Heb ik niet een baal dag dan heeft mijn man het wel. Gisteren zat hij er even helemaal door heen. Volgend jaar wordt hij 30 en hij wil zo graag voor zijn 30e vader worden. Iedereen om hem heen wordt maar vader en hij niet. Hij vindt het erg vervelend voor mij dat ik van alles moet spuiten&slikken en allemaal onderzoeken moet hebben. Hij staat er verder vanaf volgens mij dan ikzelf.Bij hem is volgens het zaadonderzoek alles prima, dus ligt echt bij mij. Daardoor voel ik me vaak dan weer schuldig naar hem toe. Als hij kan gaat hij mee naar mijn onderzoeken, maar dat lijkt het soms wel moeilijker voor hem te maken. We pratene r wel veel over samen, want willen niet dat het tussen ons in komt te staan. Hoe gaan jullie mannen er mee om? En hoe kunnen ze er op de een of andere manier meer bij betokken worden?
@douglas: mijn man wordt volgend jaar ook 30 en hij heeft altijd gezegd voor mijn 30ste wil ik 2 kinderen! dus maar te hopen als het raak is dat het een tweeling is, haha! voor de rest is hij een stuk makkelijker dan ik. als het niet raak is en ik loop te huilen, dan zegt ie 'joh op naar volgende maand!' hij vindt het wel vervelend dat het zo lang duurt. naar huisarts gaat ie ook mee, want het is iets van ons samen. liefs elisa
Douglas, mijn vriend gaat eigenlijk bijna nooit mee. Ook niet als hij wel kan. Hij voelt zich er niet prettig bij als ik daar op die stoel lig met ontbloot onderlichaam, en het maakt hem heel gestressed als hij mee gaat. Hij wacht dus thuis op me (of is aan het werk natuurlijk) en wil wel altijd weten hoe het gegaan is. eens in de zoveeltijd gaat hij een keertje mee. In eerste instantie wilde hij ook telkens mee omdat hij vond dat hij ook wel wat mocht doen, maar van mij hoeft hij ook niet perse mee dus is het zo prima. En verder verzorgt hij me gewoon geweldig, hihi. Dan heeft hij nl het gevoel wel wat te kunnen doen. Deze ronde heb ik bijv onwijs last van mijn onderrug en ben telkens misselijk. Dan neemt ie het huishouden een beetje van me over, en geeft me een massage etc. Zo heeft hij het gevoel dat hij toch wat kan doen. Het is ook absoluut niet makkelijk voor de mannen, maar het is niet anders!
@ Duchess, mijn man is ook een schat die echt super veel van me over neemt. Kom ik thuis heeft hij het hele huis schoongemaakt! Hij is ok echt overbezorgd om mij.Maar toch heeft hij het gevoel dat niet voldoende doet al vindt ik natuurlijk van wel.
Ik had toevallig van de week ook een heel gesprek met mijn vriend over het hele zwanger worden, omdat ik er helemaal doorheen zat. Toen zei hij dat hij er in het begin wel heel erg mee bezig was, vooral tijdens het vrijen (waardoor hij soms zelfs niet kon klaarkomen). Hij had het van zich af gezet, maar ik denk dat hij er nu weer mee bezig is (vooral tijdens het vrijen ), omdat ik erover begon. Daar voel ik me best wel schuldig over. Hij is anders veel nuchterder dan ik en hij heeft zoiets van we zien het wel. Dat geeft me soms het gevoel dat ik er alleen voor sta en dat hij het minder graag wil. Maar waarschijnlijk staan mannen er gewoon wat verder van af dan vrouwen. Maar hij kan ook heel lief en attent zijn, want gisteren had hij bloemen voor me meegenomen, omdat ik er zo doorheen zat. En tijdens een wielertocht gisteren kwam hij een groepje ooievaren tegen (een stuk of 9). Hij heeft er een foto van gemaakt met zijn mobiel om aan mij te laten zien en verteld dat hij ze gevraagd heeft om snel eens boven ons huis langs te gaan vliegen. Dat vond ik heel erg lief, al zei ik wel dat ze niet alle 9 hoeven te komen! Oh, zei mijn vriend toen, dan moeten we er morgen nog eens samen heen, dan kun jij er eentje uitkiezen en tegen de anderen zeggen dat ze niet meer hoeven te komen .
