Hoe geef jij 'straf'??

Ik ken het wel hoor. Mijn zoontje is ook niet zo gevoelig voor straf helaas. Boeit hem ook weinig. Dus wij stoeien er ook geregeld mee wat nu de beste aanpak is.

 

Precies dit.

 

Maar dat is dan toch prima?
Jij hebt bereikt wat je wilde; namelijk niet meer op de bank springen en je dochter gaat rustig wat anders doen.

Hier in huis zijn consequenties om ervoor te zorgen dat hetgeen wat niet mag, stopt. Niet per definitie als straf.

 

Ik denk dat je i.d. te veel verwacht..

Op deze leeftijd is het oorzaak-gevolg nog niet zo goed ontwikkeld. Dus je zal dit wel eindeloos moeten herhalen met steeds dezelfde consequentie en dan zal je zien dat ze het steeds minder gaat doen ( eerst niet meer in bijzijn van jou daarna ook al je niet kijkt ... want dat is weer een heel ander verhaal )

 

Gisteravond een hele tekst getypt en ik drukte verkeerd en alles was weg. Doe nu maar een nieuwe poging

Thuis hoeven de consequenties niet vervelend te zijn. Als ze voor een halfuur niet op de bank mag springen en ze gaat dan lekker op de grond spelen is het goed. Ze is ermee gestopt en jij hebt je doel bereikt. Liever dat dan dat een kindje gaat drammen en je moet blijven straffen en je het uiteindelijk opgeeft omdat je dat gedram niet meer kan aanhoren.

Op straat, supermarkt zou ik niet meer waarschuwen. Thuis is de veilige haven om dingen uit te proberen. Het openbaar is niet zo kindvriendelijk ingericht.
Als je naar de supermarkt gaat thuis uitleggen dat als ze niet luistert ze onmiddellijk voor een bepaalde tijd op de buggy moet zitten.
Ben je in de supermarkt en ze luistert niet, niet waarschuwen maar haar onmiddellijk op de buggy zetten en zeggen waarom en ook onmiddellijk die bepaalde tijd aanhouden.
Zie je dat ze aanstalten maakt om weg te lopen maar je kan haar nog tegenhouden kan je haar vragen of ze nog weet wat je thuis hebt gezegd. En haar dan laten beslissen wat ze doet, loopt ze weg, buggy. Blijft ze bij je, prijzen.
en ook veel prijzen. Zeggen dat je het zo leuk vind en dat het zo gezellig is dat ze zo mooi bij u blijft.

Ik denk dat ik het zo zou doen.
Thuis kan je dingen proberen maar op straat, supermarkt is het gevaarlijk en dan hoor je te luisteren.
Je hoeft het niet boos te doen, liever niet zelfs maar wel gewoon heel duidelijk en consequent

 

Hier zou het bij dochter werken als ik het om zou draaien. Jij springt op mijn bank ik spring op jouw pop ofzo. Dat zou direct de link leggen en dat ze dat niet wil. Maar onze meis is een aparte. Die maakt het ook niets uit op de gang/ trap etc. Maar dat toch gedaan net als broer. En ze snap in ieder geval dat ze dan moet stoppen, dus dat is prima want daar gaat het om.

Wat je ook zou kunnen doen is een kleine trampo kopen. Bij onze zoon werkte het beter om te zeggen springen doen we niet op de bank maar op... De trampoline en dan ging hij op de trampo springen.

We hebben nog steeds een 1.80 cm staan, daar willen we een rechthoekige voor in de plaats laten komen als de tuin klaar is overigens want hij word nu wel klein voor de oudste.

 

Haha dat winkelen is wel herkenbaar maar gelukkig kan de tweeling nog niet zelf uit de wagen komen lijkt me dus gewoon blijven aanspreken.

Op deze leeftijd is het gewoon moeilijk voor zo'n kleintjes om al continu het goede te doen. Ze moeten eerst de grenzen gaan testen.

Hier neem ik bijna nooit de buggy mee en in de winkel ( Bristol, Intertoys ) lag ze ook te krijssen op de grond tijdens het winkelen omdat ze niet luisterde. Vind ik het leuk nee absoluut niet. Maar merk dat ik me er steeds minder druk om maak ( ze is nu 2,5). Ik ga ook zeker die situaties niet uit de weg. Ze moet het toch leren.

Wbt consequent zijn. Zoek een paar dingen uit die je echt belangrijk vind en hang daar een consequentie aan. Voor springen op de bank gewoon telkens eraf halen en zeggen dat het niet mag verder negeren of indien mogelijk een alternatief aanbieden zoals liggen op de bank met een dekentje of samen springen op de grond. Kost even moeite maar dan stopt ze misschien wel met het gedrag.

 

Precies, hier ook.