hoi meiden, ik zou me graag bij jullie willen aansluiten, wij zijn ondertussen ook alweer 2 jaar bezig en allerlei onderzoeken gehad bijna alles was goed behalve dat mijn ei niet goed rijpte, daarvoor kreeg ik clomid 50mg en dat hielp goed, nu moeten we stoppen van de gynacoloog en 14 september terug komen, we blijven hopen en elkaar positief houden, liefs melanie
hi melanie, helaas welkom hier. heb je nu een zomerstop, en stap je in september over naar een andere behandeling? heel frusterend he, dat het zo lang duurt. ik zat gisteren nog te bedenken dat ik het allerfrustrerendse misschien wel vind, dat ik nog NOOIT, ook niet maar even, zwanger ben geweest na al die rondes van proberen. dit geeft mij de grootste stress denk ik: KUNNEN we het uberhaupt wel?? hoop echt dat het voor ons allen (snel) mag gaan gebeuren..... knuf
Lieve lieve meiden, Ik voel jullie verdriet, onzekerheid en angts! Wij hebben het ook meegemaakt. We hebben 2 jaar moeten hopen op een wonder, waarbij we het ook soms opgaven. Maar nu ligt er hier een heerlijk mannetje van 7 maanden boven te slapen! Het gaat jullie allemaal lukken en jullie dromen komen uit!! Vergeet niet dat er heeeeel veel vrouwen precies weten wat jullie doormaken (en dus niet van die stomme reacties geven als: je bent er teveel mee bezig of laat het maar eens los!) Hier ook altijd vanuit de omgeving zulke 'goed' bedoelde adviezen. Iedereen om ons heen werd maar snel zwanger en door mijn PCO hebben wij veels te lang moeten wachten. Maar het wachten en dromen en hopen is het allemaal waard!! Ik denk aan jullie en blijf in jullie zelf geloven!!!!!!
Hoi meiden, Ik kwam toevallig dit topic tegen, normaal blijf ik weg bij het zwangerworden-gedeelte, maar dacht ik zal eens een kijkje nemen. Rondes ben ik gestopt met tellen, maar we zullen nu zo'n beetje rond de 40 zitten denk ik... in 2005 gestopt met de pil. Al die tijd geprobeert zonder resultaat, en in april dit jaar erachter gekomen dat ik PCOS heb. Het was voor mij een hele schok!!! Ik heb het er wel even moeilijk mee gehad, maar snel daarna was ik eigenlijk 'blij' dat we nu eindelijk geholpen werden. Eerste ronde clomid 50mg sloeg niet aan, clomid 100mg sloeg niet aan, en clomid 150mg leek ook niet aan te slaan tot de laatste follikelmeting op CD25... Dit zou de dag zijn dat we een afspraak zouden gaan maken voor de instructies voor het spuiten. Maar ineens een follikel van 18 mm! Dus ik heb in eens weer hoop. Ooit raak ik zwanger. Maar het is allemaal vreselijk zwaar!!!! Ik vond het moeilijk na 6 maanden, na 12 maanden, na 1,5 jaar etc etc. Maar elke keer denk je, erger dan dit kán niet, maar een half jaar later voel je je nóg rotter, en heb je nóg minder hoop... Gelukkig heb ik geen moeite met kinderen, daar ben ik alleen maar gek op! Maar idd wel met zwangeren... Een paar weken terug belde 1 van onze beste vrienden nog op om te vertellen dat ze zwanger waren.. Pff we hebben samen even een potje zitten janken! Je gunt het iedereen, maar het is oh zo moeilijk!!! Ik kan niks anders, dan voor ons allen, héél hard hopen dat het snel raak mag zijn! *knuffel* voor iedereen die er één wil hebben!
