Heej Maartje Thanks voor je stukje!Fijn dat andere het net zo voelen en die tips zijn denk ik echt wel handig! Van de week ben ik weer ongesteld geworden, weer de teleurstelling, maar ook positief dat ik eindelijk op de juiste dag ongesteld werd. Dus eindelijk na 14 mnd mijn eerste juiste cyclus!!!!Tja daar moet je je dan maar aan vast houden! Inmiddels ook 3 kilo eraf, nog 3 te gaan en dan zit ik onder de 80 kilo grens!!!! en dan schijnt het allemaal beter te werken aan medicijnen en PCO dus maar hopen dat Sonja Bakker goed werkt bij miJ!
Wah.... proberen te genieten... ik weet zeker dat we dat allemaal proberen en zouden willen. Ik zelf ga 2 a 3 x per week paardrijden, lekker bosklossen en dat is even heerlijk.. ben dan met andere dingen bezig. Daarnaast doen mijn vriend en ik aan salsadansen. Ik werk gemiddeld 20 uur per week buitenshuis, en zo'n 10 uur voor mezelf. Allemaal leuk, maar er blijft zo veel tijd over wanneer je gaat denken en piekeren. Zelfs tijdens een plasje op de wc schieten de gedachtes door je hoofd. Bij mij gaat de ene maand beter dan de andere. Had ik net besloten om niet meer te ovutesten, wat fijn voelde de afgelopen ronde.... kunnen we weer beginnen, anders weet ik niet wanneer ik een pijnstiller moet nemen voor mijn gruwelijk pijnlijke ongi. En ik kan me voorstellen dat als je eenmaal in de mmm zit dan moet je je er mee bezig houden. Je krijgt immers huiswerk mee om te tempen enz... én de dagen dat je een afspraak hebt met je gyn komen ook steeds dichterbij en dat doet ook wat met je. Ohhh.... wat een heerlijk topic! Hier kun je lekker even van je afschrijven! Liefs Cyntje78
Ohwwwwwww, vreselijk die opmerkingen! Ik krijg ze ook volop, ik ben nu op een punt gekomen dat het bij mij maar het ene oor in gaat en het andere er weer uit. Mensen snappen onze gevoelens gewoon niet, zij maken het allemaal niet mee. Ik kreeg zelfs de tip van mijn schoonzus die nu dus zwanger is: "Jullie moeten het op z'n hondjes doen, de keren dat wij het zo deden was ik die maand zwanger." Ik heb haar even duidelijk gemaakt dat wij na 16 maanden echt wel alle mogelijke standjes hebben geprobeerd, en allemaal zonder resultaat:x. Of van vriendinnen die in de 1e maand zwanger waren: "Het komt goed, ik weet het zeker." Hoe weten ze dat nou:x, ikzelf weet niet eens OF het wel goed komt!
nou, sorry voor de uitspraak dames (ooit hebben jullie ook een klein wondertje). Ik kan me ook niet in jullie verplaatsen. Jelisa
Wat herkenbaar om ook dit topic te lezen, naast alle succes verhalen... Herken de gevoelens van veel van jullie verhalen, ondanks dat wij nog niet in MMM zitten en we pas in ronde 8 zitten.. Ben net weer ongesteld geworden en dat vind ik altijd een van de moeilijkste dagen: weer niet gelukt... Onze volgende ronde is voor mijn gevoel ook al verkeken, want we gaan met vrienden en familie op vakantie, naar een camping, met tentjes. Niet zo handig dus om uitgebreid te klussen, of ovulatietesten te doen. Wat ik ook frustrerend vind, zijn de mensen in je omgeving die je wel zwanger willen kijken. Of je (bijna dagelijks!) vragen of je al zwanger bent of aan je vragen waarom je toch zo vrolijk bent die dag (knipoog knipoog) En o wee als er misschien wel wat meer buik te zien is in die iets te strakke broek, of ik misschien niet iets moet vertellen??? Bah heb ff een baaldag, zal een eind maken aan mijn zeurverhaal, maar lucht wel op om het kwijt te kunnen, want dat ik in real life bij niemand. Liefs Tessie
Het is echt heel fijn om te lezen dat je niet de enige bent. Het is inderdaad lastig wanneer mensen tegen je zeggen dat je het los moet laten en dat je moet relaxen. Ik heb inderdaad ook een vriendin die dit regelmatig zegt. En wanneer ze dit zegt voel ik me enorm gekwetst, want ik doe echt mijn best. Daarnaast heb ik nog geen vriendinnen die ermee bezig zijn en kan er dan ook niet goed met hun over praten. Gelukkig is mijn vriend mijn steun en toeverlaat en begrijpt me heel goed als ik het weer even niet zie zitten... Ik ben via de HA bij de GYN terecht gekomen en werd mij verteld dat ik pco heb. De GYN gaf mij diverse adviezen waaronder ook om een paar kilo's kwijt te raken. Je volgt alles op en heb inmiddels mijn ideale gewicht, maar lukt het nog steeds niet. Ik ben begonnen met 50mg clomid. De eerste maand ging goed, maar de maand daarna was het weer mis. Nu ben ik gestart met 100mg en weet nog steeds niet of dit wel gaat werken. Je voelt je gewoon ernorm onzeker. De verhalen van mensen die in één keer zwanger worden lees ik niet en loop ook het liefst zo snel mogelijk langs de winkels met kinderkleding. Ik heb me voorgenomen om pas babykleding te kopen wanneer het raak is. Nu maar moed houden en positief blijven en wie weet kiest moeder natuur ons uit...