Mensen bedoelen het vast goed maar de opmerking 'ach je bent nog jong, je hebt nog 10 jaar de tijd' :x Vreselijk gewoon! ALS het nog 10 jaar duurt dan kun je me vinden in een inrichting! Klingel, goed verwoord...
He Nati, Herkenbaar van dat mannen er soms te veel mee bezig zijn dat het daardoor soms niet lukt met vrijen! Kreeg van je stukje met de ooievaar tranen in mijn ogen!!!
@douglas: deal, mannen mee en lekker ' er niet mee bezig zijn op een bounty-eiland!' @emma: dat ' jullie zijn nog jong ' is ook een dooddoener ja, als je er klaar voor bent ben je er klaar voor! moet wel zeggen dat, nu ik 33 ben, de tijdklok, na de biologische, ook nog begint te tikken: ARGH! @mannen: die van mij is sindskort er meer, en met name duidelijker, mee bezig. ging zelfs vanmorgen uit zichzelf mee naar de follikel-meting, terwijl ik daar niet om gevraagd/het verwacht had! trouwens, wat denk je: heb ik VIJF eieren!! SCHRIK! ...als dat geen (meerling)zwangerschap wordt deze ronde dan weet ik t niet meer! @wie er 2 dagen over tijd was (even naam vergeten): ik duim voor je! @iedereen: ik DUIM! liefs!
Ik hoop dat ik je niet verdrietig heb gemaakt met mijn verhaal?! Gisteren zijn we trouwens wel naar die plek geweest waar die ooievaren zaten, maar er zat er nog maar eentje heel verstopt bij een beekje. Ik baalde wel een beetje, had het me zo mooi voorgesteld, maar ik heb die ene ooievaar dan maar gevraagd om binnenkort eens langs te komen en anders een van zijn vriendjes te sturen...
Lieve meiden...ik heb jullie verhalen zitten lezen en heb er echt tranen van in m'n ogen. Ik kan me niet goed voorstellen hoe erg het voor jullie moet zijn dat een zwangerschap zo lang op zich laat wachten, maar ik wil jullie wel ontzettend veel sterkte en succes wensen met alles. Ikzelf ben heel snel zwanger geraakt en daar ben ik zo dankbaar voor....het is niet iets wat je als vanzelfsprekend kunt beschouwen. Ik werk samen met een vrouw die ook al 1 1/2 bezig is....en daar kan ik ook echt verdrietig om worden. Eindelijk is ze nu een keer overtijd....maar de testen blijven negatief. Ik heb enorm veel bewondering voor jullie....hele dikke knuffel! Liefs, Chicken
Das lief Chicken! Ooo die opmerking van je bent nog jong... die krijg ik ook zo vaak te horen. Ik ben 24 en mijn man 27. Ach meid, jullie hebben nog tijd zat. Ik zeg dan altijd: Nee, dat hebben we niet, want we willen NU een kindje en niet over 10 jaar. Dan vind ik namelijk dat we te oud zijn.
@chicken: wat lief van je!!! thanx @sas: wij kregen pas vrij laat, maar superhevig, de kinderwens: zijn 33 en 40. en dan NOG zijn er mensen die zeggen, ah joh, je hebt nog tot je 40e! ik snap het sowieso niet echt, als ik iemand spreek die ergens mee zit zou ik het nooit gaan relativeren/baggetaliseren. tuurlijk, moed inspreken is wel heel belangrijk, maar soms moet je iemand gewoon maar even laten praten en desnoods doemdenken... in een topic waar ik veel ben is nu een meisje, na 19 rondes zonder 1x zwanger te zijn geweest, zwanger geworden. kijk, dat schept hoop!
Ja Klingel inderdaad... ik zou dat ook nooit doen. Je hebt NU de kinderwens en dan maakt het niet uit of je een twintiger of een dertiger bent. Ik kan me wel voorstellen dat jij meer tijdsdruk voelt dan ik, maar dat heeft niets met meer willen te maken. Wooow, in ronde 19 toch nog gelukt! Dat schept inderdaad hoop. Ik geloofde er na ronde 7 al niet meer in Ik ben echt een doemdenker en zou daar eens mee op moeten houden. Maar hoe Ik denk dat ik er namelijk wel te veel mee bezig ben. Ze gaan echt niet de andere kant uit zwemmen, maar ik bedoel voor mijn gemoedsrust. Soms denk ik: pfoeh, hadden we nog maar geen kinderwens.