hoi meiden! ik sluit me ook bij deze topic aan! terwijl ik dit zit te typen, lopen de tranen langs mijn wang!! wij zijn nu ook jaar bezig en het valt me zwaar! heb echt een off dag vandaag!!! en dacht ga eens kijken hoe het met de andere meiden is... net als ieder ander willen we het zo graag.. iedereen verwacht het ook dat wij al zwanger zouden zijn! mijn broer was hier van de week en met hem ging ik stukje wandelen met de hond en hij vroeg me ernaar.. hij vermoedde dat er iets was omtrent dit onderwerp. ik heb het hem verteld. tevens heb ik het laatst tegen mijn leidinggevende verteld, ik had zo'n off dag (net als vandaag) en ze bleef dingen roepen en zeggen en ja hoor: huilen!!! wij hebben nu 2 maanden temp bij gehouden. hebben zelf besloten nu nog 1 maand te tempen en dan weer naar huisarts.. mijn cyclus is dus niet regelmatig en dus ook eisprong niet! deze ronde gaan we vanuit dat het niets is geworden, op naar de volgende ronde zeggen we dan maar!!! voor iedereen een dikke knuffel en ik duim voor iedereen dat jullie snel zwanger mogen worden! liefs elisa
Awww lieve schatten toch... Ik zelf moest bijna 3 jaar wachten tot ik zwanger was... Elke maand weer het ritueel: Hubbie boven ik onder Kont omhoog kussen eronder... Blijven liggen voor 20 min 10 min op mijn rug en 10 min op de zij waar ik de eisprong voelde En NIET omhoog komen gewoon gaan slapen Tabletten eten,hubbie ook! En dat een complete week...Pffttt Allerlei onderzoeken gehad,we zouden in april beginnen met iui Een soort last viel van me af... Nog een paar maanden en dan echt proberen! In februari werd ik zwanger! Ik geloofde mijn ogen niet... Ook niet in die zinnen:Relax niet teveel ermee bezig zijn enz enz Maar echt meiden het werkt! Je moet op een of andere manier afgeleid worden,en dan poef Zo vaag maar er zit echt een kern van waarheid in
@puzzcat: gefeliciteerd!! soms ben ik er niet mee bezig, maar soms dus heeel erg! heb het van iemand anders ook gehoord dat ze met iui zouden beginnen en er ontspannen onder was en toen ineens zwanger was!
hey meiden ik wil je een hart onder de riem steken, bij mij heeft het ook twee jaar geduurd voor ik zwanger was, terwijl iedereen in mijn omgeving maar max een half jaar heeft moeten proberen maar ik zou zeggen geef de moed niet op , en probeer je op iets anders te concentreren, ik zit op een ander topic waar ook mensen met iui willen beginnen maar toch spontaan zwanger werden gewoon omdat ze er niet meer bezig met waren in ieder geval heel veel succes ik gun het jullie echt van harte xxx
Het is inderdaad waar dat we het los moeten laten en dat we moeten relaxen. Het probleem is alleen dat bij mij zeggen de mensen dit die nog helemaal niet met kinderen bezig zijn en wel wat verhalen kennen. Toch is het fijn om op dit forum met iedereen die een beetje hetzelfde probleem heef terover te praten. Dit heeft mij echt enorm geholpen en je voelt je niet meer zo alleen. Toch is het nog wel lastig, omdat elke maand die je moet wachten heel lang is, maar toch. We houden moed en wachten af...
Dag meiden, momenteel ga ik er heel slecht mee om dat het nog steeds niet gelukt is (we gaan nu bezig met ronde tien). Meteen vanaf de eerste cyclus na het stoppen met de pil ben ik heel keurig na 28 (later soms 29) dagen ongesteld en ik voel me verder prima. Ik had niet verwacht er zo 'lang' mee bezig te zijn - al heb ik gelezen dat sommigen van jullie al veel langer bezig zijn dan ik! Ik heb de laatste 2 a 3 weken veel last van huilbuien en ik ben best wel humeurig (al zeg ik het zelf ), ik begin het kortom erg zat te worden en raak een beetje uitgeput. Het lijkt wel of iedereen om me heen ermee bezig is en ik ken heel veel zwangeren of jonge moeders. Er niet zo mee bezig zijn vind ik heel moeilijk, hoewel ik het wel probeer. Waar ik eerlijk gezegd af en toe een beetje moe van wordt zijn die vrouwen die zwanger zijn of al een kleine hebben en dan zo zinnen schrijven/zeggen als 'ik weet zeker dat het bij jou ook lukt'. Ik vind dat zo'n onzin, hoezo 'weten' die vrouwen dat dan, hebben ze een geheim ontdekt waar ik nog achter moet komen of hebben ze iets beter gedaan dan ik of zo?! Van dit soort opmerkingen wordt ik heel verdrietig (daar zijn ze weer, de huilbuien!) of (als ik echt een hele slechte dag heb) best wel boos. Ik weet dat het van die vrouwen die dit zeggen/schrijven goed bedoeld is, maar toch doet het pijn... Ik vestig nu mijn hoop op ronde 10 en als het eind oktober nog steeds niet gelukt is gaan we eens een bezoek bij de huisarts brengen in de hoop dat we daar dan wat aan hebben. Ik wens iedereen hier heel veel sterkte toe en natuurlijk veel succes!
Ik heb echt een ontzettende kutdag vandaag. BAH :x Nog geen ei te bekennen en ben zo enorm gestressed! Kan de hele dag wel janken. Soms ben ik er zo ontzettend klaar mee. Ja, nu al! En sinds deze ronde ben ik aan het temperaturen, maar dat vind ik al helemaal een verschrikking want zo ben ik er nog veel meer mee bezig. Zo, moest ff mijn frustraties kwijt!