Sorry hoor meiden moet hier even stoom afblazen.....lees ik net in een topic dat ze door de pil heen zwanger is geworden! Misschien raar maar dat kan ik zo oneerlijk vinden, waarom moet het bij sommigen zooooooo lang duren en is de ander door de pil heen zwanger:x die juist probeert te voorkomen om zwanger te worden.
Hallo allemaal, herkenbare topic hiero...., alle frustraties, onzekerheden, de "bemoedigende" woorden van vrienden en familie, enz enz.... Wij zitten nu in ronde 14...pfff...om moedeloos van te worden... Heb 2x MK gehad, en nu maar weer wachten tot het weer "raak" is en dan hopen dat het goed gaat. Sinds Mei onder behandeling van gyn, maar geen duidelijke reden waarom t nog steeds niet gelukt is (of waarom het mis gegaan is). We houden de moed er in, maar het valt niet mee soms .....en elke maand zeg ik weer, deze maand neem ik een "rust"maand, maar ik kan t toch niet los laten.....Ik vind het zo zonde om een maand voor bij te laten gaan, want je hebt maar 1 kans in een maand....het is jammer genoeg niet zo dat je elke week "vruchtbaar" bent... En ik vind het ook erg frustrerend!!! Mijn zussen zijn net zo vruchtbaar als het maar kan, en hebben elk 3 hummels rond lopen en zij weten dan ook niet wat het is om maar niet zwanger te raken....Ik gun het ze natuurlijk van harte, daar gaat t ook niet om...... Maar het is bij mij nu echt de frustratie en teleurstelling die toe slaat! Waarom iedereen om ons heen wel, en wij niet??!!! Lekker om zo ff van je af te schrijven.....Ga ik vaker doen Iedereen hier veel succes en tot gauw!!
@Maartje84: voor meelezers: - zeg iemand die met vruchtbaarheidsproblemen te kampen heeft niet wat ze moeten gaan doen, en al helemaal niet dat ze moeten gaan ontspannen, of nog erger: het los moeten laten. Je kwets daar meiden zoals ik echt recht mee op de ziel. ( Het voelt dan namelijk bij mij aan alsof je zegt: ''dat je nog niet zwanger bent komt omdat je er te veel mee bezig bent. Dus het is je eigen schuld dat je nog niet zwanger bent. En je sleepte door je idiote gedrag je man mee de MMM in, want als je er niet zo mee bezig was, was je allang zwanger geweest.'' - luister naar je vriend/vriendin die te kampen heeft met de problemen, probeer niet hun probleem op te lossen, want dat proberen de dokters al en daarnaast googlen vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen zich vaak helemaal suf dus er is weinig nieuws wat jij ze nog kunt vertellen over het oplossen van hun probleem. Zooo dit lucht voor ff op. Hahahaha, erg leuk....je hebt helemaal gelijk....ik google me ook helemaal suf, op zoek naar een reden, een oplossing, een tip, alles wat maar kan heplen....dus er zijn nog maar weinig mensen die me nog wat nieuws kunnen vertellen over alles wat met zwanger raken te maken heeft
Sim1612, zo herkenbaar die 'waarom-vraag'. Ik loop ook steeds meer met die vraag rond. Waarom wordt iedereen in mijn omgeving zo makkelijk zwanger, ik gun het iedereen hoor maar op het moment gun ik het mezelf net iets meer. En ook de vraag, waarom moeten wij dit nou weer meemaken en waarom wil het nou niet lukken.
@Tessie.... gewoon je ding doen op je vakantie hoor! Een ovutest is zo gepiept en dan maar heel stilletjes klussen hoor! Wij gaan in okt met het hele gezin naar de ardennen. We nemen onze ouders mee omdat ze 40 jr getrouwd zijn dan. We slapen in het huisje met mijn zus, zwager en hun zoontjes van 10. Alleen nummer 5 en 6 moeten op de overloop slapen, want daar staan ook 2 bedden.... is dat niet gezellig!? Nou... ik moet dus nog even overleggen met mijn zus dat wij dus niet op de overloop gaan liggen hè. Ook al zit ik dan ws midden in mijn menstruatie Groetjes Cyntje78
Haha Cyntje, dat is inderdaad erg gezellig zo met z'n allen! Heb ook al tegen m'n man gezegd dat als we heel stilletjes zijn het wel moet lukken om te klussen...maar die ovutestjes laat ik lekker een maandje in de kast liggen, want dat zie ik toch niet zo zitten en het is ook wel lekker om een maand zonder testjes te doen!
