Mijn dochter (5 jaar) is de laatste weken erg dwars, brutaal en luistert slecht. Vandaag was het zo erg dat ze toen iets niet zo ging zoals ze wilde, helemaal doordraaide en haar vader begon te slaan, schoppen en begon te spugen. Zo erg heeft ze het nog niet eerder gehad. Wat we ook doen, niets helpt: rustig blijven, grenzen stellen, negeren. Heeft iemand tips wat we zouden kunnen doen om haar te helpen?
Dit is misschien helemaal niet de juiste methode ofzo, maar het is mijn ervaring die ik met je wil delen. Wij hadden dit vorig jaar ook een periode, was op school ook veel frustratie en plotseling ontploffen, niet fijn voor onze zoon, en al helemaal niet voor de klas. Leek alsof hij even in de knoop zat met zijn ontwikkeling ofzo. Op school hebben ze toen een beloningskaart gemaakt. Als hij niet “ontplofte” kreeg hij een sticker op een kaart en bij 10 stickers mochten ze iets leuks doen met de hele klas, bijv. Extra buiten spelen of disco liedjes na het eet moment. Dit werkte goed en hebben we ook thuis toegepast. Veel positieve acties belonen, bijv. wat fijn dat je je bord netjes leeg eet. Ook op een rustig moment uitleggen dat ze boos mogen zijn. Maar wel binnen kaders. Bijv. niet slaan maar even op de bank gaan zitten, of even in de keuken gaan staan (tot 10 moet tellen zoals wij zouden doen) en de eerste paar keer als ze boos worden hier even op wijzen, als je boos bent ga dan even naar je plekje. Dat heeft bij ons wel wat geholpen. Uiteindelijk is het weer over gegaan. Oja ik merkte ook wel dat we zelf uit frustratie in een negatieve spiraal zaten. Daar moesten we zelf ook aan werken. Dat je niet alleen maar zeurt omdat ze weer boos zijn. Maar juist ook even positieve dingen probeert te zien en de nadruk op legt.
Mijn dochter is ook 5 en luistert erg slecht bij vlagen. Het avondeten was al een dingetje maar nu gaat ze van tafel lopen, hangen over de stoel en gewoon irritant napraten en ze lust natuurlijk ook helemaal niks. Ook negeert ze ons regelmatig als we wat vragen. Bijvoorbeeld dat je met haar jas voor dr staat en ze gewoon straks langs je heen kijkt. Maar ze heeft idd ook van die ontplofffingen. verkeerde beleg op brood, roze beker ipv paars en ze ligt op de grond. Ik vind het ook pittig en mijn 3-jarige doet ook gezellig mee.
Zal misschien ook de leeftijd zijn, hier ook een zoon met soms ontplofbuien! Zodra iets even niet gaat zoals hij wil of hij zijn zin niet krijgt wordt hij boos, schreeuwt, begint te slaan en smijt met deuren etc. Ook regelmatig gewoon niet luisteren, gaan liggen op de grond als hij iets moet doen maar geen zin heeft. Gelukkig alleen thuis, op school doet hij het juist heel goed. Ik denk dat hij het nu heeft omdat hij weer moet wennen aan het naar school gaan. Maar hij heeft het ook een periode gehad toen hij last had van zijn oren bv. Maar het is idd heel erg lastig, tel daar nog een prepuber dochter bij op die elkaar ook weer vaak in de haren zitten, zorgt voor een gezellige sfeer thuis Hier komt hij gelukkig na een tijdje op zijn kamer, waar hij dan zelf naartoe gaat, wel tot rust. Daarna komt hij zelf naar beneden en zegt ook sorry. Vaak hebben we het er dan nog even kort over en ik zeg dan ook dat hij best boos mag zijn maar dat we het niet leuk vinden dat hij gaat schreeuwen, slaan etc. Verder geen tips ik lees even mee
Wat herkenbaar, hier ook een 5 jarige die vergeet dat je met die flappers aan de zijkant hebt om mee te luisteren. Hier ontploft hij niet maar hebben we in eens een discussie wat geen discussie was. Bijvoorbeeld trek jij je jas/vest aan, waarom vroeg hij gelijk. Je bent verkouden en zo warm is het niet. Gelijk boos en ik doe geen jas aan. Goed vent prima kom we gaan. Helemaal boos, dan doe ik wel mijn jas aan en geef ik jou wel je zinnetje Geen idee waar dit dan vandaan komt. Alles wat je zegt gaat in eens een discussie worden. Geef je de vrijheid dat hij zelf mag bepalen maakt hij daar zelfs een discussie van. (Tips zijn welkom) @mamameer ik snap precies wat je zegt. Wij zitten nu in die negatieve spiraal en heb er heel veel moeite om daar uit te komen. Zijn gedrag kan nou zo vervelend zijn dat ik het positieve even niet zie. (Bijvoorbeeld je bent zelf boos en dan kijkt hij je aan met een lach op zijn gezicht)
Hier bij een zoontje van bijna 4 en zit in ontploffingsfase. Als hij er in zit dan krijgen we geen contact met hem maar laten we hem even gaan tot het wat minder wordt dan proberen we met hem te praten. Soms verteld hij niet wat er aan de hand is dan duikt hij weg of trek zijn schouders op.