hoi, ruim een week geleden werd bij ons een MA vastgesteld en daarvoor ben ik donderdag naar ziekenhuis gegaan, alwaar het werd opgewekt met cytotec...duurde tot vrijdagochtend en ik hoop dat alles er nu goed uit is. Ik merk heel erg dat mijn man nu alweer gewoon doet alsof er niks gebeurd is. Dit was onze eerste zwangerschap ooit, tot stand gekomen met behulp van ICSI. Ik voel me erg alleen en vind het ook erg jammer dat hij niet een keer in dit hele proces heeft onderkent dat ik ALLE behandelingen, pijn en ongemakken over me heen krijg, terwijl hij niks hoeft te doen. Daar begin ik boos over te worden. Hij is niet een bijzonder zorgzame man, maar dit valt me wel heel erg tegen. Hoe praten jullie hierover met jullie partners? Wat is jullie ervaring? dankjewel!
Goedemorgen, Allereerst wat rot dat je een MA mee hebt gemaakt. Helaas weet ik uit ervaring ook hoe het is... Door jou verhaal ben ik gaan na denken hoe mijn partner en ik er mee om gingen. Het is sowiso belangrijk om elkaar te steunen. Maar ik heb ook gemerkt dat ik er voor mijn gevoel meer mee bezig was dan mijn vriend. Maar ergens is dat logisch. Het gebeurt in ons lichaam wij hebben hormonen en de man staat maar aan de zijkant toe te kijken. Wij maken het dichterbij mee. Helaas dus ook de mindere kant van het zwanger zijn/raken. Misschien weet je vriend niet wat hij moet doen, zeggen om je niet verder van slag te maken. Ik zou sowiso even met je partner gaan praten en het aangeven dat je fijn vind om het samen te verwerken en proberen de top van de berg te bereiken om weer verder te gaan. Mijn partner liep soms ook 3 stappen verder dan mij maar ik gaf dat aan en dan hield hijer rekening mee. Ik hoop dat je partner er voor je gaat zijn want dit is niet iets wat je zo weg stopt. Succes en sterkte meid!!
Het is echt een mannen ding geloof dat het vrij normaal is dat een man zo reageert. Het gebeurt niet in hun lichaam.. Op de een of andere manier is het zomaar weer geaccepteerd dat het weg is. Maar wij zitten nog met de hormonen etc. en het verlies. Je hecht je al meteen omdat het ook in je lichaam zit. Mannen denken er echt anders over. Neem hem het maar niet kwalijk want je hebt jezelf er ook mee ik heb het maar geaccepteerd dat mijn man er net zo makkelijk over doet. Al denkt hij er wel aan wanneer hij hoort dat iemand anders zwanger is. Dat vind ik wel fijn:dat hij ons kleintje niet vergeet. Hij gaat alleen sneller weer door en misschien ook maar het beste. Toen mijn operatie door complicaties gestopt werd zat hij wel erg ermee Hoe het met mij ging en was hij er voor me. Dat bewijst voor mij ook wel dat mannen nog niet zoveel met zo'n kleine bezig zijn dan vrouwen, maar dat ze het wel heel erg vinden wanneer er iets met hun vrouw gebeurd. Ze willen er echt wel zijn, maar het inleven is denk ik erg moeilijk met een MA. Zo ook in de mmm is ook heel anders voor mannen hun hoeven er niet constant me bezig te zijn, jij wel. Heel veel sterkte..
Goedemorgen, Veel sterkte!! Jammer voor je met de miskraam. Ik heb zelfde meegemakt met mijn man.. Na mijn eerste mk ( ik had al 3 de laatste 6 maanden) was hij met mij naar de dokter en alles, maar voor een week komt hij laat thuis and met veel bier op.. Ik was zo boos... ik aleen thuis, in pain en alles, en hij met zijn vriend bier drinken... Eindelijk hadden wij een gesprek over de mk, en met tranen in zijn ogen hebt hij gezegt dat hij weet niet wat hij moet zeggen, en hoe moet hij naast mij gedragen. Hij dacht dat als hij sterk blijft en praat niet over gaat het makkelijker voor mij zijn. Hij voelt machetloos voor mijn pijn en het verlies,en hij kan niet tegen het gevoel. Nu, na 3 keer ik ben gewent, en ik weet dat ik moet het gesprek starten, en ook als hij doet een beetje tegen ik ga lekker door. Aleen zo krijg ik te horen wat gebeurt met hem, en wat hij denkt. En soms ik krijg het gevoel dat voor hem het is zo erg als voor mij, of nog erger. Nu als het over testen gaat, hij is echt tegen...Zo ik koop testen en alles zonder dat hij weet ))) Ok als ik krijg een positief , ik breng hem op de hoogte...Maar hij wilt niet meer over de maan zijn voor een positief test, lekker dromen over vader te zijn en daarna van zo een hoogte erg vallen . Aleen positief blijven en door gaan. Klinkt stom...maar zo is het. Praat met je man, samen zijn in deze momenten is belangerijk. Zeg wat je wilt en wat je nodig hebt van hem. Veel sterkte en beterschap!