HoiHoi, Ook bij ons is het erg moeizaam gegaan. Wij kregen oktober 2007 zelfs te horen dat we nooit kiinderen zouden krijgen. Mijn manier om hiermee om te gaan was om het eigenlijk niet te accepteren maar stad en land afbellen en zoeken naar informatie. Wij hebben 3 ziekenhuizen bezocht en vele gebeld. Uiteindelijk bij Erasmus mc terecht gekomen en hier na 3 maanden ook ons boeltje gepakt. We voelden ons niet begrepen,e cht een nummer en rare regels met betrekking tot wachtlijsten etc. Uiteindelijk zijn we bij mc Kinderwens uitgekomen en hebben elke maand meteen een iui gekregen. Helaas op niets uitgedraaid. hierna kon ik meteen door met ivf. En pats boem...het was raak. Ik heb daarnaast ook acupunctuur gekregen en naar mijn idee is dat het zetje geweest (precies een maand voordat ik zwanger raakte ben ik ermee begonnen). Ik ben er 1,5 jaar erg mee bezig geweest. Dat was mijn manier om ermee om te gaan. Wij hebben nooit afgewacht,maar bij twijfel second opinions aangevraagd of ons boeltje gepakt. Dat is mijn advies ook aan iedereen......pas dan kan je als het echt niet lukt het misschien ook een plekje geven...... dikke kus!
Ik dacht precies hetzelfde. Zo oneerlijk :x Enne wat dacht je van het verhaal over dat vreemdgaan dan... die is gewoon zwanger (al moet ik eerlijk zeggen dat ik het een raar verhaal vind en het ook niet helemaal geloof eigenlijk... sorry).
@ Mummie2be80 : Ik heb echt respect voor jullie, en als ik dat zou hebben zal ik ook nooit opgeven en zeker niet het woord ''opgeven'' in me op laten komen. @ De andere meiden, kijk er zijn genoeg meiden die ongewenst zwanger raken. Ik bijvoorbeeld ook 2 keer toen was ik nog veel te jong, maar zo is het leven gewoon. Het is niet altijd even makkelijk. En bij andere meiden gaan andere dingen weer niet van het leien dakje.... en over dat topic van vreemd gaan : laten we eerst eens wachten op de bloeduitslagen, dadelijk is het toch van haar vriend, en ook ik ben trouwen door de pil heen zwanger geworden. Alhoewel dit mede vaak komt doordat hij niet goed ingenomen wordt.
Ja, dat is ook wel zo. Maar op zo'n moment voelt het zoooo ontzettend oneerlijk en dat moest ik gewoon ff kwijt! Ook om mij heen hoor. Een kennis is door de pil heen zwanger geraakt toen ik haar nog niet kende. Nu wilde ze samen met haar vriend een kindje en ronde 1 was het meteen raak. En hoe daar dan mee omgegaan wordt... gewoon een pakje per dag roken. Inmiddels is het kindje een half jaar en gezond gelukkig. Maar toch voelt het dan zo oneerlijk en vind ik het zo belachelijk dat er zo mee omgegaan wordt! Kan daar echt niet tegen!
Ik snap echt wel hoe oneerlijk het voelt, en dat je het even kwijt wil! Maar wat ik wil zeggen: ga niet de wereld haten , omdat jij het op het moment nu slecht hebt. Omdat jij niet weet wat er bij andere mensen speelt. Die kunnen ook een boel problemen op een ander gebied, waar jij het misschien heel makkelijk mee hebt
Klopt, maar ik haat de wereld ook niet. Wilde alleen even een paar frustraties kwijt Ik gun namelijk iedereen een kindje, maar ze moeten er wel goed voor zijn.
Klopt en daar ben ik het helemaal mee eens, omdat veel mensen er echt te makkelijk over denken. Bijvoorbeeld een kennis van mij, ze dronk en gebruikte drugs tijdens het begin van haar zwangerschap, ze was zwanger geraakt van een jongen waar ze niet eens een relatie mee had.... Uiteindelijk wordt het kind geboren met een hoop complicatie's. En dan heb ik echt zoiets van... hoe makkelijk kun je erover denken!? Terwijl er zoveel bij komt kijken... Alhoewel ben ik op mijn 14de en 15de 2 keer perongeluk zwanger geraakt, en echt niet doordat ik laks was ofzo hoor! Ik vond mezelf toen ook veel te jong, dus heb besloten toen abortus te plegen... terwijl ik daar eigenlijk best op tegen ben, maar ik was toen zelf nog een kind. In deze tijden zal ik nooit een abortus meer overwegen, het heeft me bovendien echt emotioneel gesloopt toen.