor er weer van in zien . Alleen een stom moment voor het slapen gaan. Toen ik haar een kus gaf en nog een wilde geven pakte ze me keihard vol in m’n gezicht ( m’n lip en wang) en kneep en liet niet los. Ik heb toen gezegd dat ze me pijn deed en dat ik het niet leuk vind dat ze zo doet. Bed ritueel gelijk afgerond. Stom
Fijn dat het al zoveel beter ging maar rot dat jullie de dag zo hebben moeten afsluiten. Het klinkt een beetje alsof ze zich op jou afreageert? Is natuurlijk ook niet zo gek als dat zo is, er is thuis een boel veranderd voor haar. Hopelijk gaat het snel weer gewoon goed
Ze doet het idd het meest bij mij, maar ml moet er gelukkig ook aan geloven . Is zeker niet gek idd. En ze doet het verder super goed. Is nog steeds tot over dr oren verliefd op dr broertje. Hoe is het nu met jou?
Haha dan is het soms best fijn dat je niet de enige bent wie het mag ontgelden Super dat ze zo gek is op haar broertje! Ik merk dat het nu wel echt zwaarder wordt. Ben van de één op de andere dag een stuk minder flexibel in mijn lichaam maar inmiddels ook al 32+5 dus dat mag ook wel. Als het goed is ben ik over 7 wk bevallen en daar kijk ik heel erg naar uit Hoe is het verder bij jullie? Ik las in een ander gedeelte dat T toch een schimmeltje blijkt te hebben vanaf het begin, wat rot!
Dit. Zoek de vraag. Dat kan ook per moment verschillen. Daarom doe ik het in stappen. Het is mij anders niet altijd duidelijk wat de vraag is. Dat kan anders zijn dan wat er direct voor de driftbui voorgevallen is. Onze peuter met mild temperament heeft vaak de vraag: help mij omgaan met de wereld die soms op mij af komt. Bij onze bijna peuter met pittig temperament is het vaak: leer mij omgaan met mijn sterke gevoelens.
Hmm interessante benadering. Dat stelt dus dat achter iedere bui een vraag moet zitten. Ik ga er eens mee aan de gang. @Bailief je bent al een eind op weg zeg! Laatste loodjes zijn het zwaarst helaas T heeft idd spruw aan z’n billetjes. Heel vervelend want het wordt niks minder. Nu zijn we met gentiaan violet bezig, en op aanraden van de lk behandelen we nu ook zijn mond en mijn tepels. Hopelijk helpt dat.
Ik bedacht me trouwens dat ik me niet kan herinneren de laatste keer dat ik mijn zoon in de hoek heb gezet of iets heb afgepakt. Hij is een paar maandjes ouder en hier ook een tijd elke dag drama maar nu al een tijd niet meer. Hij wordt nog steeds wel boos als iets niet naar zijn zin gaat maar hij gaat dan alleen heel dramatisch huilen (even afleiden en zo snel als ze komen zijn die tranen ook weer weg ) maar dat agressieve is er af en ook net zo vaak accepteert hij gewoon een nee. Zo plotseling als het komt kan het dus ook weer voorbij zijn! Tot dat het weer begint.... Maar daar zijn wij gelukkig nog niet op dit moment.