@Saskia, ik had met tempen juist meer rust, omdat je dan inzicht in je cyclus krijgt. En bovendien zat ik niet meer in de spanning of ik wel of niet ongi ging worden, want dat zou ik wel aan mijn temperatuur zien. Meestal daalde die de dag voor mijn NOD, dus wist ik al dat ik me niet meer druk hoefde te maken. (Ben er trouwens wel meteen mee gestopt toen ik 3 kaarten vol had. )
Als ik een hele erge baaldag heb, schrijf ik mijn gedachten van me af op myDiary.nl - jouw dagboek online!.
hi lieve meisjes! ik ben tijdelijk trug van vakantie (volgende week gaan we nog een weekje ) en heb even bijgelezen. allemaal herkenbare verhalen.... en mooi geschreven! ook fijn: de successtorys van meiden die na LANG toch zwanger werden!!! en volgens mij is ergernis nummer1 wel het goedbedoelde 'je moet er niet zo mee bezig zijn'. ARGHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH! zelfs op vakantie, pratend met een heel leuk stel, voelde ik m al aankomen hoor....... : 'ja maar ben jij er niet iets teveel mee bezig? is het niet te obsessief? moet je het niet van je afzetten? ' en dan als finale... 'je zal zien dat als je er even (!!) niet mee bezig bent, het zomaar kan gebeuren!' :x precies zoals maartje heel treffend zei: eigenlijk wordt er dan gezegd: je bent er heel erg mee bezig, maar (dus!) nog niet zwanger, en als je daar nu eens mee ophoudt, met dat ermee bezig zijn, DAN gebeurt het zomaar!!! welja, dus IK heb het ZELF gedaan, dat ik na 19 rondes nog niet 1 keer ook maar een beetje zwanger ben geweeest?? sorry hoor, ik snap echt wel de goede bedoelingen van AL deze mensen en hun opmerkingen, maar ik reken er wel steeds direkter mee af: 'wil je zeggen dat ALS ik er minder mee bezig zou zijn, dat het eitje en het zaadje elkaar DAN wel zouden vinden???' 'wil je zeggen dat OMDAT ik er veel mee bezig ben, OMDAT ik vertel dat ik er verdriet van heb, daarom wij nog niet zwanger worden???' DENK NA!!! nogmaals (meelezers?) ik snap en waardeer echt als mensen iets goeds/liefs willen zeggen, maar dit is gewoon een heel erg averechtse opmerking... maar ik denk dat 'ze' niet weten hoe het overkomt, omdat ze er niet zo into zijn he... en dan nog een (die ik ook gezegd heb tegen die vrouw) 'hoe KAN ik er minder mee bezig zijn als: -ik vanaf dag3 elke ochtend een spuit in mijn lijf zet met hormonen? -ik vanaf dag8 elke dag 2x een ovutest doe? -ik vanaf dag8 minimaal om de dag een echo krijg? -ik rond dag14 een IUI krijg? -ik na de IUI uiteraard in de zenuwen zit?' MOK! ach, ik ben eigenlijk blij als de meeste mensen mij/ons niet begrijpen want dat betekent dat ze het zelf gelukkig niet hebben meegemaakt..... het is denk ik wel zo, dat ALS je er minder mee bezig kan zijn, of je misschien minder zorgen en stress maakt, je gewoon wat meer happy bent. dat kan uiteraard! daarom was/is deze vakantie ook wel heel lekker. hoewel de frustratie even groot blijft, is de afleiding en het plezier dusdanig groot dat de balans wat meer naar 'blij' uislaat, als jullie snappen wat ik bedoel? ... met dit hele topic dan maar voor onbepaalde tijd naar een bounty-eiland, ladies??? 8)
Meis toch wat is dat irritant he! Natuurlijk moet je frustaties kwijt raken en erover praten gelukkig is deze forum ervoor. Mijn frustratie is dat ik overtijd ben terwijl ik regelmatig ongie ben. ......en ja dan denk je dat is toch goed nee want wil mezelf niet daarop laten verheugen.
dat niet teveel mee bezig zijn is inderdaad dooddoener! moet elke ochtend als ik wakker word tempen.. nee dan kan ik er niet mee bezig zijn.. goh waarom moet ik die termometer pakken? owwwwwwwwwja! inderdaad: je denkt eraan! nu ben ik continue misselijk, het kan niet raak zijn denk ik zelf, maar waarom toch misselijk? waarom onwijs last van mijn hormonen (zeg het zelf: ben niet te genieten soms)? het is wat! meiden, ik ga heeeeeeeeeeel hard voor ons allemaal duimen dat het snel raak is!