Hoi dames!! Ik wil jullie allemaal een dikke digi knuffel geven. Het krijgen van een kindje is niet vanzelfsprekend. Wij zijn al ruim 2 jaar bezig Moet zeggen dat dit wel een goede relatietest is Alle emoties en hormonen... Mijn mannetje heeft het soms zwaar te voorduren met mij. Er zijn maar weinig mensen die weten van onze wens.Dat hou ik graag zo, al die goedbedoelde adviezen, geen zin in. Er niet te veel mee bezig zijn bestaat niet. Je hebt een wens en als die wens niet uit komt doet dat zeer. Spuiten, controles, ik vraag me af hoe je er niet mee bezig kunt zijn. Al gaan mn gedachten natuurlijk niet constant uit naar het zwwanger worden, maar je word er wel telkens mee geconfronteerd! Ik kan er wel goed mee om gaan moet ik zeggen, ben vrij nuchter. Maar heb zo nu en dan ook weleens een flinke dip! De 1 na de ander word zo zwanger en wij moeten er zoveel moeite voor doen, terwijl wij een kindje echt alles te bieden hebben. Maargoed blijkbaar heeft moeder natuur daar hele andere ideeen over. En als je dan soms ziet wat voor figuren er spontaan zwanger worden, drugs alcohol en weet ik het wat.. Wij doen zo ons best, roken niet en af en toe een borrel. Soms denk ik dat we ons ook gewoon flink moeten misdragen, mmsschien dat het dan wel lukt. Nouja, ik weet zeker dat het ons allemaal ook een keer gegund word, alleen de vraag is wanneer. Ik hoop zo snel mogelijk
Wij gaan bijna beginnen aan ronde 18 en ik merk echt dat ik op een punt kom dat ik de handdoek in de ring wil gooien. Ik gebruik al geen ovutesten meer, en heb eigenlijk ook geen zin meer om te berekenen wanneer mijn eisprong is. Mijn gevoel neigt naar 'we zien het wel'. Het is in die 1.5 jaar niet gelukt dus waarom zou het nu dan wel lukken. Misschien een hele foute gedachte maar ja, als je ergens je best voor doet wil je toch graag een keer beloond worden voor je harde werken. En als die beloning niet komt ga ik ook minder hard ervoor werken, snappen jullie?
@Emma, ik ken dat gevoel zo goed! We zijn nu in het eindstadium van alle onderzoeken en daarna beginnen de IUI behandelingen. Dus heb ik ook al maanden zoiets van het is nog nooit gelukt, dus ik doe er nu ook geen moeite voor, ik wacht wel op de IUI. Wel een stuk rustiger in je hoofd trouwens. En stiekem heb ik toch wel de gedachte dat doordat ik het gewoon op zijn beloop laat, het misschien dan juist wel lukt (tot nu toe echter ook zonder resultaat overigens). Maar goed, dat bewijst dus wel dat er niet mee bezig zijn ook geen wondermiddel is!!!
Ik heb dat ook wel, maar ik heb wel het gevoel dat het toch altijd als een soort schaduw over je heen hangt, zelfs op dagen dat ik er totaal niet mee bezig ben.
Ik vind het ook niet gek Emma. Het is inderdaad een stuk rustiger in je hoofd en beter voor je gemoedsrust. Dus ja, waarom niet. Laat het gewoon op zn beloop als dat goed voelt.
Heel herkenbaar Emma! Ik ga er dan ook absoluut niet meer vanuit dat wij op de "normale" manier zwanger raken.. M'n vriend zegt weleens, Het komt vanzelf. Neeeee, niet vanzelf zeg ik dan
idd lauwtje! zegt die van mij ook wel eens, in een stuntelige relativeer-poging: ' het komt als het de tijd is..' jaja, in 2017 zeker???? hmm, als je eenmaal in de MMM zit is het geen kwestie meer van ' afwachten' en ' op zijn beloop laten' je moet heel veel meedenken, mee-actie ondernemen, meewerken, niks spontaans meer aan. maar ik vind t niet heel erg (geloof ik) want de hulp geeft mij wel meer rust en vertrouwen... (... meestal...)