Hallo, Ik voel me nogal neerslachtig want ik heb bijna geen contact meer met mijn grootouders (van vaders kant) sinds ik zwanger ben. Mijn oma heeft er namelijk nogal een probleem mee. Ik vind dat heel erg naar want ik heb ze nu al sinds oktober niet meer gezien. Helaas hebben ze nu ook minder contact met mijn ouders en ik voel me daar heel schuldig over. Ze is natuurlijk ouder en omdat ik nog jong ben snap ik wel dat ze het moeilijk vind, maar ze praat het mijn opa ook aan waarmee ik een hele speciale band heb, en dat voelt zo rot. Mijn andere oma (van moeders kant, mijn opa is overleden) is normaal gesproken nog erg ouderwets maar zij vind het juist geweldig. Hoe gaan jullie grootouders ermee om? Fijn dat ik het even van me af kon schrijven.
He wat vervelend zeg. Hoop dat oma zich er snel bij neerlegt en blij voor jullie kan zijn. Is wel jammer om zo'n speciale tijd van je kleinkind te moeten missen lijkt me en voor jou jammer dat je je blijdschap niet met ze kunt delen. Suc6
mijn oma vindt het erg leuk zie der erg weinige vaak gaat het over de tel omdat we een dik uur rijden van elkaar af zitten
Jeetje, dat is wel balen zeg. Ik heb maar 1 oma en ik weet dat zij het geweldig gaat vinden. Maar waarom hebben jouw grootouders er een probleem mee?
Ik denk omdat ik 19 ben (20 als de baby geboren word) en we niet getrouwd zijn (wat we wel nog gaan doen).
Ik heb nog 1 oma en zij begon te springen van blijdschap toen ze het nieuws hoorde. Jammer dat het zo bij jou moet gaan, ik hoop voor je dat ze snel bijdraait. Het is jullie beslissing en of je nu 19 of 23 of 28 bent, als je denkt dat je klaar bent om het ouderschap aan te kunnen dan is het toch goed. Misschien is het goed om een goed gesprek met ze te hebben samen met je ouders?
ik heb mijn beide grootouders van beide kanten niet meer, mijn ouders zelf heb ik trouwens ook niet meer , maar ik begrijp dat je in een moeilijke situatie zit, zeker als mensen die zo belangrijk voor je zijn zich tegen je beginnen te keren. ik moet zeggen dat mijn moeders tante me harder steunt dan mijn eigen tante, misschien omdat het vroeger ook meer de gewoonte was om jong zwanger te zijn en nu niet meer zo. maar hoe dan ook meid veel sterkte en het je niet al te erg aan trekken, geniet van je zwangerschap en misschien als het kleintje er eenmaal is dat ze helemaal omslaan. groetjes Talia
Chrisje, ik heb een soortgelijke ervaring maar dan niet vanwege mijn zwangerschap... Mijn ervaring is dat oudere mensen soms zo, in onze ogen, krom kunnen denken... Soms spelen er nog hele andere zaken een rol en is bijv. het nieuws van je zwangerschap de druppel. Ik zou toch proberen of je via een brief of via je vader in gesprek kan komen met je oma... Soms berust het allemaal op een onnozel misverstand... Ik vind het echt rot voor dat je dit nu mee maakt nu je zwanger bent. Toen ik zwanger was van de eerste had ik hellaas ook de ervaring dat niet iedereen zo meelevend was... Waarom? Geen idee... heb er nooit antwoorden voor gevonden... Het is soms allemaal niet eerlijk... Ik wens je heel veel sterkte en hopelijk vind je een manier om toch weer dichterbij je oma te kunnen komen! Liefs Anna
Ja ga langs, bel, spreek af. Laat zien dat je jullie hier verantwoord mee omgaan. Wees rustig en geduldig ook al spreken ze hun verontrusting uit. Neem de echo mee vertel dat alles goed gaat, maar dat je hun betrokkenheid mis! Succes! Bibje.
Ik heb ze gebeld, mijn oma reageerde zo koel dat ik mijn opa maar aan de telefoon heb gevraagd. Die vroeg wel hoe het ging enzo maar zei ook dat als je in deze tijd geen kind wou krijgen dat dat dan ook niet hoefde... Mijn moeder zegt dat ik maar moet proberen om me het niet te veel aan te trekken want zij heeft zolangzamerhand ook genoeg van hun gedrag. Ze heeft ook gebeld om te vragen wat het probleem nou is maar dan zeggen ze steeds dat er niks aan de hand is... Ja dat geloven we dus niet. Wij (mijn ouders, ik en mijn vriend) hebben ook al 3 keer gebeld met de vraag of we langs konden komen maar dat kwam steeds niet uit. Voordat ik zwanger was vonden ze het kei leuk als we kwamen. Ik zet het van me af. Fijn dat ik mijn verhaal hier kwijt kan.. En bedankt voor alle lieve reacties.
He, wat vervelend zeg! Ik zou toch maar proberen om het een beetje van me af te zetten en te gaan genieten van je zwangerschap. Te veel zorgen maken is ook niet goed voor de kleine. sterkte
Dat is echt heel vervelend voor je zeg..... Ik kan er niet over meepraten, want mijn grootouders van beide kanten zijn al overleden....die van Jan ook... Heb alleen een stiefoma, die al vanaf mijn 15e elk jaar vraagt of ik al klaar ben met de mavo, pfff... Hebben we dus nooit contact mee.... Maar ja, kun je niet nog iets proberen als laatste redmiddel? Ik zou bv een kopie maken van mijn echo en dat in een lief kaartje uit naam van de baby sturen met de boodschap: ik wil graag mijn overgrootouders leren kennen, of zoiets.....
Ik zou het even laten bezinken. Misschien hebben ze wel even de tijd nodig om aan het idee te wennen. Voor jezelf denk ik ook wel goed om even afstand te nemen.
Hoi Chrisje, Het is inderdaad niet leuk hoe je opa en oma tegen je doen. Mensen van die generatie denken dat de jeugd van tegenwoordig maar doen waar ze zin in hebben. Toen jouw opa en oma net zo oud waren als jij mochten ze nog niet met elkaar naar bed gaan voordat ze getrouwd waren. En voorbehoedsmiddelen waren er nog niet. Als ze wel met elkaar naar bed gingen dachten ze dat ze meteen zwanger werden, en dat zou een schande zijn in de familie. In hun ogen ben je nu een schande in de familie. Meid trek het je niet aan, ik weet dat het best moeilijk is voor je. Maar ze draaien misschien wel bij als je een keer de kleine hebt en ze hebben je kleine wondertje gezien. Bejaarde mensen leven heel vaak nog in de tijd van vroeger, hoe het 50 jaar geleden was. Maar helaas kun je die mensen niet in de tijd van nu krijgen. Ik wens je heel veel suc6 meid. Groetjes Nenske